De pandemie is volgens de WHO voorbij. Maar voor veel Thai, zoals de inwoners van de sloppenwijken van Khlong Toey in Bangkok, zijn de gevolgen gigantisch, zegt Friso Poldervaart van Bangkok Community Help Foundation ooit gestart met voedseluitdeling.
“Thailand laat maar weer eens zien dat het ongelofelijk snel kan zijn in het herstel na een crisis. Dingen gaan dus vanzelfsprekend beter. De gemeenschap in Klong Toey werd ook voor Covid-19 geplaagd met problemen die daarna die erger zijn geworden. Het grootste spoor van vernieling is te merken bij jongeren en ouderen. De jongeren hebben 2-jaar school gemist, iets wat ongekende gevolgen heeft. De ‘online learning’ strategie werkte alleen voor kinderen die toegang hadden tot online mogelijkheden. Voor de ouderen geldt dat hun staatspensioen van 600 bath vaak niet genoeg is. Ouderen zijn compleet behoevend van het inkomen van hun kinderen. Tijdens Covid was er geen werk en zorg voor hen niet meer mogelijk.”
Wat is er voor jullie veranderd sinds jullie in 2020 begonnen met voedseluitdeling?
“Voor ons is nu de overgang naar langdurige en ‘sustainable’ help in volle gang gezet. Het uitdelen van eten, medicijnen en andere benodigdheden was natuurlijk ontzettend belangrijk. Tijdens Covid was het letterlijk zaak om iedereen aan eerste levensbehoeften te voorzien. Nu, met Covid uit beeld kijken we hoe we mensen weer aan het werk kunnen krijgen, kinderen naar school sturen en ouderen in een situatie kunnen brengen waar ze hun oude dag als een volwaardig persoon kunnen rondbrengen. Op het moment brengen we nog elke dag 500 maaltijden naar de daklozen en ouderen die leven rond de Ratchadamnoen Avenue. Onze maaltijduitdeling in Klong Toey is gestopt na er ongeveer 1,500,000 te hebben uitgedeeld.”
Wat zijn de komende plannen en doelen?
“Alles heeft nu te maken met lange termijndoelen. Op het moment bouwen we huizen voor gezinnen die in erbarmelijke omstandigheden wonen, om hen een nieuwe kans op een beter leven te geven. Daarnaast zijn we een scholarshipprogram gestart om ervoor te zorgen dat kinderen naar school kunnen. Met ons Angel Program helpen we met een maandelijks gesponsord bedrag ouderen en kinderen met basisbehoeften zoals melk, luiers, medicijnen en eten. We lanceren dit jaar een ‘job platform’ waarbij we de mensen uit de lower-income community verbinden met de rest van de stad. Klong Toey en ook andere communities zijn rijk aan ontzettend bekwame mensen. Maar zij hebben vaak niet de mogelijkheden en know-how dit aan de buitenwereld bekend te maken. Op deze manier bouwen we een brug tussen werknemers en mensen die werk zoeken.”
Wat heeft de pandemie jouw inziens blootgelegd?
“Thailand is in veel opzichten een developing-economy met een zeer gelikt jasje. Met torenhoge condo-gebouwen en glinsterende shopping malls. De contrasten tussen arm en rijk zijn echter ontzettend groot. Wat de pandemie liet zien is dat alles als een kaartenhuis in elkaar kan vallen. Maar ook dat de Thai ontzettend veerkrachtig zijn. De problemen zijn nog lang niet voorbij. De realiteit voor velen is steenhard. Maar, we kunnen samen een hoop goeds doen, en ervoor zorgen dat Thailand een betere plek voor iedereen wordt.”
Gaan jullie in de toekomst op meer plekken aan het werk?
“Bangkok Community Help Foundation staat altijd klaar voor iedereen, waar dan ook. Op het moment zijn we begonnen met het opzetten van een ‘Fire and Rescue’ team waarbij we ambulances en brandweerwagens inzetten om mensen in directe nood te helpen. We gaan dus reageren op ongelukken en branden en meteen hulp bieden. Er zijn nog ontzettend veel plannen en ideeën om nog meer te kunnen doen. Dus als we elkaar over een tijd weer spreken zullen er weer een hele hoop nieuwe ontwikkelingen zijn!”
Hoe groot is het team nu en waar komen de vrijwilligers vandaan?
“Vrijwilligers komen vanuit de hele wereld. Wat we gemeen hebben is de liefde voor dit land delen en iets willen terugdoen. Op het moment bestaat ons vrijwilligersbestand uit zo’n 600 vrijwilligers. Wij, als de Foundation zijnde, zijn de link tussen mensen die willen helpen en diegenen die hulp nodig hebben. We geloven dat iedereen wel wil helpen, maar niet hoe. Wij slaan die brug voor iedereen die iets wil doen en geven mogelijkheid om dat uit te voeren.”
En graag de info- en contactgegevens.
“Iedereen is welkom om te komen helpen, een familie maandelijks te ondersteunen of een kind naar school te sturen. Of je nu in Thailand bent of niet, in samenwerking met ons kan je een verschil maken. Voor meer informatie bezoek: www.bangkokcommunityhelp.com en volg ons op Facebook en Twitter.”
Zo te lezen doen deze mensen ontzettend goed werk waar de overheid het af laat weten graag een bankrekening om geld hier aan te geven
De bankrekening staat op hun website vermeld.
In toenemende mate heb ik gemengde, en zelfs negatieve gevoelens bij dit soort van humanitaire hulp.
Enerzijds is natuurlijk te prijzen dat mensen zich belangeloos inzetten om de medemens te helpen.
Anderzijds is het natuurlijk de taak van een verantwoordelijke overheid om voor haar arme en noodruftige burgers te zorgen. De rijke Thais zien charity als een goede daad (wellicht gelinkt aan het Boeddhisme, maar dan alleen in naam want religieus is men in afnemende mate) en kopen daarmee hun schuldgevoelens af. De overheid leunt achterover en doet niks zolang vrijwilligers en de tempel inspringen als het nodig is. Het ontslaat hen ervan een menswaardig beleid te maken. De kloof tussen rijk en arm blijft bestaan omdat er echt NIETS structureels gebeurt zoals bv. een basisinkomen.
Op de universiteit waar ik werkte moesten studenten en docenten aantonen elk jaar tijd te besteden aan maatschappelijke dienstverlening. Voor de rijke studenten betekende dat dat men 1 keer per jaar een weekend naar het noorden of noordoosten reisde en in een klein dorp ging koken voor de mensen en het plaatselijke schooltje ging afbouwen en schilderen. Na het weekend kwam men weer gewoon met de Audi of Benz naar school. Plicht gedaan. Niks empathisch geleerd. Dit zijn de nieuwe leiders van Thailand.
Als ik ze dan voorhield dat het aantal monnikken de komende 20 tot 30 jaar met circa de helft zal afnemen (door vergrijzing en ontgroening) en vele tempels dus zullen sluiten (of worden omgebouwd tot bejaardentehuizen; beter idee: verkopen de gebouwen en grond en de opbrengst verdelen over het aantal inwoners van het dorp) haalde men de schouders op. Wie dan leeft, wie dan zorgt, (maar niet de overheid).
@Chris,
Ik denk niet dat negatieve gevoelens helpen om een probleem op te lossen al kan er wel verbazing zijn. Wat op valt is dat de goeddoener aan het werk is terwijl je zou mogen hopen dat de hulpbehoevende dankzij ondersteuning het ook zelf via de gemeenschap kan doen. Laat het maar zien principe en dat geldt voor de mensen die gewoon functioneren.
Ik kan mij daarnaast ook voorstellen dat de Audi en Benz studenten het als verplichte kost zien en daarna zien als levensles. Vooral niet afzakken naar dit niveau terwijl iemand met ambitie aangemoedigd wordt om van kansloos succesvol te worden. Het laatste kan niet zonder het eerste want economisch succes gaat altijd ten koste van een ander. Werken voor een eliteschool als buitenlander houdt het systeem alleen maar in stand en dan denk ik dat je ook niet verbaasd mag zijn over een mening die zij hebben. Het opleiden van lagere klassen vergt veel meer begrip en tijd in beslag tegen minder loon is mijn ervaring als gewezen praktijkopleider.
Als mensen hun “schuld” willen afkopen is er niets mis mee en de een doet het zus en de ander zo en zo werkt de wereld van een Homo sapiens nu eenmaal. Ik ga mij bijna afvragen of in de dierenwereld een schuldvraag bestaat….
“Het laatste kan niet zonder het eerste want economisch succes gaat altijd ten koste van een ander. Werken voor een eliteschool als buitenlander houdt het systeem alleen maar in stand…”
Ik weet niet waar je dit vandaan haalt maar niet uit de werkelijkheid van de Thaise alledag.
Economisch succes gaat niet altijd ten koste van een ander. Wel eens gehood van economische groei? Zelfs de armen zijn er in Thailand op vooruit gegaan in de laatste decennia maar veel minder dan de elite. En dat geldt voor het merendeel van de neo-liberale landen. Het economisch succes wordt ongelijk en unfair verdeeld. Dat is het punt.
En nee, buitenlandse docenten zijn er juist op gebrand om studenten ZELF en KRITISCH te leren nadenken over wat er in dit land aan de hand is. En hoewel ze dat niet altijd in dank wordt afgenomen, wordt het stimuleren van kritisch denken in bijna alle cursussen op de universteit vermeld. Dus men is altijd op papier gedekt. Je hebt welgelijk dat slchts ene minderheid van d estudeten dit kritisch denken omarmt. Van de1000 studenten die ik in 14 jaar les heb gegeven heeft naar mijn inschatting 10% de boodschap begrepen. Ik ben daar blij mee; beter dan 0%.
Ik had graag je student willen zijn want eigenlijk gaat het ontkennen van een natuurlijke wet al fout. Groei gaat altijd ten koste van iets anders. Ying yang. Hard werken, veel geld verdienen en dan een burn out. Water vervuilen voor de industrie en de bevolking krijgt gezondheidsproblemen. Het doorbreken van voedselketens omdat het blote oog het niet ziet. Suikers is zo’n gifstof waar goed geld aan verdiend wordt door zowel fabrikanten van voeding als de big farma vanwege overgewichtsproblemen.
Energie wat er aan de ene kant in gaat komt er aan de andere kant uit in de vorm van een product en een restproduct.
Economische groei gaat altijd ten koste van iemand met de minste grote bek en voor veel mensen is het credo ” na ons de zondvloed maar wel kwaliteit van leven”
Ik ga het niet persoonlijk maken maar als praktijkleraar kan je het niet maken om 90% van de personen op te leiden die het niet snappen. Met andere woorden wordt de elitekindjes geen strobreed in de weg gelegd en iedereen verdiend er lekker aan.
Ik sluit mij volledig aan bij Chris.
Wat mij trouwens de wenkbrauwen deed fronzen is het volgende:
Ik ben naar de website, http://www.bangkokcommunityhelp.com, gegaan voor meer info.
Toen ik op projects en “ongoing projects” klikte gebeurde er helemaal niets.
Verder naar beneden gescrollt en geklikt op healthbuilding.
Read more link stuurt mij naar Adamnet, een netwerk van Amsterdamse bibliotheken.
Daarna op het tabblad stories. Eén storie van baby Nino die ineens baby Neno heet.
De knop DONATE werkt dan weer wel.
Een hele vreemde en bedenkelijke website.
Ik heb net op die link naar de website geklikt. Maar daar mankeert helemaal niets aan hoor.
Dus begrijp niet waar U het over heeft.
Je moet alles lezen hé Bert.
Die knop waarvan sprake werkt NIET.
Ja, zie ik het nu ook. Bij Healthbuilding en dan naar read more kom je op een bieb-site terecht. Dank dat ze dat zelf niet eens weten. Vreemd hoor. Heb het doorgegeven.
Aan de knop “Ongoing Projects” is in de code van de website geen URL gekoppeld vandaar dat er niets gebeurt als je erop klikt.
De knop eronder werkt dan weer wel (daar is wel een URL gekoppeld).
Ik zou het nog een keer proberen want het is niet goed. Ik zie hetzelfde als Kuhn Tak, tenzij dat juist is maar dat kan ik me niet voorstellen.
De link klopt maar vervolgens gaat alles verkeerd.
Ja, zie ik het nu ook. Bij Healthbuilding en dan naar read more kom je op een bieb-site terecht. Dank dat ze dat zelf niet eens weten. Vreemd hoor. Heb het doorgegeven.
Vreemd. Zal het doorgeven aan Friso.
Na aanmelding (met een compleet overzicht van mijn persoonlijke gegevens) bij deze organisatie om vrijwillerswerk te doen, en in oktober 2022 weer in Bangkok aankwam voor een verblijf van 6 maanden, had ik contact met een Julie Sceeny. Alles prima en ik moest wel over Line beschikken ten behoeve van contact met andere vrijwilligers. Zo gezegd, zo gedaan, en doorgegeven aan deze organisatie, maar daarna NOOIT meer iets vernomen van deze organisatie.
Haki