Een eerlijke vraag over de Thaise politie

Waarom zijn onze politiechefs beledigd als gevraagd wordt hoe het gaat met de bestrijding van de misdaad en het uitbannen van corruptie bij de politie? “Waar hebben wij de Thaise politie voor?” was het onderwerp van een recente paneldiscussie onder academici. De vraag alleen al riep de toorn op van hoge politiefunctionarissen.

Pol General Chakthip Chaijinda, de nationale chef van politie uitte openlijk kritiek op de organisatoren, die hadden samengewerkt met de Anti-Corruption Organisatie van Thailand. Er werd zelfs met juridische stappen gedreigd tegen iedere betrokkene, die de reputatie van de politie zou bezoedeld hebben.

Deze reactie van de politie roept ​​twee vragen op:

• Denkt de politie echt dat de reputatie zo krachtig is, dat het te verdedigen is in een rechtbank?
• Realiseert de politie zich niet, dat de burgers op elk maatschappelijk niveau al generaties lang de vraag: “Waar hebben wij de Thaise politie voor?” stelt?

Onder degenen die deze vraag hardop stellen zijn gepensioneerde senior politieagenten en andere ex-agenten die zo gedesillusioneerd zijn, dat zij gestopt zijn om een alternatieve carrière na te streven.

Vasit Dejkunjorn, een voormalig plaatsvervangend nationaal politiechef, die als generaal met pensioen ging, nam deel aan de paneldiscussie. Hij erkende dat de vraag in het onderwerp al heel lang bestaat en het lijkt of de vraag dezer dagen steeds meer gehoord wordt. Vasit drong er bij de nog steeds dienende politie op aan om zich af te vragen of ze hun werk goed genoeg doen.

Niemand suggereert, dat er bij de politie geen officieren werken, die hun taken efficiënt en eerlijk uitvoeren. De kerntaak van de politie is de handhaving van de wet om de criminaliteit terug te dringen en de bescherming van gezagsgetrouwe burgers. De vraag waarover het ging in de paneldiscussie betreft alleen de ambtenaren die in dit opzicht falen en dat maar al te vaak doen, waarbij zij misbruik maken van hun positie voor eigenbelang, zoals de gangbare praktijk van het aannemen van steekpenningen.

De senior officieren die aanstoot namen aan het panel onderwerp hadden beter moeten nadenken alvorens zich uit te spreken. Uit hun reactie blijkt een duidelijk onbegrip van de strekking van het discussieforum. Het was niet als een belediging van hele politiecorps bedoeld. In plaats van in het openbaar blazen, zouden de leiders zich meer moeten inspannen om de rotte appels uit het corpsmandje te halen en met verhoogde snelheid verder te gaan met de lang beloofde hervormingen bedoeld om de gewoonte van corruptie te doorbreken. Het tempo in de richting van die hervorming blijkt tot dusver verbijsterend traag.

Voorbeelden van omkoping zijn te vinden op alle niveaus van de politie en de smet ligt op elke politieman. Regelmatig dwingen politiemannen met een lage rang automobilisten om steekpenningen te betalen voor het plegen van overtredingen en die betaalt de agent om een boete of gevangenisstraf te vermijden. Het middenkader gedoogt gokhuizen, bordelen en illegale loterijen in ruil voor contant geld. Hoge officieren zijn naar verluidt meer vatbaar voor het bevorderen van die praktijken van ondergeschikten, die hun dan weer betalen voor het verlenen van het privilege corruptiegeld te aanvaarden.

Dan zijn er de talrijke verhalen van mensen die beweren als onschuldige zondebok te zijn behandeld bij onderzoeken door corrupte politie. Sommigen roepen vanuit hun gevangeniscel om gerechtigheid, waarbij gewezen wordt op vervalst bewijsmateriaal en getuigen die liegen. Zij zijn opgesloten en ondertussen lopen de echte schuldigen vrij rond.

De politie als geheel heeft al lang last van een crisis in de geloofwaardigheid, zoals de hogere leiding maar al te goed weet. Toch blijven die leidinggevenden veinzen van niets te weten, waarbij beschuldigingen heftig worden ontkend en zelfs bedreigingen worden geuit. Intussen blijven de diepgewortelde problemen floreren in het beschermde wereldje van een “ouwe jongens” netwerk en een zich zelf verdedigend broederschap. Al die tijd blijven onschuldige mensen hier de dupe van.

En al die tijd moeten eerlijke en hardwerkende politiemensen onnodig strijden tegen het publieke wantrouwen. Als burgers het gevoel hebben, dat ze echt vertrouwen konden hebben in de politie, zou het publiek veel meer bereid zijn om de politie te helpen in hun aangewezen taak. We kunnen alleen maar hopen dat de goede agenten niet gemakkelijk ontmoedigd geraken.

Bron: Redactioneel artikel op de opiniepagina van The Nation