Groeten uit Isaan (deel 5)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags: ,
9 februari 2018

Spijtig maar waar, veel westerlingen onderschatten danig het leven van een gemiddelde Isaanse familie. Dat merk je uit vele reacties op blogs, dat lees je vaak op de sociale media. Het Isaanse platteland en zijn inwoners komen er nogal bekaaid vanaf. Lui, verslaafd aan alcohol, profiteurs, gaan makkelijk in de prostitutie. Meteen wordt de hele streek, een enorm groot gebied eigenlijk, in de prak geschreven. Dor en droog, heet, eentonig. Niks te zien, niks te doen.

De Inquisiteur vraagt zich vaak af hoe de critici erop komen. Vindt zelfs dat ze staande blind zijn en geen inzicht willen hebben hoe men hier leeft. Laat staan begrip opbrengen.

Isaaners blijven geloven in hun cultuur en hun levenswijze die al eeuwenlang bestuurd wordt door de natuur. Ze moeten wel, er is buiten de landbouw nauwelijks werk. Geen industriegebieden, geen havens of andere zaken die werkgelegenheid bieden. Integendeel, eigenlijk worden ze met zachte (?) hand gedwongen om in de rijstbouw te blijven, dit is te belangrijk voor het land, niet alleen als basisvoedsel maar ook een enorm belangrijk exportproduct. Daarnaast zijn er ook de bosbouw, het suikerriet, rubber, veeteelt, … . Allemaal zaken waarvan de mensen aan de onderkant van de ladder niet eens hun eigen prijs kunnen opplakken. De kleine initiatieven die genomen worden om over te schakelen zijn eigenlijk net hetzelfde: groenten, fruit en andere kropgewassen- ook hier zijn ze weer afhankelijk van anderen die daar de prijzen voor bepalen.

De natuur bepaalt hun levensritme. In een vrij extreem landklimaat: van december tot februari een winter met regelmatig enkele echt koude periodes, een voorjaar met stormen die het extreem hete seizoen aankondigen, een zomer met de regentijd die enorme buien met zich kunnen meebrengen. Vanaf augustus tot einde september is er altijd de kans dat er een of meerdere tyfoons verschijnen met alle gevolgen. Pas rond eind oktober stoppen de regens en vangt er een dorre droogte aan die zal blijven tot zowat maart.

Tussen al dat natuurgeweld moet de boer zijn kostje bijeen scharrelen. Op de velden, in de bossen. De koude bestrijden zonder de nodige hulpmiddelen die iedere westerling normaal vindt. De regen verdragen omdat de rijst niet op zich laat wachten. Andere gewassen verbouwen in het droge seizoen, bewateren is dan noodzakelijk maar niet makkelijk, ook hiervoor hebben ze niet de moderne hulpmiddelen, het kost hun steeds veel tijd en moeite.

En tussen dit alles door is er nog de zorg voor have en goed. Huisje bouwen, herstellen, verbeteren, uitbreiden. Vee houden, maar dat brengt ook veel zorgen met zich mee. Aan verplichtingen voldoen: kinderen naar school sturen- weer worden ze op kosten gejaagd wegens inschrijvingsgeld, uniformplicht en andere. Ouderen en zieken verzorgen, het ganse jaar door. Gemeenschapswerk verrichten: straten herstellen, watervoorzieningen onderhouden. Kortom, er is weinig vrije tijd en geld om eens af en toe te relaxen, laat staan vakantie te houden.
Iedere dag weer, zon- of feestdag, jaar in jaar uit, aan de slag moeten ze.

Geen overheid, geen instelling die hun hierbij hielp, het is pas sinds het afgelopen decennium dat er wat maatregelen komen. Een soort gezondheidszorg doch heel beperkt. Wat premies voor de rijstbouw, wat inkomenssteun voor de allerarmsten. Om een idee te geven: de ‘welfare-card’ die in het leven geroepen is wordt toegekend aan mensen met een te klein leefbaar inkomen. Hiervoor is een enorm onderzoek gedaan, ook hier in het dorp. Controle zat: uit hoeveel personen bestaat de familie? Men moest opgeven hoe groot de woning is, welk bouwmaterialen er gebruikt zijn, hoeveel kamers. Aantal rai landbouwgrond ze bezitten en het aantal rai die ervan gecultiveerd wordt. Hoeveel vee iemand heeft. Welke inkomens er zijn, van ieder familielid. Aantal schoolgaande kinderen. Men wou zelfs weten hoeveel honden en katten of andere dieren elke familie heeft. Niemand kon daar in frauderen, er werden huisbezoeken georganiseerd door delegaties die samengesteld waren van verantwoordelijken uit Bangkok, de provincie en het dorp zelf – allemaal mensen die elkaar niet kennen. Wel, zestig (!!) procent van de dorpelingen hier zijn ervoor ‘goedgekeurd’. Meer dan de helft dus onder het levensminimum – dat al bijzonder laag ingesteld staat en waar geen farang van kan leven. En zie, ze krijgen wat financiële steun. Maximum … driehonderd baht per maand.
Een bedrag als dit drinkt De Inquisiteur op wanneer hij met vrienden samen zit – binnen de vier uur.

Dat alles maakt de mensen afhankelijk van elkaar. Familie is het grootste goed, men steunt elkaar onvoorwaardelijk. Al eeuwenlang en het is nog steeds nodig. Doch ook onderling, men helpt elkaar waar men kan. Iemand die wat meer heeft, deelt. Mensen die goederen produceren, een timmerman, een metser, … gaat geen overdreven prijzen rekenen, werkt bijna tegen kostprijs. Buurtwinkels kunnen slechts een minimum winstmarge hanteren, ze weten dat de mededorpelingen te weinig te besteden hebben. Vandaar het goedkope leven- waar farangs die in Isaan wonen dikwijls een verwijt over krijgen.

En gaat men elders werk zoeken. Emigreren naar het buitenland, doch vaker naar binnenlandse economisch rijkere gebieden waar industrie of toerisme is. Doch altijd aan een minimumloon, waarvan ze zoveel mogelijk sparen en opsturen naar de behoeftige ouders, zieken en familie.

En zo verzeilen velen in armoede omdat ze kwetsbaar blijven. De financiële sterkhouder van het gezin wordt ziek, ergo, overlijdt. Net wanneer men geld geleend heeft om mest aan te kopen voor het komende rijstseizoen, want slechts enkelen hebben genoeg geld om dat zonder lening te kunnen. Een grootvader wordt ziek en heeft dure medische zorg nodig, daar gaan de opgespaarde bahtjes. Het kan ook simpeler: de vaak geuite kritiek van westerlingen op de grote pick-up trucks die mensen bezitten. Die ze absoluut nodig hebben want hoe ga je de zakken rijst vervoeren? Hoe ga je het gekapte hout afvoeren? Hoe ga je je winkeltje bevoorraden? Hoe geraken ze, met z’n zevenen uit hetzelfde dorp, op die job in Bangkok? Hoe vervoert een timmerman, een dakwerker, … zijn goederen?
En vervolgens gaat die dure investering stuk. Zware kosten die een hypotheek leggen op de toekomst.
Of zoals vorig jaar. Tyfoon Doksuri trok hier over de streek. Rijstvelden en andere compleet vernield. Daken afgerukt, woningen totaal overstroomd. Duizenden families zaten helemaal aan de grond, om nog maar te zwijgen over het verlies en verdriet van de tientallen doden die er gevallen zijn … .

En toch vinden Isaaners iedere keer de kracht om er bovenop te komen. Buitensporige inspanningen doen ze ervoor. Gaan werken, ver van de familie, maandenlang, soms zelfs jarenlang. Men leeft enorm zuinig, ze halen hun kostje uit velden en bossen. En, als eerder vermeld, verlaten ze gezin, familie en dorp om elders te gaan werken. In fabrieken, in de bouw, … .
Gaan ze werken in de toeristische enclaves vol met rijke westerlingen. Eerst met het idee om een normale job te vinden. Als tuinvrouw/man. Of poetsen, de was doen, kinderoppas, … . Of in een winkel, een restaurant, cafe, … .

Waar ze vervolgens aanzien worden als een potentiële bedpartner, de farang betaald daar -in hun ogen-erg veel geld voor komen ze vrij snel te weten. En net deze Isaaners zijn meestal wanhopig, hun bloedverwanten hebben geld nodig om te overleven, ze voelen zich verplicht om te helpen.
Sta je voor die ‘keuze’: blijven werken in meestal slechte omstandigheden aan een zeer laag minimumloon, of toegeven aan de vraag die er is: seksuele diensten verlenen, betere werkomstandigheden en veel grotere verdiensten. Met zieke en behoeftige familieleden daar ergens in Isaan is het eigenlijk geen keuze. Het financiële primeert.

En komen ze in contact met westerlingen die op een enkele avond het geld opdrinken waarmee ze thuis hun ziek kind gedurende twee maanden medicijnen kunnen van geven. Leren ze aan een ander levensritme leven: gedaan met gaan slapen vlak na zonsondergang en opstaan bij zonsopgang, het nachtleven kondigt zich aan. Leren ze dat er mensen zijn die wanneer er iets stuk gaat dat onmiddellijk door nieuw en beter vervangen, zonder problemen. Leren ze dat slapen in het hete seizoen een makkie is met die airco. Komen ze te weten dat er mensen zijn die de ganse dag niets hoeven te doen, enkel hun pleziertjes vervullen. Moeten ze geen kikkers en leguanen meer gaan vangen om die dag toch nog een behoorlijke maaltijd te krijgen. Leren ze dat je helemaal niet de ganse dag in de brandende zon hoeft te werken, dat je geen eelt op handen en voeten hoeft te krijgen, dat er tijd te over is om een beetje te relaxen.

En ja, regelmatig gaan er dan Isaaners breken, ze hebben er genoeg van en ze verliezen hun cultuur. Een aantal neemt die levensstijl aan en kan niet meer zonder het nachtleven. Enkelen willen niet meer terug naar de familie – dit soort leven is makkelijker omdat ze dan toch een begripsvolle partner gevonden hebben. Toch is het een minderheid die zo handelt. De meerderheid vind het eigenlijk verschrikkelijk, enkel omdat ze financieel gedwongen zijn en omdat er vraag naar is doen ze het. Verstand op nul, het lichaam kan je krijgen, hart en ziel nooit. De Inquisiteur noteert al jarenlang gesprekken met dames, en nu, hier in de streek, heeft hij contact met mensen die beetje bij beetje hun verhaal doen. Die hartverscheurende notities gaat De Inquisiteur ooit uitwerken.

En het zijn dikwijls deze farangs, zonder ook maar een beetje inleving in dit land en cultuur, die domme kritieken uiten. Een vaak gebruikt excuus van liederlijke mannen die hier jaarlijks een paar weekjes hun lusten komen bevredigen: “ze hebben altijd de keuze, zelfs arme mensen”.
Uiten ze kritiek dat Isaaners hebberig zijn, op geld uit zijn, dat de familie geld afluist. Terwijl het voor een Isaaner de normaalste zaak van het leven is – delen met je familie en naasten, vooral als je het zelf iets beter heeft.

Ook mensen die even snel-snel op bezoek komen om hun Isaanse partner te plezieren maar niet snappen dat dit een gebeurtenis is voor het kleine dorp waarin ze verzeilen. Dat de dorpelingen, in hun cultuur, verwachten dat die -in hun ogen zonder uitzondering rijke- persoon wel wat zal delen, voor drinken en eten zal zorgen. Vervolgens vindt de westerling het maar niets dat hij verondersteld wordt zijn schoenen uit te trekken, die Isaaners hun voeten zijn vuiler dan zijn schoenen denkt hij. Ziet hij koelkasten en televisies, pick-up trucks en gaat dat meteen veroordelen: “ze zouden beter …”.

Of zijn het westerlingen die het zelfs aandurven om enkele maanden te komen overwinteren op het platteland. Zonder enig begrip voor de levenswijze alhier. Tsja, die vallen natuurlijk in een zwart gat. Begrijpen niet dat men hier vroeg gaat slapen en vroeg opstaat, alle dagen. Dat ze hier een lager werktempo aanhouden omdat je de natuur niet kan forceren zonder dure technologische hulpmiddelen die een farang normaal vindt. Ze kunnen niet begrijpen dat mensen graag bij elkaar zitten, gewoon relaxt praten, ergo, die midden op de dag beginnen te drinken, het enige pleziertje dat ze zich kunnen veroorloven. Hij vindt het vreemd en ergerlijk dat het ganse dorp hem een rijk man vindt, zelfs al leeft hij enkel van een pensioentje – dat dan wel minimum vier maal hoger ligt van wat een gemiddelde Isaaner verdient.

En zelfs farangs die hier permanent komen wonen gaan vaak langzaam onderuit aan het in hun ogen eentonige leven. Ze begrijpen maar niet waarom er op dat platteland geen bioscopen zijn, geen bars met pooltafel of andere kunstmatige pleziertjes. Ze vinden dat ze genegeerd worden, ze snappen maar niet dat het komt omdat ze weigeren om ook maar een beetje de taal te spreken, omdat ze de cultuur niet willen begrijpen, omdat ze niet willen deelnemen aan het sociale leven. En op die manier in conflict komen met hun partner die net zoals iedere Isaaner die terug in zijn heimat komt zich minder westers gaat gedragen en terug meer aan de familie gaat hangen.
Vervolgens gaan ze lotgenoten opzoeken waarmee ze dan ganse dagen samen zitten te klagen over hun slechte leven hier, niet beseffende dat ze zichzelf in een depressie laten verzeilen.

Is De Inquisiteur zonder zonde? Neen, want hij had nooit liefje-lief leren kennen zonder de armoede van Isaan. Dat is iets dat altijd aan de relatie zal blijven hangen. Eens hier gearriveerd werd hij overvallen door een gevoel van verbazing, een tweede cultuurshock na zijn kennismaking met Thailand vijfentwintig jaar geleden. Maar kreeg hij de wil om zich in te leven, de taal zal er nooit meer vloeiend ingaan doch eens je hun cultuur en manier van leven begint te kennen kan je hier een goed leven kan opbouwen leerde hij. Een cultuur, een levenswijze die dicht bij de natuur staat.

En waar De Inquisiteur bewondering voor heeft zonder zijn eigen achtergrond en opvoeding te vergeten. Hij is ook niet blind voor de excessen, voor sommige zaken die in zijn ogen niet door de beugel kunnen – in zijn cultuur. Povere scholing, daar kan je nooit akkoord mee zijn. Het Boeddhisme dat zwaar beslag op de mensen legt, ook financieel. Een graaiende elite die maar al te graag de dingen wil houden zoals ze zijn, doch dat is niet exclusief Thais of Isaans.
Maar je kan niet verlangen dat de mensen hun levenswijze gaan aanpassen aan de westerse inzichten omdat je hier nu eenmaal komen wonen bent.

De Inquisiteur heeft begrip voor de westerlingen die hier niet kunnen aarden, maar je moet een keuze maken. En niet goedkoop kritiek geven wanneer je slechte ervaringen hebt of had. Want dat is in de meeste gevallen je eigen fout. En hij zal zich blijven verweren over commentaren die zonder enige kennis geuit worden of die door rancune zijn ingegeven.

Wordt vervolgd….

48 reacties op “Groeten uit Isaan (deel 5)”

  1. Franspattaya zegt op

    Prachtig verwoord!

  2. Jean Herckens zegt op

    Man man, iedereen eventjes terug op zijn plaats gezet, schitterend verteld. Ben altijd weer ontroerd van de ontvangst in de familie en de waardering voor wat ik doe. Ik heb niet veel middelen maar deel wat ik kan, zonder naief te zijn. Dit jaar nog ga ik in de buurt van Khon Kaen samen wonen met mijn Isaans vrouwtje. Kijk er ongelofelijk naar uit. Tussen de mensen leven, niet afgesloten van de buitenwereld. De dingen aanvaarden zoals ze zijn en er het beste van maken!

  3. rob zegt op

    Mooi verwoord en beschreven zoals het leven is in die streek. Een eye opener voor de velen die soms wat minachtend spreken en denken over de Isaan. Mijn complimenten.

  4. Leo zegt op

    Bravo! In de klassieke muziek roept het publiek bravo als het in het hart geraakt is. Vandaar een oprecht bravo voor dit oprechte pleidooi.

  5. Marijke zegt op

    Een prachtig verhaal heb je geschreven.Ik denk ook dat de meeste mannen naar pattya of zo komen voor de sex niet nadenken wat er werkelijk achter het meisje of vrouw schuil gaat.Jij hebt dat geweldig verteld.

  6. Cees zegt op

    Inderdaad een heel juist stukje !
    Ga later wel iets meer naar het zuiden aan de kust, Hat Chao Samran, wonen maar zal de familie toch wel regelmatig gaan opzoeken in Pak Quai, Khorat. Gezellig altijd. Ook vlak bij Wang Nam Khieo, leuke kleine stad, mooie omgeving.

  7. Roy zegt op

    Beste meneer De Inquisiteur, u hebt exact verwoord wat er in mijn gedachten vaak ronddwaalt wanneer ik weer eens een negatieve reacties lees over de Isaan, mijn bravo hebt u ook !, u moet over een magische pen beschikken want Uw verhalen worden steeds beter, en ik lees ze graag mijn dank hiervoor, als u weer eens binnen door naar Nong Khai onderweg bent wil ik u graag uitnodigen, als dank, voor een kop koffie, in een dorpje net voorbij Sang Khom, mijn lieve vrouw en ik zullen verheugt zijn. Hierbij geef ik de redactie toestemming om mijn e-mail adres door te geven.

  8. Chris van het dorpje zegt op

    Exact zo is het en ik wist al van tevoren wat op mij af komt ,
    wanneer ik hier ga wonen . Gelukkig heb ik mazzel met mijn schoonouders ,
    die alle bij nog hard werken en gewon blij zijn , dat ik mee help
    in de tuin , bij aanbouw en oogsten en al dat zwaardere werk doe .
    zo als banaan oogsten en de trossen thuis brengen ,
    welke soms echt zwaar zijn en mijn schoonvader met boven de 80
    het minste , dit niet meer te doen hoeft .
    Net nog al meer dan een week met de oogst en het schoonmaken
    van tamarinde bezig geweest , waar we lekker met zijn allen gezellig
    samen werken . Rustig en relaxed en alles zonder stress ,
    omgeven van natuur , die geur van de mango boom ,
    het geluid van al die vogels , het warme weer
    en niets om over na te denken , gewon leven en blij zijn ,
    dat we alle mal gezond zijn !
    Wat wil je nog meer als een vrouw die van je houdt
    en een familie die je het gevoel geeft , dat je erbij hoort .

  9. Joop zegt op

    Mijn ervaring in de Isan is slechts 1 en 3 maanden maar jouw verhaal is 100% waar.
    Van nature pas ik mij graag aan en voel me ook geen beterweter.
    Kortom de Isan heeft u veel te bieden als u de mensen respect toont en gelukkig kan zijn met uw dierbaren.

  10. Eric zegt op

    Knap geschreven. Ik woon in Isaan en er is heel veel te zien. Zoals het echte Thaise leven..ik ben natuurlijk wel een man die niet wenst om.de 5 voet een bar te zien. Ik hou van de mensen hier en ook van de natuur die hier wel degelijk aanwezig is.
    Een tevreden bewoner van Buriram.

  11. Wil zegt op

    Geweldig en uit het leven gegrepen!
    Hier speelt het (harde) maar oprechte leven zich af,ver van de schijnwereld met het” ikke ikke syndroom”!

  12. Rene zegt op

    Goed verhaal.
    Afgelopen najaar voor het eerst twee weken met mijn Thaise vriendin bij haar familie thuis geweest.
    Geen airco, slapen op de vloer, een haan die “iets” vroeger af gaat dan normaal mijn wekker doet en eten dat ik in de toeristische gebieden niet ben tegengekomen. Prachtig om in alle vroegte het dagelijkse leven op gang te zien komen. En het Isaanse landschap heeft zeker in de buurt waar ik was zeker zijn schoonheid.
    Het is gewoon anders dan wat we in het westen gewend zijn. Met een beetje flexibiliteit en een open geest
    over je heen laten komen en zonder te oordelen of vergelijken ervaren. Kijk, proef, luister en geniet.
    Met beperkte middelen doen de mensen hun best om voor elkaar te zorgen en te delen. Soms met de nodige creativiteit. Natuurlijk is het niet allemaal rozegeur en maneschijn maar ik heb er twee weken deel van uit mogen maken en met volle teugen van genoten. De Isaan en zijn mensen hebben bij mij een warm plekje in mijn hart veroverd.

  13. kees cirkel zegt op

    sorry toch iets negatief, ik heb een vrouw leren kennen uit Isaan, had erg met haar situatie te doen, ben wat verliefd geworden, ze was werkzaam in de massage industrie, ik heb voorgesteld om haar een bedrag per maand te sturen 10.000 Bath, maar een vriendin van haar niet zij zelf kwam mij zeggen dat dat niet genoeg was minstens 50.000 Bath was nodig, om rond te komen!!!! terwijl een Thai gemiddeld 300 Bath per dag verdient, en de midden klasse zo’n 7000 Bath verdiende in die tijd per maand, ik heb een cursus betaald voor een kappers opleiding, voor massage klassen bij what po en haar geholpen om een eigen shop te beginnen. maar Mevr. wilde meer en ging toen maar In Bahrein werken, gewoon ordinaire prostitutie, nee ze deed alleen massage, nou k ben echt niet wereld vreemd en heb veel landen bezocht en weet echt wel wat daar gebeurd.
    Ik heb nu zo en dan nog wel wat contact met haar, ze heeft toch nog wel een plekje in mijn hart, maar ze verwijt mij nu dat ik nooit een huis voor haar heb gekocht en geen pick-up truck een nieuwe natuurlijk.
    en erg jaloers als mijn zuster op bezoek komt heb ik gelijk een vriendin die ik dan maar moet gaan sorry voor het word neuken. ik denk dat alle twee de verhalen kloppen erg veel armoede en goed bedoelde helpen van familie, maar mijn kant bestaat ook echt en misschien ben ik een softie altijd berijd om te helpen en hoef niets terug geen sex of wat dan ook, maar het maakt me wel verdrietig wat ik ook probeer het is nooit genoeg. verder respect voor je mening. met vriendelijke groet Kees

    • Peterdongsing zegt op

      Beste Kees, ik verblijf ook in de Isaan, in een dorp tussen Roi Et en Kalasin. In ons dorp hebben 4 vrouwen een relatie met een buitenlander/farang. Vergelijk ik deze, dan valt me op dat er ook veel verschil is tussen het gedrag van deze farangs. Twee van hen, ondersteunen de vrouw met financiële middelen en zie ik nooit hier. Ik zelf heb op enkele kadootjes na, nog nooit een cent/satang betaald. Wel haal ik boodschappen en betaal de uitjes en tripjes die we maken. Maar de vierde farang….. In mijn ogen, minimaal dom, blind of naïef. Een nog jonge kerel, half de dertig, uit Australië. Heeft haar leren kennen in Phuket, waar ze iets met horeca deed… Ze was in het bezit van twee kinderen, van haar vorige Thaise echtgenoot. Inmiddels met nog twee van hen er bij dus vier. Pa en Ma werken sinds dien niet meer, hangen de hele dag met overige familie beetje rond. Kinderen moeten naar school, natuurlijk dure internationale school. Ver weg? Nee hoor farang koopt auto. Darling, veiligheid voor jou kinderen in het verkeer? O ja natuurlijk, grote pickup dan maar. Op deze manier wordt die kerel helemaal leeg getrokken. En als klap op de vuurpijl… Dit jaar is er begonnen met de bouw van een groot stenen huis…. Terwijl ze zo spoedig mogelijk naar Australië wil verhuizen. Kan dus haar luie, helemaal niets doende familie lekker wonen in zijn betaalde huis. Ik bedoel maar Kees, laat je niet uit melken, stel voor je zelf grenzen en ga daar niet overheen. Jij hebt zelf gewerkt voor je geld. Dus jij bepaald wat er mee te doen. Is het niet genoeg volgens haar? Wegwezen, voor haar 10 andere. Ik bedoel 10.000 andere. Kees, koppie erbij houden……

  14. Paul zegt op

    Zeer sterke synthese en zeer uitgebreid. Na 5 jaar blijf ik versteld staan over zowel de steden als het platteland en de bittere armoede in dat laatste grote deel, de Isaan. Waar woont de Inquisiteur, zodat ik mogelijk met enkele (Belgische) vrienden een keer een beleefdheidsbezoek kan ondernemen..

  15. chris zegt op

    Het ietwat droevige romantische beeld dat de Inquisiteur schetst van de Isan is net zo waar als het beeld van de luie, altijd dronken, drugs gebruikende en luie Isaner. Beide bestaan naar mijn mening en ik kom met enige regelmaat in de Isan. Het is maar wat je wilt zien, waar je je mee vereenzelvigt en waar je aanstoot aan neemt. Veel leden van mijn schoonfamilie wonen in hetzelfde dorp in de Isan. De meeste zijn hardwerkend, zijn OK en voldoen aan het beeld van de Inquisiteur. Maar er zijn ook leden die van hun leven een zootje hebben gemaakt, in sociaal, educatief en financieel opzicht en die wekelijks hun problemen laten oplossen door de familie maar geen verantwoordelijkheid nemen om hun leven nu eens drastisch te veranderen. En zeg me dat dat niet kan want mijn vrouw en ik hebben die mogelijkheden af en toe geboden.
    Wat me blijft verbazen is dat – ondanks de saamhorigheid in de familie die af en toe te ver gaat naar mijn mening – zoals het blijvend financieel ondersteunen van een volwassen vrouw/moeder die maar niet van de drank af kan blijven met haar geringe salaris – er niet meer organisatorische saamhorigheid is om een beetje uit te bestaande problemen te komen: cooperaties en vakbonden om maar eens twee voorbeelden te noemen. En er zijn er meer, allemaal te vinden met je mobieltje.
    Misschien niet zo arm als in de Isan maar zo’n 100-150 jaar geleden kenden we in Nederland ook echte armoede. MIjn grootvader overleedt op zijn 58-ste, had een klein baantje bij de Spoorwegen en mijn oma bleef met 7 kinderen alleen en zonder kostwinner achter. Dat was geen vetpot, kan ik je verzekeren. Mijn vader, het oudste kind, moest op zijn 14de gaan werken van mijn oma. Er was geen keus. Niet alleen de overheid (dat zijn wij via de verkiezingen zelf) heeft aan armoedebestrijding gedaan maar zeker ook de vakbonden en de kerken. Van dat alles vindt ik weinig terug in Thailand, ook zelfs niet de eerste gedachten daarover. Er heerst een soort gelatenheid, apathie. Daar valt toch niks aan te doen. En ook dat was in Nederland niet vreemd: “als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje”. Dat zegt niemand meer want iedereen weet dat als je hard werkt je flinke maatschappelijke stappen kunt maken.
    Het zou expats sieren als ze deze lessen van armoedebestrijding zouden aanpassen aan de Thaise situatie en de Thais zouden leren dat je samen veel sterker staat dan alleen; en dat je daar wel wat voor moet doen. Een ander doet het niet voor je.

  16. piet zegt op

    Op het verhaal is geen speld tussen te krijgen, of toch ?

    Ik ben niet na tien jaar isaan niet zo,n kenner van de Isaan , als u
    Maar hoor toch van mijn vriendin
    Ook in de dorpen veranderd er veel de laatste jaren.
    Jongeren willen niet meer op de rijstvelden werken.
    Maar nog gevaarlijker .De verslaving onder jongeren

    Waar we voorheen de deur van het huis gewoon open lieten staan,
    gaat die nu op slot ,net als de poort , en hebben we nu drie waak honden.
    Voor mij geen verandering , ik woon(de) jaren in de grote stad in Holland.

    Maar ook hier merk een verharding ,of zeg je ieder voor zich en god voor ons allen.
    Het samenhorigheid die ook in de dorpen in Holland eens was is aan veranderden.

    Blijft wel , dat ik grotendeels met u verhaal eens ben.

    Behalve dat de isaan in mijn ogen sneller veranderd
    dan u zou denken of willen.
    Of het nu komt door klimaat of invloed van internet , ander werkmoraal, of hang naar grote geld.

    Het zal niet de invloed van de farang zijn , die lopen al tiental jaren rond in de isaan
    Waarvan de meeste een vrouw hebben ontmoet , in de bar of zogezegd bij de (kapper)
    en nu afgeven op de andere mannen die hier proberen zijn geluk te vinden.

    En natuurlijk elk weldenken mens keurt uitbuiting af.

    • Sir Charles zegt op

      Inderdaad, opvallend dikwijls dat veel farang die nu in Isan wonen zo af kunnen geven op Pattaya en de barhangers aldaar terwijl ze zelf voorheen fanatieke Pattayagangers waren en daar hun Isaanse vrouw/vriendin hebben leren kennen. Ja ‘vanzelfsprekend’ niet aan een bar of massagesalon maar een keurige baan in een 7-11 of dergelijke.
      Sterker nog, vele zouden nooit van Isan geweten hebben als ze niet eerst in Pattaya waren geweest…

  17. DVW zegt op

    Knap geschreven , het kunnen verwoorden op die manier is super!

  18. Hans zegt op

    Ongelooflijk zoals de Inquisiteur het dagelijkse leven in de Isaan kan ontleden . Chapeau !

  19. FBE zegt op

    Ik heb 2x een relatie gehad met dames afkomstig uit Isaan. Beide relaties zijn helaas gestrand.Ter info, ik ben er nooit geweest. Mededeelzaam zijn ze idd niet. Nummer 1 bleek zwanger te zijn van een vorige partner. Ze had aangegeven niet te weten dat ze zwanger was. Via via heb ik dit moeten vernemen. Uiteindelijk is zij nog wel voor een 2e keer naar NL gekomen. Achteraf had ze beter thuis kunnen blijven. Bij aankomst op Schiphol straalde ze al uit dat ze er eigenlijk helemaal geen zin in had. Nummer 2 heeft mij zelf benaderd. Zij woonde al in NL en heeft de hele boel bij elkaar gelogen. Haar doel was duidelijk: Geld. Niet voor haar familie. Puur om haar gok probleem. Wel hier werken, maar nooit geld hebben. Haar partner voor mij wenste daar niet in mee te gaan. En ik uiteindelijk ook niet. Ze is bij hem en bij mij op een zeer vervelende manier weggegaan. Ze is nu terug in Thailand. Ik realiseer me heel goed dat Isaan een arm gebied is. Maar ik heb niet de ervaring dat de dames puur naar NL komen voor hun familie te kunnen onderhouden.

  20. pratana zegt op

    Wel als steeds lees ik graag de stukjes van de inquisiteur die er midden in woont de Isaan, en hun bewoners.
    Maar niet alleen in Isaan is het zo ik heb het over armoede en familiale solidariteit ook bij ons in het dorp en de omgeving (hoewel ik er al jaren op verlof kom had er ooit een stukje hier gedeeld (lees bijgaande link) https://www.thailandblog.nl/leven-thailand/de-weg-naar-ons-dorp/
    Ik doe geen roze bril aan en af als ik het over Thailand heb en natuurlijk is het er onstabiel op politiek vlak en heb je er alleen het recht je geld uit te geven en kan je er geen grond kopen voor jezelf als farang, maar wat moet ik ermee ,ja ook Pattaya is Thailand niet, evenals Benidorm niet Spanje voorsteld.

    Maar persoonlijk wens ik nog steeds daar oud te worden, en zal ik mij ook aanpassen want daar zit het net bij sommigen wat doe je er de ganse dag ,met wie praat je, wat en waar of wie help je mee in het dorp bij feesten voorbereiden of maatschappelijk karwijtjes en andere en serieus gezegd ben je daar echt voor in staat je aan te passen omdat je lief/vrouw/vriendin terug naar haar roots wilt? Overweeg voor je deprimeer, de inquisiteur heeft zijn stekje gevonden, na zijn éérste deel in Pattaya te hebben geleefd (corrigeer als ik me vergis) maar dat is ieder niet gegund, en dan woont hij daar permanent en niet voor overwinteren of kort verlof, zo herkenbaar in zijn schrijven het arme mensen die het nooit beter zullen hebben en die meer waard zijn in mijn ogen dan de farangs die daar in een paar weken jaarsalarissen doortrekken en nog liggen klagen of zeuren waarom mag men niet roken op dat strand of waarom geen drank op die dagen terwijl dat op voorhand is aangekondigd !
    Die arme thaïs in het dorp bij mij verspelen ook graag geld waar ze zo hard hebben voor gezweet in de velden onder alle weersomstandigheden van zonsopgang tot ondergang met de hanengevechten bijvoorbeeld, maar als ik zie wat ze ervoor verrichten dan gun ik het hun van harte!
    Heb ook een schoonbroer dat mij geld kwam lenen voor de maisplanten omdat de vorige oogst verwoest was en weet als geen ander dat het waar is, natuurlijk ben ik in hun ogen ooit de rijke farang geweest (al 18 jaar samen met mijn vrouw ) maar dat beeld hebben ze bijgestuurd en over lenen gesproken het geld voor de studie dat we voor een nichtje gesponsord hebben heeft zijn vruchten opgebracht namelijk ze heeft nu haar eigen zaak (informatica) en helpt haar zusje voor haar studie door ze zelf te sponseren is dat niet mooi?

  21. Marc thijs zegt op

    Geen mens kan dit beter verantwoorden ,leef nu 3 jaar in het armste gedeelte van de isaan en blijf me afvragen waar ze de moed blijven halen ,,hier is niks te verdienen maar moet er wel aan toevoegen dat iedereen hier uitermate jaloers is op een ander en hulp moet je hier niet verwachten tenzij mits betaling ,ja het leven is hier hard

  22. Peterdongsing zegt op

    Voor het grootste deel mee eens. Maar toch een kleine opmerking. Wat betreft je opmerking over de auto’s. Je schrijft dat het wel noodzaak is om een pickup te hebben. Naar Bangkok? Neem lekker de bus, rijden dagelijks. Zaken rijst en brandhout vervoeren? Klopt veel makkelijker wanneer je een pickup hebt. Maar dat gaat heel goed met een pickup van 10 jaar oud. Maar wat zie ik hier om me heen, een enkele pickup van dergelijke leeftijd en vele, erg vele splinter nieuwe. Hoe groter hoe beter. Allemaal met spoiler set, liefst met 20″ velgen, natuurlijk lederen bekleding. Hoe duurder hoe beter. Totaal overbodig indien er amper geld binnen komt. En hoe ze er mee rijden? Ach we zien het zelf dagelijks, van onkunde tot onverantwoord, maar dat is iets wat hier niet ter discussie staat.

  23. Redgy zegt op

    Hier zit veel waarheid in .mooi samen gevat .dank voor het mooie artikel .

  24. John Chiang rai zegt op

    Je zult overal goede ,en hier en daar ook slechte vrouwen of mannen hebben,maar om dit streek of land gebonden te maken,is natuurlijk een vooroordeel wat nergens op slaat.
    De armoede en de verdere sociale problemen in de Isaan, zo ook de Inquisiteur deze beschrijft, zullen velen dwingen om voor zich, en hun familie geld te verdienen.
    Vandaar dat men in geheel Thailand mensen uit de Isaan tegenkomt,die bijv. als chauffeur, handwerker, kamermeisje,of ook in het nachtleven proberen hun geld te verdienen.
    Iemand die zegt dat iedereen een vrije keuze heeft in zijn leven,komt meestal uit een land waar sociaal gezien haast alles geregeld is,en het goede onderwijs voor iedereen toegang heeft.
    Vaak is o.a het slechte onderwijs,een mislukte relatie,waaruit ook reeds een, of meer kinderen ontstaan zijn de oorzaak,dat men kiest voor het beter betaalde nachtleven.
    Het nachtleven,waar ze ook nog van hoopt, dat ze misschien haar prins op het witte paard treffen kan , die een punt kan zetten achter al haar problemen.
    Dit laatste is natuurlijk het lot uit de loterij,waar niet alleen zij,maar ook haar familie van droomt,zodat ik dit persoonlijk nooit veroordelen zal.
    Wat ik wel veroordeel zijn Farangs,die weten van deze armoede en sociale misstanden,en de prijzen zo drukken,dat het alleen nog uitbuiten is.
    Ook het artikel onlangs verschenen op dit blog,waar het ging over de hoogte van het fooien geld in restaurants en hotels,gaven mij bij de knikkerigheid van sommige reageerders erg te denken.
    En de laatsten die mij het meeste storen zijn diegenen,die voortdurend het thuisland verduvelen, waar volgens hun alles zo slecht was,en in Thailand van geen misstanden weten willen.
    Als hier afgezien van landschappelijke schoonheid en menselijke vriendelijkheid,alles zo goed was,dan hadden,uitzonderingen daargelaten, de meeste thaivrouwen ons niet nodig gehad.

  25. Peter V. zegt op

    Ik vind het mooi om te lezen over de mensen in de Isaan.
    De frustratie – van de schrijver – t.o.v. vele buitenlanders begrijp ik niet.
    Ga dus vooral door met uw stukken, maar bij voorkeur zonder sneren naar “deze farangs, zonder ook maar een beetje inleving in dit land en cultuur, die domme kritieken uiten.”

    Voor de duidelijkheid, ik heb ook niets met dat soort mensen, maar de verhalen zijn mooier zonder die dissonant.

  26. Dirk zegt op

    De situatie is heel erg goed beschreven, een beetje jaloers op de schrijfstijl. Het had mijns inziens niet treffender neergepend kunnen worden. Een van de frequente hoogtepunten in mijn dorp, is de tijdelijke terugkomst van dorpelingen, die in de garnalensector werkzaam zijn. De directe vriendenkring wordt dan op exportgarnalen getrakteerd en eveneens uitgenodigd om ter plekke een en ander te consumeren in combinatie met soep, en bier (…09:00).
    Zelf probeer ik aandacht te vragen voor de achtergebleven kinderen van de weggetrokken dorpelingen (skipped-generation) en het grote belang van de Early Childhood Education, maar dat zet niet (nog) veel zoden aan de dijk (http://www.nationmultimedia.com/detail/your_say/30337910). Mogelijk vanwege het feit dat de status quo gehandhaafd moet worden (?).

    Dirk

  27. Tom Lentelink zegt op

    Ik heb een vrouw uit de Isaan , en wij komen bijna ieder jaar in Thailand in haar dorp.
    De Isaan is groeiende , komt steeds meer voor de toeristen , en als je respect hebt voor de mensen daar dan krijg je ook respect terug .
    Mensen uit de Isaan zijn leuk , vriendelijk en gastvrij en harde werkers

  28. WimVerhage zegt op

    Prachtig verhaal! Ook heel goed verwoord hoe het leven echt is.
    Kan het niet laten om toch een klein puntje van kritiek te hebben.
    Ik kan absoluut, als niet drinker, geen begrip opbrengen voor dat zeer overmatige alcohol gebruik. En precies zoals je schrijft, midden op de dag, soms zelfs s’morgens vroeg…en dan niet van dat slappe spul he. Ik durf te stellen dat het gros van de mannen alcoholist is die allemaal hun lever de vernieling in drinken. Zelfs als er gewerkt wordt staat de whisky fles standby, waarbij dat ene glas van mond tot mond gaat. De meeste drinken elke dag veel glazen alcohol en dat irriteert me mateloos. Ik zit daar dan broodnuchter tussen en moet urenlang naar dat dronkenmans gebral luisteren. Kom je de volgende dag…weer precies hetzelfde.

    Ik kijk uit naar het vervolg verhaal

  29. Zwarteb zegt op

    Zeer goed geschreven verhaal, eindelijk eens wat waarheid dan kritiek.
    Ook hier bravo.
    Kom ieder jaar 3 maanden in de isaan in klein dorpje.
    En ervaar het zelfde.
    Alleen niet de farangs, ik kom namelijk niet in pattaya.

  30. Stan zegt op

    Door de prachtige wijze waarop u het echte leven in de Isaan omschrijft ben ik ervan overtuigd dat u de zienswijze van vele lezers steeds meer bijstuurt: uw pen is als een camera, maar daar zonder batterij, midden de ruigheid van het platteland en de samenhorigheid van zijn mensen.
    Prachtig, moet het nog gezegd? Ja, ja en nog eens jaaa!

  31. Jacques zegt op

    Er zijn overal op de wereld en in ieder land goede en slechte mensen. Zelfs slechte mensen met goede eigenschappen. Kortom er is van alles wat. De visie die de inquisiteur op papier zet is er een die een flinke lading dekt. Maar er is nog meer in de Isaan, of waar dan ook ter wereld.
    Wat mij intrigeert is hoe er nu verandering ten positieve komt in de malaise van al die Isaanse mensen.
    Deze bevolkingsgroep zo door laten modderen, zou bijna crimineel zijn toch in een tijd waarin er steeds meer weerstand geboden wordt tegen onrecht en armoede. In Nederland is er zelfs een advocaat die de tabaksindustrie gaat aanpakken op strafrechtgebied. Ik hoop van harte dat dit haar gaat lukken want criminelen zijn het die de bewerkte sigaretten zo op de markt brengt. En wat de Isaan betreft dat er anders gedacht moet worden en dat men wakker geschut moet worden en op gaan staan, tegen al dat onrecht wat ze wordt aangedaan. Het is er tijd voor. Een nieuwe regering nodig die met harde maatregelen de boeg omgooit en eens gaat zorgen dat de economie er beter wordt. Een hoop minder klanten die naar Thailand komen alleen maar voor de geslachtsdaad met de dames en/of heren voor een habbekrats aan bathjes zou zeker geen kwaad kunnen. Zij houden een verkeerde armoede aanpak in stand. De wetgeving respecteren (prostitutie verboden weten we nog) en in laten zien dat prostitutie niet de weg is die bewandelt moet worden. Respect voor je eigen waarden moet weer terug komen bij vele Thaise mensen.
    Alleen met goede gerichte maatregelen, waaronder ook op termijn een juiste belastingstramien, of men dit nu leuk vindt of niet. In gezamenlijkheid en voor elkaar en voor het welzijn knokken. In enkele decennia moet ook dit land een hoger rapportcijfer kunnen krijgen. Maar ja zie die slapende massa die zich zo vasthoudt aan de eigen waarden en normen maar eens in beweging te krijgen. Bij uitblijven van initiatieven en acties, roept dit Isaanse volk het alleen op zichzelf af en weet ik wel hoe Thailand er in dit landelijke gebied over dertig jaar uit ziet.

    • Rob V. zegt op

      Nu alweer bijna 20 jaar geleden kwam er wel iemand langs met een lange termijn verkiezingsprogramma voor het platteland. Maar die corrupte figuur zit nu ergens in een grote zandbak. De elite was niet zo blij met hem want hij werdt voor hen een bedreiging. Die zijn tevreden met de oligarchie. Dat willen ze zo houden.

      Helaas zien we wat dat betreft helaas nog weinig gebeuren om de structurele problemen en oorzaken aan te pakken. Ik denk dan aan beter onderwijs en gezondheidszorg (dekkingsgraad in de Isaan is heel wat minder dan in Bangkok), het promoten van vakbonden, herverkaveling bij de boeren, helpen met het opzetten van coöperaties, een beter belastingstelsel zodat de groot grond bezitters wat meer dan een fooitje aan de schatkist afdragen etc. Maar zolang de rijke uniform pikken alweer aan het roer staan en zelfs applaus krijgen vanwege de ‘noodzaak van 1 sterke leider’ (samen sta je toch echt sterker, vooral als je echt samenwerkt en men zich op rangen en standen beroept) …

  32. fred zegt op

    Ik zie in de Isaan de grootste showrooms als paddestoelen uit de grond komen.In die showrooms alleen de duurste modellen. Klein normaal westers autootje is niet aan de Thai besteed. Een 3 liter pick-up of een SUV. Daar moeten dan voor honderdduizend baht velgen onder. Keuze genoeg. In geen enkel land ter wereld waar mensen zogezegd 10.000 bht per maand verdienen zie je zoveel zaken met blinkende velgen. Even later gaan we die bak nog wat opfokken met een dure chiptuning. Als we onderweg gaan eten laten we de motor rustig draaien net als in de VS in de jaren 50 (lees het boek van Geert Mack hieromtrent). De farang die zijn motortje stillegt lijkt wel een aap.Het komt niet op een liter diesel zolang we maar geen te warme voeten hebben als we terug wegrijden. Onderweg geeft de Thai extra gas. Snelheidsboetes deren hem niet.Geld genoeg om niet al te zuinig te moeten rijden. Pick-up nodig ? Laat me lachen ik zie op 10 pick-ups amper 1 waar iets mee wordt vervoerd. Als er dan één is die iets vervoert is het steevast een oud mannetje in een zeldzaam oude pick-up. In de nieuwe pick-ups is dat meestal eens een scooter.
    Geen enkele Thaise kerel neemt de bus. Buslijnen zijn goedkoop en je komt er overal mee.Die bus is alleen voor vrouwen en Farangs. Ieder kind heeft een scooter onder de kont. Op de scooter rijden enkel nog kinderen vrouwtjes en hier of daar een farang. Kinderen kunnen het zich veroorloven om s’avonds hun rijkunsten te tonen op hun opgefokte scooters. In Afrika is dat op een oude fiets in Thailand op een 125 cc motor. Racen is De hobby van jonge kerels die geld genoeg hebben om hun ganse lijf onder de tattoos te zetten….
    Geen enkele Thai is nog zonder smartphone inclusief internetverbinding. Alleen de oude Farang heeft nog een gewoon mobieltje.
    Geen enkele Thai blijft binnen een relatie enige tijd zonder kinderen.Binnen het jaar steevast het eerste. Ondanks dat die ook geld kosten.
    In iedere stad in de Isaan heb je enorme winkelcentra waar menig westerse stad bij verbleekt. KFC….Mc Donalds hebben gretige bezoekers. Bij Amazone café gaan de dure bekers ijsdranken vlot over de toog. Bij 7/11 is het aanschuiven voor niet echt levensnoodzakelijke producten.
    In ieder flutstadje in de Isaan zijn er op zijn minst twee goudwinkels. Destijds vertelden mijn ouders me dat alleen mensen met te veel geld goud kochten. Wij kochten nooit goud. Ons geld werd aan de noodzakelijke dingen besteed.
    Waar ik ook kom overal zijn de meisjes netjes gekleed en opgemaakt.
    Veel van mijn vrienden zijn wereldreizigers en omzeggens allemaal zijn ze bij hun eerste bezoek veelal onder de indruk van de Thaise weelde die ze niet hadden verwacht.
    Wie hier armoede denkt te moeten aanzien is duidelijk nog nooit in een Afrikaans land geweest.
    Thais zijn wat verblind door geld. Een huis is pas een huis als er 3 badkamers zijn. Een zilveren ring deugt niet enkel goud deugt. Grootheidswaanzin alom. De enige manier om aan die grootheidswaanzin tegemoet te komen is de weg die we allemaal kennen. Het is toch niet zo toevallig dat het vooral in Thailand is dat die weg wordt gekozen. Een inwoner van Laos of Vietnam Peru of Chili heeft geen betere levensvooruitzichten en toch zie je hier een gans ander straatbeeld. Een straatbeeld dat in de verste verte niet strookt met een land waar mensen echt maar 300 euro per maand zouden verdienen.
    is er dan geen armoede ? Natuurlijk is er armoede. Die is er overal. Ontelbare oudjes moeten in onze contreien rondkomen met 1000 euro per maand ….tel daar 400 euro huur af …een pak verwarmingskosten en maak je rekening. Geen wonder dat mijn vriendin de eerste keer dat ze in België was zich afvroeg waarom wij allemaal met zulke kleine oude autootjes rijden.

    • Daniel VL zegt op

      Alles wat je schrijft zijn vaststellingen en dat is waar ik zie hetzelfde maar hetb U reeds de moeite gemaakt daar ernstig met een Thai over te praten? De wagens zijn nodig voor werk en verplaatsingen en moeten afbetaald worden aan de banken.Geen wagen kun je enkel in eigen dorp iets gaan verdienen bij arme mensen? En moeten isaners gewoon thuis blijven en nooit eens iets luxe doen??
      Man het is voor mensen zoals jij dat tekst geschreven is, om U met de neus op de feiten te drukken; En ook anderen die hier een luxeleventje lijden en de realiteit niet wensen te kennen.
      Rudy doe zo voort. gij zijt ne mens van mijn hart, Strijd voor het volk waar tussen je leeft.
      Daniel.

      • fred zegt op

        In een land waar het 24 op 24 uur 30 graden is zou ik er eerder aan denken me met een motorfiets te verplaatsen. In een land waar ik zogezegd moeite heb om rond te komen zou ik eerder denken aan een eenvoudig zuinig stadsautootje dan aan een peperdure 4×4. En afbetalen betekent alles behalve gratis . Integendeel. Dat maakt het allemaal nog een pak duurder. 12.000 bht per maand gedurende 7 jaar.

    • De Inquisiteur zegt op

      Het zijn dit soort reacties die me inspireren om te bloggen.

    • pratana zegt op

      jouw mening is “vrij” als ieders zijn, maar juist daarover gaat de inquisiteur zijn stukje meer bepaald dat van die farangs die het over de “weelde” van sommige Isaners/Thaï hebben en ik kan hem hier alleen maar gelijk in geven.
      Je schrijf over die SUV/Pickups(3L) ok mag ik nu even vermelden dat in het dorp van mijn vrouw en de streek daar rond (Chanthaburi) als je geen krachtige auto hebt met 4X4 aandrijving en genoeg laadruimte je nergens bent, er is een hellende baan vol gaten bv waar je nooit opgeraakt tot boven en dan heb ik het nog niet over de grindwegen die je moet inslaan om op je veldje te geraken, zowel in droog als regenseizoen voor de aanvoer van grondstoffen materiaal en afvoer van de oogst ,maar ook ga je verder in je opinie over de jeugd op de scooters, ik kan je gerust stellen dat die ook nodig zijn in onze streek voor dezelfde reden naar school gaan = van dorp bergaf gevaarlijke weg, lange afstanden bv dorp -Chanthaburi stad= 60km doe jij dat met de fiets om naar school te gaan met zijn drieën ?
      Ik weet niet hoelang je al in de Isaan woont/verlof komt , maar ik al 18 jaar in dorp van mijn vrouw en zoals je zegt ze hebben allemaal gsm/internetverbinding wel nog geen ACHT jaar terug als we moeder moesten bellen was dat enkel de woensdag want marktdag in groot dorp beneden en dan ging ze langs bij kleine broer waar zij een vaste telefoon hadden, bij ons in het dorp staat er ook nog een goede oude verkeersplaat met een telefoonhoorn op 300m aangeduid en ik kan je verzekeren dat die niet altijd werkte en je zeker niet kunt naar bellen. A trouwens in België heeft ook ieder kind een gsm met internet en hebben we ook overal grote Malls en winkelstraten is dat verboden in Isaan ? Dat geen enkele thaise kerel de bus neemt is ook zo een vertekend beeld dat u hebt, mijn schoonbroer ex militair die heeft namelijk korting op de bustarieven en zegt zelf waarom ”rot-ti’ filerijden en stressen terwijl ik rustig in de bus zit !

      • Erwin Fleur zegt op

        Beste,

        Mijn familie stond verbaast te kijken dat wij een gewone gezins auto haden gekocht.
        De reactie van de familie was dan ook dat je hier in de Isaan daar niks aan had en snel
        stuk zou zijn. Zij hadden gelijk. Maar dit is natuurlijk ook het probleem wie er mee rijd.

        Met vriendelijke groet,

        Erwin

        • fred zegt op

          Ik heb jaren met een gewone Toyota gereden in Zimbabwe. Die is niet kapot gegaan. In Thailand zijn 90 % van de wegen verharde wegen. Ik heb nu sinds 5 jaar een gewone auto in de Isaan. Nog nooit enig probleem gehad om me er mee te verplaatsen. Of het zou moeten zijn dat al die 4×4 pick-ups in de streek van Bangkok dienen om mee naar het veld te rijden.

    • John Chiang rai zegt op

      Beste fred, De armoede van vele oudjes in Europa ,die niet alleen jij altijd probeert te vergelijken met de Thaise armoede, is zeker geen mooie situatie,alleen is deze op geen enkele manier te vergelijken.
      Veel Thaise ouderen hebben van hun staat een maandelijks pensioen van ca 7 a 800 Baht p/m,en zijn volledig op financiële ondersteuning van hun kinderen aangewezen.
      Bij een eventuele ziekte dekt de z.g.n. staatlijke 30 Baht regeling hoogstens een noodverzorging,zodat men ook bij grote gezondheidlijke problemen,wederom van de kinderen afhankelijk is.
      Daarbij wonen veel oudere Thai in een huisje,dat in vergelijk tot de Europese norm hooguit een hutje is,dat meestal bestaat uit een paar gammele houten wanden,en een golfplaten dak.
      Dat de jongeren af en toe een grotere auto hebben dan sommigen in Europa ,ligt aan het feit dat men deze vaak voor het werk gebruikt,en niet zelden delen moet met een grote familie,die ook gezamelijk voor de credit kosten opkomen.
      Mocht jou Thai vriendin dit verschil allemaal niet gezien,of begrepen hebben,kan het hoogstens aan jou slechte uitleg gelegen hebben.
      Mijn Thaivrouw heeft meteen de vele voordelen van Europa gezien,en begrijpt ook dat er een hemelsbreed verschil is in armoede.

    • Rob Huai Rat zegt op

      Een kleine toevoeging. Bedankt Inquisiteur voor je mooie inzendiingen over de Isan. Ik zou zelf ook wel wat positieve verhalen willen schrijven, maar ik heb helaas niet jouw geweldige schrijfstijl. Ik beperk me dus maar tot reageren op zulke waardeloze reakties van personen als Fred.

  33. Rob V. zegt op

    Mooi geschreven, het is natuurlijk maar 1 blik op de complexere gevarieerde werkelijkheid, maar wel goed beschreven. Dé Isaaner, dé Thai, dé buitenlander, dé westerling bestaat natuurlijk niet. Het zijn niet alleen maar arme boertjes die wat bijklussen en niet iedereen heeft een dure nieuwe pickup nodig (denk aan een gedeelde tracker, een wat pudere pickup etc.).

    Zijn er werkelijk zoveel wesyerlingen die Thaise (Isaan) boeren dom en lui vinden? Mijn onderbuik zegt dat je die rare denkbeelden met een groter gemak in de Thaise hogere klassen kan vinden. De stedeling met een goed inkomen, de PAD aanhanger, de elite. Die westerling moppert denk ik eerder over de WC pot, het harde matras en gebrek aan aardappeltjes met jus…

  34. Luit zegt op

    Weer een prachtig verhaal, alleen een klein puntje, dat schooluniform denk toch echt dat dit beter/goedkoper is dan dat de kids in vrije tijds kleding naar school zouden gaan, >>>>>

    • Ger-Korat zegt op

      Klopt de schoolkosten vallen reuze mee, ook voor arme mensen. Schooluniformen en nog wat klein spul kost voor de Thaise kinderen ongeveer 2000 tot 2500 baht per jaar als ze naar een niet-partikuliere school gaan. En dan hoeven ze geen eigen kleding en schoenen te dragen, bespaart weer, en ze krijgen ook nog een dagelijkse warme maaltijd op school.

  35. Kees zegt op

    Ach, de (Thaise) broer van mijn (Thaise) vriendin heeft een vrouw uit Isaan. Een groot deel van zijn toch al lage inkomen gaat naar de ouders van vrouwlief, terwijl die mensen nog geen 50 zijn en best kunnen werken maar dat liever niet doen want ze vinden het wel prima zo. Vrouwlief heeft een zus met een gulle Japanner; dat is de favoriet in de familie daar uiteraard. Dat jonge koppel heeft op deze manier geen enkele mogelijkheid samen iets op te bouwen en zo zal het probleem zich blijven herhalen. Ook Thais vinden dat redelijk absurd, maar wellicht begrijpen die de Isaanse cultuur dan ook niet zo dan, net als de Westerlingen. Ik begrijp de cultuur wel vrij goed denk ik en heb de trouwerij in Isaan van het jonge stel dan ook angstvallig vermeden; als ik daar mijn gezicht had laten zien waren de gevolgen voor de broer van mijn vriendin niet te overzien geweest. Immers, zijn zus heeft toch een ‘rijke’ farang?

    Het is een mooi artikel hier maar ook een beetje een generaliserende tranentrekker. Ik kan je tientallen verhalen vertellen, bovenstaande is maar een voorbeeld, waarbij minder mooie kanten van mensen uit de Isaan belicht worden. Ik wil generaliseren zoveel mogelijk vermijden maar het valt me wel op dat veel drama uit die hoek komt. Ik denk dat je een beetje uit moet kijken alles op het ‘niet begrijpen van hun cultuur’ moet gooien. Veel misstanden en foute beslissingen zullen ongetwijfeld hun oorzaken hebben, maar zolang je dat allemaal wegwuift onder ‘dat is hun cultuur en Westerlingen begrijpen dat niet’ verandert er nooit iets.

  36. André Deschuyten zegt op

    Prachtig verwoord, proficiat aan de auteur. Ben nu tweemaal in de Isaan geweest, een dorpje op zo’n 30 km van khon Kaen en éénmaal in Udon Thani. Wat een miserie, net te vergelijken met Brazilië en Paraguay doch de mensen zijn zo arm maar hun lach blijft bestaan is het nu in Thailand of in Zuid-Amerika.
    Vorig jaar naar Phrae geweest gedurende twee maanden bij de familie van m’n vriendin. Ik mocht er niets doen, verveelde me rot tot ik de verschillende imkers heb ontmoet. Nu een contract gesloten om de honing naar het Europese vaste land te importeren. Vroeger werden de imkers (boeren) uitgebuit door de Chinezen en Taïwanezen doch dat is verleden tijd. Vorig jaar stond de honing aan 90 Thai Baht, wel ik had zelf voorgesteld deze aan 300 Thai Baht te kopen, dit jaar staat de honing aan 145 THB, ik koop de honing aan aan 360 THB. Iedereen die een bedrijfje heeft wil er wat aan verdienen doch ik ben van oordeel dat de producenten met het meeste geld wegkomen. Zij doen het werk elke dag om alle bijtjes en vooral de koninginnen te laten leven. Wij Europeanen moeten een halt toeroepen aan deze uitbuiterij.
    Eerste LONGAN honing zal binnenkomen in Europa eind april – half mei 2018 en kan bekomen worden bij sasd bvba op het nummer +32 (0) 477 71 14 48. Jullie helpen ook zo de uitbuiterij van de Thaise boeren tegen te gaan.. Men zegge het voort …….


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website