Vandaag is het “toeristendag”. Daar mijn verblijf hier in Roi Et zeer beperkt is tot een paar dagen, moet er een strenge selectie gemaakt worden van wat er MOET bekeken worden, wat je zeker niet mag gemist hebben als je in bepaalde streek komt.
Mijn gastheer, Louis, welke reeds verschillende jaren in Roi Et woont, en wat ik eerlijk gezegd een heel goede keuze van hem noem, raadt me een bezoek aan een, volgens hem, unieke tempel aan. Het complex is eigenlijk geen tempel maar een “Chedi”, doch iedereen noemt het gemakshalve een tempel. Een mens zou mogelijk denken: weeral een tempel, de zoveelste en als je er één gezien hebt …. je hebt er 10 gezien … Tempels maken in Thailand een groot deel uit van de toeristische bezienswaardigheden en sommige moet je echt gezien hebben, onder andere deze, de: Pha Maha Chai Mongkol Chedi. Origineel zou dit eigenlijk een versterkte vesting geweest zijn en dat is nog goed te merken aan de omwallingsmuur welke momenteel in een restauratiefase zit.
Eerst een stevig lekker ontbijt ten huize van Louis. Moutje, de echtgenote van Louis, is een heel goede gastvrouw. Brood, beleg en lekkere gebraden Isaanse worstjes vallen Lung addie ten deel. De heerlijke koffie niet te vergeten. We zijn niet gehaast, als gepensioneerden zijn we reeds lange tijd “onthaast “, dus we nemen de tijd om te genieten van het aangebodene.
De tempel (Chedi ) ligt op een heuvel, ongeveer anderhalf uurtje rijden van de woning van mijn gastheer. Met de wagen mag je het complex niet binnenrijden. Doch er zijn degelijke voorzieningen getroffen om de bezoekers de lastige klim naar het complex te besparen. Een songtheaw rijdt op en neer van de parkeerplaats naar de ingang van de tempel en …. dit vervoer is GRATIS, evenals de toegang tot de tempel. Een “fooibakje” maakt wel deel uit van het interieur van de songtheaw, je geeft dus wat je zelf wil. Bij onze aankomst is het er heel rustig, wij zijn zowat de enige bezoekers, dus mogelijkheid om foto’s te schieten en alles goed te bekijken. En ja, deze Chedi is echt de moeite van de verplaatsing erheen waard. De Chedi heeft 7 verdiepingen met op elke verdieping een grote galerij. Een goede trap naar boven en een andere naar beneden. Voor de twee laatste verdiepingen is dit een grote wenteltrap. Op verdieping 5 kan je naar buiten en heb je reeds een prachtig 360° zicht over de wijde omgeving. Veel groen en een heel groot woud aan de gezichtseinder, eens wat anders dan de eindeloze rijstvelden deze keer…Naar verluid zouden er in het woud nog wilde dieren huizen….
De top van de tempel biedt natuurlijk ook een mooi vergezicht over de omgeving, doch deze welke het laatste deel van de trapbeklimming voor bekeken houden, komen reeds aan hun trekken op verdieping 5.
De omringende galerijen, horende bij de Chedi, op de begane grond, zijn ook heel mooi om zien en de tuinen zijn perfect onderhouden en bieden een mooie variëteit aan beplantingen.
Bij onze terugkeer naar de wagen staan er op de parking reeds een 8 tal grote bussenop de parking. De plaats is dus wel degelijk in trek bij toeristen van welke origine deze dan ook mogen wezen.
Mijn besluit bij het bezoek: Louis heeft overschot van gelijk, deze Chedi moet je gezien hebben bij een bezoek aan Roi Et of anders ben je niet in Roi Et geweest!
Het is hier in Roi Et een heel rustige omgeving. Geen hels verkeer met gekke gevaarlijke toestanden, neen, het wordt opnieuw een rustig ritje waarbij Lung addie kon genieten van het landschap. Hij moet trouwens zelf niet sturen want Moutje kent de streek hier op haar duimpje en is niet alleen een goede gastvrouw maar ook een uitstekend bestuurder van de wagen.
Na een verfrissing thuis is het intussen weeral tijd geworden om de innerlijke mens te versterken met een restaurant bezoekje. Wat opvalt deze keer was dat de Thaise dames hun “kin khaw tiang” overgeslagen hebben. Voor zover mijn ervaringen lopen, is dat heel uitzonderlijk, gewoon niet te doen. Een Thai die geen tussenstop maakt voor een somtam, een papaja pok pok of iets dergelijks …. een maaltijd overslaan …. gaan ze dit wel overleven? Of hebben ze iets anders op oog? Het is wel degelijk zo … ze hebben thuis alles reeds klaar staan om een eigen, zelfs bereidde Somtam te verorberen en deze is, volgens hen toch, veel lekkerder dan deze welke ze onderweg ergens konden kopen.
Het door Louis uitgekozen restaurant is opnieuw een schot in de roos. Zowat dezelfde stijl als het restaurant waar we gisterenavond ons avondmaal genoten. Je zou haast denken dat het ene restaurant een kopie is van het andere. Volgens Louis hadden ze hier echter overheerlijke oesters. Het klopt natuurlijk en, zoals “Thai Style” eten voorschrijft, de tafel staat binnen de kortste tijd gevuld met allerhande verschillende schotels met heerlijke gerechten waarbij de oesters niet ontbreken. Het is : lekker, gewoon heel lekker ! Ja ja, Isaan food …. Het mag gerust vermeld: het restaurant noemt: Rim Huaai Nua en we betalen ongeveer 300THB per persoon.
Zeer opvallend is opnieuw de grote bezettingsgraad op een door de weekse dag. De bezettingsgraad is hier opnieuw een 70% en het restaurant biedt zeker plaats aan minstens 300 mensen. Gaan Isaners, wat sommigen “arme boerkes” noemen, dan zo veel op restaurant of wonen hier in Roi Et enkel rijke Isaners? Dit restaurant is tenslotte geen “eetstalletje” maar, wat je kan noemen, een volwaardige, hypermoderne eetgelegenheid. Ze mogen gerust uit het Zuiden een kijkje komen nemen bij die “ Isaner Boerkes”. Ik moet eerlijk toegeven dat ik in Chumphon deftig zal moeten zoeken om zoiets te vinden want het is er niet!
Weeral buikje rond en naar huis …. op het terras, ten huize Louis, heel rustig en vreedzaam, nog een glaasje rode wijn als slaapmutsje en …. Lung addie kan als een tevreden man gaan nagenieten in bed .
Morgen de laatste dag in Isaan. Lung addie gaat er een rustige dag van maken, een paar kleine herstellingen doen aan de elektrische installaties van Louis, nog een speciaal evenement bezoeken, wat heel vroeg in de ochtend zal plaatsvinden, en dan relaxen want overmorgen wacht mij een lange rit van 950 km huiswaarts.