Jesse33 / Shutterstock.com
Het is een omweg waard: Wat Huay Monkol, op 15 kilometer landinwaarts van Hua Hin. Voor sommigen een bedevaartsoord, voor anderen meer een soort Efteling. Met als centraal middelpunt een het grootste standbeeld ter wereld van de monnik Luang Poh Tuad.
Volgens de voorschriften moeten bezoekers fatsoenlijk gekleed het ruim 80 hectare grote terrein bezoeken, maar in de praktijk stoort niemand zich daar aan. Dit is immers Thailand, waar weinig mag, maar alles kan. Het tempelcomplex annex klooster en school, ligt in het midden van niets, aan een zijweg van de route richting Pala U waterval. De parkeerplaatsen breiden zich zienderogen uit en dat moet ook wel, gezien het sterk stijgende aantal bezoekers.
Wat Huay Monkol is opgedragen aan Luang Poo Tuad, een Boeddhistische monnik die aan het eind van de zestiende eeuw moet hebben geleefd. Het leven van Poo is omgeven met raadsels en onzekerheden. Zijn bovennatuurlijke gaven kwamen al in de wieg aan het licht toen een boa constrictor (sic) de zuigeling opzocht en bij vertrek een kristallen bol uitspuugde. Vervolgens veranderde hij aan boord van een jonk het zoute zeewater voor de dorstige bemanning in zoet drinkwater voor de kust van Chumpon.
wirakorn deelert / Shutterstock.com
Thai geloven dat een bezoek aan Wat Huay Monkol ze vrijwaart van verschrikkelijke ongelukken en fortuin naast een glorieuze toekomst. Dat wordt nog versterkt door de wetenschap dat de Thaise koninklijke familie de tempel al meer dan 40 jaar met een bezoek vereert.
Zo op het eerste gezicht doet het complex enigszins commercieel aan. Op diverse plekken wordt getracht de bezoekers zo veel mogelijk geld uit de zak te kloppen. Volgens de abt van het klooster gaat het geld naar goede doelen, zoals scholen en ziekenhuizen. Dat is meteen de verklaring voor de enigszins Efteling-achtige sfeer. Alle bezoekers beklimmen uiteraard het bordes waar het gigantische beel van Poo op staat. Van knie tot knie meet het beeld bijna 10 meter en het platform maar liefst 70 bij 70 meter.Aan de voet vinden we twee driekoppige olifanten, in hout gesneden. Het zou geluk brengen om tussen de poten door te lopen en dat diet dan ook bijna iedereen. Het zijn mannetjes-olifanten en dat is te zien aan de grote geslachtsdelen van de stieren. Opmerkelijk is dat Thaise dames daar absoluut geen oog voor hebben.
Vooral in de weekeinden trekt het complex veel dagjesmensen die op het immense terrein de ogen uitkijken aan de meren, bruggen en paviljoens. Een opmerkelijk gebouw herbergt de Hopea odorata Roxb. Dat is de stam van een boom, woonplaats voor de godin Mae Sung Wan. Ter ere van deze godin offeren Thai hier vrouwelijke attributen als dameskleding, schoenen en make-up. Ook dit zou voorspoed brengen. Op het terrein valt verder een standbeeld te bewonderen van koning Phraya Taksin en een witstenen beeld van de hindoe-god Ganesh. Zoals gezegd: Wat Huay Monkol is beslist een bezoek waard.
Beste lezers ,
Wat Huay Monkol , is werkelijk een pracht tempel t.n.g. van Luang Phor Tuad , maar het is niet meer het grootste standbeeld van deze monnik , dat staat nu in de buurt van Chiang Mai , in de tempel Wat Mae Takrai in Mae On ,zo’n 25 km. van Chiang Mai ( zeer aantebevelen als U daar in de buurt bent ) is wel nog niet helemaal klaar .
Maar nogmaals Wat Huay Monkol is ook echt een aanrader .
Als je dan uitgekeken bent, en het complex verlaat, kun je rechts afslaan en naar de Pranburi Dam rijden. Dat is ook de moeite waard en niet te ver uit de buurt.
Ik ben er al een paar keer op de fiets naar toe gegaan en ook eens geprobeerd met de scooter om het stuwmeer te rijden. Dat is me niet gelukt, omdat ik de weg kwijt raakte.
Bij het stuwmeer staat ook een tempel, waar nog aan een groot gouden standbeeld gewerkt wordt…
Samen met Huay Monkol een leuke dagtrip…
Bij dit complex heb ik in 2018, hetgeen ik wel vermoedde dat bij de tempels gebruikelijk is, maar nog nooit gezien had, daadwerkelijk voor het eerst het recycle-proces van alle offers gezien, ook van de bloemen. Voor je neus werden die bijeengeharkt en naar beneden naar de verkoopstalletjes gebracht. Dit i.c.m. de genummerde donatieboxen heeft bij mij toen de magie wel een deel van deze mooie locatie afgehaald. Het tikt behoorlijk aan als je omwille van ‘good luck’ overal wat in stopt.
Nu er hier vlakbij weer zo tempelfair is: een oud Thais genoegen is dan ook je biljettekes van 20/50 om te ruilen in een doos/glas vol saleng muntjes van 25 stangetjes, en die over alle goede doelen te verdelen. Zo krijgt ieder wat. Ook heel leuk voor de dek (kids).
Dat recyclen een heel goed doel is hoor je toch te weten. Ook van goede bedoelingen en de koopwaar die daarvoor wordt benut. Dat kan je overigens bij elke tempel/verering gadeslaan.