De botsing tussen een touringcar en een goederentrein, waarbij afgelopen zondag minstens 19 mensen omkwamen in Chachoengsao, was weer een nieuwe aanleiding voor discussies over veiligheid en schuldvraag. Sommige reguliere media vertellen hun lezers, dat er paranormale activiteiten bij betrokken moeten zijn geweest.
Hoewel onderzoekers zeiden dat het dodelijkste ongeval sinds maanden hoogstwaarschijnlijk te wijten was aan de onoplettendheid van de buschauffeur, was een groot deel van de discussie in de media gewijd aan een “ongeluksgetal”, dat dicht bij de spoorweg werd gevonden, amuletten gedragen door de overlevenden, voorgevoelensdromen en andere bijgelovige aspecten.
Nummer 13
“Beste kijkers, luister. Er staat een nummer 13 op een pilaar in de buurt van het ongeluk”, zei een presentator van Thairath TV, “Volgens oude Thaise opvattingen is dit een ongeluksgetal, omdat het zijdelings phee (geest) betekent.” In het programma werd ook een anonieme buurtbewoner geïnterviewd over nummer 13, die zei, dat auto-ongelukken veel voorkwamen in het gebied en dat sommige lokale tieners het nummer 13 mogelijk op die pilaar hebben geklad.
Ironisch genoeg is angst voor nummer 13 niet eens een traditioneel Thais geloof; terwijl Thais bijgeloof meestal draait om cijfers, is 13 als ongeluksgetal een strikt westerse gedachte.
“Dorpelingen zeggen, dat het verlaten station zich ongelukkigerwijs bij een pilaar bevindt met het getal 13”, is de schreeuwende kop van het betreffende programma.
De commandant van de provinciale politie van Chachoengsao, Col. Tarathep Tupanich zei echter, dat het station Khlong Kwaeng Klan, waar het ongeval plaatsvond, zelden wordt gebruikt en onbemand is. Het gebrek aan een waarschuwingssysteem en slagbomen bij deze spoorwegovergang zouden een rol bij dit trein/busramp kunnen hebben gespeeld.
Amuletten
Thairath TV berichtte ook, dat magische amuletten, die de overlevenden in de bus bij zich hadden, bescherming boden, zoals bij ene Netapha Jattra, die een Luang Pho Phutta Sothorn amulet in haar tas had.
Ander media zoals Kapook, Nation TV en TNews hadden dergelijke berichten, die er op wezen, dat amuletten de overlevingskansen voor de buspassagiers hadden verhoogd. Als voorbeeld wordt het verhaal van de 38-jarige overlevende Nittaya Saengphakdi aangehaald. Nittaya, die tot vlak voor het ongeval had staan dansen in de bus, vertelde de aanwezige pers, dat een Luang Por Ruay amulet haar het leven had gered. “Miraculeus aan dood ontsnapt”, was de kop van een hoofdartikel in TNews. “Luang Por Ruay wonder! Een gelukbrengend muntstuk uit 2017.”
Een illegale spoorwegovergang
In de media werd niet alleen over het heersende bijgeloof gesproken. Er zijn ook verslaggevers van bijvoorbeeld Manager Online en Kapook, die het gevaar van “illegale spoorwegovergangen” benadrukten. Deze spoorwegovergangen worden door de lokale bevolking gemaakt, zijn niet geregistreerd en missen derhalve ook vaak een waarschuwingssysteem en slagbomen.
Tenslotte
Geluk voor de overlevenden, die menen hun leven te danken te hebben aan een amulet. Blijft natuurlijk wel de vraag of geen van de slachtoffers een amulet droeg.
Deze posting staat vandaag op de 13de van de maand oktober op Thailandblog. Zou dat ook nog enige betekenis hebben?
Bron: Khaosod English
Geloof en bijgeloof lopen in dit land door elkaar heen net naar gelang men op dat moment nodig heeft. Overal zitten geheimzinnige getallen die het leven bepalen zowel in de tempel als bij het kopen van het loterijnummertje. En misschien had de trein ook een verkeerd nummer op de loc?
Na bijna 30 jaar wonen en reizen in en naar Thailand weet ik dat iedere loc een kanjer van een lamp voorop heeft die je van kilometers ziet aankomen, dat de machinist bij iedere overgang toetert en meer dan één keer, en dat je bij zo’n overgang de stereo in jouw auto even moet uitzetten.
De eerste verantwoordelijke is de chauffeur; als die niet oplet helpt echt geen enkel amulet.
De chauffeur moest praktisch óp de overweg staan om iets te kunnen zien. Door de helling en het groen zie je anders niets bij deze overgang. Hier een foto van Khlong Kwaeng Klan op Google maps van nog vóór er een (niet werkend) knipperlicht geplaatst was:
https://www.google.com/maps/@13.7067645,100.9678191,3a,75y,40.6h,88.65t/data=!3m6!1e1!3m4!1sHYtfMgQsKaKLUq10ZFDZWg!2e0!7i13312!8i6656
En Rob, nu sta JIJ daar met jouw gezin in jouw auto en je ziet niets en hoort niets. Wat doe je dan? Je stapt uit en gaat luisteren en kijken. Zo hard rijden de treinen in Thailand nu ook weer niet, max 80 tot 100 per uur en van goederentreinen geloof ik dat zelfs niet.
De buschauffeur zit hoog, hoger dan jij in jouw auto. Je hebt je verantwoordelijkheid en moet oppassen. Rijd jij een kruising op als je niets ziet? Wel, dit is ook een kruising.
Ja, ik ben het eens dat de chauffeur volledig had moeten stoppen. Desnoods iemand uit laten stappen om te kijken of er een trein aan kwam. Mijn punt was dat de veiligheid van de kruising ondanks nalatigheid van de chauffeur onder de maat was. In de praktijk stoppen maar weinig mensen bij een stopbord… de gevolgen zijn helaas tragisch.
Kijkend naar de Google link, als de bus stopt voor de rood witte paaltjes kan ie goed zien of er een trein aan komt of niet..
Tja die amuletten.. hoeveel van de doden hadden ook een (zelfde) amulet om?
Ik heb nog eens naar beelden gekeken en de overgang is gewoon vragen om problemen: een drempeltje, een stopbord en een niet werkende knipperlicht installatie. Mogelijk dacht de chauffeur ‘geen knipperlicht = veilig’. De eerste verantwoordelijkheid ligt bij de chauffeur maar als de knipperlichten buiten werking of kapot waren dan is de State Railway toch ook deels verantwoordelijk (aangenomen dat het hun alarminstallatie is)?
Filmpje 1 (zie geen lichten terwijl een trein kruist)
https://www.youtube.com/watch?v=m3zwN_CXr60
Filmpje 2 (report zegt ook dat ze geen licht ziet en ook hier kruist een trein):
https://www.facebook.com/watch/live/?v=263625038265804&ref=watch_permalink
Maar dat het iets met getallen te maken heeft, ja dat wel: hoeveel baht wil je steken in de infrastructuur (aanleg en onderhoud)?
Als ik zo het filmpje bekijk van de “bewakings” camera moet de chauffeur toch echt de trein wel gezien kunnen hebben, hij is al lang op het hoogste punt met de voorzijde van de bus en de trein komt aan zijn kant aangereden, mijn conclusie is dan ook dat de chauffeur waarschijnlijk afgeleid is door iets anders.
Mijn vrouw vertelde dat ze op social media gelezen hard dat er feest was in de bus met zoals altijd in Thailand de volume knop op standje gehoorschade.
Maar het is allemaal in en in triest voor de slachtoffers en nabestaanden.
“Beste kijkers, luister. Er staat een nummer 13 op een pilaar in de buurt van het ongeluk”
Hoe lang zou die paal daar al staan?
In mijn optiek gaat het hier om puur menselijk falen. De chauffeur is verantwoordelijk voor dit ongeval . We weten dat er een gebrek is aan verantwoordelijke bestuurders in het verkeer, getuige de vele ongelukken in Thailand. Vind je trouwens ook terug bij de schippers, want op zee ben je regelmatig ook je leven niet veilig. Je kunt je ook nog afvragen hoe zijn of haar gestel was op dat moment. Het was kennelijk een gezellige bende in de bus met harde muziek, waardoor je niets hoort van de buitenwereld. Misschien was de chauffeur wel onder invloed, want zoals we ook weten is dit een goede gewoonte in Thailand bij velen. Naast de chauffeur pleit ik ook de politiek verantwoordelijken niet vrij. Wetende dat dit soort ongelukken bij de regelmaat plaatsvinden en gezien het gedrag in het verkeer, kan zo’n overweg niet onbeheerd blijven. Ik heb begrepen dat men nu dit probleem wil gaan aanpakken bij soortgelijke situaties. Beter laat dan nooit en hopelijk gebeurt dit ook, want het leed is weer niet te overzien.
Veel geluksgetallen bij elke overgang en bussen vol met geluks amuletten hangen en er gebeurt nooit meer een ongeluk.