Leven als Single Farang in de jungle: Van het Zuiden naar Isaan (dag 7) Roi Et 3

Van varkenskoppen tot danseressen

Vandaag, woensdag, is mijn laatste dag in Roi Et. Er staat nog heel weinig op het programma daar Lung addie het rustig wil houden wegens de lange weg terug naar zijn homestay, in het Zuiden, van morgen. Een rit van ongeveer 950km ligt te wachten en daar kan je best uitgerust aan beginnen.

Mijn gastheer, Louis, stelde voor om een heel speciaal ritueel, op amper een paar km van zijn woonst, te gaan bekijken. Beter dan de raad van een bewoner opvolgen kan je niet doen. Het enige was dat je vroeg uit de veren moest want het ritueel vindt plaats in de vroege ochtend vanaf 7 uur. Geen probleem voor Lung addie want dat is een vroege vogel, een echt ochtendmens.

Midden in het stadscentrum van Roi Et ligt een meertje, Bueng Phalan Chai. In dit meertje staat een klein tempeltje, meer een kapel te noemen. Het tempeltje is via enkele trappen en een toegangsweg bereikbaar. Er staat ook een standbeeld van Rama V. Het tempeltje ziet er vrij nieuw uit en zal waarschijnlijk een oudere versie, bij de stadsvernieuwing, vervangen hebben want het ritueel welke er wekelijks op woensdag plaatsvindt, is reeds vele jaren oud.

Wat gebeurd er hier? Hier worden offers gebracht aan Boeddha als tegenprestatie van een gedane wens welke in vervulling is gegaan. Deze wensen kunnen om het even wat zijn: het genezen van een ziekte, het behalen van een rijbewijs, een prijs winnen met de loterij, het vinden van een goede man ……Het is dus het vervullen van een belofte, “geibon” genoemd in het Thais. De offers zijn onder de vorm van: een VARKENSKOP ! In de varkenskop worden tamelijk lange rookstokken geprikt en zolang de rookstokken branden wordt er door de schenker gebeden. In principe kan het offer, volgend op de belofte welke gedaan werd, om het even wat zijn. Kan evengoed een varkenspoot, een koestaart…. zijn, doch de ervaring heeft de mensen geleerd dat een varkenskop het beste resultaat geeft. Boeddha zal waarschijnlijk liefhebber van “varkenswangetjes” zijn want dit is één van de lekkerste stukjes vlees aan een varken. Een echte kenner dus.

Dat het offer in feite om het even wat kan zijn uitte zich in het feit dat Lung addie mocht meemaken dat een “danseres”, in traditionele Thaise klederdracht, een mooie Thaise dans kwam opvoeren voor Boeddha. In haar hoofd werden gelukkig geen rookstokjes gestoken, die stonden wel te smeulen in een mooi versierd vaasje, en zolang die smeulden danste de danseres en bleef de schenker bidden. Lung addie had weer eens geluk iets speciaals te zien en de lezer dit te kunnen meedelen.

De geofferde varkenskoppen, welke reeds gekookt zijn, worden na het ritueel gewoon terug mee naar huis genomen en kunnen daar de soep in.

Terug naar het huis van Louis voor het ontbijt. Na het ontbijt zou Lung addie zijn belofte aan de gastheer waarmaken en niet onder de vorm van een varkenskop. Er waren twee herstellingen aan de elektrische installatie te doen. Het eerste was de verlichting in de dampkap van de keuken. Het grootste probleem was eigenlijk het uit elkaar halen van de lampenhouder. Vele toestellen zijn eigenlijk niet gebouwd om hersteld te worden, doch dit lukte. Als ze het in elkaar kregen moet je het ook uit elkaar krijgen denkt Lung addie steeds. Iets wat niet altijd klopt.

Het tweede probleempje was ernstiger. Het betrof de werking van twee inbouw plafondlichten gecombineerd met een grote plafondventilator en dit alles via een dimmer. Werkte totaal niet. Daar dit de gastenkamer betrof werd het eigenlijk weinig gebruikt. Na meting bleek met zekerheid de dimmer zijn geest gegeven te hebben. Louis had nog een reserve. Deze werd geplaatst doch na een paar maal testen gaf die ook reeds zijn geest. De dimmer, eigenlijk enkel geschikt voor verlichting, kon doodgewoon de aanloopstroom van de ventilator niet aan. Dus maar het boeltje herbekabeld en de ventilator op een schakelaar i.p.v. een dimmer gezet. Prettig werkje om uit zoeken welke draden voor wat dienden: allemaal dezelfde kleur natuurlijk: wit. Doch ook dit lukte en Lung addie zijn belofte was volbracht… Louis kan nu ook een varkenskop aan Boeddha offeren.

Na een zeer ontspannen namiddag op het terras ten huize van Louis en gezellig bijpraten, was er enkel nog het “laatste avondmaal” op het programma. We zouden deze keer “Farang food” gaan eten in een Italiaans restaurantje aan het meer in de binnenstad. Volgens mijn gastheer serveerde deze de beste lasagne van gans Thailand, dus dat moet Lung addie uitproberen. Pech echter, de Italiaan was pas terug uit een kort verblijf in Italië en zijn restaurant was nog niet open. Dus een alternatief, we gaan naar het restaurant met als naam “Enjoy” welke van een Zwitserse eigenaar zou geweest zijn. Een mooi restaurant met een ruime keuze aan zowel Farang- als Thaifood. Het werd voor ons een mix van beide. Alles zeer professioneel en vooral kwalitatief hoogstaand. Voldoende op het bord en betreffende prijs iets duurder dan de twee vorige eetgelegenheden, doch nog steeds zeer schappelijk te noemen, vooral als ik de kwaliteit van het opgediende bekijk. Voor een 400THB per persoon kan je er werkelijk uitgebreid en lekker eten. Dit restaurant geniet, naar mijn bescheiden mening, de eer nummer 1 van de drie bezochte restaurants in Roi Et te zijn.

Einde van de dag en van het verblijf in Roi Et. Morgen wil ik om 7 uur de weg op richting Chumphon …..

Het geplande verrassingsbezoekje aan het vooraanstaande lid van Thailandblog, waarvan eerder sprake, zal jammer genoeg niet kunnen plaatsvinden. Doch uitgesteld is niet verloren en het zal, wegens tijdsgebrek en de afstand, bij een volgend bezoek moeten plaatsvinden. Zo blijven er steeds perspectieven over voor de toekomst …..

LS Lung addie.