Aanpassen in Thailand

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags:
7 februari 2019

Thiti Sukapan / Shutterstock.com

Soms zegt men wel eens dat de mensen hier een grote inhaalbeweging moeten maken door de technologische ontwikkelingen in de wereld. Dat er ook dringend een mentaliteitswijziging nodig is zoals hun benadering voor moderne problemen als verkeer, milieu en andere. Omdat wij westerlingen daar al vanaf de start van die ontwikkelingen bij betrokken zijn kregen we enkele generaties lang tijd. Hier moeten ze het in een enkel mensenleven doen.

Maar is er al wel eens nagedacht hoe wij, farangs, ons hier moeten aanpassen?

Voor iedereen begint het met een vakantie, heel af en toe voor werk. Soms gewoon onschuldig naar dit exotisch land, soms met bijbedoelingen omdat men verhalen hoorde over meer volgzame en ‘bereidwillige’ vrouwen annex mannen. In de meeste gevallen eindigt dat in een drang naar meer. Men wil terug, voor welke reden dan ook.

Langzaamaan moet men een keuze maken: gaan ze naar een omgeving waar veel land- en taalgenoten zitten, of waar ten minste toch wat gelijkwaardige westerse cultuur aanwezig is of gaan ze naar minder bekende bestemmingen op avontuur? Dat laatste duurt vaak een poosje, meerdere vakanties of ze hebben een partner gevonden.

Zo ook De Inquisiteur. In Nongprue ging hij wonen, net buiten Pattaya, in die jaren een echte “Darksite”. Lekker rustig, veel groen, buffels, olifanten. Doch er werd toen al veel gebouwd en op die negen jaar dat De Inquisiteur er zou wonen ontwikkelde de Darksite zich naar een volgebouwde omgeving met uitermate druk verkeer.

De Inquisiteur had geluk met zijn Thaise buren, vrolijke mensen, hard werkend aan een betere toekomst maar nooit vergeten om plezier te maken. De Inquisiteur was de enige in de wijk die een tuin had en die werd zowat gemeenschappelijk eigendom eens men wist dat hij dat best wel kon pruimen. Zo leerde hij Thais praten, zich aanpassen, werd op sleeptouw genomen naar religieuze of openbare activiteiten waar hij kop of staart aan kreeg tot men hem het verklaarde. Kwam hij tot meer inzichten, natuurlijk ging hij feesten in het Pattayaanse leven maar hij merkte dat er toch meer achter zat dan enkel maar geld verdienen, die dames daar deden dat niet allemaal voor hun plezier voelde hij aan.

Bij de buren waren ook veel Isaaners, die verhalen vertelden over hun geboortestreek, waarom ze in Nongprue waren, over hoe ze hun schamele kost verdienden, over hun achtergebleven familie en kinderen. Dat verklaarde ook meteen die eerste vreemde ervaring die De Inquisiteur had toen hij in de wijk een tweede huisje kocht en dat ging renoveren. Met de hulp van enkele “chang’s” – aangeprezen vakmannen voor de elektra, voor het vloeren. Die in volle job, begin mei, plots De Inquisiteur in de steek lieten. Ze gingen naar huis voor enkele weken, in de rijst werken. Dat vond De Inquisiteur in die periode nog volledig onaanvaardbaar, hij was boos. Later zou hij te weten komen waarom ze dat doen.

De Inquisiteur had ook last van een ander verschijnsel: hij vond het weliswaar leuk dat de mensen graag afkwamen, dat gaf hem de kans om veel te leren, maar meestal was de rekening voor hem wanneer er wat biertjes gedronken werden. Dat vond hij minder leuk en was van plan daar wat aan te doen. Gelukkig was er buurman Manaat, een Bangkokees, gehuwd met een Isaanse. Die was stilaan een goede vriend geworden, hij verdiende goed zijn kost met een pestcontrole bedrijfje en was een van de weinigen die ook vaak betaalde. Hij vertelde De Inquisiteur hoe het er aan toe gaat: mensen hier delen veel met elkaar, maar vaak hebben ze er geen geld voor. Wacht maar af, je zal zien.

En ja, De Inquisiteur begon te merken dat men toch regelmatig wel wat deelde. Voedsel vooral, doch het is het gebaar dat telde. Door deze ervaring zou De Inquisiteur later in Isaan al geduldiger zijn met het verschijnsel.

Stilaan begon men De Inquisiteur te vertrouwen en kon hij diepere gesprekken voeren. Met de buren, maar ook met dames in de cafe’s in de buurt – hij vierde graag feest en maakte graag lol, maar had altijd respect voor hen. Vooral de barmeisjes gaven De Inquisiteur meer inzicht over het waarom ze dit deden. Hoe ze er een hekel aan hadden, hoe ze sommige onbeschofte farangs liever niet zagen komen. Hoe groot de druk was om de familie te ondersteunen.

En fijn, buren namen hem mee naar de familie. Zijn uitstappen naar de toeristische gebieden begonnen hem toch al de keel uit te hangen, De Inquisiteur was zowat al overal geweest. En altijd maar die mooie en comfortabele resorts of hotels, daar zou hij niets bijleren over dit land en zijn mensen. En bezocht hij onder uitstekende begeleiding families in Bangkok, vaak de mindere en overbevolkte buurten maar heel gezellig. Nakhom Phanom, zijn eerste Isaan-ervaring, met een partybus, tsjonge, konden die mensen feesten. Doch zag hij direct de veel soberdere huizen, pittoresk, dat wel, maar met weinig comfort. Verzeilde De Inquisiteur in gebieden waar er echt armoede heerste maar telkens weer werd uitgenodigd om mee te eten. Kwam hij hun manier van leven te weten, hun hartstochten, hun problemen.

Hij zag dat het Boeddhisme een grote invloed had op de samenleving, niet alleen door de tempels, maar ook op de mensen hun denken en handelen. Dit ging er moeilijk in bij de atheïstische Inquisiteur die in zijn adolescentie al een afkeer gekregen had van het katholicisme.

En vervolgens was er de grote verrassing, het verliefd worden op liefje-lief. Met de verhuis naar Isaan. En dan nog in een heel klein dorpje, een heel arme streek. Totaal anders weer en nogmaals een aanpassing. Hij heeft geleerd hoe hier te rijden in de chaos, hoe overheden en politie te benaderen, beleefdheidsnormen te respecteren, om te gaan met die vreemde drang van sommige handelaars om farangs wat meer te laten betalen, hoe marktconforme prijzen te betalen voor minder dagelijkse goederen, hoeveel fooi te geven, hoe dingen gedaan te krijgen zonder iemand gezichtsverlies te laten lijden, heeft zelfs de invloed van het Boeddhisme een plaats kunnen geven, … .

Na veertien jaar Thailand dacht De Inquisiteur dat hij nu wel zowat alles wist. Tot hij gisteren weer verrast werd door het lief, en dit gesprek was aanleiding voor dit blog.

De Inquisiteur en het lief lopen over de markt in het stadje. Het zonnetje schijnt, veel volk op de been, gezellig. Er staat ook een stuk markt op de hoofdstraat van het kleine stadje en daar ziet De Inquisiteur zonwerende zeilen hangen met daaronder veel tafels, met stoffen versierde stoelen, borden en bestek, drinken staat er ook al op. Beetje strompelend door het vele volk gaat De Inquisiteur naast het lief lopen en zegt: ‘ha, hier hebben ze een feestje’. ‘Ja, een overlijden’ meldt het lief. Ze weet ook dat de overledene een bromfietsongeval had, de tweede al in een week: ook de neef van de eigenaar van de groothandel waar we inkopen is overleden na een bromfietsongeval.

Het toeval is dat we net nu aan het overleggen zijn over haar dochter: een bromfiets voor haar zou makkelijk zijn, ze nadert de zestien en rijdt al af en toe rond met de onze in de dorpen rondom, moeten we haar in de toekomst niet steeds brengen en afhalen want stilaan spreidt die haar vleugels natuurlijk.

‘Ben je niet een beetje bezorgd?’ vraagt De Inquisiteur naar aanleiding van die <tambun>.

Het lief antwoord via een blik die voldoende vertelt, dat heeft hij al geleerd, Isaaners verspillen geen overbodige woorden aan domme vragen. Uiteraard is ze bezorgd.

‘Ze kan ook een ongeval krijgen’ dringt De Inquisiteur aan.

Het lief stopt met stappen en vertelt: ‘als je tijd gekomen is sterf je toch’.

Hij: ‘Huh? Je kan toch maatregelen treffen, voorzichtig zijn, uitkijken?’

Zij: ’Neen, dat maakt niets uit tee rak, als het zover is, is het niet te vermijden, dat is je lot”

Hij: ‘Dus of ik te veel biertjes zou op hebben of niet, het hangt gewoon af van het lot?’

Zij: ‘Ja’

De Inquisiteur is even sprakeloos, glimlacht en laat het verder maar rusten. Doch dat antwoord speelt lang na in zijn geest. Dit is hoe mensen hier, doorspekt van het Boeddhisme en karma, denken en handelen. Het lief, negenendertig bijna, is niet dom, heeft een wereldse kijk, weet hoe de farangwereld reilt en zeilt. Zij is vatbaar voor argumentatie, voor verbeteringen, staat open voor veel. En toch….

Jazeker, een farang die in Thailand woont moet zich enorm aanpassen.

Want zulk een inzichten kan je niet wijzigen, hoe graag je het ook zou willen.

19 reacties op “Aanpassen in Thailand”

  1. Frits zegt op

    Mooi verhaal, leuk verteld, maar met de kern ben ik het niet eens. Ik ben van de jaren vijftig van vorige eeuw en kom uit de Gelderse Achterhoek. Ik vergelijk de Isaan heel veel met die oer-Nederlandse/Nederdietse streek van toen. Keuterboertjes, kleine gemengde agrarische bedrijfjes, opa’s, ooms en vaders die in Duitsland zo pal na de oorlog hun heil zochten als bouwvakker. Zaterdagochtend thuis, zondagavond weer weg. Per fiets! We hadden allen een varken aan huis, kippen vanwege de eieren, konijnen vanwege het vlees. De visboer, kolenboer, scharensliep: het kwam allemaal door de straat. Voor een konijnenvel kregen we 5 cent. De pastoor kwam wekelijks langs. Er werd aan huis geslacht. En wie kreeg de beste worst? Het was armoe her en der. Maar er was ook veel gezamenlijkheid. De gemeenschapszin was groot. Burenhulp, naastenliefde, zorg voor elkaar: gewone begrippen. Maar er was ook een absoluut geloof in lotsbestemming. Daar zorgde diezelfde pastoor wel voor. Voor een dubbeltje geboren, en nooit een kwartje. En dood als je tijd was gekomen. Niets aan te doen, niet klagen, luisteren naar de autoriteit, de dorpsonderwijzer vragen als er een moeilijke brief te lezen viel, de burgemeester als er een vergunning nodig was. Die hield wel van een envelop of een dure fles jenever. Het kwam allemaal voort uit armoe, dom gehouden worden, niet ge-emancipeerd zijn. Dat alles kwam pas 20 jaar later, eind jaren zestig begin jaren zeventig. Er is aan heel de Isaan niets mystieks! Het heeft niets met karma of dommigheid te maken. Eerder met berusting, omdat de tijd dat er kansen en mogelijkheden zich gaan voordoen, in Thailand nog lang niet is aangebroken. Ook niet na eind maart as.

  2. De Inquisiteur zegt op

    Euh, waar zeg ik dat Isaan mystiek is?
    En ik zal nooit beweren dat hun manier van reageren, of berusten, door dommigheid komt.
    Bovendien, dit gaat over Thailand en niet enkel Isaan.

  3. fred zegt op

    Omtrent de verhalen van dames van de café’s uit de buurt en hun hekel aan hun werk het volgende. Een tien vijftien jaren geleden is er in Pattaya een soort NGO van welzijnswerkers neergestreken (was ook op televisie). Het was hun bedoeling om zo veel mogelijk meisjes uit de bars te halen. De meisjes werden aangesproken en uitgenodigd voor een gesprek. Ze konden dan een gratis opleiding volgen en zouden dan verder begeleid worden naar een job in een heel andere sector dan het bar en nachtleven.
    De NGO is er na een paar jaren tevergeefs mee gestopt wegens totaal gebrek aan interesse. Op al die jaren waren ze er in geslaagd een vijftal meisjes te overtuigen. Van die 5 waren er na enige tijd nog eens 2 die toch maar besloten om terug naar het café te trekken.Niet echt een succes allemaal.
    Hiermee bedoel ik alles behalve dat die meisjes (altijd) een leuk bestaan hebben of wat dan ook. Maar wel is dit een zoveelste bewijs dat men ook niet te naïef mag zijn.
    Toen ik hier 22 jaar geleden voor het eerst kwam had ik buiten veel respect ook enorm medelijden met die vrouwtjes en aanhoorde in tranen hun dramatische verhaaltjes.
    Nu vele jaren en verhalen verder heb ik bijna nog meer medelijden gekregen met de vele doodbrave Farang drommels die zich in het thuisland de naad uit hun broek werken en zichzelf tekort doen om hier één of ander meisje te kunnen verwennen terwijl……(zelf in te vullen)

    Ook dat is Thailand.

    • Hans Pronk zegt op

      Er is natuurlijk een behoorlijke drempel om in Pattaya in een bar te gaan werken. Ben je eenmaal over die drempel heen, dan is de weg terug blijkbaar ook moeilijk. Dat die NGO weinig succesvol was zal waarschijnlijk wel komen omdat het traject van die NGO naar een laag betaalde baan leidde. En die meisjes zijn juist naar Pattaya gegaan omdat een laagbetaalde baan niet voldoende was om uit de problemen te blijven/komen.
      Verder denk ik dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen meisjes die succesvol zijn in Pattaya en dus ook kieskeurig kunnen zijn en daardoor de regie van hun leven voor een groot deel in eigen hand hebben (of denken te hebben). Dat is belangrijk voor hun zelfbeeld en maakt het leven daar aanvaardbaar. De meisjes die niet succesvol zijn hebben het daar ongetwijfeld heel moeilijk.
      De succesvolle meisjes/vrouwen zijn mogelijk in een drietal categorieën in te delen:
      1. De meisjes die sparen en die teruggaan als ze genoeg geld hebben verdiend. Daar ken ik een voorbeeld van. Ze ging in Phuket werken toen haar man voor jaren de gevangenis in ging (mogelijk onterecht) om voldoende geld voor haar kinderen te verdienen. Ze is inmiddels al weer terug in de Isaan. Het geld heeft ze goed besteed in een restaurant, een winkel en een zwembad voor de plaatselijke jeugd. Ze leeft nu met haar man en kinderen en is/lijkt tevreden met het leven.
      2. De meisjes die niet sparen maar alles uitgeven. Niets ongewoons want ook in Nederland zijn er mensen die ondanks dat ze goed verdienen toch in de schuldproblemen komen. Een uitweg voor die meisjes is dan bijvoorbeeld trouwen met een (oudere) farang en met die farang naar de Isaan gaan.
      3. Vrouwen die farangs aan het lijntje houden en financieel helemaal uitkleden terwijl die farangs alleen in de vakantie hun “vriendin” bezoeken. Dergelijke vrouwen kunnen tientallen slachtoffers maken en ondanks dat het er maar weinig zullen zijn lopen farangs veel risico om juist door die vrouwen ingepalmd te worden. Die doodbrave farangs bedoel jij natuurlijk. Terecht.
      De inquisiteur kan natuurlijk zijn licht hierop laten schijnen want hij heeft diepgaande gesprekken met die dames gevoerd. Misschien iets voor een volgend verhaal? Waar ik met name benieuwd naar ben is of er tegenwoordig nog steeds veel meisjes uit de Isaan naar Pattaya gaan of dat het tegenwoordig meer meisjes uit de omringende landen, Afrika en Oost-Europa zijn? De Isaanse vrouwen in Pattaya zouden in dat geval al aardig op leeftijd zijn, gemiddeld genomen. Ik zie namelijk geen stroom meisjes uit de Isaan naar Pattaya gaan. Maar ik kan het verkeerd hebben natuurlijk.

  4. Sjaak S zegt op

    Ik kwam voor de eerste keer naar Thailand, toen ik 23 was. Dat was in 1980. Bangkok was toen al een wereldstad. En al de jaren daarna, vanaf 1982 kwam ik gemiddeld zo’n zes keer per jaar naar Thailand. Er waren jaren tussen waarbij ik er helemaal niet kwam en jaren waar ik er iedere maand was. Het is al eens voorgekomen dat ik er twee keer achter elkaar mocht zijn.
    Goed, Bangkok is niet Thailand. Dat staat vast. Maar het verkeer in Bangkok is al altijd chaotisch geweest. En wat is er in pakweg 38 jaar veranderd? Het is alleen maar drukker geworden, er kwam na veel gehakkel een Skytrain, later de metro, maar op de straten werd het almaar drukker en chaotischer.

    Je schrijft dat de mentaliteit bij de Nederlanders vanaf hun geboorte met de welvaart is mee gegroeid en dat dit in Thailand niet kon. Dan vraag ik me af hoe dat met Bangkok zit. Iemand van mijn leeftijd is in Bangkok ook met modern verkeer, technologie en dergelijke groot geworden. Meer nog dan in Nederland. Ik had vroeger hier vaker moderne snufjes, waar in Nederland niet eens aan gedacht werd.
    Wij zijn in Nederland in een “moet wel, mag niet” cultuur groot geworden. Altijd een vingertje in de lucht, altijd een “maar” en een waarschuwing bij de dingen die we doen. “Als je niet oppast, dan”…..
    Wij zijn met angst groot geworden. Luister nog eens naar een paar liedjes van Robert Long: “Het leven was lijden” of “Allemaal Angst”… Hiermee werd je in Nederland opgevoed en we werden brave burgers die de wet respecteerden… Hij en nog vele andere zangers wisten het op een punt te brengen…

    In Thailand en dat schrijf je terecht, is een andere cultuur. En daarmee zijn de Thais opgevoed. Zij zijn niet veertig, vijftig jaar achter. Ze liggen ook niet voor. Ze zijn gewoonweg ANDERS.

  5. Leo Bossink zegt op

    @ De inquisiteur

    Weer ontzettend genoten van je verhaal. Je weet het zo treffend en tot in de kern neer te zetten.
    Ik herken vele facetten die je meeneemt in je verhaal. Ik zou het echter nooit zo treffend kunnen neerpennen.

    Wederom bedankt voor je bijdrage en ik kijk uit naar je volgende verhalen.

    Groeten uit Udon,
    Leo Bossink

  6. Dirk zegt op

    Dag Inquisiteur, (merkwaardig pseudoniem overigens)
    Met waardering en vertedering las ik je stukje en met je conclusie ben ik eens. Ons denken kan niet los staan van onze historie en religie hoe graag we ook willen, of hoe atheïstisch we ook zijn, en dat geldt wederzijds.
    Ik denk dat consideratie en ontvankelijkheid voorwaarden zijn om respectvol met de mensen om te gaan en succesvol hier te leven.

  7. Dirk zegt op

    Goed tijdsbeeld weergegeven Inquisiteur en eveneens een uitstekende reactie van inzender Frits. Eerst maar eens iets over aanpassen. Als je in Nederland of Begie op een nieuwe plek gaat wonen, moet je je ook aanpassen aan je nieuwe omgeving, Ondanks dat je de taal vloeiend spreekt en bekend bent met de hoofdzaken van de cultuur. Dus ook in Thailand. Interesse en respect maken het makkelijker dit aanpassingsproces tot een leefbare werkelijkheid te brengen.
    Ik denk, dat we moeten oppassen om geen ¨Appels met Peren¨ te gaan vergelijken. Je kunt geen vergelijk maken van de huidige situatie op tal van fronten, met die van een land als Nederland of Begie. Ook wij hadden veel tijd nodig om te komen waar we nu zijn. Thailand moet nog veel van die processen doormaken.
    Maar het kan snel gaan, de regio is leidend geworden door China. 25 Jaar terug nog amper infrastructuur nu een economische wereldmacht en wat heeft dat in korte tijd teweeg gebracht bij het gedrag en denken van de gemiddelde Chinees. Velen zijn nu net zo modern als de gemiddelde Amerikaan. Globalisering vervlakt cultuur en gewoontes to eenheidsworst is mijn idee. Jammer maar waar….

  8. timker zegt op

    Weer prachtig verhaal vriend en een genot om te lezen, ter lering en vermaak !!! Want na bijna 4 jaar in de Isaan heb ik nog veel te leren, maar ik heb een goede vrouw die mij, net zo als jouw liefje-lief, soms zwijgend meer verteld dan pratend.

  9. Hans Pronk zegt op

    Inquisiteur, mijn dank weer voor je verhaal.
    Het geloof in voorbeschikking van liefje-lief heeft waarschijnlijk toch zijn grenzen. Althans dat is mijn ervaring hier met Thaise mensen. Mijn vrouw bijvoorbeeld vindt het maar niets dat ik soms in het donker op de fiets zit. Te gevaarlijk. En ook met slangen mag ik mij van haar eigenlijk niet bemoeien. Maar ook de Thai met wie ik wel eens mee rij zijn geen kamikazepiloten: ze nemen geen onverantwoorde risico’s. Sterker nog, ik word soms gewaarschuwd voor mogelijke gevaren. Zo koop ik onderweg als ik op mijn fiets ben naar het trainingveld vaak een icecoffee. De dame die die icecoffee verkoopt kent mijn route en waarschuwde mij een keer dat ik op moest passen omdat PEA bezig was met het aanleggen van elektriciteitsleidingen op de weg die ik zou volgen. Toen ik op mijn fiets stapte herhaalde ze die waarschuwing nog eens.
    Die voorbeschikking van liefje-lief werkt misschien anders: je moet natuurlijk niet buitensporig veel drinken als je nog moet autorijden. Als je dat toch doet was dat voorbeschikt. Als je het niet doet was dat ook voorbeschikt. Maar aan jouw de keuze. Het verband tussen alcohol en het risico op een ongeval zal liefje-lief waarschijnlijk niet ontkennen en dus zal ze je het afraden. En als ze haar dochter waarschuwt voor de risico’s van rijden op een bromfiets was dat ook voorbeschikt maar dat hoeft natuurlijk geen reden te zijn om niet te waarschuwen.
    Zie het maar als een mogelijke verklaring voor haar uitlatingen.

  10. Lung Theo zegt op

    Beste Inquisiteur jij verteld daar dat je de inzichten van Isaners, of Thai over het leven, het Boeddhisme en de Karma niet kunt veranderen. Daar heb ik mijn twijfels over. Ik ben ongeveer dezelfde tijd als u in de Darkside komen wonen en ben ook met een Thaise uit de Isaan getrouwd. Die denkt over het leven echter hetzelfde als ik. Voorzichtig zijn is de boodschap en zeker niet op het lot vertrouwen maar uitkijken. Volgens mij heb je jouw liefje lief slecht ingelicht. Mijn vrouw wil zelfs niet meer naar haar dorp toe omdat er niks te zien is en de mensen er redeneren zoals jij zegt. Zo is het echte leven niet zegt ze. Zij is verwestert en dat maakt mij gelukkig.

  11. janbeute zegt op

    Mooi verhaal, maar waarom gigantisch huilen en zijn ouders hier in Thailand dan vaak hysterisch als de politie aan de deur komt met de mededeling dat hun kind is omgekomen bij een brommer ongeval.
    Het is toch immers gewoon het noodlot.
    Ik heb het tweemaal meegemaakt in mijn ega haar familie , en bij buren.
    En geloof me na de medeling dreunt de slag goed door, en niet voor een korte tijd.
    Ieder mist de zijne, en dat geld overal in de wereld ongeacht geloof of levens overtuiging.

    Jan Beute.

  12. fred zegt op

    Mijn vrouw doet daar toch heel wat minder onverschillig over. Je kan normaal met een auto of brommer rijden maar je kan ook door alle rode lichten rijden. Uw noodlot kan je niet bepalen maar je kan het wel tarten.

  13. Tino Kuis zegt op

    Ga je niet aanpassen, Inquisiteur. Blijf gewoon je mooie zelf, en dat geldt ook voor je liefje. Net als jij heeft zij ook zo haar eigen meningen, die verder niets met het boeddhisme of de Thaise cultuur te maken hebben. Na alles wat ik over jullie las weet ik zeker dat jullie er wel uitkomen. Praat over wat je zelf vindt en voelt en veroordeel de ander niet. Dat is alles.

  14. Peter V. zegt op

    Zo lang als men hier meer prioriteit geeft aan Karma, dan aan Darwin gaat het niet veranderen.
    Ik zie ook geen enkele reden om daarin mee te gaan.
    Ik pas me op veel vlakken aan maar er zijn grenzen.

  15. Nok zegt op

    De Inquisiteur schrijft weer eens een mooi verhaal, maar blijft in zijn toon ,moraliserend. Hij schetst een beeld waarin het lijkt alsof de omstandigheden en de toestanden mensen overkomen, soms overvallen, en waartegen zij zich niet kunnen wapenen. Er vallen in de Isaan erg veel doden in het verkeer, inderdaad vaak door brommerongevallen. Logisch dat men dan extra oppast bij verkeersdeelname. Dat is ook in de Isaan de algehele teneur. Helaas kennen enkelen er niet de term: voorzichtigheid. Alcohol doet de rest.

  16. flepp zegt op

    Van dat feestje wat een overlijden is weet ik al enkele jaren, dacht ook aan een feestje. Ook uitgenodigd om iets te eten en drinken . Wordt gewaardeerd als je belangstelling toont, en de mensen zijn vriendelijk en gastvrij vrij was in Changmai.

  17. chris zegt op

    Iedereen moet zich altijd en overal aanpassen aan een nieuwe, onbekende sociale en economische omgeving. Dat geldt als je verhuist van Breda in Brabant naar IJlst (in Friesland; Drylts op z’n Fries) en ook als je verhuist van Drylts naar Bangkok.
    Of je je veel of minder veel moet aanpassen hangt af van je persoonlijke motivatie, omstandigheden en noodzakelijkheid. De huidige samenleving verandert met name door de snelhed van de technologische veranderingen, veel sneller dan 50 jaar geleden. Via de mobiele telefoon die bij sommige dag en nacht aan staat, ligt de hele wereld elke seconde aan je schermpje. Nieuwe zaken, schokkende zaken, fake en waarheid. Daar hebben bepaalde groepen mensen problemen mee. Het mobiletje kan een zegen zijn maar ook een ramp. Of beter: het is een zegen EN het is een ramp.
    De reacties lopen dan ook uiteen: van acceptatie naar verwerping, van assimilatie tot radicalisering.
    Leer te leven met veranderen en aanpassen.

  18. RonnyLatYa zegt op

    Mooi stukje weer.

    “Dit is hoe mensen hier, doorspekt van het Boeddhisme en karma, denken en handelen”
    Dit is zeker zo, alhoewel je ook hier al wel een grote verandering ziet vind ik.

    Maar eigenlijk was dat toch vroeger in Vlaanderen niet anders, toen de pastoor langskwam (liefst als hij wist dat er een varken geslacht was) in de Vlaams huiskamers en alle ellende oploste door te zeggen dat het de wil van God is…

    “Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren…”

    Heb ik steeds onthouden en daarmee dat ik nu nog altijd oppas als ik ga kuisen.
    Je weet maar nooit wie er op de kast ligt 😉


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website