Een warme dag aan de Mekong

Het is bloedheet onder het afdak van ons huis. Pas 12.00 uur en al 42 graden in de schaduw.  Ik besluit om mij maar weer te douchen en naar NongKhai te gaan om wat te eten.

Ik kom in een vertrouwd straatje met enkele restaurants. Het is warm op straat, want alles zit in de volle zon. Een buitenlander, die buiten aan een koud biertje zit vertelt mij dat de thermometer aan de muur waar hij zit 46 graden aanwijst.

Ik ga een restaurant in en laat de ventilatoren flink draaien. Het helpt niet, ook het koude biertje helpt vandaag niet. Ik besluit na het eten een koelere plaats te zoeken.

Normaal is er vanaf half maart tot begin mei een strandje aan de Mekong met restaurantjes, waar je ook rustig een biertje kunt drinken.  Echter dit jaar zijn alle restaurantjes in maart tijdens hevige regenval weggespoeld richting Vietnam. Ik heb de ondergang op TV kunnen aanschouwen. De Mekong staat ook nu nog, ruim drie meter hoger dan normaal in deze tijd van het jaar.

Twee weken geleden moest ik er in de buurt zijn met mijn vrouw. Zij was bezig en ik verveelde mij. Op hogere grond werden afdaken gemaakt om toch een aantal restaurantjes  aan de Mekong te hebben met de Songkran. Een Thaise man was druk bezig, maar kon er niet goed bij. “Zal ik je helpen?”, vroeg ik. Hij keek mij aan of hij water zag branden. Maar goed ik deed wat hij ook probeerde te doen en er kwam een glimlach te voorschijn. Lengte verschil kan een heel verschil uitmaken als je boomstammetjes op hoogte moet leggen. Ook het met ijzerdraad vast zetten van de stammetjes ging als een speer. Hij met behulp van een stoel en ik normaal staande. Maar eerst moesten wij pauzeren en water drinken. En hij een sigaret roken. Totaal heb ik ongeveer 2 uur geholpen, maar wij hadden wel om de 15 minuten pauze, water, cola en een sigaret voor hem. Als mijn vrouw klaar is stop ik met werken. Ik moet zeker terugkomen zegt mijn nieuwe vriend.

Vandaag besluit ik dus om aan zijn verzoek tegemoet te komen en tevens mij te luwen in de koelte van de nabijheid van de Mekong. Ik bestel een Leo, twee glazen, wat ijs en ga aan de waterkant zitten samen met mijn nieuwe vriend. Het is stil, er zijn maar vijf andere klanten over de acht etensstallen. Aan de overkant in  Laos, op ongeveer 600 meter, is het een drukte vanjewelste. Recht tegenover ons is een waterparadijs met allerlei glijbanen en heel luide muziek. Een overvolle parkeerplaats kan ik nog net aanschouwen. Mensen kan ik niet onderscheiden, maar ik zie het water hoog opspatten. Hier hebben wij zo iets niet. De beheerders van de eetstalletjes laten zich ter afkoeling in de Mekong zakken.

Plots komen er twee speedboten langs aan de overzijde. Ze draaien een rondje en verdwijnen weer in de richting waarvan zij kwamen. Echter na 200 meter veranderen ze van richting en varen de Thaise kant op. Dan zie ik waarom. Uit het niets komt er een Lao politie boot aanvaren en lijkt de achtervolging in te zetten. Maar een grens, ook al is die in het water, is een grens die niet gepasseerd mag worden. De achtervolging wordt dan ook snel stopgezet.

Ik heb een heleboel water voorbij zien gaan en een enkele plastic fles. Verder was het lekker rustig en vooral koel. Na drie grote flessen bier vond ik het genoeg en keerde tevreden huiswaarts. Misschien iets teveel bier op vandaag.

Ingezonden door Ruud Siem