De vlucht van de rode vampiers
Rode vampiers
Door Hans Bos
16 maart gaat in Thailand ongetwijfeld de geschiedenis in als ‘bloody Tuesday’. Dat zegt genoeg over de mate van waanzin in de Thaise politiek, al laten slechts 20.000 van de mogelijk 100.000 roodhemden zich van wat bloed ontdoen. In plaats van de aangekondigde één miljoen demonstranten kwamen er nog geen 100.000 opdagen. En in plaats van de beloofde 3000 liter bloed, moeten de rode leiders Bangkok met slechts 200 liter rood kleuren.
Niet de hoeveelheid speelt in dit geval de hoofdrol, maar het principe. Sommige rode leiders kakelen wat over een oud gebruik uit de tijd van de Khmer, bijna 1000 jaar geleden, om de tegenstander te vervloeken. In veler ogen is het echter een belachelijke actie, gebaseerd op bijgeloof. Het afnemen van bloed is op deze manier tevens medisch onaanvaardbaar, onhygiënisch en mogelijk schadelijk voor degenen die zo dom zijn er aan mee te doen. Het laat overigens zien tot hoever de leiders hun makke volgelingen kunnen brengen.
Met alle waardering voor de weinig agressieve manier waarop de roodhemden zich tot nu toe hebben laten zien en
Bloed-donatie (foto: Bangkok Post)
horen, het nutteloos vernietigen van deze kostbare menselijke vloeistof moet ten strengste worden veroordeeld. De medische autoriteiten zouden er goed aan doen alle artsen en verpleegsters die aan deze actie meedoen, een strenge straf op te leggen of zelf hun vergunning in te trekken voor deze letterlijke vorm van bloed vergieten.
Zelfs leidende politieke figuren en leden van het parlement doen er aan mee, zo blijkt. Het toont aan dat politiek in Thailand niet altijd gelijk staat aan verstand, al moeten leden van het parlement volgens de wet een voltooide universitaire opleiding hebben om dit nobele ambt te vervullen. Een commentator in de Bangkok Post stelt dat limoenschillen in de Chao Phraya meer verstandelijke bagage hebben dan de meeste parlementsleden. Een inhoudsloze hersenpan hebben ook de roodhemden die trots poseren met flessen gemengd bloed. Iets waar de meeste Thai alleen met afschuw naar kunnen kijken. En dat moeten dan de mensen zijn die vragen om meer democratie? Thaksin aan het hoofd van een bende rode vampiers?
De bloederige actie laat zien dat de rode leiders aan het eind van hun actie-latijn zijn. De pot is leeg en van nieuwe plannen om de regering tot aftreden te dwingen is geen sprake meer. Wat blijft zijn de vele tienduizenden roodhemden die doelloos door het oude stadscentrum van Bangkok zwerven. Vanaf nu kunnen de roodhemden nog slechts een paar kanten op: anarchistische acties, waarbij de luchthaven Suvarnabhumi voor op de tong ligt. Of met de staart tussen de benen afdruipen richting het platteland. Helaas gooien ze dan het kind met het badwater weg en kraait de stedelijke elite keihard victorie. Wat niet wegneemt dat de zittende premier Abhisit een pluim verdiend voor de rustige en beheerste manier waarop hij deze demonstratie heeft behandeld.
.
beste hans,
een eigenaardig verhaal,, heb je dit zelf geschreven of gekopieerd van een site van de door de huidige regering beheerde site?
dit bericht is nog al naief en eenzijdig,
gelul! dat geblabla over bloed. wat moeten ze anders? ik ben er voor het geweld, want met praten bereid je niets daaro.
wij gaar ervan uit dat je dit zelf heb geschreven, dus, stel je voor dat er in nederland van 100 of meer jaren terug of zo zonder vakbonden en gewetenvolle mensen die opkwamen voor de armen, dan had jij, hans dus, ik ga er van uit dat je niet bij de elite hoort, nog steeds aan de weefmachine of in zeer slechte omstandigheden zit te werken, dus met andere woorden, je moet iets doen! want als je niets doet dan blijven die verdraaide elite trutten ons uitbuiten en vernederen en onderdrukken. dan hadden vele geen kans gehad om daar in thailand op vakantie te gaan of van zijn pensioen te genieten.
groeten
@ bastard
Ik heb ook reeds enkele opmerkingen gemaakt over de wel zeer eenzijdige berichtgeving door Hans. Blij dat ik niet de enige ben die dit opmerkt.
Ben overigens nooit voor geweld, en dat bloed is gewoon een hele rare actie natuurlijk
@ Robert – op een blog lees je de mening van de auteur. Dat is niet eenzijdig, maar zijn mening. Een mening is niet de mening.
Kennelijk staat de auteur niet achter de acties/ideeen van de Redshirts. Maar hij zal niet de enige zijn in Thailand denk ik?
Op een blog kun je in principe van alles lezen – objectieve verslaggeving alsmede opinie. Het wordt echter gevaarlijk als je die 2 gaat mixen, en wanneer opinie gepresenteerd wordt als voldongen feit (in welke categorie het dan geplaatst wordt is minder relevant). Dit fenomeen heeft niet zozeer betrekking op bovenstaande blog, maar wel op eerdere blogs met betrekking tot de politieke situatie. Daarnaast stellen jullie zelf “Welkom op Thailandblog.nl Hier lees je feiten en achtergronden over Thailand en de Thaise maatschappij.” Feiten en achtergronden. Dat vraagt toch om een zekere objectiviteit lijkt me?
Prima verhaal waar ik het helemaal mee eens kan zijn. Heb de optocht van de roodhemden in Bangkok gadegeslagen. De meeste betogers zal het meer om het geld te doen zijn dat ze voor de deelname hebben ontvangen. De grootste oproerkraaier verblijft inclusief zijn familie op veilige afstand in het buitenland.
@ Robert
Als er geen naam van een auteur bij staat is het objectieve berichtgeving. Als er wel een auteur bij staat dan is het de mening van de auteur.
Ik zou een regel onderaan kunnen toevoegen:
De auteur schrijft op persoonlijke titel en verkondigt niet de mening of standpunten van de redactie.
Een lichtelijk onzinnige discussie. Een blog is een soort column op het internet. Nergens staat dat een blog objectief moet zijn. Sterker nog: je kunt er vergif op innemen dat het gaat om persoonlijke waarnemingen van de feiten door de schrijver. Die er dus altijd zijn naam bij zet. De lezer hoeft het niet eens te zijn met de auteur en kan zijn visie daar in een reactie tegenover stellen.
Objectiviteit is in een blog ver te zoeken. Gelukkig maar. De auteur tracht de feiten te plaatsen in een voor hem juist kader. Feiten zeggen niet veel, de omstandigheden des te meer.
@ Hans
Niemand stelt dat een blog altijd objectief moet zijn. Als een auteur echter altijd 1 kant van het verhaal belicht en een andere kant bewust negeert, behou ik me wel het recht voor in een reaktie op de eenzijdige en subjectieve benadering te wijzen. Als deze subjectieve auteur tevens de enige blogger is die over politiek schrijft op deze website, mag ik ook een vraagteken zetten bij de claim die deze website maakt “feiten en achtergronden over Thailand en de Thaise maatschappij”.