Els van Wijlen woont met haar man ‘de Kuuk’ in op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.
Het is dinsdagmorgen. Ik lig te doezelen in de hangmat, uitgeput van een paar hectische dagen. Ik wil wel in slaap vallen, maar de stress is te groot. Vandaag weet ik meer, goed of slecht nieuws….
Een week geleden zijn we vertrokken naar Lopburi, 1200 km naar het noorden. Met de scooter naar de pier, met de Ferry naar het vasteland, met de bus naar het vliegveld, met het vliegtuig naar Bangkok, met de taxi naar Lopburi en daar het laatste stukje met de stadsbus. Best een heel geslinger.
Maandenlang heeft Robin in zijn schaarse vrije minuten het internet afgespeurd. Tot hij deze beauty zag, hij was meteen verkocht. Een classic bike; Honda CB400 ss.
Omdat hij zelf geen tijd heeft om de motor te gaan bekijken, mogen wij dit gaan doen. Als de motor goed is, wordt hij gekocht en op transport naar Koh Phangan gezet. In Lopburi wordt nauwelijks Engels gesproken, maar de verkoper communiceert met een vertaalapp en is heeeeeel erg behulpzaam.
We komen de volgende middag(woensdag) aan, bekijken de motor en kopen ‘m, de motor is prachtig en rijdt goed. Er wordt een koopovereenkomst opgesteld en getekend, papieren bekeken (heeft geen enkel nut, want alles is in Thai, maar ik kijk er heel kritisch naar….). En wat een aardige verkoper, hij haalt ons op bij ons hotel en neemt ons mee naar de motor bij zijn huis, neemt ons mee de stad in, brengt ons bij een gezellig cafeetje. Een jonge geslaagde zakenman die het goed voor elkaar heeft, zo lijkt het althans.
Hij vertelt dat hij in het bezit is van een paar huizen, een resort, een eigen bedrijf, een dikke auto en hij is o zo aardig. Bijna te mooi om waar te zijn.
We rekenen de motor af en gaan naar het bedrijf waar het transport geregeld wordt. Robin heeft ons op het hart gedrukt, dat we een verzekerd transport moeten boeken, want er kan natuurlijk van alles gebeuren tijdens de lange reis naar het Zuiden. De motor wordt netjes ingepakt, maar vlak voor we vertrekken blijkt er een foutje in het systeem van de transporteur en kan de motor niet verzekerd worden.
We zijn nu al zover, de verkoper is zo aardig en de mensen bij het transport bedrijf lachen zo vriendelijk, dat we dan maar zonder verzekering versturen. We krijgen persoonlijk de garantie dat ze erg zuinig zullen zijn, een hele geruststelling.
Vrijdag wordt de motor op het eiland afgeleverd….nou nou, het lijkt Overtoom wel…
En sinds die dag slaap ik onrustig… Wat als het nou een grote oplichting is…. Je hoort het zo vaak….als het te mooi lijkt om waar te zijn…..dan is dat vaak ook zo…. Zou ik me zo vergissen in mensen? Wat heb ik nou feitelijk? Een koopovereenkomst..wat is die waard? Een verzendbewijs wat ik niet kan lezen, want het is in Thai. En een onverzekerd transport. De in perfecte staat verkerende motor moet 1200 km verderop worden afgeleverd, slechte wegen, overladen in Bangkok, in een truck naar het Zuiden, overladen in Surat Thani en tot slot met de boot naar Koh Phangan.
Donderdag zijn we weer thuis, en vrijdag wordt de motor niet afgeleverd, en zaterdag ook niet en op zondag bel ik de verkoper. Die is nogal verbaasd en belt met de transporteur in Lopburi. Hij heeft het over een ongeluk en vertraging…. de grond zakt onder m’n voeten weg. Met bezwaard hart breng ik Robin op de hoogte. Die ziet ineens heel erg grijs.
Op maandag weer gebeld, de motor komt morgen. Ja, ja, het zal wel. Als de motor al komt…in welke staat? In gedachten zie ik een heel klein vierkant pakketje dat afgeleverd wordt.
En nu lig ik dus met een opkomend maagzweertje in de hangmat. Ik moet in slaap gevallen zijn, want ineens hoor ik geronk vlakbij mijn hangmat. En daar staat Robin stralend, op zijn prachtige, puntgave motor. Zijn “Morning Glorie”
Ik durf ’t bijna niet te vragen….en dat hoeft ook niet. Soepel stapt hij af en zegt: mijn motor is jouw motor ma!!
Apetrots stap ik op de Morning Glorie en opgelucht rijd ik over de kustweg, de ondergaande zon tegemoet!
Prachtig geschreven en ik hoop dat jullie nog lang kunnen genieten van de Honda.
Ik hoop dat je inmiddels de opkomende maagzweer hebt overwonnen. Het komt in Thailand inderdaad wel eens voor dat je als verrassing duidelijk wordt gemaakt dat je je helemaal geen zorgen had hoeven maken. Hetzelfde transport over 1200 km’s in Europa zou ook de nodige risico’s hebben meegebracht. Het doet goed te horen dat er goede en betrouwbare Thai zijn die hun afspraken na komen. Bedankt voor het leuke verhaal en proficiat met de mooie oldtimer. Ik denk dat ik in Thailand nog eens op zoek ga naar een mooie Volvo 245. Rien
Prachtige motor inderdaad en goed verhaal. Deze motoren worden trouwens weer gebouwd door Centaur Stallion in Thailand. Onderdelen zijn Chinees maar assemblage in Thailand met bijna dezelfde motor als de CB400 SS. Ze zien er prachtig uit maar heb desondanks toch maar een echte Honda gekocht, CB500X.
Nou Els Heel Veel Mooie kilometers toegewenst en houd deze beauty mooi strak oke?
Greetz Andy en Neng uut t verre Cuijk nl
Een aantal jaren geleden heette het Korean air inflight magazine : Morning Glory ……they had to change that name quickly as in colloquial English a ” morning glory ” heeft een directe seksuele betekenis….Robin kan beter gelijk maar Pattaya rijden to take care of his morning glory ……
‘Morning Glory’ groeit in Thailand als ’n groente, een lange groene steel met een witte bloem in knop.
Inderdaad een mooie motorfiets die me doet mijmeren naar mijn jonge jaren 🙂
Maar de Stallions CT 400 is geen copy van de Honda CB 400. Het is ook geen copy van Yamaha sr400, hoe vaak dit ook verkeerdelijk beweerd wordt. Chinese motorenfabrikant Shineray haalde de licentie voor het blokje bij Honda, meerbepaald van XBR die in 1985 uitkwam.
In de EU wordt de motorfiets verdeeld door een Franse importeur onder de merknaam Mash 500, niettegenstaande het een 398 cc eencilinder is met bovenliggende nokkenas, 4 kleppen en 2 uitlaten.
Lekker retro. Was de Honda XBR trouwens in 1985 ook al, met zijn looks gebaseerd op de Britse motoren van voorheen.
Als ik terug in Thailand ben ga ik die Stallions eens van nabij bekijken. Conceptueel technisch lijkt er nog nog maar weinig mis mee. De Chinese afwerking vertoont misschien nog wel teveel manco’s, maar als die relatief makkelijk te verhelpen zijn door een paar hoogwaardiger onderdelen … 🙂
Stallions CT 400 wordt geassembleerd in Thailand en het motorblok is vanit is however a copy or clone of Honda’s gb400/500 rfvc single cylinder twin exhaust port engine with the benefit of fuel injection as near as I can tell most of the rest of the bike are too the wheel assembly,brakes ,front forks and frame appear to be as well ,the tank , fenders , side covers , exhaust pipes and mufflers of which there are 2 compared to the gb’s one, wheel rims (chromed steel Honda use DID shouldered aluminum ones)headlight and mounting brackets are not.The swingarm is also not the same as the gb’s being of welded up tube steel instead of the more substantial sheet and plate unit on the gb’s, however it looks like it belongs on this retro bike and functions just fine. Oh I forgot v mention that the seat is not the same as the gb’s as well it’s foam pad is even softer than the original Honda unit which was also quite soft though not as bad as the ct400. As to comments on poor build quality those who have obviously haven’t looked to closely the frame weld’s are on par with the Honda GB the chrome appears to be of good quality though time will tell about that,the paint and plateing and switch gear are all of good quality. The only issues i have with the bike are the IRC Tires absolutely dangerous in the wet they don’t hold the road if you buy this model bike I strongly urge you to change the tires to something better Metzler,Avon whatever anything would be an upgrade over the IRC units and surely prolong your life. Seat foam is too soft. Buckhorn handlebars with a 8 in rise are <deleted> ugly. Front fork springs are way too soft and the rear shocks are anemic. I bought mine new in Lop Buri, Thailand which is about 160 kilometers north of Bkk about 2 months ago I drive to Bkk 2 times a week with no issues the bike with stand on 75mph all day long with no issues I’ve taken it as high 90mph. I replaced the handlebars with a narrower set with a 1 1/2 inch rise these are far more comfortable for me and they look far better as well also a set of Napoleon bar end mirrors and a set of factory Honda rear shocks made by shows which have a larger diameter dampener rod and spring and better bushings the ct400’s where already showing signs of collapsing after a month i bought these parts second hand at Pratumwan market in Bkk which specializes in used car and motorcycle parts they vastly improved the handling and comfort of the bike. I worked in a antique motorcycle shop in America for 7 years we handled any type of old bike but specialized in British bikes with BSA’s as our favored mark I did handled the restoration work I have been working on or around old bikes all my lif