Pattaya op de héél vroege morgen

Op de website “Inspire Pattaya” stond deze week een verhaaltje over hoe de schrijver er van Pattaya beleefde om 6 uur ’s morgens.

Frisse lucht, want nauwelijks verkeer, straathonden die samenklonteren, een motosai met een jongedame als passagier, uitgewerkt in de bar of bij een klant in een hotel, een farang met een fles bier in zijn hand op weg naar zijn bed, straatvegers die moeite doen om Beach Road weer schoon te vegen en hier en daar een motosai, bahtbusje of taxi wachtend op de eerste klanten. Een heel andere belevenis van deze voor sommigen bruisende stad, voor anderen een poel van verderf.

Hoe dan ook, de weinige mensen, die je om 6 uur ’s morgens in Pattaya ziet is een mengeling van niet-nuchtere nachtbrakers op weg naar een paar uur slaap en vroege vogels, die al dan niet frisgewassen op weg zijn naar hun werk en anderen, die door middel van joggen of rek- en strekoefeningen aan hun conditie werken.

Ik kan er over meepraten, want af en toe (echt! af en toe) mag ik mijzelf tot één van die twee groepen rekenen.

Pattaya tot diep in de nacht

Het gebeurt soms spontaan en soms ter gelegenheid van een verjaardag of zo, dat ik met een stel vrienden de hort op ga. Dan is het al een uur of 11, half twaalf ’s avonds en met wat eten en een enkel drankje is al een bodempje gelegd. Onze route kan beginnen in Soi LK Metro of de Atlantic Bar op Secoind Road, veel verschil maakt het niet, we eindigen toch altijd weer in Walking Street. Tja, Walking Street is niet meer wat het ooit geweest is, maar het blijft werken als een magneet.  Nog een bezoekje aan een a gogo bar, daarna Insomnia en/of Marine Disco en het eindigt steevast in de JP Bar, die diep in de nacht om een uur of 4 of 5 stampvol zit. Dat is het tijdstip, dat ik afhaak, genoeg is genoeg! Terwijl de anderen nog even doorgaan, neem ik een motorbike-taxi om thuis mijn roesje uit te slapen. Zelf naar huis rijden is uiteraard uitgesloten!

Als ik dan de donkere krochten van Pattaya verlaat moet ik nog wel even  met de ogen knipperen tegen het licht, maar de wereld blijft wazig voor mij. En inderdaad, weinig verkeer, dat uitnodigt het rode licht van de stoplichten te negeren, we passeren de straatvegers en wuiven naar andere weggebruikers, waaronder de eerder genoemde jongedame, die haar dienstverlenende werk er op heeft zitten.  Het schemert nog wat, veel er is er verder niet te zien, alleen de 7-Eleven en Familymart winkels zijn open.

Pattaya op de héél vroege morgen

Ik wandel veel in Pattaya, meestal na de middag, waarbij ik er voor zorg om door aan de schaduwzijde van de straten te lopen de zon vermijd. Nu het zo extreem warm is, heb ik die wandeltochtjes verplaatst naar de vroege ochtend. Met een temperatuur van een graad of 37 leek mij dat een verstandig besluit.

Zes uur ’s morgens is dan wel erg vroeg, maar rond zeven uur ga ik toch met frisse moed op pad, zonder ontbijt – dat doe ik onderweg wel -, maar ik drink vooraf wel twee glazen water. Voor mijn loopvermogen steek ik voor de extra energie mijn eerste sigaar op.

Ik begroet de bouwvakkers, die op het terrein grenzend aan mijn “moo  baan” een hotel aan het bouwen zijn en zie voor het eerste stoplicht al aardig wat mensen, die op weg zijn naar hun werk of naar school.  Op de drukke Pattaya Noord komt het verkeer ook al op gang, vrachtrijders voor de bevoorrading van winkels en de eerste van honderden touringcars, die passagiers ophalen bij hotels voor een vroege excursie. 

Op Beach Road wordt het dan al wat drukker met wandelaars, joggers en een enkeling, die zich vanaf het strand al in de golven werpt. Ik zie al een paar straatverkopers met hun karretjes vol met fruit, koffie en Thaise etenswaren en de verhuurders van parasols zijn op het strand al bezig met het opstellen van de stoelen en parasols (niet op woensdag, dat weet u, nietwaar?) De bierbars liggen er nog verlaten bij, hier en daar alleen bevolkt met de schoonmaakster, die, naar mijn mening, met een Franse slag, de vloer trachten een beter aanzien te geven.

Ja, af en toe dan een farang, die nog niet genoeg slaap heeft om met zijn dronken kop naar zijn verblijfplaats te gaan, maar gelukkig zijn de beruchte ladyboys wel verdwenen. Zou ook geen nut hebben, want Ik heb net genoeg geld bij me om ergens koffie en een ontbijtje te eten. Het wordt dan wel steeds drukker op straat, tijd om naar huis te gaan.

Kortom, Pattaya slaapt nooit echt. Op elk uur van de dag zie je mensen en ’s morgens heel vroeg op straat zijn is een bijzondere ervaring, die ik u gaarne aanbeveel.