Maaltijdbezorgers trotseren de angst voor infectie
(PICHAYANON PAIROJANA / Shutterstock.com)
“Ik ben bang om een infectie met het coronavirus op te lopen, maar mijn angst om geen geld te hebben is groter”, zegt een Grab maaltijdbezorger.
Dat gevoel is te horen bij vele maaltijdbezorgers die voor firma’s als Grab, Food Panda, Get en Line Man werken. Hun baan is belangrijker dan ooit in een stad gekweld door een gedeeltelijke “lockdown”. Ze zijn bang geïnfecteerd te worden tijdens het bezorgen van maaltijden, maar zij moeten wel ook zelf eten en voor hun familie zorgen.
Veilig werken
De geïnterviewde bezorgers zeiden, dat zij zo veilig mogelijk werken door mondkapjes te dragen, het fysieke contact met klanten te beperken en veel gebruikmaken van handgels of andere desinfecterende middelen. “Ik neem elke dag een nieuwe mondkap”, zegt een van de koeriers. “ik heb gewoon geen keuze”.
Betaling gebeurt meer en meer via een bank, zonder geld dus, maar als er toch cash betaald wordt, dan is het zaak de handen zo snel mogelijk daarna te desinfecteren. Ook de klant denkt aan veiligheid en zal het directe contact zo veel mogelijk beperken, een gezellig praatje is er niet bij.
Een andere koerier; “Ik ben erg bang de virus te krijgen, maar als het gebeurt, gebeurt het. Ik zal er dan een oplossing voor moeten vinden, want geld voor een eventuele behandeling heb ik niet.”
(2p2play / Shutterstock.com)
Maaltijdbezorging in Thailand
Al voor de crisis uitbrak, is de markt in Bangkok en andere grote steden voor maaltijdbezorging een slagveld van concurrenten. Grab wordt als marktleider beschouwd met 150.000 bezorgers over het hele land en een marktaandeel van 51%. Line Man volgt met 40.000 bezorgers volgens een rapport van februari dit jaar gemaakt door Bangkok Bank.
Verdiensten van maaltijdbezorgers
Over de verdiensten zijn de geïnterviewden niet helemaal duidelijk, maar aangenomen mag worden, dat een dagopbrengst rond 1500 baht ligt. Zij hopen wel allen, dat er geen uitgaansverbod na 8 uur ’s avonds komt, want bezorging na dat tijdstip levert meer op voor de koerier. Enkelen van hen bevestigen wel, dat zij het nu drukker hebben dan voorheen en dus ook meer verdienen.
Lees het hele verhaal van Asaree Thaitrakulpanich, Staff Reporter van Khaosod op: www.khaosodenglish.com/
Volgens mijn vrouw ,die thaise is, krijgen zij 15 bht per bezorging, ik zie niet goed in hoe je dan 1500bht verdient per dag. Je moet dan ook nog je verbruik betalen en je internet verbinding om je klanten te vinden.
De enige die hier rijk van wordt zijn de eigenaars van Grab, die vragen 25 a 35 procent aan de leverancier.
Daarom dat zoveel restaurants nu een eigen delivry system opgezet hebben.Probeer dus zoveel mogelijk te werken met restaurants die een eigen delivry system hebben, ze hebben het al zwaar genoeg nu.
Het bezorgen is inderdaad 15 baht maar voor het ophalen bij het restaurant krijgen ze ook 15 baht. Het is hard en lang werken om net iets boven het minimum loon te komen.
In feite zijn het allemaal kleine zzp’ers. Wat er bedoelt word met een dagopbrengst van rond de 1500 baht weet ik niet maar zal zeker niet het salaris van de bezorger zijn. Mijn partner en twee familieleden werken voor Food Panda en krijgen voor elke order – zoals zij dat noemen – 30 baht. Per dag bezorgen ze tussen de 15 en 20 maaltijden dus reken maar uit. Vergeet niet dat ze hun eigen scooter ter beschikking stellen en ook nog eens dagelijks voor bijna 100 baht moeten tanken. Shirts, een jack en de box moet men ook nog eens zelf aanschaffen.
Tot nu toe zijn ze niet bang om iets op te lopen maar beschermen zich wel goed als ik het zie.
Die jongens en meisjes kijken enkel naar de karige hoeveelheid bahtjes die ze op het eind van de dag in hun zak hebben. De recette, de totale omzet. Niet de netta winst. De kosten voor motorfiets, voor brandstof, voor smeermiddelen, voor onderhoud en onvermijdelijke herstelling van defecten, voor herstelling van schade bij ongeval (shit will happen) nemen ze noodgedwongen voor eigen rekening. Verzekerd zijn ze nauwelijks, hoogstens de wettelijk verplichte minimale Porobo.
Bedrijven zoals Grab en Food Panda duwen zoveel mogelijk kosten en risico’s richting opdrachtnemers. Werknemer- werkgever kan je dergelijke relatie niet noemen.
Waarom gaan zoveel meisjes dan toch rijden met zo een roze of groene tas ? Het is beter dan niets. Ze hebben het geld nodig om te overleven. Letterlijk overleven! Ook TiT. Een stukje Thailand dat toeristen zelden opmerken.