Ladies night in Megabreak

In april van dit jaar schreef ik een artikel over het poolbiljarten in Thailand en dan met name over het reilen en zeilen in de Megabreak poolhal in Soi Diana (Pattaya).

Ik vertelde ook over de verschillende toernooien, die wij daar wekelijks organiseren. Drie algemene toernooien 9- en 10-ball, waaraan zowel vaste gasten als toeristen deelnemen. De deelname is internationaal, want de spelers komen uit wel 10 tot 15 landen.

Dan is er op dinsdag nog een toernooi en die is speciaal voor dames, vandaar de naam Ladies Night. Elke week strijden 20 à 30 meiden om geldprijzen in een toernooi 9-ball met handicapsysteem. Dat laatste wil zeggen, dat een speelster al naar gelang haar vaardigheid meer of minder frames moet winnen om een partij succesvol af te sluiten.

Het is misschien wel de gezelligste avond van de week in Megabreak, want de dames beschouwen de dinsdagavond als hún avond. De kern van de speelsters is vrij groot en tijdens het toernooi worden de laatste nieuwtjes en roddels uitgewisseld onder het genot van een drankje. Een vrolijke boel dus, even lekker onder elkaar en even niet het geijkte “How are you? What’s your name? Where you come from? Er wordt gezellig gedronken, maar met mate, nooit is er iemand echt dronken. Ook de dames, die buiten met hun Thai food kar staan doen op dinsdag goede zaken.

Even geen mannen om zich heen dus, of toch? De enige, die op deze avond “geaccepteerd” wordt ben ik, want ik organiseer dat toernooi en ben dan ook de competitieleider. De meeste dames ken ik al een paar jaar en van velen weet ik ook meer dan gemiddeld. Niet dat zij allemaal hun hart bij mij uitstorten, maar zij beschouwen mij wel als “papa”. Ik zal maar zeggen, ik ben de goedzak, die de protesten over de handicap aanhoort, de wedstrijden indeelt en luistert naar de soms intieme bijzonderheden van hun relatie met mannen.

Vrijwel alle dames werken of hebben gewerkt in de horeca, niets bijzonders dus voor Pattaya. Het overgrote deel heeft echter inmiddels een Farang-vriend, die of permanent in Pattaya woont of met grote regelmaat in Thailand verblijft. Ik ga ze niet allemaal opnoemen, maar om een indruk te krijgen een paar bijzonderheden:

Sa is op dit moment de beste speelster. Komt niet uit de horeca, maar heeft een kapsalon, gefinancierd door haar Engelse vriend, waarmee zij al jaren samenwoont.

Fon volgt haar kwalitatief op de voet. Knappe en spontane meid, die niet meer als bargirl werkt sinds zij een Amerikaans vriendje heeft. Als hij niet in Thailand is, werkt hij in Irak en hebben zij dagelijks contact via webcam. Een leuk stel!

Nam is een ex A gogo girl, die een wat oudere Canadees als vriend heeft. Die relatie is zij erg jong begonnen en inmiddels is zij tot het besef gekomen, dat een jongere vriend toch beter voor haar is. Ik zie haar nu af en toe met een Australisch vriendje. Qua spel behoort zij ook tot de top van het gezelschap.

Tukta, ook een ex A gogo girl, zit bovenin de middenmoot, sexy lady met een Israëlische vriend. Voor velen onbegrijpelijk, want hij is ook een poolspeler, die altijd nors kijkt en altijd mekkert, terwijl Tukta een en al vrolijkheid is.

Jit is een freelancer, die niet altijd kan komen vanwege “haar werk”, maar ook een redelijk goede speelster en altijd in sexy kleding bovendien. Als zij een vriendje heeft voor enkele weken, dan neemt zij hem ook mee naar de poolhal.

Apple, ook een goede speelster, heeft een dame als partner, maar ondanks haar lesbische geaardheid toch werkzaam in een A gogo.

Nid, middenmoot, is getrouwd met een Engelsman, een verkoper van gebruikte Mercedessen. Hij komt regelmatig naar Thailand en wacht de tijd af, dat hij voldoende middelen heeft om zich permanent in Thailand te vestigen.

June, zeer matige speelster, maar wel enthousiast. Zij is het lelijke eendje in de groep, werkzaam als security-agent, want een plek in de horeca is voor haar absoluut niet weggelegd.

Op dinsdagavond gaan alle dames als vriendinnen met elkaar om, terwijl zij elkaar de rest van de week – op een uitzondering na – niet meer zien. Het niveau van het poolspelen is hoog, enkele dames spelen ook in de algemene competities mee en zijn daar niet bij voorbaat kansloos. Het toernooi is er uiteraard om te winnen, maar verlies wordt ook moeiteloos geaccepteerd. Ook de verliezers blijven vaak “hangen” en spelen (natuurlijk om geld) dan onderling nog wat partijtjes.

Het toernooi begint ’s avond om 9 uur en eindigt vaak rond 3 uur ’s nachts en soms nog later. Voor de dames geen enkel punt. Ik vermaak mij elke dinsdagavond ook prima met mijn sigaartje en al die drankjes, die ik toegeschoven krijg. Al met al een prima bestede dag!