Een vogelaar buiten Bangkok

door Guido Goedheer

Mijn laatste verhaaltje ging over de huismus. Die waren er genoeg in Amsterdam en de Zaanstreek waar ik een tijd woonde. Die zijn er dus ook, tot mijn verbazing, in Bangkok.

Ik vind dat opmerkelijk, omdat ze er hetzelfde uitzien. De Amsterdamse Dam mus is gelijk aan de Bangkok IT Square mus. Merkwaardig als je je realiseert dat een Thai er echt 100% anders uitziet als een Nederlander, zowel in geluid als uiterlijk.

Zo niet die mussen … hetzelfde tjilp geluid, vrij vertaald in het Thai; cheap, cheap. En dat brengt je weer op de gedachte cheap flights. China Airlines verstekelingen? Ik was aan de grens met Cambodja en wat zie ik? Dezelfde mussen, overal. De huismus is dus weinig aan huis gebonden, cheap, cheap wereldwijd…

Ik verliet Bangkok omdat ik genoeg kreeg van non-stop informatie op de radio en TV. Nerveus gedoe in verband met de Redshirts protesten.

Op weg naar de grens met Cambodja ook al omdat ik weer eens mijn visum moest verlengen. Dat kon dus niet in BKK. Ik bezocht de nieuwe immigratie dienst voor die stempel, kon dus niet, terwijl ik een jaar “o” visum heb. Nee, op reis. De grens over. Ook niet eenvoudig omdat er vanuit Bangkok in de buurt maar twee grensovergangen voor farang zijn. Ook nogal ver weg, een dag rijden. In Soi Dao heb ik vrienden en er is een kleine sluiproute richting de grensovergang.

De burgemeester werd er bij gehaald en die belde met de plaatselijke immigratiedienst. “No problem sir, komt u morgen maar even langs”. Pong Nam Ron heet de grensovergang.
Zo gezegd zo gedaan. Stempel en vrijgeleide over de grens, want je wilt natuurlijk pastis kopen (500 bath) en goede wijn, die daar aanzienlijk goedkoper is.
Weer terug bij de immigratie. “Als u meer dan één fles wilt meenemen, zegt u het maar ik stuur wat jongens die allemaal een fles meenemen…”

Okay, weer drie maanden geen gezeur en dus opnieuw naar het landgoed van mijn vrienden in Soi Dao, waar ik verblijf op het natural reserve Dai To. Een natuurpark met alles wat Zuidoost Azië te bieden heeft. Van tijger tot kraagbeer en van brulkikker tot gekko.
Ik heb er 59 jaar over gedaan om de eerste gekko te zien en te horen… Dat is vrij lang, maar de meeste Hollanders horen of zien in hun hele bestaan geen gekko’s.

Van de andere inwoners van het beschermde gebied, is de kans miniem dat je ooit iets aan wild te zien krijgt. Vogels lukt wel hoewel niet erg interessant: Beo’s, Hop, Mus, geen roofvogels merkwaardig genoeg.
Wat mij ook opviel, was dat het landschap er nogal herfstachtig uitzag. Teak bomen verloren hun blad, echt een herfstsfeer maar verduveld heet en winderig.

En dan roept Bangkok weer, werk te doen. Weer drie uur in de auto en dan eindelijk vast zitten in de protestblokkades. Dat duurde dus nog weer een twee uur extra, maar erg spannend was het niet. Dat zou later komen zoals we allemaal weten…

Net voor het gedonder begon, vertrok ik naar Frankrijk. Met een week IJslandse vertraging, om hier mijn zaken op orde te krijgen.

Ik hoop in september weer in Bangkok te zijn, een belangrijke tentoonstelling opent dan. Ondertussen gaat alles normaal verder in Bangkok, momenteel een lopende tentoonstelling in Crystal Design Centre en komende week een nieuwe expositie van mijn schilderijen in Tease Gallery.

Maar helaas is de meester zelf niet aanwezig… Komt allen!