Een strijd voor vrijheid van meningsuiting

In het jaarverslag van Amnesty International (AI), dat recentelijk werd gepubliceerd staan kritische opmerkingen over de onderdrukking van de burgerrechten onder het militair bewind in Thailand.

De voorzitter van AI Thailand, Chamnan Chanruang (zie foto boven), had eerder deze week een ontmoeting met overheidsfunctionarissen om de mensenrechten te bespreken die in het verslag aan de orde komen, zoals de vrijheid van meningsuiting en het recht van burgers om te worden vrijgesteld van militaire processen, in een poging om meer wederzijds begrip te creëren.

Een journalist van The Sunday Nation, Wasamon Audjarint, sprak met Chamnan over de rol van de organisatie in het toezicht op de situatie van de mensenrechten in het Koninkrijk, vooral tijdens de afgelopen jaren van de militaire junta.

In het jaarverslag komt veel kritiek over Thailand voor. Komt die informatie van Amnesty International Thailand?

Wat het onderzoek betreft moet ik uitleggen dat het onderzoek in Thailand werd uitgevoerd door medewerkers van het AI-hoofdkwartier in Londen, niet door ons. Het is de praktijk, dat AI afdelingen wereldwijd in het belang van de veiligheid niet bij het onderzoek betrokken zijn in het land waar ze zijn gestationeerd. Het onderzoek werd uitgevoerd volgens een bepaald onderzoeksmethode, waarmee verzekerd wordt, dat onze feiten en cijfers aantoonbaar zijn. AI is ook bereid om op aanvraag van een in het rapport genoemde instantie de gegevens te onthullen.

AI Thailand echter hielp de onderzoekers wel hun werk vergemakkelijken door bijvoorbeeld voor onderdak te zorgen. We hebben ook geholpen met de fact checking en hebben op verzoek enige correcties aanbevolen. Dat is alles wat we gedaan hebben met betrekking tot het jaarverslag.

Wat is de rol van Amnesty International Thailand dan?

Het is niet onze opdracht om verslagen over Thailand te schrijven, maar dat betekent niet dat we niet actief zijn bij binnenlandse aangelegenheden. We hebben een aantal campagnes en sessies uitgevoerd op de mensenrechten – en niet te vergeten opmerkingen gemaakt en actie ondernomen om problemen met de Thaise autoriteiten te bespreken.

Bijvoorbeeld, vorig jaar bezochten we student-activisten in de gevangenis. Ze werden vastgehouden, omdat de militairen beweerden dat zij het verbod op het verzamelen van vijf of meer mensen hadden gebroken. Het is onze zorg, als waakhond van de mensenrechten, dat de vrijheid van meningsuiting van fundamenteel belang is voor de burgers.

We zijn ook met name actief geweest in de kwestie van de islamitische Rohingya’s, toen Thaise autoriteiten de Rohingya’s verhinderden om vanuit zee Thailand binnen te komen. We hebben campagne gevoerd over de kwestie, opmerkingen hierover gemaakt en ons hoofdkantoor voorgesteld om dringende maatregelen te nemen. .

Dit punt heeft te maken met de internationale mensenhandel en, inderdaad, schendingen van de mensenrechten. We zijn bezorgd , dat Thailand kan worden bestraft of privileges te verliezen in de internationale gemeenschap als het probleem onopgelost blijft.

Afgezien van deze activiteiten doen wij ook onderzoek in de ons omringende landen, waar geen afdelingen van AI zijn gestationeerd, bijvoorbeeld Myanmar.

De zorgen van AI Thailand en het AI hoofdkantoor lijken zich te richten op het gedrag van de militairen. Geeft het hoofdkantoor u instructies om specifieke kwesties te volgen?

Alle afdelingen van AI hebben zeker wel een gemeenschappelijke agenda, zoals de afschaffing van de doodstraf en de afschaffing van foltering. Echter, bij militaire kwesties kan over het algemeen door het nieuws worden waargenomen, dat de acties van de militairen in de afgelopen jaren de neiging hebben om inbreuk te maken op de rechten van de burgers.

Dus, is het niet ongewoon voor zowel het hoofdkantoor als ons om een ​​oog op de problemen te houden. Het hoofdkantoor, echter, heeft ons wel geïnstrueerd om ons niet met gevoelige kwesties zoals majesteitsschennis, te bemoeien. Eventuele opmerkingen over dit soort kwesties worden alleen vanuit het hoofdkantoor gedaan.

Betekent dat dus, dat Amnesty International zich zorgen maakt over de Junta regels?

Uit principe maakt AI nooit politieke opmerkingen, omdat de politiek een interne aangelegenheid is. Zodra een regering lijkt de mensenrechten te daar op letten. Het woord “militair”, zoals vermeld in het jaarverslag, wordt vooral gebruikt om een ​​type van de overheid te classificeren zonder politieke implicaties.

Maar zou men zeggen dat de manier waarop het regime aan de macht kwam op een bepaalde manier invloed heeft op de mensenrechtensituatie?

Ik herinner me een incident dat kort na de coup plaatsvond, toen de militairen ons vertelden om een ​​sessie over Israël en de Gazastrook te annuleren, met als reden de internationale politiek. Hoewel de junta verder nooit acties van ons verboden heeft, kan worden gezegd dat de dingen niet hetzelfde zijn sinds de junta aan de macht is gekomen.

Er zijn meer burgers zijn berecht in een militaire rechtbank dan bij vorige coups. Vorig jaar werd tijdelijke militaire detentie voor civiele gedetineerden toegestaan. Dit alles maakt de marteling van burgers meer waarschijnlijk.

Het land worstelt ook met het vraagstuk van de vrijheid van meningsuiting, iets wat vele andere landen al hebben afgehandeld. Mag ik vragen, hoeveel landen streven strafrechtelijke vervolging na voor een “Like” op een Facebook-pagina, zoals Thailand doet? Al deze acties te maken Thailand mondiaal en in Azië-Pacific een topland als het evaluaties van mensenrechtenkwesties gaat. .

Hoe heeft de militaire regering gereageerd op Amnesty International Thailand?

De regering lijkt zich zorgen te maken over onze acties. Soms vragen ze ons waarom we niet goed afgeronde informatie presenteren of waarom we geen meldingen van de zonnige kant maken. We kunnen alleen maar benadrukken dat het onze rol als waakhond is om te observeren en vragen stellen over bepaalde kwesties in het land. Daar komt nog bij, dat ik, net als vele anderen waarover het leger zich zorgen maakt, een paar keer uitgenodigd voor een “gesprek”. Gelukkig, misschien, verliepen die gesprekken vlot en hoefde ik geen overeenkomst te ondertekenen.

 Omgekeerd, hoe behandelt Amnestie International de Thaise overheid?

We doen eigenlijk wat we kunnen en beschouwen dat als hulp aan het land. We observeren de situatie, maken opmerkingen en verspreiden verslagen, waarvan de overheid de informatie kan controleren. In feite hebben we nooit de gedachte, dat de overheid onze vijand is. We werkten ook samen met overheidssectoren, zoals het ministerie van Justitie en de National Human Rights Commission (NHRC), om de situatie te verbeteren.

Door samen te werken met hen heb ik ook gezien dat hun capaciteiten kunnen worden verbeterd. Zo zie ik kwesties bij de NHRC, waaruit blijkt, dat een deel van de commissarissen niet echt ervaren zijn op het gebied van mensenrechten. Het ministerie van Justitie heeft goed met ons samengewerkt, maar het lijkt er echter op dat sommige ambtenaren gevallen afhandelen met behulp van een vorm van ‘eigenrichting’, waarvan wij denken, dat het niet een rechtvaardige manier is om gerechtigheid te dienen.

Ten slotte, hoe ziet u de ontwikkeling van de mensenrechten in Thailand?

Ik hoop alleen maar dat het nier erger wordt dan als het nu is!

Bron: The Sunday Nation, Wasamon Audjarint