Dagboek van Pim Hoonhout (deel 2)

Na ruim een half jaar bezig te zijn geweest om die Hollandse lekkernij Thailand in te mogen voeren was het op 29 april eindelijk zover dat ze in Hua Hin uit hun emmertje mochten stappen. Voor de liefhebber was dat nu net wat er aan hun geluk in Thailand nog ontbrak.

Nu wij een week verder zijn hebben ook Chang Mai, Cha-Am en Pattaya kennis gemaakt met deze onovertroffen delicatesse. Intussen hebben wij er veel bijgeleerd en de Thai van ons.

Mae en Papa waren al enkele weken voor de haring aangekomen uit hun dorpje in Ubon Ratchatani om voor het eerst in hun leven iets van hun land te zien wat een toerist al in één dag heeft gezien. Mae heeft in die tijd al een aardig woordje Engels geleerd en zegt nu als ze mij ziet na het opstaan zelfs Good morning, Papa is niet zo slim en komt niet verder dan No. Daar kunnen deze mensen niets aan doen.

Mae stond te gillen dat er warm water uit de kraan kwam terwijl Papa vreemd staat te kijken dat er geen water in het glas ging, hij wist niet dat hij het op zijn kop hield. In hun ogen is het toverwerk dat ons gootsteenwater zomaar verdwijnt.

Als je dit soort dingen dan de hele dag meemaakt ben je opgelucht dat zij tevreden en blij aangeven weer naar hun vertrouwde omgeving te willen. Om het voor deze lieve mensen helemaal te gek te maken, mogen zij met een vliegtuig mee terug, om daar weer de opwinding mee te maken van een langzaam stromende Mekong. Ik kijk er niet raar van op wanneer zij na dit avontuur worden ingehaald als helden op een kar getrokken door een buffel.

Intussen hebben zij gezien hoe wij de haring verwerken waardoor de telefoonkosten aardig oplopen om dit geweldige gebeuren door te bellen naar iedereen die zij maar konden bereiken. Iemand kwam op de heldere gedachte om de haringkoppen en ingewanden tot pala te gaan verwerken. Tot hun grote plezier hadden ze nog nooit zulke verrukkelijke pala geproefd.

Zij worden nu wel erg nerveus. Hun hele omgeving praat erover nadat er weer zoveel telefoontjes tegen aan zijn gegaan. De oudjes maken mij nog nerveuzer nadat ik verteld heb dat zij 7 kilo bagage mogen meenemen. Proberen zij 7 kilo in de handbagage te krijgen, maar dat handtasje wil maar niet dicht. Ze zijn nog niet aan hun gewicht toe dus moeten er ook nog haringkoppen in, om in de Isaan op hun manier de haring te introduceren.

Morgenochtend om 8 uur gaat dus ook de Isaan van Hollandse haring genieten. Wel op hun manier maar gezonder dan zij pala tot nu toe maakten.

Het eerste deel van Dagboek van Pim Hoonhout verscheen op 26 april 2013.