Hallo ik ben Els van Wijlen , ik woon al meer dan 30 jaar samen met mijn man de Kuuk, in een klein dorpje in Brabant. In 2006 bezochten we Thailand voor het eerst, samen met onze kinderen, toen tieners. We maakten een prachtige reis met de auto van Noord naar Zuid Thailand, en we vonden het een geweldig land. Inmiddels zijn de kinderen groot en hebben ze Thailand ook al op eigen houtje bezocht.
Als het even kan, gaan we er twee keer per jaar op vakantie. Ons favoriete eiland is Koh Phangan, dat voelt als thuiskomen. Naast luieren op het eiland, vinden we het heerlijk om te scooteren, met een kleine rugzak vol met weinig, zoeken we de uithoeken van Thailand op. Ik ben het beste in mijn element als ik ’s morgens bij het opstaan, niet weet waar ik ’s avonds slaap. Met de Lonely Planet en verschillende routekaarten vinden we onze weg en mooie herinneringen.
Snelle Jelle
Gisteren hier gearriveerd. In onze bungalow, 3 meter vanaf de zee. De zee die je op je terrasje kan ruiken en voelen. Een goddelijke plek vlakbij het prachtige Sritanu Beach op ons geliefde Koh Phangan; hier wil je nooit meer weg….
Nadat we de spullen uitgepakt hadden, ging mijn man ff een rondje scooteren. Ik ging douchen en HELLLLUUUUPPP, ineens racet er een gigaspin door de badkamer. Een met lange poten en angstaanjagend groot, niet harig maar helaas wel supersnel, dus ik had het niet meer.
Ik vlucht naar buiten en schreeuw om hulp. De resortmanager komt aangerend, en als ik ’m vertel wat er rondrent in onze badkamer, kijkt hij mij meewarig aan en ik zie hem denken (o, o, wat een muts). Plichtsgetrouw loopt hij terug naar zijn huis om anti-spinnenverdelgingsmaterieel te halen. Het duurt niet lang voordat hij terugkomt. Maar waar komt hij nou toch mee aanzetten? Oh, nee, die sukkel heeft een veger en blik gehaald!
Daar gaat die spin nooit op blijven zitten; die spin ging als een speer, alsof die net een blik redbull achterover geslagen had. Wheheheeeeeeeheeee, ik ben bang! Hij had een buks mee moeten nemen. Maar goed, hij, ik en het veger en blik de badkamer in. Nooit geen spin meer te zien. Ow, not nice….
Toen zag ik wel dat het dekseltje van het afvoerputje ernaast lag, dus toen dacht ik dattie daar wel in zou zijn gegaan. Ik met bibberende knieën het dekseltje erop gedaan. Pffff. De gaatjes in dat dekseltje zijn zo klein, daar komt die dikke spin mooi nooit meer doorheen. Een beetje gerustgesteld weer naar buiten.
De Kuuk [Els’ echtgenoot] komt thuis, en inmiddels is ook Korn, een Thaise kennis gearriveerd. Ik zeg tegen de Kuuk dat een extra spinnencheck wel gewaardeerd wordt, en dan weet hij als geen ander wat hem te doen staat. Het huisje moet grondig geïnspecteerd worden en pas als het sein op veilig staat, durf ik weer op mijn gemak naar binnen.
Dus wij met z’n allen de badkamer in. Ik vertel Korn dattie waarschijnlijk het afvoerputje in is gegaan, maar zij schudt stellig haar hoofd. No, not possible…. Oeps, dat betekent dat onze snelle vriend nog in da house is.
Ik stuur de Kuuk nog verder op jacht. Met de deurklink van de badkamer in mijn hand, geef ik hem strakke instructies where to look. Ik ken mijn vijand, dus weet waar hij zou kunnen zitten. Op het muurtje in de hoek, bij of erger nog, in mijn toilettasje. De Kuuk rommelt zelfverzekerd en koelbloedig in de gevreesde hoek en ja hoor ineens speert die snelle Jelle van het muurtje af.
Ik weet zeker dat ik het wereldrecord sprinten en hordelopen op de 10 meter heb verbroken, want in minder dan een halve seconde ben ik de badkamer uit, het trapje op en door de deur naar buiten. Kippevel van een dikke centimeter op mijn lijf. Dan hoor ik de Kuuk driftig in het rond meppen met zijn slipper, dan wordt het stil en na een poosje komt hij me trots het lijk laten zien. Ik ben tevreden, zeeeeer tevreden. Dan wordt de dode spin keurig via de wc ter aarde besteld. Pfffff, dappere Kuuk, die heeft weer volop bonuspunten gescoord.
We gaan nu eten, als er fried spider op het menu staat, ren ik gillend weg!
Mystiek Thailand
Zware bastonen komen uit grote luidsprekers over het strand van Baan Tai op Koh Phangan aanrollen. Over een paar dagen is het weer Full Moon en het eiland stroomt vol met jonge mensen van over de hele wereld, die hier de beroemde Full Moon party willen ervaren. Veel muziek, dans, vuur, buckets, hormonen en andere zaken zorgen ervoor dat dit mooie eiland bij veel mensen uitsluitend bekend staat als een partyeiland.
Natuurlijk heeft Koh Phangan veel meer te bieden, dat weet ik allang. Al jaren scooteren mijn man, de kinderen en ik met veel plezier over dirtroads en uitgestorven betonbanen onder de palmbomen door naar prachtige baaien en verstopte strandjes.
Gisteren hoorde ik dit verhaal van een Thaise vrouw, ze runt een klein resort en spreekt goed Engels. We raakten in gesprek over Than Sadet, een per auto of scooter moeilijk te bereiken idyllisch strand aan de oostkust, omringd door regenwoud en jungle. Een onverharde pad met enorme kuilen brengt je naar een klein strandje, waar dagelijks een handjevol toeristen per boot gelost wordt om een wandeling naar een van de mooiste watervallen op het eiland te maken. Een paar eenvoudige resortjes en restaurantjes worden met een generator van stroom voorzien.
Dan vertelt zij het verhaal van haar neef.
Haar neef van 75 jaar oud ging met twee volwassen kinderen zijn land bekijken bij Than Sadet. Op de terugweg stopt hij de auto bij de waterval en stapt uit om nog wat groenten te plukken bij de grote boom. Hij vertelt dat hij niet lang werk heeft en zijn kinderen wachten op hem in de auto. Als hij maar niet terugkomt, gaan ze hem zoeken.
Maar helaas, hij lijkt van de aardbodem verdwenen. Er wordt een grootscheepse zoekactie op touw gezet en met tweehonderd man, de hond van de man en vijf helicopters wordt er gezocht. Zonder resultaat.
De derde dag gaat de familie, die inmiddels ten einde raad is, op bezoek bij een wijze man die wij een waarzegger zouden noemen. Deze man zegt, dat de vermiste man gewoon bij de grote boom bij de watervallen is. De familie zegt dat ze hem daar in de buurt al twee dagen zoeken en niet kunnen vinden. De wijze man adviseert de familie te gaan bidden, misschien heeft de man slechte dingen gedaan en hebben de geesten hem meegenomen. Vraag of de geesten hem terug willen geven, zodat de man zijn fouten kan herstellen.
De familie luistert naar de wijze man en ze gaan bidden bij de heilige plek vlak bij de watervallen. Een half uur later wordt de man plotseling gevonden bij de grote boom. Hij zegt dat hij daar de hele tijd is geweest en dat hij wel zag dat er mensen naar hem op zoek waren. Maar het was voor hem onmogelijk contact te maken. Zelfs zijn hond was vlak langs hem heen gelopen zonder hem te bemerken.
Een klein jongetje was bij hem geweest en had hem eten gegeven, hoewel hij geen honger had gehad. Hij had het kind wel gevraagd om hem terug te brengen naar de ‘gewone’ wereld, maar toen had het jongetje gezwegen en zijn hoofd geschud.
De man is naar omstandigheden in goede gezondheid. Dolgelukkig is de herenigde familie naar huis gegaan, het jongetje is niet gezien.
Els, bedankt voor je leuke verhaal. Dat gedeelte over de neef intrigeert natuurlijk. Veel van dat soort verhalen zullen wel onzin zijn. Dat betekent natuurlijk niet automatisch dat alles onzin is. Dat verhaal van die Thaise vrouw zou zo’n uitzondering kunnen zijn.
Wat is trouwens het belangrijkste verschil tussen geloof en bijgeloof? Zwart-wit gezien is het eerste iets wat anderen je opdringen en bijgeloof iets wat op eigen ervaringen berust….