Maria’s Dagboek
Maria Berg (71) liet een wens in vervulling gaan: ze verhuisde naar Thailand en daar heeft ze geen spijt van. Wat is Thailand toch mooi…!
Het was een wonder
Er staan twee mooie bananenstruiken in mijn tuin, waar hele kammen met kleine banaantjes in hangen. De bananen zijn zwaar en worden gesteund door kruiselings neergezette bamboestokken. Ik vond dat het geheel niet goed stond en verzette de bamboestokken een beetje.
Er viel een klein, bijna kleurloos rond beestje op de binnenkant van mijn onderarm en ik werd heel gemeen gebeten. Binnen ja en nee had ik een grote rode plek, die alsmaar groter werd. Wat was het geweest? ik ben nog totaal niet op de hoogte van alle bijtgrage beestjes in Thailand.
Mijn buurvrouw die een beetje Engels spreekt, om advies gevraagd. Als ik het goed vond ging ze iemand roepen, die ging er wat aan doen. We stonden in de tuin en man van een jaar of veertig (schat ik) kwam naar mij toe, pakte mijn arm vast en zei van alles in het Thais. Hij blies een paar keer over mijn onderarm, van de beet naar mijn hand. Gelukkig kan ik al bedanken in het Thais, dus dat deed ik toen.
Ik ging terug mijn huis in en binnen de kortste keren trok het rode weg en nu zit er alleen nog maar een bultje. Als dat geen wonder is!
Hoe klein is de wereld
Het is nu zaterdag 7:00 uur en net als elke zaterdag loopt er een groepje monniken langs, die op vaste adressen eten ophalen. Het hondje kwispelt altijd tegen ze, al neemt ze geen eten meer van ze aan. Ik zit achter mijn laptop en kijk naar buiten.
De bomen op het grasveld voor het huis staan in bloei, er vliegen hele groepen vlinders van de ene bloem naar de andere, een mooi gezicht. Het is nog lekker koel, het is maar 26 graden. Het hondje ligt in het gras te slapen en de vogels lopen er omheen om van de graszaadjes te eten.
Uit Nederland krijg ik een mailtje: het is hier koud, echt herfstweer, moet echt een dikke jas aan. Uit Duitsland een mail: het heeft deze nacht gevroren, uit Zwitserland een mail: het heeft hier gesneeuwd, het ziet er prachtig uit. Hoe klein is de wereld geworden, dat je dat allemaal met elkaar kunt uitwisselen.
Hier in Thailand ga ik aan een nieuw avontuur beginnen. Ik heb uit Nederland een vierwielfiets met motor mee gebracht. Daar zit een grote mand voor op. Hondje in de mand en we gaan naar de dierenkliniek fietsen. De medicijnen zijn op.
We moeten eerst het dorp door, daar is het altijd druk, en dan het terrein van de universiteit op. Er zitten al een heleboel mensen met honden en katten te wachten. Wij zijn zo weer buiten en rijden weer naar huis. Thuisgekomen denk ik: dat gaan we vaker doen, wat is Thailand toch mooi.
Wat een luxe
In de stad Amsterdam waar ik vandaan kom, gaat het gesprek tussen vrouwen vaak over “de wc” of liever gezegd, het gebrek eraan. Als je de stad ingaat, is het enige adres waar je gratis naar de wc kunt de Bijenkorf, eerste etage. En dan heb je nog V&D, betaald. Ga je de stad in, dan zul je ergens wat moeten bestellen om van de wc gebruik te kunnen maken.
Nu zit ik in Centraal Thailand. De supermarkt heeft wc’s; ze zijn super schoon. Bij ieder benzinestation heb je rijen wc’s in plaats van eentje. In elk groot gebouw heb je rijen wc’s. Bij de dierenkliniek: idem.
Op woensdagavond is bij de universiteit een heel grote avondmarkt, waar je alles wat je hartje begeert kunt krijgen. Er is ook een restaurantje bij waar je voor 30 baht kunt eten en waar je gebruik kunt maken van de rijen wc’s van de universiteit.
Deze week ben ik ergens langs de snelweg naar een soort doe-het-zelf zaak geweest. En…. ? Rijen wc’s. En dan denk ik steeds: wat een luxe!
Beste thailandbloggers,
De smaak te pakken gekregen na het lezen van Maria’s Dagboek? Thailandblog nodigt je (expats, toeristen en potentiële toeristen) uit ook in de pen te klimmen. Dat kan in de vorm van een Dagboek met korte verhaaltjes of in de vorm van een Weekdagboek (zie De week van Cor Verhoef en De week van Joan Boer). Omvang circa 700-1000 woorden.
Overwin je schroom en stuur je schrijfsels op naar het redactieadres. Wij beoordelen of ze geschikt zijn voor publicatie. Maar we zijn heel coulant. Het hoeft geen proza te zijn dat in aanmerking komt voor de jaarlijkse Librisprijs. Maria durfde. Jij ook?
Erg leuk, die belevenissen en heel herkenbaar. Ik lees graag meer!
Wat een leuk verhaal van deze dame en positief.
Wat een instelling om op deze leeftijd naar de andere kant van de wereld te verhuizen.
Chapeau
Ik woon ondertussen al een kleine zes maand in Thailand en ik heb een blog gemaakt voor vrienden en familie. Het staat iedereen natuurlijk vrij om er eens te gaan kijken.
http://blog.seniorennet.be/bernardvedebe/
groetjes
Leest heerlijk weg, ik hoop meer verhalen van Maria te lezen maar zou ook graag willen weten waar ze precies woont in Thailand?
Dag Maria, wat een enige verhalen en fijn dat nu ook een vrouw eens de pen grijpt.
Ga door alsjeblieft!
Goedendag Maria, wat geweldig om naar Thailand te verhuizen, het lijkt mij leuk om af en toe eens met je te schrijven via mijn e-mailadres en de jouwe ,lijkt je dat wat? Ik hoor het graag.
Met de vriendelijke groeten van Bettie.
Hallo Maria.
Wat een heerlijk stukje over je belevenissen in Thailand.
Ben echt jaloers op je.
Mag ik vragen in welke plaats je woont en hoe lang al?
Ben je alleen?
Lijkt me zo geweldig om in Thailand te wonen en te genieten van al het moois en liefs daar.
Geniet ervan en ik hoop snel weer iets van je te kunnen lezen.
Groeten
Anja
Hallo Maria,
Prachtig die verhalen ga zo door, krijg er alleen heimwee van,
ook bernard heel leuk die verhalen en die foto’s zijn prachtig,
wat heftig die jongen van 16 jaar die bij een ongeluk om gekomen is,
gr Harrie uit Leusden Nederland
Heerlijk elke dag dat ” stukje” Thailand per mail van de Thailand blog.Doe zo verder Maria ,dat leest als een trein,en dat positivisme moet wel voor iedereen aanstekelijk werken . Heel wat anders dan het afkraken en opmerken van de dingen die er “niet” of “anders” zijn dan in eigen land.Ook ik ben alles in gereedheid te brengen om te verhuizen in de nabije toekomst. Moest je tijd en zin hebben mag je gerust contact houden.
Tjonge Janin ben jij ook al aan het pakken, wil je voor enkele maanden gaan of “”net als Maria”” ook echt verhuizen.
En naar welke plaatsen wil je dan.
Ik hoor graag van je,
met vriendelijke groeten,
Bettie
Ja hoor, zijn alle info aan het verzamelen en gaan in maart kijken voor een huis,eerst huren voor enkele maanden ( daarna eventueel kopen).Gaan eerst eens kijken richting Rayong en daarna Cha am. We kennen Chiang Mai en hebben er enkele opties indien voorgaande niet zou meevallen.De verhuis zou dan zijn voor begin 2014 .Moest je meer weten over Rayong mag je altijd wat laten horen,want aan zee is ook prettig hé. Groetjes
Dit is wel erg leuk om te lezen wij ( Nederlanders) hebben eigenlijk geen idee hoe mensen in Thailand leven, ik bedoel in niet toeristische gebieden, hier wil ik graag meer van lezen!
@ Carla Mooi compliment. De serie ‘Dagboek van’ en ‘De week van’ heeft precies tot doel wat jij vraagt: die verhalen moeten een beeld schetsen van hoe mensen in Thailand leven.
Maar wij zijn ook op zoek naar verhalen van toeristen, toekomstige toeristen, kinderen, backpackers, zakenlui, scuba duikers – kortom: iedereen die ‘iets’ met Thailand heeft.
Wie klimt in de pen?
Hoi allen
ik ga eind januari weer voor een maand naar Ayutthaya, daar woont mijn vriendin.
deze keer voor mijn tweede vakantie alweer.
ik heb haar ontmoet op een zakenreis en de bekende vonk is overgesprongen tussen ons !
ik probeer een dagboek bij te houden van mijn belevenissen in die tijd , en er later een mooi verhaal van te kunnen maken.
dit word zakelijk en privé, mijn 8e reis alweer naar Thailand, een heerlijk land.
van mij dus een dagboek eind februari.
Gegroet
Bart Hoevenaars
@ Bart Hoevenaars Daar houd ik je aan, Bart. Je kunt kiezen uit twee vormen: Dagboek met korte verhaaltjes, zoals Maria heeft gedaan, of De week van, waarin je 7 dagen beschrijft (zie De week van Cor Verhoef en Joan Boer). Omvang circa 700-1000 woorden. Stuur je kopij in een Word-bestand naar het redactieadres.
@ Dick
Ga ik zeker doen Dick.
Ik zal nog even bezien hoe ik mijn ervaringen ga samenvatten.
Ik kijk er nu al naar uit.
Leuk om dan ook deel uit te maken van de schrijvers van dit blog, en weer eens iets anders dan alleen het blog te lezen , iedere dag !
Groetjes
Bart
Hallo Maria, onze jongste zoon is ook naar Thailand verhuisd, heeft daar een leuke vrouw ontmoet, en ja….ze zijn verliefd, en dus, zijn wij er inmiddels ook al een paar x geweest. Zij wonen in een mooie buitenwijk van Pattaya. Ik heb erg veel bewondering van jou, om daar heen te gaan wonen, maar begrijp het wel. Het leven is er zo heerlijk relaxt!! Alleen de taal, erg moeilijk te leren, maar gelukkig wordt er ook wel Engels gesproken. Ik kijk uit naar je volgende verslag, groetjes vanuit een herfstig Nederland!!
Lieve Mir, lieve vriendin,
Wat mooi om te zien dat jouw epistels hier zo goed worden ontvangen. Ik heb al meer van jouw schrijfwerk mogen lezen en weet dat de mensen hier op dit blog nog enorm van je zullen gaan genieten.
Ga zo door!!!!!!!!!!!!!
xxxxxxx
Miriam, wat leuk om dit te lezen, heb me voor de nieuwsbrief aangemeld, om zo ook verder jouw toekomstige verhalen te kunnen lezen.
Liefs,
Wim.
Mag ik jullie allemaal bedanken voor jullie lieve reacties, ik heb het er warm van.
Hallo Maria,
Heb mijn achterstand ingehaald en al jouw dagboeken gelezen.
De man die met boomstam achter je buitenhond aanloopt en zelf een smakkert maakt.
En dat jij dan in een deuk ligt, kan ik helemaal inkomen.
Mens, je had mij ook op kunnen vegen van het lachen.
Je schrijft enig en leuk om een dagboek van een vrouw te lezen, want die heft toch een ander kijk op alles dan een man.
En gewoon onder je Eigen naam.
De meeste heren hebben hier een “alias”
Groetjes,
Louise
@ Louise Beste Louise, Dagboeken en artikelen worden altijd onder naam geschreven. Alleen wanneer er dwingende redenen zijn, accepteren we een pseudoniem. Een ander verhaal zijn de reacties en daar doel je waarschijnlijk op. Zelfs de oprichter van de blog gebruikt een alias. Jij niet. Prima.
Dag Maria, leuk om een reaktie van je te lezen op alle spontane reakties op je blog.
Zelf heb ik ook een paar maal de warmte van de Thaise zon op mijn huid gevoeld en die is behoorlijk sterk, maar het land zelf en de mensen laten je niet snel meer los.
Ook ik heb plannen voor overwintering naar dit land, en verheug me er op.
mvg Bettie
@ Fans van Maria. Dat volgende Dagboek van Maria komt eraan, maar eerst zijn anderen aan de beurt.
Om een tipje van de sluier op te lichten. Op 2 december: De Week van Dick Koger, en op 6 december: Wim’s Dagboek (deel 2).
Maria’s Dagboek deel 2 verschijnt rond de kerstdagen. Nog even geduld dus.
Lieve Mir, ik ben begonnen om je dagboekjes te lezen en ik heb enorm waardering voor je. Hoe je dit weer doet maar vooral dat je naar Thailand bent verhuist. Ik ken niemand die jou dit na doet op deze leeftijd. Ik ben bevoorrecht met zo’n vriendin..je bent weg maar ook weer heel dichtbij. Ga lekker door met je dagboek, ik heb me aangemeld voor de nieuwsbrief en wil graag ook op deze manier in contact blijven met deze heerlijke vrouw. CHAPEAU!
Liefs en een dikke knuffel van mij XXX
Ria