Souvenirs uit Thailand

Heel wat vakantiegangers brengen als herinnering aan het land dat werd bezocht de meest vreemdsoortige souvenirs mee naar huis. Veelal verdwijnen ze na verloop van korte tijd ook weer omdat de koper er snel op uitgekeken is. Het is alweer enkele jaren geleden dat een lezeres aan de ‘Thailand-experts’ op dit blog de vraag stelde welke souvenirs ze in Thailand moest kopen. En uiteraard werd de betreffende dame door de ‘experts’ niet in de steek gelaten en volgden meteen heel wat suggesties.

Markten en met name de avond- en zondag markt van Chiangmai werden geadviseerd om daar de ogen eens goed de kost te geven. Uiteraard volgden de nodige suggesties zoals zilverwerk, zijden sjaals, aardewerk, zijden kussenhoezen, uitgesneden stukjes geparfumeerde zeep, antiek, sieraden, amuletten en een veelvoud aan snuisterijen waarbij de olifant een belangrijke rol speelde. Aangevuld met de nodige aanbevelingen en waarschuwingen. Bezoek markten en denk eraan dat Boeddhabeelden niet uitgevoerd mogen worden. En …. vergeet niet af te dingen luidde meermalen het advies.

En wat te denken omtrent het artikel ‘Beste koop tips in Bangkok’? Orchideeën, op maat gemaakte kleding, Cd’s en dvd’s, lekker uit eten, Thaise zijde, tassen en schoenen, woonaccessoires en keramiek.

En wat te denken van een Breitling of Rolex horloge om je pols. Daarbij kun je gekleed in een Burberry of Prada outfit -of welk ander bekend modemerk- als man of vrouw van aanzien huiswaarts keren. Uiteraard hebben deze neppers je weinig gekost, maar dat zal niemand aan je zien.

Mijn souvenirs

Eigenlijk durf ik het niet te vertellen; ook ik heb al jaren twee Thailand souvenirs. Het is nog erger dan u wellicht zou denken want ik kijk er bijna dagelijks naar en ze staan ook nog in mijn woonkamer. Gewoon twee stukken hout. Een blok hout kocht ik jaren geleden ergens in een piepklein dorpje in het hoge noorden van een oude man die naast zijn armetierig hutje een klomp hout tot een olifantje bewerkte. Hij lachte toen ik mijn duim omhoog stak en straalde van trots. Zittend op de grond heb ik een tijdje naar hem gekeken en zonder dat we elkaars taal spraken begrepen we elkaar. Dat simpel stuk hout vormde hij al hakkend tot Thailands symbool, de olifant. Puur en ruw, niet gladgeschuurd noch geverfd. Eerlijk puur handwerk.

Mijn tweede herinnering speelde zich af in het zuiden te Hat Yai. Midden in de stad zat een man op de stoep met voor zich een uitstalling van allerhande prullaria. Ergers daartussen lag een vervormd stuk tak dat met een beetje fantasie in mijn gedachten op een torso met twee gezichten leek. Een politieagent kwam ook nog even kijken en waarschijnlijk vond mij maar een vreemde snuiter. Zag hem en de verkoper zich afvragen wat die farang met zo’n stuk hout wilde en helemaal maf er ook nog geld voor wilde uitgeven. Thuis heb ik een bijpassend blokje graniet bij een steenhouwer gekocht en de torso als een soort kunstwerk erop bevestigd. Julius staat nu fier rechtop in mijn kamer gebroederlijk naast Jumbo, Noord en Zuid-Thailand verbindend.