Narisara Nuwattiwongse (foto: Wikipedia)

Prinsen… Je kan er niet naast kijken in de rijke en bij tijd en wijle woelige geschiedenis van Thailand.  Lang niet allemaal bleken ze de spreekwoordelijke sprookjesprinsen op de al even spreekwoordelijke witte olifanten te zijn, maar sommigen van hen wisten wel degelijk hun stempel op de natie te drukken.

Neem nu bijvoorbeeld prins Narisara Nuwattiwongse. Hij was op 28 april 1863 in Bangkok geboren als zoon van koning Mongkut en Phannarai, prinses Chae Siriwond, een van de consorten van de vorst. Binnen de dynastieke rangorde was hij 62e zoon van de koning en bijgevolg niet echt, zoals bijvoorbeeld zijn halfbroer Chulalongkorn voorbestemd tot grootse daden. De jonge prins bleek echter een pientere knaap en verkreeg dankzij zijn Westerse leraars een brede wetenschappelijke vorming. Vooral kunst, in de breedste zin van het woord, bleek hem al op erg jonge leeftijd te boeien en enig talent als tekenaar en schilder was hem niet vreemd.

Het was wellicht aan deze brede interesse te danken dat hij al op 17-jarige leeftijd werd belast toezicht te houden op de grote restauratie van Wat Phra Kaew, de Tempel van de Smaragden Boeddha, de belangrijkste tempel binnen het Grote Paleis. Een opdracht die hij met verve vervulde want nadat hij deze klus had geklaard kreeg hij een officiële aanstelling als directeur van het niet geheel onbelangrijke departement Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening van het ministerie van Binnenlandse Zalen. Er zouden dan ook nog tal van grote opdrachten volgen. Zo tekende hij in 1899 de plannen voor de imposante en erg fraaie Wat Benchamabophit Dusitvanaram, die omwille van het veelvuldig gebruikte Italiaanse marmer in de volksmond ook bekend staat als de marmeren Tempel. Deze tempel waarin later de asse van de tot op vandaag vereerde koning Chulalongkorn werden bijgezet, staat sinds 2005 op de lijst van het UNESCO-Werelderfgoed. Hij speelde bovendien een cruciale rol op het vlak van stadsplanning. Zo was hij in 1891 verantwoordelijk voor de aanleg van Yaowarat Road en zeven andere straten in het Sampheng district.

Wat Benchamabophit

Prins Narisara Nuwattiwongse was veelzijdig in de breedste zin van het woord. Naast voornoemde baantjes bekleedde hij nog andere hoge functies. Van 1892 tot 1894 bijvoorbeeld was hij minister van Financiën en was hij nauw betrokken bij de administratieve en fiscale hervormingen die zijn halfbroer Chulalanongkorn in die periode in hoog tempo aan het doorvoeren was bij zijn pogingen om Siam te moderniseren. In 1894 verliet hij het ministerie van Financiën om minister van Oorlog te worden. Hij was niet alleen generaal van de infanterie maar ook admiraal en combineerde deze twee functies vanaf 1898 met die van bevelhebber van de Siamese marine. Ook hier moest hij de boel moderniseren want de Siamese zeestrijdkrachten hadden ernstig gezichtsverlies geleden tijdens het zogenaamde Paknam-incident in de korte Frans-Siamese Oorlog van 1893 waarbij Franse oorlogsbodems niet alleen de Chao Phraya hadden geblokkeerd maar ook nog eens, zonder al te veel problemen, de Siamese maritieme defensie hadden doorbroken. Alsof dit niet volstond was hij ook nog eens van 1894 tot 1899 stafchef van de Thaise strijdkrachten wat van hem de hoogstgeplaatste militair in het koninkrijk maakte…

Ondanks al het wapengekletter en sabelsleperij was en bleven kunst en cultuur zijn grote passie. Zijn hoofdbekommernis was daarbij het creëren van een ‘Nationale Siamese Kunst’, die als middel moest dienen om het moderne Siam een eigen culturele identiteit te geven. Een taak die geen sinecure was want tot dan toe was Siam eerder een lappendeken geweest van halfslachtig door het centrale gezag aangestuurde semi-autonome en vaak nog feodaal georganiseerde rijkjes en staatjes… De door de prins beoogde ‘eenheidscultuur moest niet alleen Siam doen onderscheiden van de – door de Westerse grootmachten gekoloniseerde – buurlanden maar ook het cement vormen dat de natie bijeenhield. Hij speelde dan ook een sleutelrol in dit verhaal onder meer als de van regeringswege benoemde kunstadviseur voor het gerenommeerde Royal Institute of Thailand. Hij wist de oude kunstambachten niet alleen aan de vergetelheid te ontrukken maar ook nog eens sterk te stimuleren en werkte samen met vooral Italiaanse kunstenaars en architecten, om een gloednieuw ‘nationaal kunstconcept’ uit de grond te stampen. Bovendien besefte hij als geen ander dat dit concept stond of viel met degelijk kunstonderwijs en leverde hij bijkomende inspanningen om ook dit mee gestalte te geven. Zo was hij de mentor van Phra Phromichit die de opleiding architectuur stichtte aan Silpakorn University. Een ander ‘blijvertje ‘van zijn hand zijn de diverse logo’s die hij ontwierp voor de ministeries en departementen ‘nieuwe stijl’ waarvan een flink deel tot op vandaag wordt gebruikt.

Wat Phra Kaew

Het zal u wellicht niet verwonderen dat de prins ook nog eens auteur was en zelfs een aantal muziekstukken heeft gecomponeerd… Je zou je bijna gaan afvragen of de brave en blijkbaar multi-getalenteerde man ooit nog aan rust is toegekomen. Wie dacht dat hij zijn laatste dagen in alle rust en kalmte kon slijten is er ook aan voor de moeite. Na de vreedzame staatsgreep van 24 juni 1932 werd de absolute monarchie afgeschaft en zijn neef, koning Prajadhipok in feite op een zijspoor gezet. Deze laatste verkoos het dan ook naar Engeland te verdwijnen waar hij officieel langdurig werd behandeld voor een kwalijke oogaandoening. In die turbulente periode trad prins Narisara Nuwattiwongse nog éénmaal prominent op de voorgrond. Hij verving tussen 1932 en 1935 zijn neef als regent van het koninkrijk. Na de definitieve troonsafstand van Prajadhipok in 1935 en de keuze van de 9-jarige Ananda Mahidol als de nieuwe koning, wees hij het verzoek om als regent voort te gaan van de hand omwille van zijn hoge leeftijd.

Hij overleed op 10 maart 1947 in Bangkok na een lang leven in dienst van de natie die intussen tot Thailand was omgedoopt.

Er zijn geen reacties mogelijk.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website