Thaise aanbieders van internetdiensten kunnen maar beter op hun tellen passen. In 2009 viel de politie binnen bij de populaire nieuwssite Prachatai en arresteerde directeur Chiranuch Premchaiporn. Nu is ze veroordeeld omdat ze niet meteen reacties van bezoekers die onder majesteitsschennis vallen, had gewist.
In een historische uitspraak op 30 mei werd Premchaiporn schuldig bevonden als “tussenpersoon” omdat de onlinereacties op Prachatai onvoldoende in de gaten gehouden werden. Met haar onoplettendheid zou ze majesteitsschennis hebben gepleegd, waar in Thailand lange celstraffen op staan.
Door haar tot een jaar gevangenisstraf met uitstel te veroordelen, maakte rechter Kampol Rungrat duidelijk welke verantwoordelijkheid beheerders van websites, blogs of Facebookpagina’s voortaan hebben. Elke “verboden” reactie op een forum moet onmiddellijk gecensureerd worden.
Premchaiporn was verantwoordelijk als webmaster, oordeelde de rechter. Ze had alle boodschappen op de website moeten lezen en elke “onder de wet op majesteitsschennis verboden reactie” moeten wissen.
Het maakte de rechter niet uit dat het forum van Prachatai toen tussen de 20.000 en 30.000 gebruikers had die dagelijks 2800 reacties postten over ongeveer 300 onderwerpen. Want sinds de staatsgreep in 2006 trok de kritische berichtgeving van de nieuwssite en de hevige debatten op het forum heel wat surfers aan.
Afschrikeffect
“Deze zaak was een test voor de manier waarop het strafhof de wet op cybermisdrijven uit 2007 zou interpreteren”, verklaart Teerapan Pankeere, Premchaiporns advocaat. “Door het verdict kunnen alle aanbieders van internetdiensten maar beter op hun hoede zijn: ze moeten de boodschappen op hun websites ernstig controleren.”
In Thailand zitten meer dan 18 miljoen van de 66 miljoen inwoners op het internet. Facebook telt 14,2 miljoen Thaise gebruikers. Veel experts en activisten maken zich zorgen over het afschrikeffect dat de draconische censuurwetten hebben op deze levendige internetgemeenschap.
“De veroordeling van Premchaiporn voor iets wat iemand anders op haar website schreef, betekent een ernstige bedreiging voor de toekomst van het internet in Thailand”, bemerkt Taj Meadows van Zuidoost-Aziatische divisie van Google. “Het is een slecht precedent voor Thaise ondernemingen, gebruikers en het potentieel van de interneteconomie.”
Maleisië en India
“Er is al een afschrikeffect en de zelfcensuur zal erger worden”, vreest Gayathry Venkiteswaran van de waakhond Zuidoost-Aziatische Persalliantie. “Thaise websites verwijderen forums en schakelen de reactiefunctie uit.”
Door ook tussenpersonen te straffen, komt Thailand op dezelfde hoogte als Maleisië en India. Ook deze Aziatische landen hebben wetten afgekondigd om de groeiende macht van onafhankelijke media aan banden te leggen. In China, Noord-Korea, Singapore en Vietnam gaan ze nog een stapje verder door directe en vaak gewelddadige interventies tegen de persvrijheid uit te voeren.
In Europa zijn tussenpersonen echter niet verantwoordelijk voor de inhoud die op websites wordt gepost en waarvan ze niet de auteur zijn. Maar naar dat argument had de rechter in de zaak van Premchaiporn geen oren.
Bron: IPS
De rigide wetgeving is een keus van het Thaise volk zelf. Zij hebben de grondwet goedgekeurd in een referendum. De problemen rond het bedoelde artikel zijn laatst weer uitgebreid aan het licht gekomen maar het parlement weigert in meerderheid dat wetsartikel aan te passen. Dus moet je daarmee gaan leven; het is niet anders.
Eerder is al opgemerkt dat het artikel wordt misbruikt om politieke tegenstanders de bak in te krijgen danwel, minstens, de mond te snoeren. Dat lukt dus, dat is nu wel duidelijk.
Ieder forum over Thailand zal moeten afwegen of het modereert of beperkt modereert of helemaal niet modereert.
Wat is precies ‘een jaar gevangenisstraf met uitstel’? Is dat een soort voorwaardelijk?
In dat geval is het natuurlijk eigenlijk ‘slechts’ een waarschuwing, die ook anderen ter harte zullen moeten nemen.
Het zou natuurlijk ook te gek zijn als in een land als Thailand, waar het Koningshuis in hoge mate vereerd wordt, iedereen op internet – min of meer anoniem – ongestraft en ongebreideld Majesteitsschennis zou kunnen plegen.
Bovendien moeten we niet vergeten dat ook in Nederland de meeste zichzelf respecterende fora/websites (thailandblog.nl included) er een moderatiebeleid op nahouden.
Begrijp mij niet verkeerd, ik sta echt niet te juichen bij dit bericht, maar ook dit verhaal heeft natuurlijk twee kanten.
Dit is het antwoord op je vraag over “straf met uitstel”:
Bij een straf met uitstel wordt een straf opgelegd maar niet uitgevoerd gedurende een welbepaalde proeftermijn. Tijdens de proeftermijn kan het uitstel vervallen of worden herroepen. Na de proeftermijn is het uitstel definitief en kan de straf niet
meer uitgevoerd worden. Door het uitstel vervalt de strafvordering, maar de verjaring van de straf wordt geschorst tijdens de proeftermijn.
Dit is in Thailand een vrij normale strafeis, het geeft wel aan, door de lengte van de proeftermijn, dat het een zwaar vergrijp is, maar dat directe uitvoering van de straf, door omstandigheden die door de rechter bepaald worden, niet noodzakelijk is.
Een bijkomende straf is dat je, zolang het misdrijf niet verjaard is, nog steeds opgepakt kan worden, normaal is dat als je tijd uitgezeten heb, ben je vrij en kan je niet meer voor hetzelfde vergrijp opgepakt worden, bij straf met uitstel krijg je dus eigenlijk een proeftijd die de zelfde termijn heeft als de termijn waarin de straf zou verjaren.
Groet,
Lex K.
Fransamsterdam, net zoals schennis der eerbaarheid anders wordt uitgelegd in Pattaya als in landelijk Thailand is majesteitsschennis in Thailand anders dan in de meeste andere landen.
Het heeft iets van het oude Nederlandse begrip “beledigen van een bevriend staatshoofd” welk begrip gelukkig niet meer wordt gebruikt.
Het grondwetsartikel wordt zo ruim uitgelegd dat iedere opmerking die je in een bepaalde richting laat en niet eens altijd richting staatshoofd door (politieke) tegenstanders kan worden misbruikt. Als je de pers een beetje volgt in dit land dan weet je hoeveel misbruik er wordt gemaakt van dat artikel. Het is een handvat geworden om met mensen af te rekenen.
Niet voor niets stuit het internationaal op bezwaren zoals kort geleden door Europa.
“Met uitstel” lijkt me een Vlaams begrip. Ik denk dat het in Nederlandse termen “voorwaardelijk” betekent. Dat lijkt niks maar er hangt wel een zwaard boven je hoofd.
Moderatiebeleid wil niet altijd zeggen ‘vooraf’ modereren, dat is slechts een mogelijkheid. Het is wel de meest veilige keus doch ook de meest bewerkelijke….
Heer Kuijpers, ik ben het uiteraard volkomen met u eens dat er een zorgvuldige afweging dient plaats te vinden van de belangen van vrije meningsuiting enerzijds, en de waarborgen die het desbetreffende artikel moet bieden anderzijds.
Maar indien, zoals door u gesteld, het nu eenmaal zo is dat dit artikel zo ruim wordt uitgelegd dat het als ‘kapstokartikel’ wordt ge(mis)bruikt, zou het toch ook wel buitengewoon merkwaardig zijn als men op het internet uitingen wel zou toelaten die elders niet worden getolereerd.
Persoonlijk zou ik er geen moeite mee hebben als veel meer mensen in Nederland aangifte zouden doen van belediging/smaad/laster via het internet. Want ik zie toch dagelijks vele reacties die je eerder in een bananenrepubliek dan in een beschaafd land zou verwachten, en waar je je in internationaal gezelschap als Nederlander dood voor zou schamen en die geen enkele bijdrage leveren aan een inhoudelijke (politieke) discussie.
En als de feitelijke auteurs van dat soort berichten niet of zeer moeilijk te achterhalen zijn, terwijl er een politieke wil is om dat fenomeen een halt toe te roepen, is de uitspraak in dat licht best te begrijpen.
Heer Amsterdam, op internet zouden geen andere regels mogen gelden dan in andere media. Maar internet biedt de kans vrij anoniem te reageren en zelfs helemaal anoniem als je werkt vanuit een internetcafe. En er zijn forums die geen moderatie toepassen en maar laten brullen; daar ben ik om die reden geen schrijver..
En wat uw tweede alinea betreft: de wereld verandert niet alleen ten goede. Kijk in mijn woonland Thailand alleen maar eens naar de manier waarop veel toeristen en helaas ook ‘blijvers’ zich menen te kunnen gedragen en kleden.
De onrust in de EU over de wetgeving in Thailand is wel een teken aan de wand. Inmenging in binnenlandse aangelegenheden wordt ook in de EU als een preciare en liefst te vermijden stap gezien. Toch heeft de EU gereageerd. Overigens is ook in dit land de discussie over het onderwerp nog niet gestopt.