Srettha Thavisin (Redactionele bronvermelding: SPhotograph / Shutterstock.com)
De leider van de Move Forward Partij, Pita Limjaroenrat, laat na acht partijbijeenkomsten weten dat hij zal opstappen ten gunste van een politieke bondgenoot, de Pheu Thai-partij, als hij geen significante aanvullende steun kan vergaren voor een tweede ronde van de premier verkiezingen op 19 juli. Hij stelde dat het nieuwe streefgetal voor stemmen 344-345 zou moeten zijn.
Als Pita deze doelstelling niet bereikt, wordt de mogelijkheid geboden aan Pheu Thai, die de op een na hoogste aantal zetels in het parlement heeft. Het is aannemelijk dat Srettha Thavisin, een 60-jarige zakenman, de nieuwe kandidaat zou zijn.
Paetongtarn Shinawatra, de kandidaat-premier van de Pheu Thai-partij, bevestigde op dinsdag 18 juli dat als Pita niet slaagt in zijn poging om premier te worden, Srettha Thavisin zal worden voorgedragen voor het premierschap. Paethongthan gaf aan dat ze Srettha volledig steunt. Srettha is iemand die, indien mogelijk, problemen tijdig weet aan te pakken. Voor haar is het waardevol om te blijven leren en zichzelf te verbeteren.
Srettha verklaarde op maandag dat hij klaar is om voorgedragen te worden als de 30e premier van Thailand, afhankelijk van de beslissing van het partijbestuur. Hij benadrukte het belang van het snel vormen van een nieuwe regering om economische problemen en levenskwaliteitsproblemen van de bevolking aan te pakken. Echter, leden van de Pheu Thai-partij maken zich zorgen over de komende stemming over de kandidaat voor het premierschap. Dit zou kunnen leiden tot onzekerheid binnen de oppositiepartij Palang Pracharat, die mogelijk generaal Prawit Wongsuwan zou kunnen voordragen om het tegen Pita op te nemen. Dit kan de stemmen van senatoren, waarvan de meeste zijn aangesteld door de militaire junta, verdelen in het voordeel van generaal Prawit, wat de kansen van de Pheu Thai-partij om een regering te vormen, zou kunnen verkleinen.
Phumtham Wechayachai, plaatsvervangend leider van de Pheu Thai-partij, beweert dat pro-junta partijen proberen om parlementsleden weg te lokken van zowel Pheu Thai als Move Forward. Hij gaf aan dat er aanbiedingen waren gedaan aan 20 Pheu Thai-parlementsleden en 30 Move Forward-parlementsleden om van kant te wisselen, en waarschuwde voor een poging om een alternatieve regering te vormen.
Op 19 juli om 9.30 uur zal het Grondwettelijk Hof bijeenkomen om te bepalen of het verzoek van de verkiezingscommissie geaccepteerd moet worden, die klacht tegen Pita heeft ingediend vanwege zijn aandelenbezit.
Pita is ziet de bevolking naar ik zo kan zien het liefst als premier, met als populair alternatief de Phua Thai kandidaten Srettha of Paetongtarn. Alle andere potentiele kandidaten volgen pas op kilometers afstand. Omdat Thaksin bij de powers that niet goed in de markt ligt is een voordracht van Srettha de meest realistische. De senaat en powers that be willen MFP helemaal niet in de premier leveren of zelfs maar in de regering. Pita zal de tweede stemming haast zeker ook niet halen, Shretta van Phua Thai maakt meer kans. Alhoewel diverse partijen in het parlement en sensatoren die tot nu toe riepen dat artikel 112 het struikelblok is, dan wel met een ander excuus zullen komen om de Phua Thai kandidaat ook niet te steunen. Als het even kan doen ze de huidige coalitie struikelen, dwingen om of meer water bij de wijn te doen (andere partijen er bij zodat MFP haar programma grotendeels bij het grofvuil mag zetten) of MFP helemaal op een zijspoor te zetten.
Er vanuitgaande dat Shretta het (net aan?) wel gaat redden, zou ik persoonlijk steun geven aan 1-2 jaar Shretta als premier. Al zullen de dino krachten menen dat Thaksin en Pita/MFP de regering van Shretta teveel willen sturen… Maar met wat tact moet mei 2024 (wanneer de senaat die er nu zit haar bijzondere positie verliest) toch wel te halen zijn. Omdat MFP eigelijk nog iets beter in de markt ligt dan PT zou het sieren om Pita (ruim) de tweede helft van de regeringstermijn te geven. Maar PT is politiek gehaaid, dus zouden er zo maar wat messen in elkaars rug gestoken kunnen worden, kamerleden overlopen naar dino partijen etc. Alles om de scherpte randjes van wat MFP wenst er maar af te halen. Het bekende excuus van dat de veranderingen te snel, te ambitues zijn. Het allemaal flink minder en langzamer moet zodat er zo min mogelijk veranderd voor de powers that be.
Echter, MFP geheel uitschakelen zal veel mensen boos maken en bij de volgende verkiezingen zal dat zich ook wel tonen in de verkiezingen. Als de powers that be slim zijn (en dat zijn ze denk ik wel?), en zien dat MFP helemaal buitenhouden niet gaat lukken en niet verstandig is, dat men dan MFP tot de regering toelaat en op allerhande wijze de scherpe randjes er vanaf haalt. In de hoop dat kiezers teleurgesteld zullen raken in MFP als men het zo kan spelen dat MFP zelf als schuldige kan worden weggezet van het niet waarmaken van de vele ambitities.
***************
Overigens, een peiling van Nida van 2 dagen geleden kwam met deze resultaten:
• 43,21% vindt dat Pita herhaaldelijk moet worden herbenoemd totdat hij eindelijk genoeg stemmen krijgt.
• 20,69% vindt dat hij slechts één of twee keer opnieuw moet worden genomineerd.
• 12,98% vindt dat de MFP zich moet terugtrekken uit bepaalde beleidsmaatregelen waartegen senatoren zich verzetten.
• 7,94% vindt dat Phua Thai de kans moet krijgen een regering te leiden
• 4,88% vindt dat MFP partijen uit de voormalige regering moet uitnodigen om zich aan bij de coalitie aan te sluiten.
• 2,67% vindt dat er protestbijeenkomsten moeten worden gehouden om senatoren onder druk te zetten om op de Pita te stemmen
Bron: https://nidapoll.nida.ac.th/survey_detail?survey_id=641
Als de PT de MFP buiten spel zet en met Anutin en/of Prawit in zee gaat (om het land te redden) zijn de rapen echt gaar.Datkomt zeopenfikse afstraffing te staan devolgende verkiezingen.
Beter is het om deze beide heren een minderheidsregering te laten vormen die voortdurend klappen om de oren krijgt, eigenlijk vleugelllam is en waarover het bedrijfsleven in no time begint te klagen.
De heren vergeten gemakshalve dat de niet-rijken en de veranderingsgezinden helemaal niets te verliezen hebben.
Het is te hopen dat de MFP leert uit de fouten van huidige campagne. Op een of andere manier kennelijk is MFP vergeten de weerstanden bij de TPTB goed in kaart te brengen, en goed door te hebben hoe hoge instituties van staat tegen hen in stelling werden gebracht. Hoe die weerstanden om te buigen in compromis moet krachtig uitgeplozen en bestudeerd worden. Dat de MFP de Senaat tegenwerpingen aanreikten in de vorm van 112 en iTV is idem onderhevig aan studie. En wat mij evenzo bevreemdt is dat al direct na de verloren eerste ronde de melding werd gedaan het stokje over te dragen aan PT. Hallo zeg! Er is toch een belofte gedaan? Tv-interviews, stad en land afgereisd, support gevraagd?
En wat te denken van het bericht dat PT een coalitie wil zonder de MFP? Is er dan helemaal geen sprake meer van strategisch vermogen bij de MFP? https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/2613729/pheu-thai-eyes-mfp-free-bloc
Het is niet zo dat in mei 2024 de situatie tav de PM-benoemingsprocedure wijzigt omdat de zittingstermijn van de huidige Senaat stopt. De Thaise Grondwet voorziet niet in een andersoortige samenstelling per die datum. De Senaat wordt conform Artikel 107 aangesteld via Royal Decree, nogmaals benadrukt in Artikel 110. Een amendement benodigt minstens de helft plus een aan voorstemmen in een zitting van de gehele assemblee: Artikel 256.6. De gehele assemblee is de op 14 mei jl. nieuw verkozen Huis van Afgevaardigden met huidige Senaat tezamen. Zie jij het gebeuren?
Nog even over die hoge instituties van staat: https://www.thaienquirer.com/50202/opinion-thailand-is-at-a-crossroads-because-of-unelected-unaccountable-bodies/
De aanstelling van de senaat gaat per commissie. Toen de NPCO nog aan de macht was de senatoren deels door de NCPO, Kiesraad (aangesteld door de NCPO) etc. geselecteerd. Maar hoe dat moet als de termijn van de senaat er op zit?
De termijn van de senaat is 5 jaar, en daarna moeten er nieuwe senatoren worden voorgedragen zoals uitgelegd in artikel 107 van de grondwet (2017). Daarin valt te lezen dat senatoren door diverse teams worden samengesteld en de procedures “proceed honestly and justly, shall be in accordance with the Organic Act on Installation of Senators.” . Wie de commissies/teams voor senaat selectie vormt lees ik niet terug in de grondwet. Dat zal in die Organic Act on Installation of Senators staan veronderstel ik. Daar kan ik zo 1-2-3 geen tekst van vinden.
Eenmaal geselecteerd, dan draagt men de selectie voor en dan gaat dat verder per KB. Zo’n KB is normaliter een formaliteit. Dus wat hier telt: hoe stelt men straks de senaat samen. Ongeacht dat, in mei 2024 verliest de Senaat het recht om mee te stemmen met de besluiten van het parlement. Ook als de huidige senaat dan nog op zijn plek zit en dezelfde mening is aangedaan als nu, die hebben straks niks te zeggen. De coalitie kan dan toch prima besluiten dat de premier van PT een stapje opzij doet en een andere (MFP) premier zal worden voorgedragen. Als PT over 4 jaar niet ook politieke zelfmoord wil plegen zou het verstandig zijn met 1-2 jaar de PT premier de verruilen voor een MFP kandidaat premier. Al vertrouw ik PT niet zo heel erg. Wellicht gaan ze voor korte termijn winst en wippen ze MFP…. zou niet slim zijn.
Tot mei 2024 is nog 9 maanden. Lijkt mij sterk met de gebeurtenissen van afgelopen weken dat er teams te vinden zijn die anders dan in 2017 kandidaten selecteren. Alle loyaliteiten zijn hetzelfde gebleken, mag na vandaag toch de conclusie zijn. Mij lijkt ook niet dat als in mei 2024 voor huidige Senaat de zittingstermijn afloopt, deze niet is te verlengen. Evenmin dat er een hiaat ontstaat tussen mei 2024 en de datum waarop een nieuwe Senaat wordt geïnstalleerd. En helemaal is niet het geval dat mei 2024 het Huis enkel mandaat heeft om stemmingen te organiseren voor zaken waarvan de grondwet voorschrijft dat die besluiten aan de Assemblee is toebedacht. Er zullen geen besluiten genomen kunnen worden en het wachten is op de volgende Senaat. Kortom:
1- de PM wordt door de Assemblee gekozen, niet door het Huis.
2- Als PT voor 2 jaar een PM levert om daarna te ruilen met MFP zal een dergelijk constructie idem aan de Assemblee dienen te worden voorgelegd.
3- Laat die nou dezelfde samenstelling kennen als vandaag in zitting bijeen.
4- Na mei 2024 zal de ene door de andere Senaat vervangen zijn en is de Assemblee weer compleet.
Soi, PT kan toch gewoon hun kandidaat(en) ter stemming brengen zonder verdere vermelding dat deze kandidaat over zeg 2 jaar vrijwillig opstapt? De assemblee heeft dan slechts te kiezen “gaan we akkoord met een PT premier of niet”. Als die er niet komt (goed mogelijk omdat de TPTB geen MFP en ook geen PT geleide regering willen) loopt de boel helemaal vast. Als alle partijen voet bij stuk houden komt er dan tot minstens mei 2024 geen premier.
De komende tijd zou MFP best eens ontbonden kunnen worden en de kans dat Pita zijn functie mag behouden acht ik klein. MFP had hier niet veel meer tegen kunnen doen, tenzij men alles geheel perfect en 100% smetteloos had weten te regelen en elk excuus vooraf had voorzien (geen 112 of andere grote veranderingen in hun programma, maar daar scoorde ze juist mee bij een aanzienlijk deel van de Thai).
Hou dan ook, de huidige senaat verliest per mei 2014 hun meestemrecht. Dat kunnen ze vast en zeker niet zelf veranderen, daar moet de grondwet voor aangepast worden en daarvoor zou een meerderheid van de esemblee dan voor moeten zijn. Met de huidige zetelverdeling zal dat ook vast lopen. Tenzij men parlementsleden met mooie beloftes om weet te praten naar het conservatieve kamp. Ook dat is helaas een Thaise traditie. Baantjes, enveloppe of het wegnemen van juridische problemen. De wet en regelementen worden immers soms zus soms zo verklaard (voorbeeld: de drugsdealer is niet fout want buiten Thailand, de horloges van Prawit waren te leen dus geen eigendom etc.).
****
Toch nog even verdergezocht en de wet mbt de Senaatsaanstelling gevonden, niet in het Engels maar het Thai. Is te Googlen met trefwoord “พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการได้มาซึ่งสมาชิกวุฒิสภา” (2018)
Daarin staat (vertaald naar het Engels):
———-
“Hoofdstuk 1: Kandidaten en toelating”
Artikel 10: (elke persoon die aan de eisen van artikel zo en zo voldoet mag zich kandidaat stellen)
Artikel 11: “De senaat bestaat uit tweehonderd leden die onderling worden gekozen.” (met wat tekst dat deskundigheid, ervaring enzo nodig is. Uit welke groepen experts men de kandidaten kiest etc.)
Artikel 12: “De keuze van de senatoren geschiedt bij koninklijk besluit” (binnen termijn zus en zo)
Artikel 13: (een kandidaat moet aan dit en dat voldoen en mag niet zus en zo)
Artikel 19: “Artikel 19 Op districtsniveau kunnen verkiezingen worden gehouden” (plus details over namen op de kieslijsten)
Hoofdstuk 2:
Artikel 24: Bij het kiezen van de senaatsleden helpen commissies met de verwerking problemen mbt de selectie etc. (dan een reeds commissies: ) Nationaal Comité, Provinciaal comité, Commissies op districtsniveau bestaande uit … , Disetc. etc.)
gaat over commissies op district, provincie etc. niveau die helpen met het adviseren, screenen enzovoorts van kandidaten.
Hoofdstuk 3:
Artikel 33. “De selectie van senatoren geschiedt bij geheime stemming overeenkomstig de in de wet voorgeschreven procedures.” En vervolgens tekst dat alle kandidaten samen komen, onderling stemmen (en opzichzelf mogen stemmen) en de hoogste X aantal (hangt af od het district, provincie of landelijk niveau is) kandidaten doorgaan.
Dan een reeks pagina’s over hoe de stemmingen verlopen, die snap ik niet helemaal. En een laatste hoofdstuk waarin staat dat in de overgangsperiode van de NCPO de eerste senaat is aangesteld via de NCPO.
******
Hoe het stemmen precies zit snap ik dus niet. In grote lijnen lijkt “iedereen” zich kandidaat te kunnen stellen die bepaalde experite heeft en aan die en die eisen voldoet. Dan kijken er wat commissies na, zijn er interne stemmingen. Laatste klap lijkt de huidige senaat te zijn (??). Maar de voorselectie is natuurlijk cruciaal: wie komt er door de selectierondes. Als daar een goede afspiegeling aan experts is, en deze mogen niet aan een politieke partij verbonden zijn, dan kunnen de senatoren misschien wel dwars gaan liggen en dan? Als er vooraf al “vrinden van the powers that be” slechts door de procedures komen zou men in schending zijn met regels die benadrukken dat de procedures eerlijk, objectief, zonder belangverstrelling etc dienen te zijn. In theorie zou men zo dus tot een redelijk objectieve senaat vol experts komen.
Rob, ik denk dat we er samen niet uitkomen omdat ik wat nuchterder en objectiever tegen de Pita/MFD aankijk; jij neemt een veel idolatere positie in. Ik bezie meer wat de MFP aan het doen is om haar doelstellingen te bereiken, jou valt op wat de MFP allemaal wel niet overkomt omdat de partij haar plek niet wordt gegund. Dat laatste vind ik ook, maar de MFP had veel anticiperender de arena moeten betreden. Nu zitten ze met gebakken peren, mogen wonden likken, en wat verliezen bij krassen op hun kerfstok. Als jouw vrees uitkomt en de MFP wordt ontbonden, met welke intenties zijn ze dan aan huidige exercitie begonnen? Waarom een focus op een omstreden politiek-juridische thema (112) en waarom niet eerst met veel ambitie en aplomb meer en steviger ingezet op sociaal-economische onderwerpen: minimumloon, terugdringen huishoudschulden, toegang en kwaliteit van onderwijs, idem gezondheidszorg, gelijke kansen, millieu, infrastructuur, etc. Gaande richting 2027 als de MFP zich ‘gesettled” weet, kom dan in een volgende kabinetsperiode met voorstellen aangaande macht en rechtvaardigheid, rechtspositie van individuen, uitbouwen van democratische grondslagen en verder neerzetten van de rechtsstaat. Ik ben het dus niet eens met jouw stelling dat MFP niet meer heeft kunnen doen om stand te houden.
Blijft over: “de huidige senaat verliest per mei 2014 hun meestemrecht”: laat duidelijk zijn dat de Grondwet in artikel 109 derde alinea mededeelt dat: “na het verstrijken van de termijn van de Senaat blijven de Senatoren in functie om hun plichten te voldoen totdat er nieuwe senatoren zijn.”
Waarom de partij aanpassing van artikel 112 in hun programma (en trouwens NIET het coalitie akkoord) heeft staan? Dat was een zeer hot issue tijdens de demonstraties onder het vorige bewind. 112 niet in het partijprogramma opnemen zou zijn als een BBB of GL die stikstof laat varen (“want te gevoelig”). Die partijen kunnen vast een heel mooi en ambitieus programma schrijven vol mooie wensen, maar als ze zo’n heet thema uit hun partijprogramma zouden laten zou dat zeker kiezers van hen vervreemden.
Natuurlijk heb ik geen idee hoeveel kiezers diep teleurgesteld zouden zijn in MFP en of artikel 112 überhaupt niet in het programma van de komende 4 jaar te hebben opgenomen zou hebben uitgewerkt. Sommige kiezers zouden afhaken, sommige zouden 112 niet in hun lijstje met kernpunten hebben en het dus niet erg vinden, sommige zouden teleurgesteld zijn maar strategisch nog wel op MFP stemmen (‘want wie anders?”). Het zou al met al toch een risico vormen voor het imago van de partij.
Zelfs al zou de partij dit punt niet in hun programma hebben opgenomen, had dit de verdenkingen en excuses van the powers that be richting de partij werkelijk enorm verminderd? De beschuldigingen van republikeinse sympathieën gingen al langer rond, ook Move Forward kreeg met dat te maken. MFP had dan uit strategie vanaf de oprichting 112 moeten vermijden, er nooit over moeten praten, alles ontkennen. Dat had wellicht enige steun van TPTB losgekregen. Maar afdoende? En wat zou de achterban van MFP er van hebben gevonden om een item dat de afgelopen regeringsperiode zo’n hot issue was simpelweg te negeren?
Voor mij komt dat neer op dat MFP een soort kopie had geweest van Phua Thai (en die had op zijn beurt ook een minder ambitieus programma gehad, het zit vol met conservatieven en opportunisten die een verleden hebben met TPTB). Kortweg: laten we vooral langzaam naar verandering schuifelen. Als ik zo de geschiedenisboeken bekijk is dat geen recept voor verandering maar praktisch een garantie dat het vooral veel van hetzelfde zou blijven.
Denk jij nou werkelijk dat Pheu Thai de tweede viool gaan spelen en voor MFP als soort tussenpaus optreden? Een goed Chinees gezegde luidt: Pita en Senaat vechten om een been, Pheu Thai gaat er mee heen. (grapje)
Mijn vrouw zegt dat zojuist Pita is geschorst als parlementslid maar mag wel PM-kandidaat blijven.
Het blijft een corrupte bende PT, dat is helder
Inmiddels is Pita geschorst door het hof en is er na veel gesoebat nu een stemming over Pita voor een tweede maal voorgedragen mag worden. De conservatieven menen van niet omdat elk voorstel ter stemming slechts eenmaal ter tafel gebracht mag worden als er verder geen grote veranderingen zijn geweest. De coalitie meent dat de regelgeving omtrent het kiezen van de premier geen limiet stelt over hoe vaak iemand kandidaat gesteld kan worden.
De via de junta aangestelde senaat heeft nog steeds de vinger in de pap dus die zullen wel dwars gaan liggen bij het voorstel nogmaals Pita als premier ter tafel te brengen. Zou het al tot een tweede stemming komen dan is ook te verwachten dat er niets wezenlijks aan de uitslag zal veranderen. De oude garde moet Pita niet.
Vanwege de schorsing van zijn status heeft Pita de kamer inmiddels verlaten en zei daarbij het volgende:
“Aangezien de rechtbank een bevel heeft uitgevaardigd om mijn taak tijdelijk op te schorten, wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om afscheid te nemen van de voorzitter van het Huis tot we elkaar weer ontmoeten” (..)
“Ik zou mijn collega-parlementariërs ook willen aansporen om het parlement te blijven gebruiken als een platform om in de behoeften van de mensen te voorzien. Ik ben er vast van overtuigd dat Thailand een ingrijpende transformatie heeft ondergaan en nooit meer zal terugkeren naar hoe het was voor 14 mei. De mensen hebben halverwege al een overwinning behaald en de andere helft wacht nog op voltooiing. Ondanks het feit dat ik mijn taken niet meer kan vervullen, verzoek ik mijn collega-parlementariërs nederig om elkaar te blijven steunen in dienst van onze natie. Bedankt,”
Bron : Thai Enquirer FB pagina.
Pita zegt dus terug te komen, maar de geschiedenis kennende is er grote kans dat Pita door het hof schuldig zal worden bevonden en dus uit de politiek gewipt wordt, inclusief een verbanning tot politieke deelname voor de komende 10 jaar. Of er moet van hoog een telefoontje komen… ?
Dus nu kijken of we een MFP-PT coalitie kunnen krijgen onder (tijdelijke?) leiding van PT. Als de oude garde ook dat blokkeert is het denk ik chaos. De lange traditie om elke paar jaar de bloei van de democratie de kop in te drukken laat zich dan weer zien. Wel met meer winst voor MFP op de langere termijn, want de jonge generaties denkt duidelijk heel anders over de politiek dan de oudjes. Jammer dat het zo weer moet lopen, maar het establishment gaat liever de confrontatie aan dan zijn conclusies te trekken. Vermoedelijk met de vinger wijzende naar de MFP aanhang en consorten met de grijsgedraaide argumenten: jullie sn*tneuzen willen teveel, te snel, is niet des Thais, jullie zijn onThais, hullen met externe/buitenlandse machten. Luister nu naar de wijze oude mannen, die weten wat goed is. De goede mensen hebben immers altijd al het bestuur gehad en dat moet zo blijven uit eige… pardon, landsbelang…
Een PT geleide regering zou een enorme “loss of face” zijn voor de oude garde. Staatsgreep na staatsgreep en grondwet na grondwet en dan toch die PT aan de macht?
We zullen het de komende weken zien. Maar een mogelijkheid is dat de senaat ook alle 3 de kandidaten van PT blokkeert, ongeacht of MFP wel of niet in de coalitie blijf. Dan blijven Anutin, Prawit en zelf Prayuth over.
De BJT partij van de Chidchob clan will absoluut niet in de oppositie gaan, want dat levert nix op. Deze partij is verreweg het meest actief geweest in het “kopen, ahem”, ronselen van stemmen en ziet graag een return on investment, en dat geldt in iets mindere mate voor de PPRP.
Pita is reeds afgeserveerd en dat geldt zeer waarschijnlijk ook voor de groep van de dochter van Thaksin.
De 250 leden van de senaat. aangesteld door Payut werden weer met bootjes over de rivier gezet voor een veilige thuiskomst.
Het bloed begint bij het volk te koken.
Waar gaan we heen?