Thai Baht Exchange
Een zienswijze door Noi, een Thaise vrouw
Nee, mijn beste, Thaise vrouwen zijn niet alleen geïnteresseerd in geld. Ik ben bijvoorbeeld ook geïnteresseerd in chocolade en Champagne. Alle vrouwen, zijn geïnteresseerd in het vinden van een man die hen en hun kinderen kan ondersteunen (en de familie in Thailand).
Waarom zou elke vrouw geïnteresseerd zijn in trouwen met een man zonder geld? Wilt u dat? Er zijn niet veel koppels in de wereld die je Romeo en Julia zou kunnen noemen, maar er zijn duizenden goede huwelijken, die bestaan voor wederzijds voordeel van beide partijen. Ik zeg niet dat ‘romantiek’ dood is, maar ook een samengaan die gebaseerd is op een onwerkelijke verwachting, leidt eveneens naar de schroothoop.
Als jij en een vrouw blij zouden zijn met elkaar, met het geld dat je hebt of niet hebt, dan gewoon genieten van het leven en besteedt geen aandacht wat andere mensen zeggen in de bars.
Kort maar krachtig
Ja waarom zou een vrouw een man trouwen zonder geld/baan? Waarom zou een man een vrouw trouwen zonder geld/baan? Ik zou er ook niet op zitten te wachten om een partner te hebben die zichzelf niet eens kan redden. Dat creëert een afhankelijks situatie. Geef mij dan maar een sterke, wilskrachtige, lieve partner die wel van wanten weet en zelf maandelijks een leuk bedrag vangt. Maar dat alles werkt voor mij pas echt als er liefde is, er zijn genoeg leuke dames te vinden maar zonder vonk of passie zie ik een relatie geen stand houden.
Niet dat ik de illusie heb dat als een gezin in financieel zwaar weer komt de relatie op alleen liefde kan overleven, nee dan loopt menig relatie op de klippen. Dak boven het hoofd, rijst/brood op de plank en wederzijds respect is denk een noodzakelijke behoefte voor ons allen. Liefde zal niet voor iedereen hoog op het lijstje staan, hoeft van mij ook niet zolang een stel beide maar content is met hun relatie. Dus inderdaad zolang ‘jij en je vrouw’ (partner) maar tevreden zijn met elkaar.
Lijkt mij een heel gezonde gedachte van een Thaise vrouw of haar man/vriend voor haar (en haar eventuele kinderen) kan zorgen. Verschilt dat veel met ons in Nederland?
Vroeger (toen alles wel of niet beter was) werd een man verondersteld de vader van zijn geliefde om de hand van zijn dochter te vragen. De eerste vraag die de aanstaande schoonvader dan stelde was of de jongeman wel in staat was om zijn dochter naar de welstand die zij gewend was te onderhouden.
Kortom, niets nieuws onder de zon; oost en west verschillen op dit punt dus niet zoveel van elkaar.
Niet helemaal waar, zeker niet in Nederland waar vrouwen studeren en daarna gaan werken. Ze zijn dus veel minder afhankelijk van een man. Ook willen ze niet afhankelijk zijn van een man. In Thailand is dit dus heel anders.
Ik betwijfel of de Thaise vrouw niet financieel onafhankelijk zou willen zijn, met een leuke job en dus niet het risico lopend met lege handen te staan als de relatie klapt.
Op de site van het Thaise MFA staat geschreven dat 38% van de leidinggevende (executives) vrouw zijn, tegenover een wereldwijd gemiddelde van 24. Daarmee staat Thailand in de top 10. Verder schrijft men:
“Thai women have made enormous strides in the past few
decades. Galvanized by SEP’s egalitarian methodology
and its focus on promoting self-reliance, a range of
empowerment initiatives have helped women across the
kingdom to develop sustainable livelihoods, become more
independent, and take on leadership roles. ”
– http://www.mfa.go.th/sep4sdgs/en/articles/70260-SEP-Approach-towards-SDGs.html
— http://www.mfa.go.th/sep4sdgs/contents/filemanager/images/sep/5.pdf
Doen Thaise vrouwen een stapje terug als ze naar Nederland komen?
Zie de thesis over migratie van Thaise vrouwen naar Nederland goed leesvoer. Vanaf pagina 95 is er het hoofdstuk “Financial arrangements within the household”. Dat begint met een introductie over financiële verdelingen in Thailand, bijvoorbeeld hoe bij middenklasse stelletjes die vanaf het platteland naar de stad zijn verhuisd het inkomen gesplitst wordt in een huishoud pot en een potje voor de ouders aan beide kanten, veelal onder beheer van de vrouw. Over Thaise vrouwen in Nederland staat er dat na immigratie de vrouw een financiele bijdrage van de man verwacht ( “…expected to receive a monthly allowance from their Dutch husbands”). Doch is dit niet echt beïnvloed door wat er terug in Thailand de situatie/verdeling was (“This expectation is not greatly influenced by the practices of financial arrangement observed in households in Thai society”).
Volgens de Thesis liet een meerderheid van de Nederlandse mannen NIET toe dat er een gemeenschappelijke bankrekening was vanw aaruit dan de dagelijkse kosten betaald konden worden. Maar dat dit slecht te verteren was door de Thaise dames, die echter niks er tegen in konden brengen om hun onderhandelingspositie tegenover hun man konden verbeteren. (” For the Thai migrant women, it was difficult to accept this”). Een citaat van een vrouw: “I had worked as a government official and earned my own salary when I was in Thailand. I could spend my money on what I wanted. Here I cannot do so freely because I have no
income. I have had to adapt tremendously. “.
Vervolgens gaat de thesis verder over hoe vrouwen veelal een baan(tje) zoeken om eigen geld te verdienen en hun onderhandelingspositie binnen het gezin te verstevigen. En ook dat de dames zich zeer bewust waren van hun financiële onafhankelijkheid in Thailand (“Conscious of their former economic independence in Thailand”) bijdraagt aan de wil in Nederland ook een baan te zoeken.
– https://openaccess.leidenuniv.nl/handle/1887/13833
— https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/13833/Full%20text.pdf?sequence=9
Studerende, en daarna werkende Nederlandse vrouwen kiezen er grotendeels voor part-time te werken, of te stoppen als er kinderen komen. Niet omdat de man dat wil, maar uit eigen keus – ook single vrouwen werken vaak part-time.
Resultaat is nog steeds een financiele afhankelijkheid van de man, en alimentatie-behoefte bij scheiding.
Zoveel verschil is er dus niet. In Thailand werkt het overgrote merendeel van de vrouwen, meestal full-time, ook als ze kinderen hebben. Ze krijgen er alleen minder geld voor.
Geld is niet de drijfveer voor een goede relatie. Liefde, zorg betrokkenheid aandacht en de wil om er bieden voor te gaan zijn bepalende factoren voor het wel of niet slagen van een relatie. Als het wel zo zou zijn dan zouden velen nooit een relatie kunnen aangaan. Zeker in Thailand waar toch veel armoede te vinden is. Jongeren die starten en nog veel moeten opbouwen hebben natuurlijk niet de financiële componenten om daar invulling aan te geven. Het is juist het omgekeerde dat een relatie sterk maakt als de anderen ingrediënten maar aanwezig zijn. Over het laatste geen aandacht besteden om wat andere mensen in bars zeggen zou ik als raad geven, blijf daar weg, want daar is nog nooit iemand beter van geworden.
Chocolade kost geld (goede tenminste).
Champagne krijg je ook niet voor niets. Zelfs slechte champagne niet.
Een gezin onderhouden kost klauwen met geld….
De familie in Thailand wil
natuurlijk ook wel eens n extraatje. Geen munten v chocolade, aub.
Alles kost dus geld.
Waar hebben we ‘t over?
Ach stop even, ik leerde een schone thaise kennen en het enigste waar zij het over praate zorgen voor haar famely met mijn centen. Niet alleen mama en papa daar had ik vrede mee, maar broer zus oom tante enz. Ben in Buriram geweest op bezoek en iedereen rekende zich al rijk door mij uit te leggen wat ze allemaal nodig hadden. Motorbike , aoto huis land maandelijkse toelage. En voor het huwelijk ook maar sinsot van 500 duizend bath. Ik heb niks gezegd maar de thaise smile opgezet en naar terugkomst in hua hin het uitgemaakt en verhuist naar pattaya.
Mijn meisje had al een “echt” huis met een flink stuk grond. Haar hele family zorgt voor zichzelf al moet ik eerlijk zeggen dat haar vader, bouwvakker, al aardig op leeftijd komt en niet meer alle dagen kan werken. Een enkele keer heb ik family geholpen door ze geld te lenen wat ik altijd heb terug gekregen, dus ik moet helemaal niks. Bv haar broer had geen geld voor een nieuwe scooter en heeft die wel nodig om naar de fabriek te gaan dus die heeft dat geleend en renteloos 1000 baht per maand terug betaald. Geen sprake van voor niks en dat komt niet van mij maar van haar.
Toen wij elkaar leerden kennen heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik niet wil dat ze hele dagen werkt en ik de hele dag op haar zit te wachten. Dus toen ze, via mij, wat financiële ruimte kreeg heeft ze wat cursussen gedaan. Tegenwoordig maakt ze taarten en koek op bestelling, heeft wat facebook paginas om diverse dingen te voorkomen en verdient ze vanuit huis een gemiddeld thais inkomen. Ze baalt er van als ze helemaal van mij afhankelijk is.
De luxe dingen die ze zich nu kan permitteren met mij zou ze zo laten vallen als ze de indruk krijgt dat ze in een afhankelijke positie van mij zou zijn en ik daar misbruik van zou maken.
Jij kunt wel pech gehad hebben maar je moet niet gaan generaliseren.