Super Low Season in Thailand

Reizen gedurende het laagseizoen heeft een aantal aantrekkelijke kanten. Zelfs op de meest toeristische plekken kun je alles op je gemak bekijken, bij een restaurant altijd een aardig tafeltje vinden en -niet onbelangrijk- liggen de hotelprijzen beduidend lager.

Ditmaal vlieg ik in de maand oktober vanaf Bangkok naar Chiangmai om het mooie noordelijke deel van het land weer eens te bezoeken. In lang vervlogen jaren overbrugde ik die afstand met de nachtrein die rond de klok van 18.00 uur, nadat het Thaise volkslied op het perron had weerklonken, vertrok. Als ik er aan terugdenk; een boemelrit van jewelste met heel wat tussenstops die je steeds weer uit een hazenslaapje lieten ontwaken. In alle vroegte arriveerde je dan half gebroken in Chiangrai.

De afstand leg je -met dank aan de prijsvechters- tegenwoordig in nauwelijks een uurtje vliegen voor een alleszins redelijke prijs af.

Gezien het laagseizoen heb ik geen enkele hotelreservering gemaakt, dus vrijheid blijheid. Huur in Chiangmai een kleine auto met uiteraard een goede verzekering voor 750 baht per dag. Een dergelijk lage prijs betaalde ik nooit eerder. In Chiangmai is het opvallend rustig en na tien uur ’s avonds kun je er een kanon afschieten.

Een kuise stad

Bepaald wulps kun je Changmai niet noemen en sinds jaren is er nauwelijks iets veranderd. De Spotlight bar waar enkele dames, verveeld kijkend, zich rondom een paal bewegen is sinds jaar en dag nog steeds de enige a gogo tent in het centrum. Zelfs de barretjes om de hoek in Loi Kroh Road lijken in tien jaar niet te zijn veranderd. Maak maar weer eens het bekende rondje en breng een bezoek aan Bo Sang met de parasolfabricage, beklim de trappen van Doi Suthep, ga naar de olifanten in Maerim, eet op Anusarn market en bij de Riverside aan de Ping rivier. Allemaal bekend terrein voor velen.

Tip

Een aardige gelegenheid om een kopje koffie met heerlijk gebak te verorberen op een rustig en aangenaam plekje ga ik verklappen. Wandel vanuit de hoofdstraat (Tapei Road) richting brug en steek de Ping rivier daar over. Ga na de brug direct naar rechts en wandel het eerste kleine straatje in. Tegen de muur zie je het opschrift “Love at first bite” (zie foto bovenaan). Een plekje om even heerlijk te genieten van huisgemaakt gebak en een goede kop koffie.

Mijn tweede tip

Vanuit het centrum kun je het hoge Porn Ping Tower hotel goed zien. Minder bekend is dat je ’s avonds op de 21^ste verdieping op het dakterras van het hotel kunt eten en genieten van een mooi uitzicht over de stad met daarbij een orkestje dat muziek ten gehore brengt waarbij je ook nog kunt praten. De naamgeving van het dakterras ‘Blue Bat’ ontgaat mij totaal, maar dat is verder onbelangrijk.

Noordwaarts

In mijn eentje rij ik na enkele dagen verder noordwaarts via de route Chiandao – Fang bereik ik Thaton, de plaats vanwaar je per boot een enerverende tocht naar Chiangrai kunt maken. Mijn favoriete hotel bij de brug ligt er maar armzalig bij en blijkt te zijn gesloten. Heel slim heeft men er een bord geplaatst met de mededeling dat het spiksplinternieuwe Saranya Riverhouse met swimming pool mij graag van dienst wil zijn. Mooie kamers, een eveneens fraai zwembad en een smaakvol ingerichte ontbijtruimte. Of deze eigenaar het lang gaat volhouden weet ik niet, maar moet wel constateren dat ik de enige gast ben. Nog veel erger is dat er niemand maar dan echt niemand met de boot naar Chiangrai vertrekt. Normaliter is het op deze plek toch aardig druk en zijn de boten goed bezet.

De reis gaat verder

Even buiten Thaton ligt de Thanathon Orchid, een omvangrijke sinaasappel plantage (www.tntorchard.com). In velden of wegen is een bezoeker te bekennen, maar de appeltjes van oranje beginnen pas sinds kort een heel klein beetje kleur te krijgen.

Verder rijdend kom ik bij de Hom Pan Din wijngaard in aanleg. Even tijd voor een kopje koffie. Het koffieapparaat blijkt defect te zijn dus maar weer verder. Volgende koffiestop bij een niet onaardig uitziend etablissement. Koffie? “Have no power”.

Verder rijdend over de naar mijn begrip mooiste weg van het noorden arriveer ik in Doi Mae Salong. Het is niet voor te stellen ook hier ben ik de enige westerling. De diverse verkoopstalletjes liggen er maar treurig bij en de fraai uitgedoste hilltribes, die je er in betere tijden aantreft, laten het eveneens afweten.

Uiteindelijk arriveer ik in Chiangrai en boek een kamer ter plekke in een behoorlijk groot hotel.

Hotelboeking sites

Het is opmerkelijk dat booking sites in het laagseizoen slecht anticiperen op lagere prijzen. Betaal 35 euro voor een kamer met ontbijt. Op de sites van Agoda en Booking vraagt men voor dezelfde kamer respectievelijk 46 en 49 euro. Het hotel beschikt over een groot aantal kamers maar ’s morgens aan het ontbijt ontwaar ik heel wat meer personeel dan gasten.

Long Necks

Al heel wat jaren bezoek ik met een bepaalde regelmaat Thailand en heb het land van noord tot zuid en van oost tot west doorkruist. Echter nog nimmer heb ik een bezoek gebracht aan de bevolkingsgroep die bekend staat al Long Necks. Het aapjes kijken ligt mij niet zo. Ditmaal laat ik mijn principes toch varen en laat me door een tuk-tuk chauffeur overhalen om naar een Hill Tribe dorp te gaan om aldaar de Long Neck Karen te bezoeken. Het dorp ligt 15 kilometer buiten de stad en voor 400 baht heen en terug blijft hij daar net zolang op mij wachten totdat ik ben uitgekeken.

Als ik daar arriveer moet nog 300 bath entree worden betaald en als ik het moet geloven gaat het geld naar de bevolking. Een kaartje krijg ik niet en vraag me dan toch af in hoeverre de jongeman die het geld incasseert betrouwbaar is, want elke controle ontbreekt volkomen. Stel je niet voor in een doodnormaal dorp terecht te komen. Het is allemaal nogal gekunsteld met een hoog commercieel gehalte. Verkoopstalletjes te over. Echter, ook hier weinig bezoekers.

Toch zal de Thai Tourist Organisation wel weer met een positief bericht naar buiten komen, maar persoonlijk geloof ik er dan totaal niets van.