Het overlijden van mijn achterbuurman

Door Ingezonden Bericht
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags:
11 augustus 2017

Gisteren overleed rond 22.00 uur mijn achterbuurman, een neef van Nit’s moeder, 1 dag (2 uur) voor hij 76 zou worden. Nit was er bij en bleef na zijn overlijden ook daar slapen. Ik bezocht hem nog in de ochtend, 12 uur eerder. In de avond verzocht hij om een Thaise vlag (de mijne dus) om die in zijn laatste uren vast te houden.

Hij was al een lange tijd echt oud en zwak. De laatste week ging het slecht. Hij kon niet meer eten. Naar het ziekenhuis. In Nederland zouden ze je dan met slangetjes verplicht voeden om je op krachten te houden en het proces te rekken. Hier zeiden ze na 1 dag: ga maar naar huis. Dus niet meer eten en af en toe een lepeltje water en wachten.

Dat duurde vier dagen. Gisterochtend omringd door bezoekers zoals ik, naaste en iets verdere familie (zoals Nit en een nicht van Nit, dus een dochter van een andere nicht van hem, de oudste zus van Nit’s moeder, die in januari haar man verloor). Die nicht van Nit hielp hem met hoesten en haalde met wc-papier het slijm uit zijn mond. In Nederland hebben we hele discussieprogramma’s of je wel van kinderen (en de zieke) kan verlangen dat ze zijn billen moeten afvegen.

Vanochtend is de hele buurt (behalve ik, want ik moet dit schrijven) uitgerukt om de nodige tenten op te bouwen rond het huis (mannenwerk). Ook Nit is nu weer helpen. Zojuist arriveerde de kist. En om te zorgen dat alle bezoekers de komende dagen genoeg te eten hebben (vrouwenwerk), arriveerde ook enig materiaal, zoals schalen en borden.

Al het werk werd gedaan door familie en buurtgenoten. In Nederland doet de Dela dat en dan vinden we alles zo duur!! (Hier even stoppen, want ik ga nu op last van mijn echtgenote douchen, omdat ik mijn achterbuurman’s hand met water met bloemetjes moet gaan overgieten. Tot zo dus.)

Ik snel douchen en er naar toe. Haasten was niet nodig geweest. De achterbuurman was er nog niet klaar voor. Dus wachten. Typisch Thai.

Ondertussen werd van alles opgebouwd. Daartoe benodigd enkele boompjes om doeken op te hangen. Dus kappen. Zonder dat er iemand van de gemeente bij was om de kapvergunning te controleren.

Terwijl ik met Nit zat te wachten werd voor een te maken doek met zijn foto en levensdata zie ik dat z’n sterfdag wordt opgeschreven maar voor geboorte alleen het jaar 2480. Bij oudere Thaise mensen is alleen het jaar bekend, ook op de ID kaart.

Ik zeg tegen Nit, waarom niet 25-6-2480, want hij zou vandaag jarig zijn. Nit zegt dat tegen de schoondochter, maar die zegt nee, we weten alleen juni en het jaar en geboren op dinsdag (in de Thaise beleving erg belangrijk, dat vragen ze ook altijd: op welke dag ben je geboren) en omdat het vandaag dinsdag is zei de echtgenote gisteren hij is morgen jarig. Dan had ik het maar vorige week ‘gevierd’. Alsof je verjaardag na je geboorte altijd op een dinsdag valt.

Ik werd gedurende de wachttijd steeds bezocht door vele vliegen. Er waren er stervensveel (raar woord voor zo’n bijeenkomst). Tijdens het watersprenkelen wapperde de naast hem zittende dochter de vliegen van zijn gezicht, terwijl hij de enige was die er geen last van had.

Daarna de afscheidsceremonie. Altijd weer een aparte ervaring en een mooi gebaar. Toen in de kist en de kist in de buiten opgestelde ‘vrieskist’.

Nit’s moeder zal de crematie niet meemaken, want die moet vrijdag voor de derde achtereenvolgende keer vijf dagen aan de chemo.

Zo, nu weten jullie weer wat over dit mooie land. Nooit te oud om te leren spreekt (schrijft) een man met ervaring in den vreemde.

Ingezonden door Jaap

8 reacties op “Het overlijden van mijn achterbuurman”

  1. Hansman zegt op

    Een heel mooi geschreven verhaal, Jaap en tevens herkenbaar wat betreft de handeling. (mannenwerk-vrouwenwerk)

  2. Paul zegt op

    Gecondoleerd

  3. Sir Charles zegt op

    Jammer dat in dit verhaal verscheidene keren een beschimpende verwijzing naar Nederland wordt gegeven. Heb diverse overlijdens in Thailand meegemaakt dus kan me er wel in vinden maar proef in het verhaal eigenlijk toch meer een ‘anti-Nederland’ houding dan een beschrijving van de laatste levensdagen van uw achterbuurman.

  4. Antonio zegt op

    Heel mooi geschreven en ik wacht dus ook op het vervolg verhaal want er zal dus heel veel gekookt en gedronken worden want dat is standaard …
    Er wordt mij inziens niet getreurd bij een Thaise crematie en als de monniken tijdens de crematie gaan bidden is dat toch heel plechtig en fantastische te mogen aanhoren….
    Alle respect hoe de Thai met de dood omgaat….kunnen wij westerlingen veel van leren
    Het is hier in westen altijd treurnis…..ten top
    Dank…..
    TonyM

    • Sir Charles zegt op

      Kan je mededelen dat toen mijn schoonvader kwam te overlijden er wel degelijk dagenlang getreurd en tranen in overvloed waren. Geen feestelijke gebeurtenis, wat eten uitsluitend voor de familie, monniken en naaste buren in het woonhuis echter de dorpelingen konden hun laatste eer bewijzen bij de tempelcrematie, dat was het.
      Bovendien weet wel zeker dat wanneer schoonmama gaat hemelen, ze is inmiddels 75 jaren, de treurnis en de tranen nog vele malen groter zal zijn.

      Hoezo en waarom kunnen wij westerlingen veel leren hoe we met de dood omgaan? Het lijkt wel alsof we ons daarvoor moeten schamen?
      Als een geliefde van mij dood gaat, familie of niet dan ben ik daar lange tijd intens treurig en verdrietig over!

    • RonnyLatPhrao zegt op

      Deze week is de zoon van onze vrienden omgekomen in een verkeersongeval. 19 jaar.
      Morgen wordt hij gecremeerd
      Ik kan u verzekeren dat bij ouders en familieleden de tranen stromen en er helem

      • RonnyLatPhrao zegt op

        (vervolg) …. helemaal geel sprake is van drinken en dit ook helemaal niet standaard is bij begrafenissen waar ik aanwezig was. Eten was er wel altijd aanwezig.

        Ik kan u zeggen dat wij in België ook respectvol met onze doden omgaan en wij hiervan niets te leren hebben.
        Treurnis ten top ?
        Weet u wat het verschil is tussen een begrafenis en een huwelijk ?
        ……
        Op een begrafenis is er een minde zat.

  5. Sir Charles zegt op

    Je hebt gelijk, Thailand komt bij vergelijkingen al of niet terecht ook vaak slecht uit de bus echter reacties daarop zijn dan ook vaak anders.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website