Thai Baht Exchange
De verkoop van vier soorten fruit, waaronder durian, heeft dit jaar met een omzet van meer dan 7,4 miljard baht, een recordhoogte bereikt. De omzet steeg vooral door de grote vraag uit China.
Naast durian zijn ook mangosteen, rambutan en longkong niet aan te slepen, aldus Mongkhon Chomphan, een landbouwambtenaar in Trat.
Doerian is het meest waardevolle fruit voor Thaise boeren. Er is meer dan 48.000 ton verkocht voor een totale waarde van 3,8 miljard baht. Dit is goed voor meer dan de helft van de totale omzet van de vier vruchten. Op de tweede plaatst komt mangosteen met een omzet van meer dan 2 miljard baht.
Alleen al in de eerste vijf maanden van dit jaar bedroeg de uitvoer naar China van groente en fruit uit Thailand meer dan US $ 1,1 miljard, of ongeveer 36,5 miljard baht.
Bron: Bangkok Post
Is ook te merken aan de prijs.
Vorig jaar was de doerian bij ons rond de 120-130 Thb, nu vragen ze gerust 180-250 Thb.
Nou hier in Hua Hin gewoon tussen de 100 – 130 Baht hoor …
hier in sung noen isan al van af 70 tot 120 bath
Beste Redactie,
Als ik dit goed begrijp zouden menig boeren hier naar toe overstappen.
Ik vind Durian een heerlijke fruitsoort om te eten.
Maar deze fruitsoort zal niet makkelijk te verbouwen zijn(geen idee).
Toch is Durian een hele populaire vrucht in Thailand.
Mensen zullen dit weer gaan kopiëren en valt de markt dood.
Gezien rubber ook plat ligt zal het mij benieuwen.
Neemt niet weg dat er nog meedere gewassen zijn wat al aangegeven is die geld opbrengen.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Hier op Samui 0 Bath voor een doerian. We wonen naast een boomgaard en als we niet af en toe
nee zeggen hebben we elke dag een doerian van de eigenaar. Het is inderdaad waar ze leveren momenteel
veel geld op. Ook de mangosteen krijgen we van hem, bananen en ananas hebben we zelf.
Wat een bofkonten zijn we !!
Aan de ene kant moeten we blij zijn dat het zo goed gaat met de verkoop van durian aan de Chinezen en dat de boeren geld verdienen. Maar er zit een addertje onder het gras, op termijn althans.
De Chinezen gebruiken een soort van contract-landbouw. De boer krijgt al geld voordat er 1 durian rijp is en het risico van de oogst wordt gedeeld. Nu nog wel, maar niet over een paar jaar kan ik u verzekeren.
De monopolistische situatie van de Chinese koper gaat er voor zorgen dat de koper de prijs gaat bepalen van de durian, niet de boer. Die wordt gedwongen durian te verbouwen voor de prijs die de Chinezen willen betalen. Op termijn kan dit zelfs leiden tot een situatie waarbij de Chinezen (via allerlei constructies) land en gebouwen in handen krijgen en de boer werknemer wordt of ontslagen. Dit proces speelt zich al een aantal jaren af in enkele Afikaanse landen.
Een bijkomend gevolg is dat er zo weinig durian voor de lokale markt, de Thaise zelf, is dat de prijs omhoog gaat. In het noorden worden boeren met hun pick-ups met durian op weg naar de groothandel ook nog eens staande gehouden door opkopers die ook voor de Chinezen werken. Ook deze durians halen de lokale markt niet.
Het verhaal gaat niet alleen op voor durian maar tezijnertijd ook voor longon,mangosteen en andere vruchten; wellicht zelfs straks voor rijst.
Je zal echt geen termijnkontrakten krijgen langer dan 1 oogst. Gebruikelijk bij land- en tuinbouw wereldwijd om de aanvoer te verzekeren. Dat doemdenken dat men verplicht dient te verbouwen is niet gebaseerd op de werkelijkheid. Stel de boer stopt dan kan er hem niets gebeuren nl. geld valt er niet te halen, land is meestal van de overheid in bruikleen en een buitenlander kan een Thai moeilijk iets verplichten om te leveren als het er niet is ( oogst of geld). Voorbeelden van termijnkontrakten zijn er in elk gewas over de hele wereld, hoe denk je anders dat de grondstoffenbeuzen en diverse land- en tuinbouwbeurzen aan hun toemkomstige handelsprijzen komen ? Niet alleen wachten tot het aanbod er is maar ook actief de prijzen sturen door groot in te kopen op termijn. In Thailand weet ik o.a van suikerriet en hout, mais en diverse fruit. Logisch dat de afnemer al van tevoren een prijs biedt want wil ook handel drijven want indien de concurrent opkoopt is er geen handel meer.
Hier staat een heel goed verhaal over de doerian handel met China.
https://www.chinadialogue.net/article/show/single/en/11055-Riding-the-durian-Belt-and-Road-Risky-times-for-Thai-agriculture
Geen contract-landbouw zoals bv met mais en Thaise bedrijven in het noorden maar wel met veel Chinese tussenhandelaren die ook de prijs kunnen bepalen.
Voor longan (lam yai in het Thais) geldt dit al 20 jaar. Mijn ex had een 15 rai longan tuinen. Twintig jaar geleden bracht de beste kwaliteit 20-25 bath per kilo op, iedereen ging die bomen planten, nu is het nog maar een schamele 5-10 bath per kilo. Een combinatie van overproductie en de monopolie positie van de Chinese (of Thaise) tussenhandelaren.
Is echt niet alleen in Thailand.
als jongen van 14, nu ruim 40 jaar geleden ging de tuinder waar ik zaterdags en in d evakantie werkte beginnen met witlof. Best een investering, een grote koelcel is nodig om witlof te oogsten.
Hij was één van de eerste en verdiende zijn investering snel terug. Vier jaar later ging iedereen in de witlof en de prijs kelderde. Hij begon toen met prei en lachte de andere stiekem uit.