Je maakt van alles mee in Thailand (213)

Toen het nog rustig was

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt. Dit keer gaat het over een niet geheel volgens plan verlopen jaarwisseling in Thailand.

DE PADEN OP..

Thailand, eind December.

Vrouw Oy stelde voor de komende jaarwisseling eens helemaal ‘anders’ te beleven. Anders zoals in: niet het gebruikelijke gedoe van feest, rotjes en kleffe klapzoenen na twaalven. Of, in ons geval, het moeten bijwonen van oeverloze zuippartijen door Thaise familieleden gezegend met een bodemloze lever.

Nee, niets van dat alles. Al kamperend en omringd door de uitbundige natuur van nationaal park Khao Yai zouden wij het nieuwe jaar begroeten. De genoemde natuur aldaar zou de geestelijk en lichamelijk uitgeputte accu’s van het voorbije jaar weer opladen.
Met als bijkomend voordeel: het was ook meteen een héérlijk rustig begin van dat nieuwe jaar.

Ik sputterde heel even tegen, omdat dit mijn eerste jaarwisseling ooit in Thailand zou zijn. Maar de gedachte aan ruisend bos en serene lommer gaf de doorslag. Wij vertrokken daarop spoorslags teneinde deze rust en sereniteit te bekomen.

Na achterlating van het tienvoudige aan entreeprijs, als farang zijnde, wierp ik een eerste blik op de campingsite. Die veegde meteen iedere kans op de al genoemde rust van tafel.
Het was er drukker dan op een zomerse dag aan het strand van Scheveningen, na het aanspoelen van containers met bier.
Oy vond het wel gezellig, ikzelf had zo mijn bedenkingen.
Die vrees bleek niet geheel ongegrond.

HARINGEN, BLAFHOEST EN MAKAKEN

Twee Thaise deernes, pal naast ons, gaven de aftrap. Hun pop-up tentje ( letterlijk een uur voor het afreizen naar de eeuwig zingende bossen aangeschaft ) popte prima, maar het verankeren van het onderkomen was een andere zaak.

Bijgelicht door een halfdood mobieltje werden giechelend de bijgeleverde haringen met een gympie de grond in geslagen. Wat me verbaasde, gezien eigen ervaringen met de bepaald niet boterzachte Thaise bosgrond ter plaatse. En moeizaam gebeuk met overmaats stuk rots.

Om te voorkomen dat ik die avond in het pikkedonker gevraagd zou worden om de tent van de buurtjes opnieuw te verankeren, stelde ik voor de haringen dit keer eens met de lánge kant de grond in te meppen.
Mijn eerste indruk van de dames, namelijk dat ze niet vooraan hadden gestaan bij het uitdelen van grijze cellen, werd wat later bevestigd toen ik een van hen aantrof in de herentoiletten. Ietwat onzeker naar de pisbakken starend. Het mannetjes-symbool op de buitenmuur is dan ook maar een meter hoog, en je kunt niet alles weten.

Diezelfde toiletgebouwen, hiervoor vergelijkbaar met een stiltecentrum waar je goed moest zoeken naar een andere bezoeker, waren nu veranderd in een natte onderafdeling van de Hel van Dante. De drukke Thaise variant. Waar een ochtendlijke orgie van fluimen, overstromende plee’s en zieltogende resten tandpasta je tegemoet vlogen. Langer blijven dan strikt noodzakelijk was dan ook waanzin. Om je badder-tijden kort te houden dien je echter wel op te blijven letten.

Zo kwam ik op dag twee, alreeds in adamskostuum, tot de ontdekking dat iemand een betere bestemming had gevonden voor de knop van de douchekraan. De jonge onderzoeker had helaas geen briefje achtergelaten, waardoor ik hem niet heb kunnen bedanken.

AAPJES KIJKEN

Ook is het aan te raden na gedane zaken aldaar, en buitenstappend, op je qui vive te blijven. Nu liep ik rakelings en op ooghoogte langs een moeder-makaak met jong. Daarmee de spontane bewondering van enkele Thaise fotografen oogstend. Zelf waren zij op eerbiedige afstand gebleven, teneinde geen lichaamsdelen kwijt te raken aan apenmoeders die hun grut willen verdedigen. Het houdt je wakker.

Tegenover ons was een al wat oudere man neergestreken. In bezit van vele flessen Leo bier en zeer naargeestig blafhoestje. Toen hij s’ nachts bezoek kreeg van enkele geuniformeerde Rangers verbaasde me dat dan ook niet.
Gezien de algehele drooglegging van deze Nationale Parken dient men de geestverruimende middelen enigszins uit zicht te houden, en niet zoals overbuur de bierdoppen als confetti om je heen te strooien. De buren zouden wel geklaagd hebben.
De volgend ochtend bleek hij al zeer vroeg weer vertrokken. De buren hadden inderdaad geklaagd. Over zijn hoestje.

Ik maakte me intussen ook geen enkele illusie meer over het ‘ één met de natuur ‘ willen zijn van de medekampeerders. Sommige verdwaalden hadden zelfs de auto-accu en de feestverlichting van stal gehaald om hen tijdens het fonduen bij te lichten. Met een reserve-tent voor alle dozen en flessen. Met lede ogen zag ik het aan, en liet alle hoop varen nog een glimp op te vangen van wild, in deze autoshow met doorlopend buffet.

De aanblik van de campsite die avond, met alle rokende kookvuurtjes, had nog het meest weg van een leger bontgekleurde padvinders dat zojuist zijn tentenkamp had opgeslagen.
Na een glorieuze overwinning op de plaatselijke supermarkt.

Dag twee gaf even een korte adempauze door het vertrek van sommige tentbewoners. Maar deze kleine exodus werd compleet teniet gedaan door een nieuwe stortvloed aan vierwielig blik met haringhappers. Werkelijk ieder centimeter van het terrein was nu bezet door tentzeil, en ik begon het somber in te zien. Wég nog aanwezige snippers rust en sereniteit.

Gezellig druk

‘HAPPY CAMPERS’

Daarvoor in de plaats kwamen gelukkig wel andere dingen. Zoals hordes met kleverig snoepgoed besmeurde drein-kinderen in pinguin of spiderman-kostuum, jankende auto-alarms op ieder uur van dag of nacht, en een keur aan stompzinnige lieden die het nog niet weggelopen wild wilden aaien voor een selfie.
Geestelijke armoede in bosrijke omgeving. Trouwens, een hert dat er vandoor gaat met de snacks van een opdringerige fotograaf, is dat nou wat ze bedoelen met ‘karma’?

Tot diep in de nacht zaklantaarns gebruikt als laser-gun, lallende lieden, luidkeels besproken familiezaken op anderhalve meter van diegenen die wél willen slapen, en een uiterst irritant wekkertje. Dat op vijf uur werd gezet, en vervolgens tegen dat genoemde tijdstip iedereen wakker maakte behalve de eigenaar.

ONZALIG UITEINDE

‘Oy’, zei ik, na twee dagen onderdompeling in deze gezelligheid: ‘ik begin je familie te missen’. Ze vertrouwde het niet helemaal, maar ik heb het gered. We hebben alsnog de jaarwisseling doorgebracht temidden van de bodemloze levers.

Maar niet nadat we kans zagen in de laatste uren van het oude jaar nog een Thaise buikgriep op te lopen. Het meeste vuurwerk werd door ons dan ook afgeschoten op schoonma’s hurktoilet. Met daarbij een eervolle vermelding voor beiden op het nummer wasbakhangen.

Een heerlijk rustig begin van het Nieuwe Jaar.

Ingezonden door Lieven Kattestaart

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur17 april 2025‘Thaise naweetjes en dingen die je bijblijven’
• Leven in Thailand15 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (277)
• Cultuur13 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (276)
• Leven in Thailand12 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (275)