‘Moet ik doodgaan voordat ik aangifte kan doen?’
Nathani Uthairat (18) heeft zijn verleden als vechtersbaas afgezworen. De derdejaars student aan het Samut Prakan Polytechnic College wil zijn opleiding met lof afsluiten en daarna als monteur gaan werken in een fabriek in Samut Prakan.
‘Aanvallen op studenten van andere opleidingen hebben geen enkele zin; ze versterken alleen het ego van bendeleiders. Ik heb een vriend zien sterven en kennissen gehandicapt zien raken, alleen maar vanwege de zinloze vijandschap tussen bendes van wraakzuchtige studenten’, zegt hij.
Met het begin van het nieuwe schooljaar zijn de gevechten tussen studenten van rivaliserende beroepsopleidingen weer begonnen. Nat, zoals zijn vrienden hem noemen, heeft er schoon genoeg van. Hij vermijdt situaties die tot een gevecht kunnen leiden, want de autoriteiten en de politie doen weinig aan het beteugelen van het geweld.
Toen studenten van een andere opleiding een zelfgemaakte bom naar het schoolgebouw gooiden, keek de politie van veilige afstand toe, vertelt Nat. ‘We vroegen waarom de dader niet werd opgepakt, waarop de politie doodleuk antwoordde dat dit niet nodig was, omdat niemand gewond was geraakt.’
Op een keer na een treffen met een student nam de agent op het politiebureau hem niet serieus toen hij vertelde dat zijn tegenstander een zwaard bij zich had. De agent wilde ook geen proces-verbaal opmaken omdat Nat niet gewond was. ‘Dus vroeg ik hem: Betekent dit dat ik gewond moet zijn of moet doodgaan voordat ik aangifte kan doen?’ De agent stond met zijn mond vol met tanden.
Suwattana en Jamorn trekken pas op school hun schooluniform aan
De 17-jarige tweedejaars student electronica aan het rivaliserende Technical College in Samut Prakan Suwattana Bancheun (op de foto rechts) heeft soortgelijke ervaringen. Aan het eind van de schooldag overlegt hij met zijn vriend Jamorn Ngunchai hoe veilig thuis te komen. Ze zijn klein van stuk en dat maakt hen een gemakkelijke prooi voor bendes. Er gaat bijna geen dag voorbij of ze zijn zich ervan bewust aangevallen te kunnen worden. Jamorn is al eens achterna gezeten. Een litteken op de achterkant van zijn onderbeen herinnert aan een aanval.
Gevraagd waarom ze zich niet aansluiten bij een bende, zegt Jamorn: ‘We zijn niet de knapste studenten, maar we willen wel iets van ons leven maken. We willen een toekomst. We hebben voor een kleine groep van gelijkgestemde studenten gekozen, die elkaar in de gaten houden. Dat is de enige manier om niet op te vallen. Soms werkt het, maar soms ook niet. Maar dat is het leven van een beroepsstudent; daar moeten we mee leven.’
Om risico’s te vermijden gaan Suwattana en Jamorn in hun eigen kleding naar school en trekken pas op school hun schooluniform aan. Ze vertrekken ’s ochtends ook zo vroeg mogelijk. Een aantal keer op de terugweg naar huis zijn ze uit de bus gestapt toen een student van een rivaliserende opleiding was ingestapt.
Hun ouders maken zich zorgen. ‘Mijn ouders wilden aanvankelijk niet dat ik naar deze school zou gaan. Maar ik heb ze kunnen overtuigen dat ik extra voorzichtig zal zijn en hard zal studeren om een goede toekomst voor mezelf te scheppen. Ze gingen akkoord, maar ze waarschuwen me nog elke dag om voorzichtig te zijn.’
(Bron: Bangkok Post, 17 juni 2013)
Het is verschrikkelijk om elke dag op Tv te zien dat studenten van scholen elkaar aanvallen. En inderdaad de politie kijkt op afstand toe. Dit hoort schijnbaar ook bij Thailand.
Heb er een keer nietsvermoedend ongewild tussen gelopen, wist aanvankelijk niet wat er aan de hand was maar bleek later bij navraag een ruzie te zijn tussen twee rivaliserende scholen.
Kon gelukkig een winkel binnenlopen of eerlijk gezegd vluchten want dat ging er hard aan toe, er werd met stenen gegooid en met stokken geslagen maar ook verscheidene jongeren dreigden met een mes.
Naar mijn waarneming kreeg een groep de overhand zodat de andere toch maar eieren voor hun geld koos zodat nadien de rust weer was wedergekeerd. Opvallend was dat in de soi nadien een sfeer heerste alsof er niets gebeurd was men is er kennelijk aan gewend geraakt dat het allang geen incident meer is.
Bizar verhaal. Vechtpartijen tussen [hersenloze] voetbalhooligans snap ik nog, maar rivaliteit tussen twee beroepsopleidingen c.q. scholen?!
Je gaat toch naar school om een vak te leren, waarmee je jezelf een toekomst kunt bieden. Ik hoop maar dat deze jongens, die er echt voor gaan, het einde van hun opleiding ongeschonden halen.
Dit is de keerzijde van het land met de glimlach!
De Thaise politie is één van de meest corrupte organisatie in Azië.
Ik ben blij dat ik NIET in of rondom Bangkok woonachtig ben.
Mijn zoon gaat hier bij ons dagelijks met de motor naar de universiteit,
en met uniform aan.
Gelukkig is hier bij ons nog nooit iets dergelijks gebeurt.,
van gevechten school tegen school voor zover ik weet.
De universiteit hier in “Khon Kaen” is streng tegenover de studenten.
Je komt hier niet zomaar bij deze universiteit (KKU).,
er gaat een test aan vooraf.
Zak je met deze test, dan ben je genoodzaakt om naar Bangkok te gaan bij een van de vele en dure universiteiten.,daar worden de studenten van elders met open armen ontvangen.