Ann, een preutse boerendochter
Foto uit ons archief ter illustratie
Dit verhaal gaat over Ann, een boerendochter zoals er zoveel zijn in de Isaan. Maar toch ook weer uniek. De aanleiding voor dit schrijven is dat ze iets deed wat ik totaal niet verwacht had.
Ann is de dochter van een boerin die in de tijd dat ze niet op haar eigen land werkt, mijn vrouw helpt op onze boerderij. Ik ken Ann al vanaf haar zestiende, zeventiende jaar en ik zie haar nog steeds als een meisje maar in werkelijkheid is het nu een jonge, vrolijke en aantrekkelijke vrouw van 28 jaar en werkt ze fulltime als lerares op de school in haar dorp. En hoewel ze volledig lesbevoegd is krijgt ze maar de helft van het minimumloon omdat ze nog steeds niet in vaste dienst is.
Ze woont nog bij haar ouders met grootmoeder en zus, zwager, nichtje en neefje. Vier generaties dus in een huis zonder binnenmuren maar alleen wat doeken om de ruimte op te delen. Weinig privacy dus en ook weinig gelegenheid om een vriendje op haar kamer uit te nodigen. Naast wat vriendinnen heeft ze één vriend die ze misschien één of twee keer per maand ziet maar die vriend is homo en heeft al een vaste relatie. Hij kan natuurlijk biseksueel zijn maar het zou best kunnen dat Ann nog steeds onervaren is op seksueel gebied. Zwangerschappen op jonge leeftijd komen in de boerengemeenschap relatief veel voor maar dat zijn gelukkig nog steeds uitzonderingen.
Ann zou waarschijnlijk ook wel een vaste partner willen hebben maar als jonge, goed-opgeleide vrouw is ze kritisch en neemt geen genoegen met een dorpsgenoot waar geen (financiële) toekomst in zit. Ann lijkt verder een preuts meisje en ik heb haar bijvoorbeeld nog nooit in uitdagende kleding gezien. Zelfs een blote knie gaat haar al te ver. Maar Ann is wel iemand die niet bepaald besluiteloos is. Als ze bijvoorbeeld een slang ziet vliegt ze daar zonder aarzelen op af en ik heb haar wel eens heel fanatiek een stok in tweeën zien slaan bij zo’n gelegenheid.
Een tijdje terug wilde Ann een notebook aanschaffen maar ze had te weinig gespaard om dat te kunnen bekostigen. Ze heeft toen wat geld van ons geleend en om die lening af te lossen werkt ze in de weekenden en de vakanties bij mijn vrouw. Voor elke dag dat ze hier werkt krijgt ze 100 baht en het overige is voor de aflossing. Ze had het bijna afgelost toen haar telefoon aan vervanging toe was. Een nieuwe lening dus en daardoor zal ze ook de komende maanden hier bijna elk weekend te zien zijn. Och, ze vindt het leuk om hier te werken en ze kan heel goed opschieten met mijn vrouw. Leuk voor mij ook, een jonge vrouw in de buurt.
Gisteren was de oudste broer van mijn vrouw op bezoek. Hij heeft vorig jaar een beroerte gehad en is nog steeds gedeeltelijk verlamd en kan alleen met hulp langzaam vooruitkomen. Zijn linkerarm kan hij helemaal niet gebruiken. Zichzelf wassen lukt hem dus ook niet meer. Mijn vrouw wilde hem gisteren douchen maar Ann zei direct: “Dat doe ik wel!”. En ze pakte mijn zwager bij z’n arm, bracht hem naar de badkamer, hielp hem zich van zijn kleding te ontdoen, plaatste hem op een krukje onder de douche en begon hem in te zepen. Ik was stomverbaasd. Minder preuts dus dan ik dacht.
Later hoorde ik dat ze dat vroeger ook al met haar opa deed.
Nog een waarschuwing aan de lezer: Krijg het niet aan de stok met een Thaise vrouw want daarin zijn ze zeer bedreven.
Veel van die boeren dochters in Isaan zijn echte aanpakkers.
Geef ze een hand en je voelt hoe krachtig hun handen zijn.
Dit in tegenstelling tot de office werkers en vrouwen die een goed betaalde functie hebben.
Het is ook een hard leven in Isaan, waar je zeker als vrouw geen gemakkelijk leven hebt.
Sommige mannen verzuipen hun bestaan , maar de meeste Isaan vrouwen zijn fysiek en mentaal sterk en geen werk is hun te zwaar.
Velen zonder opleiding werken als bouwvakker.(over emancipatie gesproken).
De andere kant van de medaiile is dat niet iedereen zonder opleiding en met weinig perpectief dit leven aankan en hun heil zoeken in de toeristen industrie als animeer meisje hopend op een beter en minder zwaar leven.
Ik heb wel een zwak voor mensen zoals zij, maar ook voor de mensen die in het nieuwe normaal vallen en uiteraard mannen die gewoon verantwoordelijkheid nemen om hun eigen problemen op te lossen zonder weg te lopen of zich gaan verschuilen achter regeltjes zonder kennis te nemen van de realiteit.
Je hebt meer aan iemand die zelf het gevoel heeft dat ze vanuit een lage positie naar boven kunnen klimmen dan een persoon die van huisuit al gewend is dat alles lekker gaat. Dat zijn de job hoppers die uiteindelijk veelal aan het kortse eind trekken met de politiek correcte opmerking erbij dat het niet voor iedereen geldt.
Helaas krijgen de uit het moeras getrokken figuren als het beter gaat ook ineens de kolder in hun kop en sommige kiezen de juiste weg en andere vervallen in het oude gebeuren. Het is allemaal zo zonde en ik denk dat het lange termijn denken het grootste probleem is. Wel een kind want dat gaf nog wat vreugde tijdens de daad en dan zien we wel hoe het nageslacht het gaat krijgen ook al heb je amper een fatsoenlijk inkomen als ouders. Lekker begin met zo’n kortzinnige gedachte. Sloebers houden zichzelf in stand met de gevolgen van dien ondanks dat men zou moeten weten dat verantwoordelijkheid bij jezelf begint en ook eindigt.(is NL doktersadvies)
En Ann, die weet blijkbaar een verschil te maken tussen preutsheid en zorg. Preutsheid is wat mij betreft zelf opgelegde normen bewaken en bewaren maar als de nood aan de man komt dan komt het zorgzame naar boven wat los staat van eventuele sexualiteit. Een goede keuze van haar dat ze niet in is om met iemand te daten die haar vervolgens een “look ma” cq hondenjong schenkt.
Doe ze de groeten van mij 🙂
Zal ik doen, Johnny!