De nieuwe Chinese zijde route
Dat China aan een grote expansiedrift lijdt, behoeft geen betoog, daar zijn genoeg voorbeelden van. Nu doet zich een nieuwe ontwikkeling voor. Volgens de Chinese staatsmedia wil President Xi Jinping een netwerk van nieuwe handelsroutes ontwikkelen en aanleggen. Dit initiatief, staat bekend onder de naam OBOR (Nieuwe zijde route).
Voor deze aanleg is een bedrag van 113 miljard euro nodig. De president probeert dat te verkrijgen door middel van leningen, ontwikkelingshulp en investeringen, opgebracht door landen, die meedoen.
Zondag 14 mei was de eerste dag van een tweedaagse top waar President Xi de wereld probeerde te overtuigen van zijn goede bedoelingen. Volgens de Chinese staatsmedia is OBOR een netwerk van nieuwe handelsroutes waar iedereen beter van wordt en vooral China zelf. Door de nieuwe infrastructuur ontstaan nieuwe afzetmarkten voor Made in China-producten.
Het project OBOR trekt langzaam maar zeker steeds meer landen buiten de Chinese invloedssfeer Azië en Centraal-Azië aan. Zelfs Zuid-Amerikaanse landen voelen zich aangetrokken: Chili en Argentinië zaten in Peking op de eerste rij. Ook de belangrijkste Azië-adviseur van Donald Trump, Matt Pottinger verscheen op deze 2 daagse top van de Chinese president Xi. Matt Pottinger was op het laatste nippertje naar Peking gestuurd, opdat de Verenigde Staten niet helemaal wegzinken in het zelfopgelegde isolement van America First.
De nieuwe zijderoute bestaat uit een netwerk van land- en zeeroutes door zeker 60 landen. China wil de wereldhandel zo in zijn greep krijgen. Hogesnelheidslijnen worden daarvoor aangelegd, maar ook de Chinese staatsindustrie vaart er wel bij. Niet alleen door het aantal benodigde banen, maar eveneens door de hoeveelheden bouwmaterialen, die daarvoor nodig zijn.
Het Kunmingnam Railway Station (foto boven) wordt het Chinese visitekaartje voor deze toekomstige visie. Over vier jaar moet hier vandaan China’s eerste hogesnelheidstrein vertrekken om vervolgens na tien uur, door vier Zuidoost-Aziatische landen, aan te komen in Singapore. Het station is niet geheel onomstreden na de aanval in 2014 door drie separatisten, die 31 reizigers doden en velen verwonden. Deze drie separatisten zijn geëxecuteerd.
Vanuit het perspectief van Xi en China gezien is het een heel creatief plan waarvoor ik veel waardering heb. Natuurlijk zijn er in de geschiedenis zulke initiatieven geweest maar dit plan is wel heel grootschalig en zal China geen windeieren brengen. China is al ’n tijdje bezig middels logistieke projecten, landen, markten en zelfs Werelddelen in hun macht te krijgen maar zo gauw het rendement niet groot genoeg meer is voor China, laten ze betreffende landen vallen als bakstenen. Xi’s strategie is perfect door in financiele nood verkerende landen met slechte economie de helpende hand te bieden met leningen en ze zodoende afhankelijk te maken en in hun macht te krijgen. Het is een spel wat ik niet kan waarderen en hoop dat het China niet zal lukken maar ik begrijp wel waarom ze het proberen en geef ze geen ongelijk. Ze zijn in staat om in de lange termijn te denken en te investeren wat veel andere landen niet kunnen of lang niet aan toe zijn omdat ze blij zijn als ze hun hoofd heden ten dage boven water weten te houden. Die nood brengt ze behoorlijk in de verleiding om de helpende hand van Xi toch maar te grijpen. Thailand bijvoorbeeld ook. Ik ben benieuwd. Rien
is dit niet hetzelfde wat de USA al jaren doet ???
je slaat de spijker op z´n kop en precies raak. Na de Tweede Wereldoorlog drong de USA Europa het Marshallplan door de strot. Veel mensen herinneren zich alleen de Marshall hulp. Een hulp die in een veelvoud terug is betaald. Politiek, financieel en planologisch werd Europa gedwongen hun voorbeeld te volgen.
Voor Nederland betekende dat o.a. het verdwijnen van het gemengd bedrijf in de agrarische sectoer. Herverkavelingen hadden grote negatieve gevolgen voor het landschap en het boerenbedrijf. Grote bedrijven moesten het worden, kippenfarms, varkens/ en koeienstallen van grotere omvang met alle gevolgen van die. Een virusje en duizenden dieren moesten naar de verbrandingsovens. Overproductie van groenten en fruit, wie herinnert zich nog de melkplas en boterberg, ze bestaan nog steeds, terwijl de boeren, sorry agrariers, het hoofd niet boven water kunnen houden. Dan weer getroffen door te veel regen, dan weer te veel zon of wat dan ook. Gewone natuurverschijnselen waarmee goed te leven was met een gemengd bedrijf.
Ook in de USA, een betere benaming dan Amerika, dat is ietsjes groter, loopt het in het honderd. Een land met relatief en absoluut de grootste staatsschuld ter wereld heeft en zich toch het rijkste land noemt. De armoede is er enorm.
En China heeft niet stilgezeten en bezit tegenwoordig ongeveer de helft van de USA.
Trump rekent zich rijk, hij of zijn bedrijf heeft een schuld van ongeveer 5 miljard dollar. De helft bij JP Morgan en de ander helft bij de grootste Chinese bank. Terwijl zijn vermogen geschat wordt op 5 miljard. Hij zal we graag vriendjes willen blijven met de chinezen.
Herverkaveling en grotere bedrijven is een goede ontwikkeling voor Nederland geweest. Kijk naar het versnipperde Duitsland op dat gebied met minder inkomen voor de boer.
Om meerdere redenen geloof ik niet in de visie van de Chinezen:
1. Handel wordt niet langer bedreven via waterwegen en vervoer over land maar via het internet. Grootschalige investeringen in publieke infrastructuur zijn wellicht belangrijk voor korte termijn werkgelegenheid (blijkbaar China first) maar het gebruik zal eerder af- dan toenemen. De rendabele exploitatie van de HSL in Thailand is discutabel;
2. de bevolking in heel veel landen zal de komende 20-40 jaar afnemen door lagere geboortecijfers. Er zijn nog altijd wel veel ouderen (de baby-boomers). Deze zullen minder mobiel zijn cq willen zijn dan de jongere generatie die aanzienlijk kleiner is dan hun huidige leeftijdgenoten;
3, Er wordt dus gewerkt worden aan minder (en beter) in plaats van meer;
4. De grootste problemen in de toekomst zijn niet geld maar de teloorgang van het milieu en het klimaat. China is daarbij een van de grote boosdoeners maar doet er heel weinig aan;
5. Een ander probleem is de kwaliteit van ons voedsel en de duurzaamheid va de landbouw. Moderne technologie gecombineerd met kleinschaligheid in een lokale setting (waarin men niet alleen het eigen voedsel verbouwt maar ook een eigen energie- en watervoorziening) is het antwoord, niet groter en meer.
De groei neemt wel af maar de bevolking stijgt nog wel even door richting de 11 miljard. De wijlen prof. Hans Rosling heeft fantastische videos waarin hij de becolkingsgroei en ontwikkeling heel inzichtelijk maakt. Boodschap: don’t panick.
Zo vertelt Hans: the PIN code of the world is 1114: 1 billion people in the Americas, 1 billion in Europe, 1 billion in Africa and 4 billion in Asia. In 2050 the PIN will be 1125: 1 Billion people in America, 1 in Europe, 2 in Africa & 5 billion in Asia. The final pincode (einde van deze eeuw) will probably be 1145.
– http://www.gapminder.org/videos/dont-panic-the-facts-about-population/
– https://m.youtube.com/watch?v=fPtfx0C-34o (gastbezoek bij Zondag met Lubach)
Gezien vanuit de gedachte van een distributie netwerk voor Chinese producten is het een aardig plan.
China moet naar een grotere middenklasse groeien en dat kan mede door nog meer goederen naar buiten de eigen grenzen te distribueren. Daarbij is het makkelijker en sneller leveren ook van belang, ook voor spullen gekocht via internet.
Daarenboven, China beschikt over een hele stapel US$, die raken ze niet zo maar kwijt, door aan andere landen te lenen en te investeren zijn ze er alvast een flinke portie kwijt. Mede gezien dat niet alles in de USA zomaar kan worden opgekocht door de Chinezen en het America First van president Trump een niet onlogische stap. China was van plan de binnenlandse consumptie verder te stimuleren, men kiest er nu ook voor in de mogelijk komende protectionistische maatregelen de zekerheid van een bredere afzetmarkt tot stand te brengen.
NicoB
Die hogesnelheidstrein naar Singapore gaat dus ook door Thailand !