Je maakt van alles mee in Thailand (8)
De oproep aan bloglezers om verhaaltjes te sturen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat zij in Thailand hebben meegemaakt, heeft succes.
Vandaag een (achteraf) leuk verhaal van Freek Vermolen over een vakantie op Koh Chang.
Uw bijdrage is ook van harte welkom, stuur het met eventuele door uzelf gemaakte foto’s, naar de redactie via het contactformulier.
Dit is het verhaal van Frans Vermolen.
Een fooi op Koh Chang
Enkele jaren geleden kwam ik samen met een vriend op het vliegveld in Bangkok aan. We namen de taxi naar Koh Chang, een rit van bijna 7 uur inclusief bootreis en tocht naar resort. Onderweg heb ik me achterin de taxi omgekleed, korte broek en slippers aan.
De volgende dag was het tijd om te pinnen. Ik kon echter mijn pinpassen niet vinden. Het bungalowtje overhoop gehaald en alle plekken afgezocht waar we de vorige dag en die ochtend geweest waren, maar zonder resultaat. Uiteindelijk kwamen we op het idee, dat het tijdens het omkleden in de taxi uit mijn broek gevallen moest zijn.
Bij de receptie wilden we vragen of zij het taxibedrijf wilde bellen. Maar die waren ons al voor, de pinpassen waren gevonden en de chauffeur zou de volgende dag in de buurt zijn en ze langs brengen. Ik vertelde mijn vriend dat ik de chauffeur 300 baht fooi wilde geven. Die vond me een gierige vrek, dus we besloten om er 1000 baht van te maken.
De volgende dag wachtte de chauffeur bij de receptie en ik bood hem wat te drinken aan. We spraken een beetje, voor zover dat mogelijk was met zijn gebrekkig Engels. Ik had nog niks gezegd over de fooi, toen hij er zelf over begon. Ik probeerde er achter te komen hoeveel hij wilde. Als hij bijvoorbeeld 500 wilde zou hij blij zijn met 1000. Maar verlangde hij 1500 dan zou 1000 een beetje magertjes zijn. Uiteindelijk besloot ik het te vragen.
Hij had er duidelijk moeite mee en voelde zich opgelaten überhaupt iets te vragen. Hij legde uit dat hij op weg naar Trat was en voor mij speciaal de boot naar Koh Chang genomen had. Hij was dus helemaal niet écht in de buurt. Al met al moet hij 4 uur extra kwijt geweest zijn om bij ons langs te komen. En toen kwam het hoge woord er uit. Of ik zo goed wilde zijn om de 170 baht voor de ferryboot te betalen. Dat was alles, en hij voelde zich bezwaard om het te vragen.
De 1000 baht wilde hij niet aannemen, dus die heb ik maar in zijn borstzakje geduwd.
Prachtig verhaal van Frans Vermolen. Wat een aardige chauffeur had hij getroffen.
Er zijn inderdaad nog genoeg eerlijke mensen en die willen dan er ook nog niets voor. Wij hebben het meegemaakt in Cambodja mijn vriend vergat zijn rugzak hij liet hem buiten op de barkruk liggen en toen wij bij het hotel aankwamen kreeg hij het in de gaten. hij rende ongeveer 2 kilometer terug en zag al van ver dat hij er niet meer op lag. Toen hij het vroeg zeiden ze dat ze hem achter de bar hadden gelegd er zat zijn paspoort- vliegticket- en ongeveer 2000 euro in. En ook daar wilde ze niets er voor hebben , we hebben het de dag daarna zeker goed gemaakt bij die bar.
Tsja. Geld, paspoort en ticket hoor je altijd op je lichaam te hebben als je het bij je draagt. In een money-bag bijvoorbeeld. En niet in je rugzak.
Heb een van ervaringen aan U gestuurd.
Is deze aangekomen,.
Nee, niet ontvangen
Ook met kleine dingen…hoe vaak ik de volgende avond een pakje sigaretten met aansteker terug heb gekregen..you forget i remember !
Dat is eens een ander verhaal als over de GELD BELUSTE Thai. Ook ik heb dergelijke gebeurtenissen meegemaakt. Het geeft je een fijn gevoel ,als Thailand liefhebber, dat dit ook eens verteld wordt. HG.
Het postkantoor,
Ik heb een vriend van mij geholpen met het versturen van een brief naar de Nederlandse ambassade.
Zoals ik altijd doe mijn eigen schaar,tape .lijm mee genomen,om het adres op de envelop te plakken.
Na ongeveer een half jaar later opnieuw naar het postkantoortje,en de vriendelijke vrouw gaf al mijn
Vergeten spullen terug,had ze toch meer dan 6 maanden bewaar voor mij.
Nadat ik op Chiang mai airport aangekomen was nam ik een taxi naar Lamphun,omdat ik onverwacht naar Thailand was gekomen,liet ik mij een paar honderd meter voor het adres van mijn vriendin afzetten om haar te verrassen,nou komt het mooie,mijn telefoon was uit mijn broekzak gevallen en lag nog in de taxi.
Ik wist niet welke taxi ik had genomen,ik had er zomaar een aangehouden,geen nummer genoteerd of niks.
In de taxi was er een beetje onenigheid,ik had een vaste prijs afgesproken voor de rit naar Lamphun,de man dacht dat ik op Lamphun industrial moest zijn,maar ik moest in de stad zijn ,dat is een km.of tien verder,dus ik zei tegen hem we hebber dat afgesproken en that’s part of the deal,hij was daar niet blij mee.
Dezelfde avond belde die man mijn vriendin op,hij had een Thais nr.in mijn telefoon gezien,nou moet ik zeggen hij was voor het IPhone tijdperk,dus geen lock.
Hij bood aan naar de super high way te gaan naar een autogarage,dat was voor mij gemakkelijk vinden en hoefde te rijden.
Ik was hem erg dankbaar en wilde hem belonen,ben je gek,may pen ray,nam jay,en meer van die kreten,
Omdat ik weet dat een Thai als ie iets weigert om die reden,je hem verschrikkelijk beledigt door toch een fooi te geven,heb ik hem hartelijk bedankt.
Zo kan nog meer voorbeelden geven van de hartelijkheid van de Thaise mensen,zonder benzine komen staan,een fles benzine halen,niet betaald willen worden,zelfs niet voor de benzine,op een afgelegen weg,bandenpech met de motorfiets,hup motor in de zijspan en en km.of zes verder naar de reparateur,belonen? Mailen ray.Sommigen zegen dat het aan mijn onnozele hulpeloze uiterlijk ligt,maar dan moeten er toch meer dat probleem hebben,want ik hoor dat vaker van de behulpzame Thai.
Geweldig.
Bertus van der kampen, je zegt. “In de taxi was er een beetje onenigheid over de prijs van de rit”. Het zat dus al niet lekker tussen jullie, over geld. Omdat jij dan denkt dat je een Thai verschrikkelijk beledigt door toch een fooi te geven, hebt ge hem dus alleen maar hartelijk bedankt. Ik schaam mij in jouw plaats voor dit gedrag !!!
Wanneer er PERTINENT tip/fooi geweigerd wordt voor vriendelijkheid of medemenselijkheid, zeg ik altijd:
dit is voor je kinderen.
Dan wordt het altijd met ‘n dankbaar gezicht aangenomen.
ik , mijn vrouw , een kennis en zijn vrouw hadden een stop gemaakt bij een restaurantje om even iets te drinken en even naar de toilet te gaan omdat we nog een reis van enkele uren voor de boeg hadden.
Na het bezoek aan het restaurant en alweer terug op de snelweg werden we ingehaald door een politie auto die ons verzocht te stoppen.
Wat was er aan de hand?
Mijn vrouw was haar zonnebril op de toilet vergeten en die kwam hij even overhandigen.
Om me zelf te verwennen had ik deze keer een extra grote en nieuwe scooter gehuurd. Op een middag had ik met twee vrienden afgesproken bij de Glasshouse van Jomtiem. We hebben daar heerlijk vertoeft in lounge banken in de schaduw met uitzicht over de zee. Na een paar uur gingen we naar de parkeerplaats achter de Glasshouse waar onze scooters stonden. Koud zweet brak me uit toen ik de sleutel niet meer in mijn zak voelde.
De scooter stond er gelukkig nog, met de sleutel erin. Hij was zelfs door iemand iets verplaatst naar een vrijgekomen scooterparkeerplek. Thailand is wat dit soort dingen betreft een heerlijk land.
Prachtig verhaal Frans !
Ook op Koh Chang … kleine “portefeuille” kwijt met copy paspoort, 2000 thb maar ook Visa kaart (stom, ik weet het). Ik verblijf altijd op Kai Bae beach en die dag naar zowel Lonely beach als Bang Bao geweest …
Even paniek .. naar uren Sherlock Homes kaart toch laten blokkeren … juist geteld één uur nadien bericht via The Chill resort dat mijn “portefeuille” afgehaald kon worden op hotel X in Bang Bao. Een Duitser had die gevonden en aan de receptie van zijn hotel overhandigd “tel quel” (aan de hand van een resto-briefje in The Chill hadden ze de link gelegd). Heb daar, bij afhaling, die 2000 thb achtergelaten voor die Duitser als dank voor een “pintje” (zoals wij Belgen zeggen) want hij was, spijtig genoeg, niet aanwezig, ik had hem graag een kus gegeven al ben ik niet voor de mannen :-).
En nu komt het mooiste, ik was daar pas enkele dagen met een meisje die ik in Bangkok had leren kennen en dit zei spontaan “if you want you can use me “kedit” “cad”, I tust you …” … wat wil je nog meer ? Sindsdien zijn we al 4 jaar samen, weliswaar op verlof.
Ik heb nog veel meer positieve verhalen over Thailand … Hij of zij mag “whatever” zeggen “je m’en fou”, ik heb me nog nooit zo gesteund of veilig gevoeld als Thailand, wat ik niet van Antwerpen kan zeggen.
Prachtig zo verhaaltje. Wat een service, ja dan is 1000 bath niets voor ons en het scheelt een hoop werk om nieuwe pasjes te krijgen en die man blij met extra fooi. Die had een goeie dag en ze kijken daar niet om een paar uurtjes omrijden.
Het is puur de westerse voor wat hoort wat denkwijze dat er altijd iets voor terug moet komen
als iemand anders iemand helpt.Puur triest eigenlijk.Gelukkig zijn er nog delen in de wereld waar
men daar anders over denkt.
mooi verhaal maar ook weer leerzaam . Dank
Zoiets heb ik in Nong Kai meegemaakt.
Ik had mijn geld in een restaurant laten liggen (of verloren), hetgeen ik terug in mijn hotel pas ontdekte. Ben direct terug gegaan, maar het restaurant was inmiddels al gesloten.
Ik de volgende ochtend nog eens terug.
Sir sir, you left your money yesterday, prachtig.
Ben gaan zitten voor het ontbijt, en heb een flinke fooi gegeven.