Is parfum minder in trek in Thailand?

Je vergist je niet. Parfum is duur. Overigens heb ik de laatste tijd –misschien na covid– bijna geen stalletjes met nep-parfums in de gallerijen van winkelcentra opgemerkt.

Vroeger was dit een bloeiende handel en dan vraag ik mij af hoe die overleven als de dames geen parfum gebruiken. Mysterie!

Uit gesprekken met opgeleide dames, o.a. eentje die wel parfum gebruikte –de verkeerde voor mijn menselijke driften– en in Frankrijk gestudeerd had, maakt ik op dat vrouwen ook hier er geen idee van hebben welke parfums een man opgeilen. Ja, ook dat even vermelden omdat ik de parfum van die intelligente en mooie niet kon luchten.

Een incident uit de 80er jaren: interim-chairman Walter wordt door 4 Thaise secretaressen in zijn kantoortje in een hoek gedrumd omdat de Nepalese research assistente “4 uren boven de wind stinkt” en een paar meter verderop haar rapporten zat te typen. Blijkt dat de lichaamsgeur –trouwens nauw verwant met wat je eet en vooral drinkt (alcohol)– van sommige Aziatische ethnische groepen afstotend zijn. Een ander voorbeeld zie je wel eens als een Fransman na een 11 uren vlucht probeert post te vatten naast een Thaise aan de bagageband in de luchthaven. Indertijd toen ik nog jong was kreeg ik ook te horen van bargirls dat ze sommige Fransen meden omwille van lichaamsgeur. Ook nu nog suggereer ik verschillende alleenzittende mannen als mogelijke partners als ik te maken krijg met een “sticky” barmeid waar ik geen zin in heb maar dan ook hoor ik wel eens dat de man stinkt.

Tot slot grapje: farang men, mai mee pie thi baan farang, krappom!

Het warme, tropische klimaat maakt het volgens mij moeilijk om parfum te gebruiken. Lichtere, zomerse geuren, die beter bij het warme weer passen, vervliegen snel in die omstandigheden en zwaardere, zoete of zeer kruidige geuren kunnen nogal snel overweldigend overkomen.

Maar dat betekent niet dat er geen parfumcultuur is in Thailand, met merken als Siam 1928 en Journal, die werken met lokale kruiden en producten. Journal heeft een mango-sticky rice parfum. En als ik het goed begrepen heb is de basis voor de parfums van Siam 1928 een geur die vroeger ook aan het hof en in tempels werd gebruikt. Dichter bij huis, in parijs, heb je ook Dusita, het merk van de Thaise Pissara Umavijani. Het is een nichemerk dat misschien niet zo bekend is bij het grote publiek, maar bijzonder veel respect kent in de fragrance-gemeenschap.