Expositie’ Verdwijnend Amphawa’ is geen protestactie
Amphawa Hai heet de tentoonstelling oftewel Verdwijnend Amphawa. In tientallen tekeningen, schilderijen en foto’s wordt een beeld geschetst van een gemeenschap die zich onlangs verzette tegen de bouw van een imposant hotel, waarvoor traditionele teakhuizen dreigden te moeten wijken.
Maar de tentoonstelling in educatief centrum Amphawa Chai Pattana Nurak is geen protestactie. De organisatoren benadrukken dat hun doel is om ‘een platform voor discussie tot stand te brengen en bewustzijn te stimuleren over cultureel behoud en milieubescherming’.
Amphawa in de kleine provincie Samut Songkhram staat vooral bekend vanwege haar drijvende markt, maar er is meer. Het stadje is rijk aan natuurlijke rijkdommen en cultuur. Unesco onderstreepte dat in 2008 door de plaats een ‘honourable mention’ toe te kennen bij de Unesco Asia-Pacific Awards for Cultural Heritage Conservation.
Het gevaar dat Amphawa de eervolle vermelding zou verliezen als gevolg van de bouw van het hotel, is inmiddels geweken. De eigenaar heeft toegezegd de teakhuizen te sparen en het ontwerp van het nogal dominante gebouw te wijzigen.
Geboorteplaats van Rama II
Amphawa staat om nog meer bekend. Het is de geboorteplaats van koning Rama II en het was ooit beroemd vanwege de vele vuurvliegjes. Maar daarvan zijn er niet veel meer over. Ze hebben het loodje gelegd door de vervuiling die motorboten veroorzaken; bovendien hakt de plaatselijke bevolking bomen om waardoor ze hun habitat kwijtraken.
Vanaf de zeventiende eeuw was Amphawa een belangrijke handelsplaats, die Bangkok en omringende provincies bediende. Michael Biedassek, een van de oprichters van Bangkok Vanguards, een groep jonge voorvechters van duurzaam toerisme, herinnert zich hoe zijn grootmoeder verhalen vertelde over haar tochten per boot naar Bangkok. ‘Ze verkocht kokosnoten en andere boerderijproducten. Het duurde 2 dagen om Bangkok te bereiken.’
Kunstenaar en autochtoon Chalit Nakphawan bewaart goede herinnering aan zijn kindertijd. ‘De mensen deelden elkaars producten. Als iemand een goede oogst had, deelde hij die met zijn buren. En als iemand hulp nodig had, kon hij altijd op zijn buren rekenen.’
Chalit zegt dat hij aan de tentoonstelling meedoet omdat hij van Amphawa houdt. ‘Dit is mijn thuis. Amphawa heeft grote kunstenaars voortgebracht, dichters en muzikanten omdat de plaats rijk is en een sterke cultuur heeft.’
(Bron: Bangkok Post, 26 september 2012. Zie ook: Luxueus hotel verdringt antieke houten huizen in Unesco-stadje, eerder gepubliceerd op thailandblog)