Ooit zei een befaamde Franse filosoof: “ik denk, dus ik ben!” Om het een beetje filosofisch te houden: het gebruik van het woordje ‘dus’ impliceert dat zijn/bestaan voortvloeit uit denken.
Die filosoof baseerde zijn ontdekking op kennis vergaard vanaf en van ver voor de jaartelling, en gaandeweg leerde de westerse mens om op basis van denken de omringende wereld en zichzelf te beschouwen. Hetzelfde gebeurde met de oosterse mens: types als Boeddha en Confucius leerden dat je constructief leeft als je op een juiste wijze het leven overpeinst.
Maar afgelopen paar weken meende ik te moeten constateren dat de bedoelingen van al die vroegere wijsgeren en hun gedachtegangen aan Thailand voorbij zijn gegaan. In Nederland en contreien zie je vaak een beweging dat lijkt op rationeel denken: niet alleen op basis van logica, maar vooral op wat dat denken teweegbrengt. In Thailand lijkt het omgekeerde aan de hand. Hier geldt eerst en vooral: doen! Niet letten op eventuele gevolgen: neen, gewoon doen. Impulsief: op grond van een opwelling, een hersenspinsel, een of andere emotionele sub-assertieve prikkel. Of het nu is dat de pas aangetreden premier bij de presentatie van zijn nieuwe een onvolledige eed aflegt, of dat opeens 38 nieuwe vliegtuigen moeten worden aangeschaft, of Phuket omgebouwd tot een marine hub: doen. En pas nadenken over wat is geopperd als er commotie ontstaat. Je komt er in ieder geval mee in de publiciteit.
Het zijn voorbeelden van wat aan de bovenlaag van de Thaise samenleving gaande is, aan de tegenovergestelde kant kan men er ook wat van. Een dag of 10 geleden bekende een 25-jarige dochter twee vrienden van haar partner opdracht te hebben gegeven haar moeder te vermoorden omdat ze geld nodig had om die partner uit detentie vrij te kopen. Het ging om een levensverzekering van ฿100K en voor ฿10M aan grond. De moordaanslag mislukte omdat moeder slechts gewond raakte en zij direct haar dochter aanwees als aanstichtster. Dochter had de twee vrienden ฿200K toegezegd.
Midden verleden week loopt een vrouw met een fles benzine een karaokebar binnen, gooit de benzine over haar aldaar met vrienden aanwezige echtgenoot, en steekt hem in brand. De vrouw vond dat haar man te vaak in die bar te vinden was en een oogje had op een van de barmedewerksters.
Omdat een 7-jarig leerlinge moeite had met een rekensom en de uitkomst ervan, sloeg de onderwijzeres afgelopen donderdag het meisje met een houten stok midden op haar hoofd. Het kind klaagde ‘s avonds bij moeder over hoofdpijnen en had de volgende ochtend enorme zwellingen in haar aangezicht. Ze werd met haastige spoed naar het ziekenhuis gebracht.
Om verkeersveiligheid is er helemaal geen beroering meer: in de buurt van Lampang glijdt een bus vol Italiaanse toeristen van de weg, rijdt een minivan met veel te hoge snelheid achterop een vrachtauto, en in Wang Sombun klapt een minivan frontaal op een 18-wheel lorry. Dit handelen is zo’n gewone zaak geworden, dat slechts twee keer per jaar een algemene bespiegeling van overheidswege volgt rondom de uittochten van Songkran en de Jaarwisseling.
Hoe komt dat nou dat het lijkt dat (niet alle) Thai mensen gewoonweg doen, en dan pas ermee ophouden als zij met de gevolgen van hun handelen zijn geconfronteerd? Waarom niet eerst nadenken en zoeken naar een effectievere oplossing lees: gedragsalternatief?
Het lijkt erop dat in dit land geldt dat je er mag zijn, als je op een drastische manier van je bestaan kunt doen blijken: “ik breng teweeg, dus ik besta!”
Ingezonden door RuudB
U haalt terecht een aantal concrete voorbeelden aan welke zeer kenmerkend zijn…Verklaring?…Ieder mens met gezond verstand kan zich hier het hoofd over breken…maar het antwoord schuldig blijven. Tenzij men middels rationeel denken besluit dat het, in voornoemde en vele andere gevallen, te wijten is aan een gebrek aan verstandelijk vermogen, totale afwezigheid van pro-actief denken en absolute afwezigheid van verantwoordelijkheidszin…Of zag ik het dan fout?
Plannen en vooruitdenken zit inderdaad niet in de Thaise aard. Er is geen regen dus hoeven we niks te doen aan waterwegen, maar pas als het regent en de boel onderloopt.
In het verkeer zijn het vaak “Jos Verstappen’s” en Remies (alleen op de wereld).
Onderhoud van huizen, auto’s etc doet men ook niet aan. Pas als iets niet meer werkt wordt er wat gedaan. Te laat dus.
Dan heb je ook nog van die types met een kort lontje! Ze krijgen hun zin niet en dus steken/schieten. Ze beseffen niet dat er overal camera’s hangen.
Zou het iets met onderwijs te maken hebben?
Hoi Ruud, de vraag is makkelijker gesteld dan beantwoord.
Wij Nederlanders kunnen ons verbazen over het feit dat bijna niet een Thai een simpel rekensommetje uit het hoofd kan doen. Als het 40 kost en jij geeft 100 blijkt er een rekenmachine nodig om dat te berekenen. Verschil is dat wij dat op school wel hebben geleerd met eindeloze herhalingen en de Thai niet. Stel dat ik jou vraag hoeveel dat 7 x 9 is, dan zeg jij direct 63. Mensen menen, jij ook, dat je dat snel hebt uitgerekend, maar de waarheid is, dat je het ooit van buiten hebt geleerd. Veel zaken zijn een kwestie van aanleren op jonge leeftijd. Wij leren dat zoals je een hondje een kunstje leert. Belonen met een koekje. Conditioneren is een beter woord. Wij zochten de erkenning van ouders of leerkracht, precies op de leeftijd van de lagere school, toen bevestiging en erkenning maximaal belangrijk was voor ontwikkeling als mens.
Vraag aan iemand van 70 naar Noord Oost Groningen en men zal direct antwoorden; Strokarton. Vroeger leerden de kinderen dat uit het hoofd. Later weer andere dingen. Jongere mensen weten nu niet meer wat strokarton was. Maar ze vinden het wel stom dat jongeren dat niet meer leren.
Het lijkt alleen maar op denkwerk. Het zelfde geld voor anticiperen. Dat wanneer je iets gaat doen, dat je ook een idee hebt van de gevolgen. jij schetst voorbeelden van Thai die niet anticiperen op de gevolgen.
In mijn wijk in Nederland wonen verschillende allochtone groepen. Twee van die groepen zetten hun auto overal neer, terwijl er parkeerplaatsen zijn. in de avond een kennis tegenkomen kan reden zijn om uit je auto te stappen en een gesprek te beginnen, hoewel die lege auto, met draaiende motor, radio hard aan en open portier midden op een kruispunt staat. Wanneer er iemand 3 minuten later niet kan passeren, is men hoogst verbaasd en zelfs geïrriteerd, want men is immers in gesprek. Pas als je weet waar zij vandaan komen, een plek waar men amper straten of auto’s kent, snap je het al beter.
Thaise mensen blijken heel goed in bepaalde dingen, in vergelijking met ‘ons’ en veel minder goed in andere dingen. Dat is voor een deel te wijten aan wat men op de lagere school al leert inzake feiten, vaardigheden, maar zeker ook inzake gedrag.
Kijk eens hoe vaardig bijna ieder Thai is met verpakkingsmaterialen. Hoe ze met een houtje en een touwtje dingen voor elkaar krijgen. Enorm goed ontwikkelde fijne motoriek. Zij snappen weer niet hoe wij Farang daar zo onhandig in zijn.
Daarbij en daarnaast hebben vele Thaise mensen enerzijds wel de aangeleerde kalmte, het koele gezicht, of een vaardige glimlach. maar anderzijds zijn het net mensen. Sommigen verbergen veel temperament onder die beschaving. Verborgen temperament, een agressieve inborst zoals enkele volkeren dat nog hebben omdat zij tot voor kort simpelweg krijgers waren. Dat kan dus ook opgebouwde agressie of jalousie zijn. Jalousie in Thailand is soms echt schrikken hoe ver dat gaat. Ook wanneer je iemand ooit gezichtsverlies heb bezorgd. het is een land van olifanten, maar in bepaalde zaken hebben ook de mensen er een geheugen als een olifant. Het betreft soms ook passie. Ik heb een poos een Thaise vriendin gehad die de overtreffende trap van keurig, bedeesd en controle was. Alles met de meest lieve glimlach en maximaal geduld. Ik 1.96 en zij 1.42. Een kusje op de wang, meer had er al enkele weken voor mij niet in gezeten. Hoewel haar ogen me vertelden dat ze zeker niet op mijn geld en wel op mijn hart viel. Ze kon mij enorm smachtend aankijken. Maar de eerste keer dat wij samen in een slaapkamer waren, alles donker en de deur op slot, de ramen dicht, geen kans op meeluisterende buren, bleek zij een ware vulkaan. Ik was bang op een geven moment werkelijk bang dat ze stukken uit mijn lijf zou bijten. Had twee bloedende beten nadien. Eenmaal dicht bij een orgasme gromde ze als een roofdier. Ik was verbijsterd. Aan een kant waren we ook nog eens door het bed gezakt. Ik had letterlijk alle hoeken van de kamer gezien.
De volgende ochtend was ik voldoende hersteld om toch nog even opnieuw toenadering te zoeken, maar nee. kon niet. Het was al licht buiten??? De achter een beschaafde glimlach verborgen passie.
En dan geld ook nog het feit dat veel Thai door het Boeddhisme nogal sterk zijn in het leven bij de dag.
Ce serra serra, om het eens in goed Nederlands te zeggen. Wie dan leeft, die dan zorgt. ik gaf een jonge alleenstaande moeder met baby, uit mijn dorp ivm een klein noodgevalletje, wat geld omdat ze de huur moest betalen. Ze had juist niet genoeg. Haar huisbaas nam geen genoegen meer met uitstel, uitzetting dreigde. Ik gaf haar de 180 bath die ze nodig had en deed er nog eens 300 bij, alvast voor de volgende maand. Ik stond op het punt om terug naar Nederland te gaan. Ze snapte dat idee van die 300 uitstekend, maar binnen een uur had ze die extra 300 al uitgegeven. Ze had er o.a. iets van voor mij gekocht, lief en dom. Anticiperen of sparen doen ze vaak niet. Waar wij Nederlanders ons liefst voor alles verzekeren.
Maar goed, het zijn maar mijn gedachten bij jouw vraag. Mensen doen vreemde dingen en des te warmer het klimaat, des te hoger het temperament denk ik. Boeiend en soms ook onverklaarbaar of zelfs bedreigend. Een onvoorspelbaar leven houdt ons vitaal.
Groet!
Frank
@Ik was bang op een geven moment werkelijk bang dat ze stukken uit mijn lijf zou bijten. Had twee bloedende beten nadien. Eenmaal dicht bij een orgasme gromde ze als een roofdier. Ik was verbijsterd. Aan een kant waren we ook nog eens door het bed gezakt. Ik had letterlijk alle hoeken van de kamer gezien.
Frank, Wat een prachtig verhaal, maar je hebt een paar lezers, en in iedergeval 1 (ik zal geen namen noemen) wel een shock bezorgt, want vrouwen in Thailand zijn volgens hen altijd het slachtoffer van mannen als jij en kunnen en mogen geen orgasmes krijgen! 🙂 ha ha, ik zeg altijd als je geen verstand van het spel hebt ga mij dan niet de spelregels uitleggen, daar hebben we de Paus al voor. ik ben ook wel eens met schrammen en blauwe plekken door een bed gezakt, dat zou iedereen een keer in zijn leven moeten meemaken, daar word de wereld absoluut niet slechter door.
Denken leer je met scholing.
Als je echter wordt geschoold, door mensen die ook niet hebben leren denken, wordt het niets.
Een groot deel van de Thaise bevolking heeft een agrarische achtergrond.
Daar is het leven heel simpel.
Als het regent, heb je eten, en blijft het droog, dan heb je honger.
Daar viel in het verleden weinig aan te plannen.
Tegenwoordig vaak ook nog.
Iedereen kan denken, de een wat meer en de ander wat minder. Daar heb je geen scholing voor nodig. Ik vermoed vaak dat Thaise scholen het denken juist verbieden.
En als je denkt dat het agrarisch leven simpel is dan vergis je je. Ook in het boerenbedrijf moet worden nagedacht, gepland en voorbereid. En daar gaat soms ook wat mis. Te weinig water, te veel water. Wat te doen?
Kom, begin een boerenbedrijfje. Dertig rai en je hebt 60.000 bath per jaar, 150 euro per maand. Simpel. Je kunt dan je uitkering uit Nederland opzeggen.
“Daar viel in het verleden weinig aan te plannen.
Tegenwoordig vaak ook nog.”
Ik verwijs naar de achtergrond van veel Thai.
30-35 jaar geleden was er nog geen electriciteit in het dorp, en de lagere school in het dorp is begonnen als een project van iemand, die een paar jaar geleden is overleden.
Leerplicht bestond toen nog niet.
Voor die tijd was er geen lagere school, laat staan iets met hoger onderwijs.
En in de meeste dorpen zal er niet iemand zijn geweest, die een school oprichtte, en daar zal dan ook geen onderwijs zijn gegeven, hooguit bij iemand thuis.
Die situatie zal in grote delen van Thailand hebben bestaan, zeker, als er geen grote stad in de buurt was.
En het boerenbestaan was niet zo ingewikkeld.
Je had een buffel en een stuk land, en daar verbouwde je rijst op.
Als er regen viel, had je een oogst, en als het droog bleef niet.
En dat was ieder jaar hetzelfde.
Andere eetbare zaken, als paddestoelen, zocht je in het bos, en je had natuurlijk wat kippen.
Daar zat weinig planning aan.
Toen ik voor het eerst in het dorp kwam was er nog geen verharde weg, er waren geen mobiele telefoons en alleen een paar vaste telefoonlijnen, waarvan het hele dorp gebruik maakte.
Als iemand van buiten het dorp belde moest hij na 15 minuten opnieuw bellen, want dan gingen ze de betreffende persoon eerst ophalen.
En dat is allemaal nog niet zo lang geleden.
Waar was jij 30 jaren geleden in Thailand ? Toen waren overal universiteiten en mijn ex studeerde aan een van deze universteiten en haar broers en zussen waren al afgestudeerd. Overal waren wegen en als toerist kon je wel eens de “binnenlanden” in en overal waar je ging was er electriciteit. Het verbaasde me in 1990 dat velen een koelkast hadden en elk huis een tv terwijl het sprookje ging dat men niets had. Sinds mijn begintijd inThailand, 30 jaren geleden, weet ik dus wel beter want ik heb toen ook al veel in Thailand rondgereisd. En in de jaren negentig kwam ook in Nederland de mobiele telefoon op en je droeg dan een “kast” met een kabel verbonden met een telefoon voor in de auto. Idem begon toen pas het internettijperk voor de gewone mensen, en dan met name 20 jaar geleden.
Ik praat over Isan.
De onverharde weg en de paar vaste telefoonleidingen heb ik nog meegemaakt.
Ook de tijd – dat was op Puket – dat de kinderen tegen betaling van een paar Baht TV gingen kijken, bij iemand die een TV had.
Dat van de electra en de school is me verteld door de dorpsbewoners.
Volgens deze site https://tradingeconomics.com/thailand/access-to-electricity-percent-of-population-wb-data.html, had in 2004 minder dan 88% van de bevolking een electriciteitsaansluiting.
Dat zal vooral in de grote steden zijn geweest, dus op het boerenland minder.
30 jaar geleden zal dat nog iets minder zijn geweest.
Het is onlosmakelijk een kwestie van onvoldoende opleiding en een drang om dingen te doen. De gemiddelde Thai is een doener en zeker niet lui. Mijn vrouw heeft een marktkraam en ik zie daar veel hardwerkende mensen die proberen in hun levensonderhoud te voorzien. Vaak 7 dagen per week en ook nog op oudere leeftijd. Hoofdrekenen kunnen er maar weinigen, ook mijn vrouw niet, altijd de rekenmachine en dat is voor haar maar goed ook. Er wordt al niet veel verdiend en als je jezelf ook nog eens benadeelt dan werk je vrijwel voor niets. In het verkeer zie je vaak aan het rijgedrag dat er onvoldoende geanticipeerd wordt. Opleiding wordt er doorgaans niet genoten. Men heeft zichzelf opgeleid van jongs af aan. Op het laatste moment nog even van richting veranderen, vaak zonder aan te geven, veel te laat remmen, etc., is aan de orde van de dag. Men is meester in het vinden van creatieve oplossingen voor allerhande verkeersproblemen. De vluchtstrook als extra rijbaan gebruiker bij files. Een extra baan gebruiken bij het afslaan en dus een deel van de weg voor het achteropkomende verkeer blokkeren. Stoppen voor het rode verkeerslicht daar heeft men een hekel aan en dus nog snel een snuifje gas erop en vervolgens de kruisingen blokkeren. Altijd maar haast zit er ook velen in de genen.
We reden vandaag weer langs een plek waar voorheen een markt stond. Compleet weg. Mijn vrouw verbaast, maar ik had het haar al voorspeld. Niemand doet er enig onderzoek of er wel voldoende mensen wonen in de omgeving en hoe het is gesteld met de concurrentie in de buurt. Er geldt geen quotum dus ongebreidelde marktkraampjes komen en gaan. Veel geld gaat daaraan verloren. Dan maar weer ergens anders wat opbouwen, maar ook daar is veel van het zelfde aan de hand. Ook het feit dat de 7-en shops maar te pas en te onpas een nieuw filiaal uit de grond stampen. Daar wordt veel verkocht en gebruik van gemaakt en de kleine zelfstandigen verliezen hier veel aan. Het is een wereld apart in Thailand en je wordt er soms moedeloos van. Zoveel onkunde, echter van advies is men niet gediend. Blijven toch volharden in het eigen gelijk, ondanks alle voorbeelden waarbij het niet goed gaat.
Misschien waren degene die hier schrijven er niet als het moest anders zijn ! Daarmee bedoel ik wat trekt ons dan aan in dit ongeorganiseerd bestaan , juist het stoppen van de stress en leven met het verstand op nul denk ik !
Ik denk dat dit een juiste conclusie is, dit is de charme van Thailand, maar het kan soms voor sommige mensen al snel te veel en te irritant worden, ballans vinden is de oplossing, en dat is niet altijd gemakkelijk.
Maar inderdaad als de Thai zich precies zo zou gedragen als wij Nederlanders dan zou er niets meer aan zijn, dan kan je ook wel thuis blijven.Er is echter 1 probleem en dat is dat Thailand veel te westers word, en op de lange termijn houd dat in dat het authentieke Thaise denken ook gaat verdwijnen , maar dat gaat nog wel even duren want het zit er diep ingebakken.
Dus verstand op nul mensen ha ha !!
Westers of oosters, wat is dat precies? De wereld wordt wel veel internationaler, verschillen gaan verloren. Maar bikvoorbeeld de cultuur van 24/7 met de smartphone is niet westers of oosters te noemen. Sommige zaken zoals overal een KFC en een Starbucks is dan weer een uiting van ‘Amerikansering’ (westers kun je dat niet noemen, het is immers niet iets Nederlands of Europees). Of toch niet? Met het oprukken van wok en sushi restaurants praten we ook niet over de ‘Veroostering van Nederland’ of dat Nederland dan niet langer Nederland is en haar charme kwijt aan het raken is met oprukkende Amerikaanse, Japanse en Chinese praktijken.
Je kunt Thailand moeilijk verbieden mee te gaan in de vooruitgang (of ‘vooruitgang’ cq achteruitgang) der volkeren. Dat me denken aan een fragment uit een boek van Sjon Hauser waar een Amerikaanse boos was dat de bergvolkeren niet langer authentiek waren nu die ook koelkast, tv, telefoon enzo gebruiken, vond ze niet kunnen! 5555
Sneak ik nog even een voorbeeld van die afschuwelijke veramerikaamsering van de wereld mee als uitsmijter, Amerika ist wunderbar, we are all living in Amerika. Rammstein: https://www.youtube.com/watch?v=Rr8ljRgcJNM
Wat probeer je nou te zeggen?
De inzending gaat over het onbegrijpelijke in de ogen van een Westerling waar ik wil aan toevoegen de Westerling die vanaf een afstandje alles beziet. Beste stuurlui staan aan wal is zo’n uitdrukking.
Dat het wat voorbarig en simplistisch is om over een ‘westerse mentaliteit’ en een ‘oosterse mentaliteit’ te spreken. Tal van dingen moet je meewegen, waaronder dat de wereld kleiner wordt, dat ‘het westen’ ook een grote vergaarbak is van allerlei verschillende steentjes (een stereotype Amerikaan doet iets anders dan een stereotype Nederlander, maar beide zijn westerse, wat is dan de Westerse manier?).
Nog daargelaten economische en sociale omstandigheden, zoals de reacties ‘Thai doen niet aan onderhoud’ of onvoldoende veiligheidsmaatregelen (helm) . Niet gek als je geen cent te makken hebt. Het land is nu een hoger middeninkomen land dus ook daar is/zal er een verschil gaan optreden.
Ik praat over Isan.
De onverharde weg en de paar vaste telefoonleidingen heb ik nog meegemaakt.
Ook de tijd – dat was op Puket – dat de kinderen tegen betaling van een paar Baht TV gingen kijken, bij iemand die een TV had.
Dat van de electra en de school is me verteld door de dorpsbewoners.
Volgens deze site https://tradingeconomics.com/thailand/access-to-electricity-percent-of-population-wb-data.html, had in 2004 minder dan 88% van de bevolking een electriciteitsaansluiting.
Dat zal vooral in de grote steden zijn geweest, dus op het boerenland minder.
30 jaar geleden zal dat nog iets minder zijn geweest.