Column – De Hollandse krent in tropische sferen
Nederlanders en zuinigheid, het is een symbiose die zelfs de biologie tart. Geef een Nederlander een dubbeltje en hij perst er twee cent uit. Zet ‘m in Thailand en hij vindt binnen vijf minuten de goedkoopste biertent, de gratis tempelmaaltijd en een manier om zonder te betalen in een nationaal park te komen. Het is een gave, een kunstvorm.
Maar soms wordt deze aangeboren krenterigheid zo extreem dat de Thai hem een bijzondere eretitel toekennen: Farang Kee Nok (sorry collega) oftewel “buitenlander zo arm als vogelpoep.” Een eerbetoon dat je liever niet ontvangt.
Een ‘Cheap Charly‘ is dan nog wel te pruimen. Dat is die Hollandse pensionado die zijn biertjes bij de 7-Eleven koopt in plaats van bij de bar, die zijn onderhandelingskunsten zo ver doorvoert dat hij een tuktuk-rit voor 10 baht weet te regelen en die een week doet met één zak rijst. Prima, hij leeft goedkoop, maar hij is geen complete schande.
Een Farang Kee Nok, echter, is een ander niveau. Dat is de wandelende tweedehandswinkel die een vijfsterrenhotel binnenstiefelt, nonchalant een slok gezuiverd kraanwater neemt en informeert of de wifi hier gratis te plukken is, net als het fruit aan de bomen. Die vindt dat als er pinda’s op de bar staan dat een open buffet betekent. Die bij een restaurant vraagt of hij ‘even’ van een overgebleven bord mag snoepen, omdat het ‘anders toch wordt weggegooid’. Die overweegt om een monnik te worden, niet vanwege de spiritualiteit, maar omdat tempelmaaltijden gratis zijn. En als dat niet lukt, probeert hij het eten van een straathond te stelen, want dat vult ook.
De gemiddelde Thai kijkt het met verbazing aan. Want Nederland? Dat is toch een rijk land? Waarom gedraagt deze kale westerling zich dan als een bedelaar? Terwijl de locals glimlachend 20 baht achterlaten voor de ober, zit onze Farang Kee Nok verontwaardigd te rekenen of dat ene losse muntje écht noodzakelijk is. “Als ik hier lang genoeg kom, moeten ze blij zijn met mijn aanwezigheid,” mompelt hij tegen zichzelf terwijl hij zijn gratis water van de foodcourt bijvult en de wc-rol van het restaurant in zijn tas stopt.
In Nederland is deze figuur de man die zijn halflege shampoo met water aanvult om ‘m nóg een week te rekken, die zijn thee in een restaurant bijvult met het theezakje van de vorige klant en die serieus overweegt om op Marktplaats tweedehands boterhammen te kopen, ‘wel even invriezen, dan blijven ze goed.’ Maar in Thailand? Daar is hij ineens verontwaardigd dat een bord pad thai meer kost dan gisteren.
En dan is er nog die Hollandse pensionado die in Thailand een carrière heeft gemaakt van het bezoeken van borrels, barbecues en verjaardagen, mits hij niets hoeft bij te dragen. Hij weet feilloos waar er gratis hapjes en drankjes te scoren zijn en schuift met een stalen gezicht aan, gewapend met een holle maag en een goed excuus waarom hij “helaas niets kon meenemen deze keer.” Als anderen royaal een rondje geven, bestelt hij strategisch nét op tijd een glas kraanwater. Maar zelf een feestje organiseren? Dat zit er niet in. “Ach, ik vier mijn verjaardag nooit,” zegt hij schouderophalend, terwijl hij wéér een bitterbal naar binnen werkt op de kosten van een ander.
Het dieptepunt? De Nederlander die zó ver gaat in zijn financiële zelfkastijding dat hij op Facebook klaagt over hoe de prijzen in Thailand “veel te hard stijgen”, terwijl een bord pad thai nog steeds goedkoper is dan een kopje koffie op Schiphol. Want ja, het is schandalig dat een lokaal gezinnetje dat zich uit de naad werkt om eten te maken, graag wil overleven.
Gefeliciteerd, je hebt de titel ‘Farang Kee Nok’ verdiend! In Nederland zou je het vieren met een duur diner, als het tenminste met zegeltjes van de supermarkt gratis bij elkaar te sparen was. Wil je écht het respect van de locals winnen? Plunder dan nog even de gratis suikerzakjes bij de koffiehoek en neem gerust dat overgebleven servetje mee naar huis, gratis toiletpapier is ook geld waard!
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column26 maart 2025Column – Thaise geesten eisen meer frisdrank en betere woonvoorwaarden
Column23 maart 2025Column – Pattaya, familiebestemming of Bollywood vakantiepark?
Column20 maart 2025Column – De Thaise politie waar corruptie een levenswijze is
Column18 maart 2025Column – Welkom in Isaan, waar zelfs de verveling zich verveelt
Ach, de Nederlander verschilt niet zoveel van een Thai. De eerste wordt met zijn nek door de tweede aangekeken terwijl de grote meerderheid precies hetzelfde doet. Onkunde kan gebeuren.
En trouwens, zuinigheid is de tering naar de nering weten te zetten. Mijn wens is dat 45% van de betreffende Thai dat ooit gaat leren maar helaas is die kennis nog niet helemaal ingedaald zie de mega schulden.
De gek verwijt de gek en wie is de slimste?
Wat betreft die schulden en de Thai: volledig mee eens. Velen (alzeker diegenen die geen farang bezitten) geven geld uit die er niet eens is of ooit zal komen. En als ze wel 1 of meerdere farang in de fuik hebben zullen ze er zelden of eerder nooit een bath van eigen geld aan spenderen. Nog geen halve bath zelfs. Maar gaat deze column niet over de farang (in dit geval een Nederlander)? Zo ja zou er dan sprake kunnen zijn van selectief of onbegrijpend lezen ?
Ik ben een Belg, en als het over schulden gaat voel ik me aangesproken.
Bij de Thai, die maakt zijn schulden zelf en heeft het dan aan zichzelf te danken ,
Bij de Belg (ik dus) worden de schulden gemaakt door onze inefficiënte overheid en mag ik ze betalen (Vlaming).
Zodoende staan wij misschien iets dichter bij de Thai en noemen ze ons farang chai dee 5555
De race naar goedkoop/goedkoopste is al langer bezig.
velen beseffen niet dat er wel degelijk een ondergrens is, waar het belachelijk en beschamend wordt.
zou nog zo erg niet zijn, moest één en ander zich beperken tot een flesje bier en dergelijke.
Velen gaan echter ook voor belangrijke adviezen, zoals aankopen van een huis, hier ook op zoek naar de goedkoopste raadgevers. Vooral pensionados pochen ermee dan, de goedkoopste onder de goedkoopste te hebben gevonden. Loop het dan mis, dan is het te wijten aan de Thai en hun domme wetgevingen.
Vraag me af wanneer eindelijk, men zal beseffen, dat Thailand niet hetzelfde is zoals bijvoorbeeld Spanje, maar dan een beetje verder…
Uiteindelijk blijft de vraag, kom je hier overleven, leven of genieten.
Sommige Thai zijn ook kee nok, ik woon aan een onverlichte weg net buiten het dorp.
Verleden jaar werd aan de overkant een mooi wit huis gebouwd met uiteraard een flinke muur erom heen.
In die muur aan de straatkant zitten om de 5 meter lampen.
Deze lampen worden echter alleen aangezet als de bewoners visite krijgen…
Mijn tuinlampen die ook de weg verlichten branden gewoon iedere nacht
Veel Nederlanders stammen af van de Egyptische farao’s en zijn in de veronderstelling dat ze alle bezittingen mee kunnen nemen naar het hiernamaals.
Zo is het, ze vergeten te leven en in je laatste jas zitten geen zakken!
Ha ha, het is weer een fantastisch stukje laag hangend fruit.
Ja, stevig ingeburgerd ‘all-over The Place’
Dronk jaren terug regelmatig een biertje met diverse nationaliteiten, zelf pakken volgens kroegbaas.
Achteraf afrekenen je eigen bier wel te verstaan door de flessen in te leveren.
Amerikaan had altijd elastiekjes bij zich om zijn lege flessen te markeren.
Schot donderde de helft van zijn flessen in de vijver, als personeel niet keek.
Australische kerel dronk het goedkoopste merk bier in de koelkast
Engelsman dronk regelmatig de restanten leeg of was zijn knip vergeten.
Laatste man aan de tafel liep vaak uit op ‘goh zoveel gedronken vandaag’
Humor volgens het schema als ze het over een ander hebben, hebben ze het niet over jou.
En wat zei jij
“Heb geen bier gedronken” flessen Heineken bewijzen dit 😉
555 Nooit als laatste weg gaan Ronny, dronk Leo trouwens in die dagen.
Trouwens https://ap.lc/zGZse
Ik nogal dikwijls als laatste….
Is iets dat ik van mijn vader erfde blijkbaar.
Ik herinner mijn moeder die dan zei als mijn vader laat thuis kwam “En? Voelde je het weer als je plicht om de boel te helpen sluiten?”
Ik ben ook wel zo een plakpleister moet ik bekennen.
Ben trouwens ook een Leo drinker.
Wat die gierigheid betreft…. Blijkbaar meer met religie te maken wat blijkbaar dan dieper zit in Nederland dan in Belgie….
Maar de directeurs/CEO’s van de goede doelen moeten ook betaald worden en misschien bekijken de Belgen onderstaand lijstje eerst voor ze overwegen om te doneren 😉
https://indignatie.nl/dit-zijn-de-graai-salarissen-van-directeuren-bij-goede-doelen/
https://indignatie.nl/het-graai-salaris-van-goede-doelen-directeuren-in-2024-en-waarom-dat-zo-hoog-is/
Lijstje graai salarissen 2025 schokkend https://indignatie.nl/goede-doelen-het-debat-over-de-belachelijke-graai-salarissen/
Maak je ooit een boekje met een verzameling van je beste verhalen? Je schrijft niet alleen supergoed qua stijl maar je verhalen zijn heel kostelijk en informatief om te lezen. Ik geniet ervan! Bij Kindle Publishing kun je een e-book maken dat via Amazon wordt verkocht. ‘De optiek van een Farang in Thailand’. Ik zou hem kopen!
Komt niet alleen bij Hollanders voor ook bij Belgen hoor.
Ach de Chinezen zijn toch net zo? Daarom doen ze het ook zo goed hier. En mijnThaise echtgenote vult de half lege flaccon afwasmiddel ook aan met water.
Farang Kee Nok (ฝรั่งขี้นก) is een Thaise uitdrukking die letterlijk “vogelpoep-Farang” betekent. Het wordt vaak spottend of denigrerend gebruikt voor arme of onverzorgde westerlingen (Farang).
Het kan neerbuigend bedoeld zijn voor “backpackers zonder geld”, westerlingen die zich gierig gedragen, of mensen die zich niet goed verzorgen.
Het al dan niet geven van een fooi past wel in dit beeld, maar omdat fooi geven (nog) niet echt ingebakken is in de Thaise cultuur, is het eigenlijk geen maatstaf om mee te werken.
En als we al scheef aangekeken worden vanwege het niet geven van een fooi, dan zijn wij Farangs daar zelf schuldig aan. We hebben het fooi geven zo goed als zelf geïntroduceerd—vroeger was dat geen gebruik.
Gek, hè? Dat je iemand scheef aankijkt omdat hij iets niet doet wat van oudsher toch al niet werd gedaan.
Bijna altijd betaal ik de rekening omdat er ervan wordt uit gegaan door de Thai dat ik betaal. Is dat omdat ik ben die ik ben of is dat omdat ik een buitenlander ben die volgens de Thai altijd rijk is.
Hoe dan ook het is een beschamende situatie.,omdat er vaak van geen bescheidenheid sprake is maar van leven in concepten..in plaats van echts iets vieren. Er valt ook vaak niet echt iets te vieren. De meeste Thai vervallen in armoede na een arbeidsloos leven. Geen werk geen geld. Geen baht is een leven zonder raad., overleven wordt het., op vooral bier en sura 35 %.
Het gaat vaak om mensen in nood., ze leven een schamel leven.,nabij is de dood. Een ieder ziet het., een ieder weet het. Het is alles pijnlijk en confronterend. Inlevend bedenk ik mij zelf hoe kan het zo zijn, en hoe kan het zo verder gaan. Ik heb er geen response op. Ik word er niet blij en vrolijk van. Ook niet door die betaalde biertjes en sura 35%. Wat is dit alles?