Moordzaken uit de porseleinkast (deel 1)

Porseleinen Olifant (pseudoniem) duikt in zijn geheugen en diepte enkele moordzaken in Thailand op.

De bediende met het kunstbeen

Mijn eerste moordzaak in Thailand betrof een geval in 1986. Toen was geluk nog heel gewoon. Er was nog geen vliegveld op Samui. Er was één verharde  weg en er was ook nog geen elektra. De beachroad in Chaweng was een modderpad door een moeras met hier en daar een bungalowparkje met  een reclamebord Magic Mushrooms. Iedere bungalowverhuurder had een generator. In de bungalow brandde één peertje en om 11 uur ging het licht uit en werd je geacht te gaan slapen.

Ik zat in Sea Breeze bungalows in Lamai. Op de leestafel lag een  Revu/Panorama-achtig tijdschrift, gevuld met sensatieverhalen. Een van de mensen, die bedienden in het restaurant (hij had een kunstbeen) liet een reportage zien waarbij zijn foto een paar keer was afgedrukt. Hij had twee politieagenten doodgeschoten en was er erg trots op. Of hij er voor heeft gezeten en hoelang weet ik niet. Het was een aardige, grappige kerel. Hoe hij aan dat kunstbeen was gekomen, ben ik vergeten.

Zakenpartner vermoord

Toen ik nog in Amsterdam woonde, ontmoette ik een jongen, die bij me om de hoek woonde. We zullen hem Harry noemen. We lieten ‘s avonds laat vaak gelijktijdig onze honden uit en maakten dan een praatje. Hij kwam regelmatig in Thailand en was inmiddels getrouwd met een leuk Thais meisje. Op een goed moment hadden ze ook een dochtertje.

Hij ging voor langere tijd naar Koh Samui om bij een duikschool te gaan werken. Hij woonde in Maenam, aan de noordkust van Samui. Ik heb hem een paar keer opgezocht, als ik in Thailand en met name op Samui met vakantie was. Aardige gozer.

Wat later zou hij samen met een man uit Singapore een boot, waarschijnlijk voor duik uitstapjes, exploiteren. Wat er precies is gebeurd weet ik niet maar de man uit Singapore werd vermoord en begraven terug gevonden naast het huis van Harry. Ook een manier om een zakelijk geschil op te lossen. Of was het ‘rode waas’, een gevalletje van tropenkolder? Wie zal het zeggen.

Harry werd tot een lange gevangenisstraf veroordeeld; ik geloof 20 jaar. Nu heeft Thailand met Nederland diverse verdragen. Een hiervan is, dat veroordeelde misdadigers na een aantal jaren hun straf verder in Nederland mogen uitzitten. Dat gebeurde ook met Harry.

Een slimme advocaat in Nederland betoogde dat Harry veel te zwaar was bestraft en in de gevangenis in Thailand was gemarteld en verkracht. De rechter was wel gevoelig voor die argumenten en zes maanden later werd Harry dan ook vrijgelaten.

Ik heb Harry later nooit meer ontmoet, maar wel in de krant gelezen dat hij te maken had met drugshandel in Amsterdam en bij een schietpartij op de Zeedijk was betrokken. Ik hoop dat het inmiddels goed met hem gaat.

Laptop gestolen

Het enige wat mij persoonlijk is overkomen in al die jaren is eenmaal een insluiping waarbij een Apple laptop en wat cash geld is gestolen. Totaal zo’n 1000 euro schade. Ik zie het maar als belasting. De dader is later gepakt. Hij deed dit vaker, maar de laatste keer stond hij op de band van een beveiligingscamera in zijn Cheers Force uniform van de aannemer waarvoor hij werkte.

Die aannemer had ook bij mijn buurman gewerkt en zodoende kon hij goed ‘afleggen’ hoe het er bij mij thuis aan toe ging. Mijn vrouw en ik zaten gewoon in strandstoelen in de voortuin. Alle deuren open en hij kon ongestoord door de achterdeur naar binnen. Keurige dief. Niets kapot gemaakt en credit cards, paspoorten en verdere bijzondere dingen laten liggen.

De aannemer zei later, toen ik hem vroeg of ze in het huis van de dief behalve camera’s en telefoons ook mijn laptop hadden aangetroffen: Nee, die had hij waarschijnlijk al verkocht of was door de politie ’in beslag’ genomen. Hij vond het heel erg want het was zijn beste werknemer die al vijf jaar bij hem werkte.

Waarschijnlijk in een karaoketent de verkeerde vrouw ontmoet die wel wat geld kon gebruiken. De aannemer voelde zich echter niet aansprakelijk voor mijn geleden schade. In Amsterdam heb ik trouwens driemaal een inbraak gehad. Gevaarlijk land, dat Nederland.

Verdovend middel in het drankje

Ik kwam voor het eerst in Thailand in 1984. De eerste week logeerden we in de Miami, Sukhumvit soi 13. Een van de eerste dagen werden we aangesproken door twee Nederlandse jongemannen. Ze vertelden dat ze in het hotel bij het zwembad door twee gezellige vrouwen op een drankje waren getrakteerd, waar een verdovend middel in had gezeten, zoals later bleek. De ene was nog aan het zwemmen, toen hij zijn vriend out zag gaan op een bankje. De dames waren inmiddels met hun spullen verdwenen. Hij was blij dat hij niet was out gegaan in het zwembad.

De portier (of baliemedewerker) had de politie gewaarschuwd en eiste geld omdat zijn leven daardoor in gevaar was gekomen. Een verhaal, dat door een ambassademedewerker werd bevestigd. Ze hebben dat betaald en samen met de schade op papier laten zetten, in de hoop dat nog van hun reisverzekering te kunnen terugkrijgen. Het hele verhaal was toen kennelijk nogal bijzonder want het stond met een foto van hen op de voorpagina van de Bangkok Post.

Dat was mijn eerste kennismaking met Thailand. Ik was meteen ontgroend.

Ingezonden door Porseleinen Olifant