Alisa maakt zeep waar je je tanden in wil zetten
Zeep die naar etenswaar ruikt. Je moet er maar opkomen. Alisa Phibunsiri kwam erop. Niet zo verwonderlijk, want ze houdt van koken en ze houdt van huidverzorging. Op zekere dag combineerde ze die twee passies en in augustus 2012 lanceerde ze met haar moeder onder de merknaam Soap Kitchen haar geesteskind.
En nu niet allemaal naar Boots rennen, want daar ligt de zeep niet in de schappen. Ook niet bij 7-Eleven of Big C Extra. De zeep kan alleen besteld worden via de website en Facebook van Alisa. Alhoewel buitenlanders haar gevraagd hebben de exportmarkt op te gaan, houdt ze haar bedrijfje klein. Soap Kitchen is meer een hobby dan een beroep; zelfs nu de bestellingen zich opstapelen.
‘Het is alleen maar mijn moeder en ik. We maken de zeep samen en we overwegen niet iemand anders bij het productieproces te betrekken. Ik breid mijn bedrijf niet uit totdat ik er absoluut klaar voor ben. Er rust helemaal geen druk op nu we het met zijn tweeën doen.’
Obsessie met zeep
Alisa’s ‘obsessie’, zoals ze het zelf noemt, met zeep dateert van lang voor de lancering van Soap Kitchen. Ze verzamelde al altijd handgemaakte zeep. Toentertijd waren handgemaakte en natuurlijke producten nog niet zo populair als tegenwoordig. En ze was gek op koken. ‘Op een dag dacht ik: waarom niet zeep maken die heerlijk ruikt?’
De eerste partij was een ramp. Ze maakte een zeep van havermoutvlokken en honing. Toen ze de volgende ochtend haar creatie zag, bleek dat er honderden mieren over krioelden. Die waren op de honing afgekomen. In de zes maanden erna ontwikkelde ze honderd recepten. Niet dat die allemaal verkocht worden: er zijn twaalf vaste geuren plus nieuwe toevoegingen die gaan en komen.
‘Met sommige geuren, hoe populair ook, ga ik niet door. Soms omdat ze moeilijk te maken zijn; bovendien beleef ik veel lol aan het experimenteren met nieuwe geuren.’ Apple Crumble zeep was zo’n zeep: hij vloog de deur uit, maar was moeilijk.
Goed voor de huid, want pH-neutraal
Alisa’s zeepjes ruiken niet alleen goed, ze zijn volgens haar ook goed voor de huid. Alisa controleert elke partij op de pH waarde om er zeker van te zijn dat die neutraal is.
‘Het succes van mijn merk is te danken aan het feit dat ze huidvriendelijker zijn dan industriële producten. De ingrediënten zijn weliswaar duur, maar ook mild en voedend. Zeep die in massa wordt geproduceerd, wordt vaak gemaakt van zure oliën en zitten vol met wasmiddel voor het schuim. De mijne wordt gemaakt met natuurlijke oliën en kariteboter. Dus veroorzaken ze geen irritatie en kunnen zelfs op de gezichtshuid worden gebruikt.’
Alisa’s persoonlijke voorkeur gaat uit naar girlie geuren, zoals banket aroma’s en specerijen, maar de geur die het merk in één klap populair maakte, was Beer Lao, een zeep waar vrienden om hadden gevraagd. De donkerbruine zeep was onmiddellijk een succes en niet alleen bij alcoholisten. Ze blijft tot vandaag een van de best verkochte geuren.
Een andere populaire geur is Mango Sticky Rice, sinds kort uitverkocht. Die zeep ruikt zo goed dat je geneigd bent je tanden erin te zetten. Toen Alisa onlangs op de Bangkok Farmer’s Market stond, hielden veel mensen stil bij haar kraampje. Ze vroegen of ze wat er lag konden proeven. ‘Ze waren heel verbaasd dat ze niet eetbaar waren’, vertelt Alisa geamuseerd.
(Bron: Muse, Bangkok Post)