‘Hypotheeksysteem voor rijst heeft noodlottige gevolgen’
‘Disastrous effects’ voorspelt Vichai Sriprasert wanneer het hypotheeksysteem voor rijst na vrijdag in werking treedt.
Vichai is CEO van Riceland International Ltd, een grote rijstexporteur, president emeritus van de Thai Rice Exporters’Association en lid van Thailand’s Board of Trade.
Even recapituleren:
In het hypotheeksysteem koopt de regering de ongedopte rijst tegen een garantieprijs op of preciezer gezegd: de boeren hypothekeren hun rijst. Het geld leent de regering bij de Bank of Agriculture and Agricultural Cooperatives met de rijst als onderpand – vandaar de term hypotheeksysteem.
Wanneer de marktprijs boven de hypotheekprijs stijgt, kan de boer de rijst op de markt verkopen, de lening aflossen en het verschil als winst incasseren. Wanneer de marktprijs onder de hypotheekprijs ligt, koopt de BAAC de rijst, die dan door de regering is opgeslagen, en verkoopt die op een veiling aan molenaars en exporteurs. De overheid draagt het verlies.
De regering Yingluck heeft de prijs voor ongedopte witte rijst vastgesteld op 15.000 baht per ton en voor Hom Mali (jasmijnrijst) op 20.000 baht. Deze bedragen liggen zo’n 5.000 baht boven de huidige marktpijzen.
Puntsgewijs wat Vichai zegt:
- De concurrentiekracht van de Thaise rijstindustrie neemt af.
- Het systeem kost een immens bedrag aan belastinggeld.
- De hoge hypotheekprijs voorkomt dat rijstoverschotten geëxporteerd kunnen worden. Veel rijst zal in magazijnen blijven tot het ongeschikt is voor menselijke consumptie.
- Alleen de grote boeren profiteren van het systeem.
- Thailand heeft 4 miljoen boeren; 600.000 hebben zich voor het hypotheeksysteem opgegeven.
- Het Thailand Development Research Institute heeft berekend dat 37 procent van de prijsverhoging naar de boeren gaat, 46 procent naar zakenlui en de rest gaat op aan magazijnkosten enzovoort.
- Lage inkomsten van boeren zijn niet het gevolg van lage prijzen, want de marges zijn meer dan voldoende. Ze zijn het gevolg van de kleine omvang van boerderijen.
- Thailand verscheept 4 miljoen ton naar Afrika. De arme consumenten daar kunnen zich de enorme prijsverhoging niet veroorloven.
- India heeft 25 miljoen ton in voorraad, waarvan ze 10 miljoen willen vasthouden voor noodgevallen. Ze hebben dus 15 miljoen ton beschikbaar voor de verkoop. Alleen India al maakt de hoge prijspolitiek van Thailand onwerkbaar.
- Onze beprijzing moet flexibel zijn en kan het best door de marktkrachten worden bepaald, niet door de regering.
- De regering heeft gezegd dat ze haar voorraden niet onder de hypotheekprijs plus kosten gaat verkopen, dus ze gaan niet de prijs voor exporteurs subsidiëren.
- De rijstvoorraden zullen zo groot worden dat de kleine boer uiteindelijk moet stoppen met het verbouwen van rijst.
In Europa en Amerika kent men toch ook en nog steeds subsidies voor de boeren. Niet dat het een goed systeem is, maar het helpt “hopelijk” de arme boertjes in Isarn tenminste iets. Ik heb er een hard hoofd in met al die “strijkstokken”