De Bonte Waaierstaart (foto)
Als je van vogeltjes kijken houdt, kun je in Thailand je hart ophalen. Een van de vogels waar ik altijd veel plezier aan beleef, is de bonte waaierstaart.
Mijn vrouw noemt hem nok atjok. In het Engels (zie bijvoorbeeld ‘A Photographic Guide to Birds of Thailand, Michael Webster en Chew Yen Fook, Asia Books of ‘A Field Guide to the Birds of Thailand’, Craig Robson, Asia Books) heet hij Pied Fantail. Maar als je hem op de computer opzoekt, wordt hij vaak Malaysian Pied Fantail genoemd, wat grote onzin is. Dan zou je hem met evenveel recht Thai Pied Fantail kunnen noemen, want hij is de meest voorkomende waaierstaart in Thailand en is daar bijna niet te missen. Zo zie je maar weer dat nationalisme alleen maar tot onnodige misverstanden kan leiden, want vogels houden zich niet aan landgrenzen.
Hoe dan ook: hij is ongeveer zo groot als onze huismus. Maar zijn vrij lange staart, die hij vaak als een waaier uitspreidt (vandaar zijn naam), maakt hem wat groter. Hij leeft hoofdzakelijk van insecten, waarbij zijn staart hem goed van pas komt bij het opjagen ervan. Zijn vliegkunst is buitengewoon, wat hem een behendig jager maakt. Hij leeft voornamelijk in bossen, parken, tuinen (zie foto, genomen in mijn tuin), landbouwgrond, struikgewas en mangrovebossen. Op allerlei manieren, niet altijd even melodieus, laat hij graag wat van zich horen.
Kortom: het is een genot om naar dit uiterst beweeglijke vogeltje te kijken. Mis hem niet als je in Thailand bent.
Ingezonden door Arend Hart – Phitsanulok
Ojee! Trots laat ik mijn vrouw het stukje met foto over de Bonte Waaierstaart zien op het Thailandblog en wijs aan dat ze gezegd heeft dat hij in het Thais Nok Atjok heet. Ze barst in hartelijk lachen uit en zegt dat ze niet weet hoe die vogel heet en dat ze dacht dat ik een andere vogel bedoelde. Dat van die Nok Atjok klopt dus niet. Lijkt me ook niet makkelijk om er wel achter te komen hoe hij in het Thai wel heet,
Het is de Rhipidura javanica of นกอีแพรดแถบอกดำ.
Nók Iephee-róht-thèep-òhk-dam
Wat de korte naam is, nók òhk-dam (zwarte borst) misschien?
Bron: Nederlandse wikipedia en daar de Latijnse naam gezocht, deze daarna ingevoerd op de Thaise wiki.
Volgens mijn Thaise vrouw is nok atjok een vogeltje dat verdacht veel op onze mus lijkt.
Volgens mij is het zelfs helemaal dezelde soort vogel, zowel qua uiterlijk van mannetjes en vrouwtjes als qua gekwetter.
In het Thais heet de vogel waarschijnlijk: นกอีแพรดแถบอกดำ
Ik heb gegoogled op de wetenschappelijke naam:
Rhipidura javanica + thai
En daar kwam ik de Thaise naam tegen.
Daarna op Google gezocht:
https://www.google.nl/search?q=นกอีแพรดแถบอกดำ
Met als resutaat o.a. foto’s en ook een paar Youtube filmjes.
Bijv: https://www.youtube.com/watch?v=GAMt3WKEjx4
Ik woon in de Filipijnen ook daar zijn ze nadrukkelijk aanwezig. Idd een prachtig en gracieus vogeltje.
en het leuke is , ze zijn niet schuw. Ik kan in de tuin rondlopen en ze gaan gewoon door met insecten vangen. Ook de muggen die zich overdag in de struiken verstoppen zoeken ze op. Ik heb 2 koppels die gewoon rond het huis broeden. Gewoon een vermakelijk vogeltje.
Gelukkig heeft de vogel nog een naam Sunda pied fantail, vlgs mijn Lynx Thai gecreëerde boek.
En dat zou hetzelfde zijn als Malaysian pied fantail. Deze naam zie je meer voor komen ook bij googlen op de vogel. Echter beide volks benamingen leiden tot de Latijnse benaming Rhipidura javanica