Het was tijdens mijn eerste bijna-doodervaring in een tuktuk, terwijl een sprinkhaan mijn nieuwe beste vriend leek en een geit op een brommer me volkomen negeerde dat het tot me doordrong: chaos is geen gebrek aan orde. Het is een alternatieve vorm ervan, een kunst die wij Nederlanders maar moeilijk begrijpen.

Vergelijk het eens met Nederland, waar zelfs een losliggende stoeptegel een commissie kan opleveren. Alles bij ons is tot op de millimeter geregeld. Zelfs de windmolens draaien waarschijnlijk op schema. In onze wereld is er geen ruimte voor spontane grilligheid. Zet je vuilnisbak tien centimeter buiten de aangewezen zone? De buurtapp ontploft. Neem een bocht op de fiets zonder richting aan te geven? Grote kans dat een medeweggebruiker met een morele speech klaarstaat.

En dan is daar Thailand, een land waar chaos niet alleen wordt geaccepteerd, maar gevierd. Neem het verkeer. Voor een Nederlander lijkt het alsof iedereen daar zijn rijbewijs bij een pakje Mama noodles heeft gekregen. Auto’s, brommers, vrachtwagens en voetgangers bewegen zich door elkaar heen als een choreografie zonder regisseur. Het lijkt pure anarchie, maar het werkt. Het werkt op een manier die je niet verwacht, zoals een jazznummer waar iedereen improviseert en toch samenkomt in een harmonieus slotakkoord.

En ja, na een paar dagen chaos begin je het te waarderen. Het verkeer dat een soort levende puzzel lijkt, de markten waar je zonder routekaart verdwaalt en toch altijd eindigt met iets lekkers, de mensen die lachen om de gekte in plaats van ertegen te protesteren.

Neem een Thaise markt. Overal koopwaar, van prullaria die zelfs Action zou weigeren tot delicatessen waarvan je twijfelt of ze eetbaar of decoratief zijn. Kraampjes lijken willekeurig neergezet, alsof een enthousiaste architect de boel met dartpijltjes heeft gepland. En toch werkt het. Niemand vraagt zich af of er een vergunning is, of het kraampje niet te dicht bij een nooduitgang staat. Mensen lopen, lachen, kopen, eten. Zonder stress, zonder lijstjes.

Het mooiste is misschien wel het verkeer. Je ziet een brommer met vijf gezinsleden, een vrolijk bungelend varken en een bak noodles op het stuur en je denkt: “Dit is geen transport, dit is een kunstvorm.” Bij ons zou zo’n tafereel de krant halen, met koppen als “Onaanvaardbaar gevaar op de weg”. Daar is het gewoon dinsdag.

Thailand laat zien dat chaos niet het tegenovergestelde van orde is. Het is een andere vorm ervan. Waar wij in Nederland proberen alles te regelen, ontdek je daar dat vrijheid soms juist zit in loslaten. In accepteren dat niet alles perfect hoeft, dat het soms mag wiebelen, zoals een marktkraam in de wind.

En als je dan terugkomt in Nederland, waar het gras perfect gemaaid is en de fietspaden keurig gestreept, begin je de chaos te missen. Misschien zou ons land er goed aan doen een beetje meer Thailand in zich op te nemen. Niet alles hoeft op een formulier, niet alles hoeft een regel. Soms moet je gewoon vertrouwen dat een brommer met een varken achterop en een bak noodles op het stuur zijn bestemming bereikt…

Over deze blogger

Farang Kee Nok
Farang Kee Nok
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.

De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.

Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.

Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!

Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.

13 reacties op “‘Georganiseerde chaos: een ode aan de Thaise wirwar’”

  1. Ruud zegt op

    Ach,daarom is Thailand,Thailand en Nederland,Nederland…prima toch !
    S’lands wijs,s’lands eer !

    • Robert zegt op

      ’s Lands en ’s lands… 🙂
      (Ik moet als Nederlander toch iets te zeuren hebben )

    • Dirk zegt op

      Reken de duizenden verkeersdoden maar niet mee.

  2. Rob zegt op

    Nou Farang Kee Nok, leuk omschreven allemaal, alleen wat formuliertjes betreft wint Thailand het toch echt dik van Nederland

  3. Rudy zegt op

    Eigenlijk mag er zowat niets in Thailand: zelfs prostitutie, vapen, met ontbloot bovenlijf lopen en een andere taal dan Thai spreken op een podium is er verboden. Maar het gebeurt er uiteraard allemaal tot op het moment dat het einde van de maand nadert: dan heeft de politie geld nodig… Wie dan als bar- of restauranthouder niets onder tafel heeft betaald mag er zelfs geen Engelstalig liedje draaien in zijn etablissement. Zo betaalde ik een aantal maanden geleden nog 2000 bath in Bangkok omdat ik een sigarettenpeuk weggooide op een hoop afval op straat. Een betalingsbewijs kreeg ik uiteraard niet. Ik ben momenteel in het streng gereguleerde België en hier weet ik grotendeels aan wat ik me verwachten kan.

    • Johny Prasat zegt op

      Toch is het in Thailand veel makkelijker om echt te leven dan in Belgie of Nederland. Daar in het verkeer mag je geen fouten maken, iedereen speelt er politie. Meer borden en regels dan genieten, en steeds maar opletten om geen foutjes tegen de regels te maken. Hoe simpel is Thailand dan, doe maar, probeer wel rekening te houden met elkaar. Winkels zijn bijna altijd open, service is er nog en zelfs betaalbaar. Even naar het toilet gaan, kijk eens naar het verschil bij ons. In Belgie en Nederland is dat een heel groot probleem, je kunt bijna nergens terecht.

  4. Paul zegt op

    Ja, “wij Nederlanders” begrijpen de chaos niet en kunnen het niet “vieren” zoals de Thai.
    Neem het verkeer: met een “harmonieus slotakkoord” doordat alles zo “goed werkt”.

    Het levert wel elk jaar een dikke 30.000 verkeersdoden op (rapport WHO) en een veelvoud aan zwaar gewonden, hersenletsels en allerlei zware handicaps.
    Slechts enkele landen in de wereld doen het slechter.

    Ik denk niet dat er veel “gevierd” wordt in al die getroffen gezinnen.

    En “wij” maar lachen en het glas heffen.

    • Rudy zegt op

      Juist het is in Thailand ook makkelijk om echt te sterven. 30.000 slachtoffer en gebroken gezinnen. De prijs voor hun ‘illusionaire’ vrijheid waarin men denkt te leven.

  5. William-Phuket zegt op

    Leuke reacties!
    Allemaal waar, in Thailand waar als er iets fout /verkeerd gaat viraal er onmiddellijk authoriteiten even wakker worden en even hun salaris verdienen met publiek ..’strict law enforcement’… dreigen en vervolgens weer in slaap vallen.
    Iets waar elke Thai aan gewoon is, en ook gelijk weer vergeet. Wat dat betreft een heerlijk vermakelijk land.

  6. Tino Kuis zegt op

    De vele Thais die ooit met mij of bij mij Nederland bezochten prezen de orde, regelmaat, voorspelbaarheid en netheid in de openbare Nederlandse ruimte. Ze zouden allemaal willen dat zoiets ook in Thailand werkelijkheid zou worden.

    • TheoB zegt op

      Heb je hen toen ook uitgelegd dat onder anderen relatief veel hogere lonen en belasting(inkomst)en het mogelijk maken om bv. de openbare ruimte netjes te houden, de wet- en regelgeving te handhaven en de wegeninfrastructuur zodanig te maken dat er relatief 10x minder doden vallen?

      • Tino Kuis zegt op

        Dat is een belangrijk punt en zeker een belangrijke oorzaak voor de verschillen. Nee, ik heb het ze niet uitgelegd.

  7. Alphonse Wijnants zegt op

    Ja, we hebben op Thailandblog vaak te klagen over Thailand
    mbt zaken die bij ons perfect in orde zijn.

    Helaas beseffen we (nog altijd) niet dat de overheid ons zwaar gepluimd heeft
    om dingen, o.a. veiligheid in verkeer in orde te maken.
    Belastingen tot over 50% op je loon om dat in orde te maken.
    Wij zwijgen en buigen gelaten ons hoofd.

    In een land als Thailand waar gemiddelde belastingspercentages 10% zijn,
    vind ik het onnatuurlijk raar dat de overheid zoveel kan doen voor de gemiddelde burger.
    Wij weten best dat de rijken er de kroon spannen
    en dat alles wat aan de gemiddelde burger toevalt, een surplus is.

    Wij als westerse democraten die in onze mindset eisen
    dat zowel Mister Rich als Mister Snot gelijk zijn, hebben vooral het waanidee ag
    dat alle burgers gelijk zijn,

    Maar wie betaalt ervoor? Inderdaad de middenklasse die zich zwaar in de kont genomen voelt. En niet mag zeggen wat er met haar geld moet gebeuren.

    De armen hebben geen geld om te betalen en de rijken laten niet aan hun geld komen.
    Dus moet de middenklasse het ophoesten. Dat is onze solidariteitsdemocratie.
    Kun je geloven dat het soms te gortig wordt?
    Verwondert het je dat er steeds meer rechtse kiezers opdagen.

    Binnenkort weer een dictator…? We hebben het zelf gezocht.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website