Lezersinzending: Zomaar een straatje…

Jeroen uit Dirksland (ZH) kijkt rond in het straatje waar zijn vriendin woont. Hij ziet een juf, twee financiële dienstverleners, een studente en een vrouw alleen. Zomaar een straatje in Thailand.

Net terug van drie weken vakantie bij mijn vriendin Patty. We kennen elkaar al drie jaar en ik ga zo’n drie keer per jaar op vakantie naar haar om de relatie in stand te houden en uiteraard om bij te komen van het drukke leven in Nederland.

Sinds zes maanden woont ze nu in een nieuw straatje net buiten Chayaphum. Dit was voor mij de eerste keer dat ik haar in de nieuwe leefomgeving ontmoette. Alles bij elkaar twintig huisjes die aan weerszijden van een straatje staan dat ongeveer vijf meter breed is. In het straatje woont een mix van jong en oud. Nou ja oud, mijn vriendin van 40 is waarschijnlijk wel de oudste in de straat (na mij uiteraard).

Naast ons woont een zeer betrokken jonge onderwijzeres van midden 20, die bijna dagelijks (ook in het weekend) bijles geeft. Waarschijnlijk werkt ze op een jongensschool want elke dag komen er wel een stuk of vier, vijf voor de bijles. Meisjes heb ik niet gezien.

Dat na de bijles wat ontspanning nodig is, moge duidelijk zijn. Er wordt dan wat gedronken en gekaart en nogal luide muziek gedraaid; misschien zitten er wel wat slechthorenden tussen. In de warmte valt het niet mee om in slaap te vallen, dus het gaat dan vaak tot twee of drie uur door. Dat is wel wat laat om naar huis te gaan dus mogen de jongens van de juf ook nog wel blijven slapen.

Omdat mijn vriendin en ik ook wel echte nachtbrakers zijn en de juf geen gordijnen heeft, zie je dat ze echt zorgzaam is en de slaapkamer bereidwillig deelt met de jongens, want je ziet er regelmatig een of twee in en uit lopen.

Aan de andere kant zijn onze buren twee jongens met een goede baan in de financiële dienstverlening. Er staan twee splinternieuwe auto’s en ook nog motoren onder de carport. Regelmatig hebben ze een feestje met wat (gelukkig) niet slechthorende vrienden want de muziek staat niet erg hard. Daar tegenover staat dat er ze erg veel honger en dorst hebben, dus dan wordt er wel even wat gehaald. Dat de motor dan wat lawaai maakt, is wel weer jammer midden in de nacht.

Ze hebben echt wel een goeie baan en denken daarbij ook nog aan het milieu want je ziet ze bijna elke dag met z’n tweeën zo rond een uur of tien geheel in het zwarte pak (van leer nog wel !) op de motor klimmen in plaats van met de auto te gaan. Bovendien zijn ze voorzichtige motorrijders, want ze dragen ook altijd een helm met gelaatscherm en een soort bivakmuts. Ik denk dat die brandwerend is, net zoals in de formule 1, zodat ze goed bescherm zijn bij een eventueel ongeluk.

Iets verder woont een alleenstaande studente, die elke morgen vroeg naar school vertrekt en ‘s middags na de school onmiddellijk naar de Night Market gaat, waar ze een kraampje heeft met allerlei prullaria om te verkopen. Op die manier betaalt ze haar studie en huisje maar heeft geen tijd om te feesten, alleen maar studeren en werken.

Schuin tegenover ons wonen drie mannen die samen een muziekbandje vormen en bijna elke avond ergens optreden. Soms oefenen ze wat op het terrasje bij de voordeur, maar blijkbaar hebben ze geen versterkers, want je hoort ze nauwelijks.

Daarnaast woont weer een vrouw alleen, wel krijgt ze heel regelmatig bezoek van haar vriendje. Het zijn echte huismussen, want als hij er is zijn de deuren en ramen potdicht. Maar hij gaat wel altijd netjes naar huis en blijft nooit slapen. Ik dacht ‘echt een nette man met nog ouderwetse normen en waarden, daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen’. Toevallig kwamen we hem een keer in de stad tegen in het winkelcentrum met (waarschijnlijk) z’n zus en haar twee kinderen.

Maar wat mij nog het meeste verbaasde was, het feit dat er in die paar weken geen onvertogen woord gevallen is, niemand die klaagde over geluidsoverlast van de muziek of de luide motoren in dat smalle straatje. Moet je in Nederland eens proberen in een klein straatje!