Ik veronderstel dat velen onder de vaste bewoners van Thailand op donderdag 26/10 voor hun TV toestel zullen gekluisterd geweest zijn. Net als Lung Addie trouwens. De crematie ceremonie was trouwens perfect te volgen, soms een beetje vervelend, soms met interessante hoogtepunten, via de Thaise TV zenders.
Het viel reeds op in de vroege ochtend, geen plaatselijke aankondigingen om 07.30 uur langs de luidsprekers, om 8 uur geen nationaal volkslied en vooral: praktisch geen wagens, brommers op de weg. Het dagelijkse leven lag gewoon stil. De twee 7/11 en de Tesco Express waren gesloten, het grote benzinepompstation was gesloten en zelfs de tallaad, de dagelijkse versmarkt, lag er totaal verlaten bij. Alle officiële openbare gebouwen en de banken waren natuurlijk ook gesloten.
Hoe het er deze dag aan toe ging in Bangkok konden we dus perfect via de TV volgen, maar ik vraag me af hoe het er in de andere, meer landelijke plaatsen aan toe ging. Hoe het hier, in de provincie Chumphon was kon Lung Addie zelf vaststellen, maar langs deze weg kunnen de volgers van het blog hopelijk, afhankelijk van de reacties, vernemen hoe het elders was.
Hier werden in een paar van de grootste tempels van de provincie een locale ceremonie, waar de mensen afscheid konden nemen van hun geliefde koning, georganiseerd. Lung Addie ging een kijkje nemen bij de dichtsbijzijnde en dat was “Wat Pru Yai” in de aangrenzende Ampheu Ta Sae. Deze tempel heeft het grootse aantal monikken en kan ook rekenen op veel belangstelling van mensen uit Mayanmar, daar Ta Sae heel kort tegen de grens met Myanmar gelegen is en veel mensen uit deze grensstreek hier werkzaam zijn.
Aangekomen bij de tempel was het een drukte van belang, lange slierten wagens en aanschuiven. Lung Addie kent dit en ging per motor: niet moeten aanschuiven en geen parkeerprobleem voor hem. Aan de ingang van het terrein werd duidelijk gemaakt dat het nemen van fotos verboden was. Dus bleef mijn camera werkloos, jammer. Het terrein zelf was volledig omgeven door duizenden gele tagets bloemen en je kon niet naast de beeltenis van de overleden Koning, uit jongere tijden, heen kijken. In het midden van het tempelcomplex stond, in klein formaat, een replica van het crematoriumgebouw van Bangkok. Rijen met honderden, zullen er wel een paar duizend, mensen waren aan het aanschuiven om een wit bloemetje, in de daartoe voorziene schalen, neer te leggen en een groet te brengen aan de overleden Koning. Zelf moest Lung Addie een kleine drie uur aanschuiven eer hij aan de beurt was. Enkel mensen, in gepaste klederdracht werden toegelaten. Voor de mannen bestond dit uit een lange zwarte broek, zwarte shirt, zwarte gesloten schoenen en zwarte sokken. Voor de dames was het ook zwarte kledij, doch volledig wit werd ook toegstaan.
Zoals hoort bij een Thais evenent, van welke aard ook, was er eten in overvloed en het eten was voor iedereen volledig gratis. Er werd zelfs rekening gehouden met het feit dat vele bezoekers deelnamen aan het ‘kin tjee” wat nog enkele dagen lopende is, dus vele eetgelegenheden boden vegetarisch voedsel aan. Een deelname in de kosten kon geleverd worden door zelf groenten of andere andere voedingsingredienten te schenken. Lung Addie gaf als bijdrage een karton verse eieren…. dit werd op prijs gesteld.
Dus het was een goed gevulde dag met een Thaise ceremonie, zowel live als via TV, welke we mogelijk maar eenmaal in ons leven zullen kunnen meemaken.
Laten we hopen dat de Koning nu ook dezelfde leeftijd als zijn vader krijgt dan hoop ik dat we dit nog een keer memaken Maxima was trouwens beautifull en heel veel mensen in mijn dorp waren de zelfde mening toegedaan
he he, Mathilde zag er ook niet slecht uit hoor …..
Hoewel het voor velen wellicht ongelooflijk klinkt maar ook als het gaat om de liefde voor de overleden koning is niet alles wat het lijkt dat het is.
Volledig mee eens.
Met de paplepel in gegoten en op school en overal verder onderwezen en strenge wetten voor anders denkenden.
Lijkt m.i. een beetje te (communistisch).
Mee eens, Chris. Lang niet bij alle Thais komt dit uit het hart, maar is het het hoofd dat besluit maar met de stroom mee te gaan. Waarschijnlijk in dit land geen onverstandig besluit…….
Vond de TV – beelden van een zeer matige kwaliteit , slechte regisseur (s), hebben waarschijnlijk geen advies
ingewonnen bij collega’s van bv. BBC of NOS , hoe een dergelijk ” evenement ” te verslaan….!!!
Carl.
Voor mijn Thaise schoonbroer eindigde de historische dag met een flinke indigestie. Bij valavond zat hij “kotsmisselijk” aan de “hong naam” gekluisterd. Een overdaad aan gratis voedsel bij de eetstalletjes was ongetwijfeld de oorzaak Hij was in alle uithoeken van de stad geweest om te schransen. Kwestie van niet op één lokatie te tonen dat hij meermaals aanschoof 🙂
Uiterdaard was ook dit gebeuren geheel uit erkentelijkheid voor hem wiens naam men nooit noemt. Het leven zoals het is, voor een “iets te erkentelijke” arme sloeber, op een heel bijzondere dag.
aub beste mensen, dit artikel gaat hem niet over politiek en wat jullie van de overleden Koning denken. De intresse gaat hem over hoe het landelijk, plaatselijk beleven werd. Hoe de lokale afscheid namen van hun Koning. Of er iets georganiseerd werd of niet. Persoonlijke meningen, daar wordt niet om gevraagd.
@carl
Heb jij wel eens “hoogstand/kwaliteits” programma daar gezien (geluid,pingz,pong,ting,tong,enz)?
En Thai zijn erg “proud” om hun eigen product, en zijn vaak eigenwijs…
Ik heb op kanaal 33HD een voortreffelijke reportage gezien tot nog toe met commentaar in het ENGELS. Ook de 2 komende dagen alsnog te volgen.
Een ritueel-Thaise aflevering van Rikkie en Slingertje, een ode aan Fats Domino en wat engelstalige liedjes over ‘eternity’. Ik vond het een buitengewoon verrassende verassing.
Ik ben ook met mijn ega op de big bike gegaan naar een grote temple bij ons in de buurt .
Helaas voor Janneman , mocht ik er niet in .
Jeans en bruin leren bike shoes zijn niet toegestaan .
En mijn ega had nog wel een heel mooi wit Tshirt gekocht met daarop een of andere spreuk van de koning .
Zag trouwens ook vele Thai met witte schoenen die ooit eens in een ver verleden wit geweest waren , en die mochten wel naar binnen .
Voormij geen enkel probleem , gauw weer op de bike , en een mooie toertocht gemaakt , was eindelijk eens mooi rustig op de weg .
Jan Beute .
Gisteren, in Hat Yai, was er – hoorden wij – een hoop gedoe omdat de rij enkele uren stationair bleef. Het schijnt dat er een tweede rij, met bobo’s, was die “voor iedereen” moesten.
Dat was niet bij onze wad, ik zelf heb er niets van meegekregen.
Wat mij opviel was juist vandaag, het was druk in de winkels en er was minder zwart te zien dan (ik had) verwacht. Ik vermoed dat de ‘normale’ burger het gedoe zelf ook beu is ondertussen.
‘Files’ gisterenochtend in Bangkok om 09.22 AM lokale tijd.
.
https://photos.app.goo.gl/sZ4t6nSFuXls6yjf1
Ik heb de plechtigheden net zo gade geslagen zoals ik dat in Nederland altijd deed… iemand thuis zat aan de tv geplakt en ik heb het zo als achtergrond waargenomen.
Ik denk dat hij een geweldige man was, zachtaardig en intelligent en ik heb in gedachten een jaar geleden afscheid genomen.
Hoe mooi het gepronk er ook uitzag en ik de uitroepen van mijn vrouw hoorde (ze vond het geweldig dat er zoveel andere staatshoofden aanwezig waren), ging ik mijn tijd niet aan dat schouwspel verkwisten.
Mijn vrouw ging donderdagochtend met twee vriendinnen naar Wat Huay Mongkol (Hua Hin) om daar plechtigheden gade te slaan. Haar vriendin vergat haar ID mee te nemen en kon niet naar binnen. Mijn vrouw probeerde nog alleen te gaan, maar na een uur gaf ze het op. Ik had van te voren nog overwogen om haar te begeleiden, maar omdat ze met vriendinnen ging, kon ik zonder gewetensbezwaar thuis blijven. En toen ik dat hoorde, was ik al helemaal blij niet gegaan te zijn.
Wat een toestand… ben blij dat binnenkort alles weer “normaal” is.
Ik hoop dat de zoon een eerbiedwaardige opvolger van zijn vader gaat worden. Hij heeft nu een jaar tijd gehad om afscheid van zijn jeugd te nemen en zijn bestemming te gaan volgen.
De nieuwe koning Rama 10 , is 64 dus zijn jeugd ligt al een tijdje achter hem
Sommige mensen blijven eeuwig jong…..
Op Samui was de Plai Laem tempel aangewezen om eer te betonen. Daar er de hele dag gratis minibusjes en songtaews reden bleef de verkeerschaos uit. Ik was al op tijd maar het duurde toch nog vier uur voor ik aan de beurt was. Door het enigzins rommelige systeem van doorschuiven kon je zo maar weer naar achteren verhuizen. Uiteraard genoeg te eten door de hotels en resorts bereidt, en water en frisdrank door de honderden vrijwilligers constant rondgedeeld. Het eer betuigen zou voor de niet officials van 9 tot 3 uur zijn, maar om 10 uur in de avond nog lange rijen wachtenden tot buiten het tempel terrein. In totaal 116000 mensen hebben op Samui eer betoond.