De vrouwen van de nacht

Gae (23) verkoopt som tam. Maar haar hoge hakken, felrode lippen, nauwsluitend T-shirt en afgeknipte jeans zijn niet bepaald de dresscode van een straatverkoopster. En de papaya, komkommers en tomaten die klaar liggen, zijn van plastic.

Gae kán zelfs geen som tam maken. Die verkoopt ze ook niet. Ze verkoopt lao khao, een populair en goedkoop gedistilleerd in Thailand. Leg 300 baht neer en ze gaat met je mee naar een karaokebar. ‘Vandaar zien we wel wat er gebeurt.’

Als u het nog niet geraden had, Gae uit Mukdahan, is een van de vele vrouwen die elke avond met hun handeltje bij station Hua Lamphong neerstrijken en hun lichaam verkopen. Ze bedienen tuktuk bestuurders en bouwvakkers, die zich geen dure massagesalon kunnen veroorloven. Maar ze gaan alleen mee met klanten die ze kennen, want de politie wil zich nog wel eens als klant voordoen.

De jackfruit ghosts hebben elk hun eigen zone

Niet ver vanaf het Grand Palace, in Khlong Lot op de Atsadang weg, strijken ’s avond phi khanoon neer, oftewel jackfruit ghosts. Ze heten zo, omdat ze opvallend onopvallend onder jackfruit bomen zitten, wachtend op klanten. Alleen wanneer een auto stilhoudt, komen ze tevoorschijn, onderhandelen over de prijs en gaan mee of trekken zich weer terug in de schaduw van de bomen.

De jackfruit ghosts hebben elk hun eigen zone: jonge vrouwen, transseksuelen, mannen en oudere vrouwen. Rond Sanam Luang staan aan de ene kant van de weg meest jonge en mooie vrouwen en aan de andere hun pooiervriendjes. De meeste meiden zijn vriendinnetjes van de bekende groep straatracers Vanz boys. Het gebied voor het Saran Rom Park is het werkgebied van mannelijke sekswerkers en in Khlong Lot staan voornamelijk oudere en minder mooie vrouwen.

Nong (20) maakt 1.500 tot 2.000 baht per nacht

Pa, een vrouw uit Zuiden, netjes gekleed, 58 jaar, zit elke avond en nacht van 10 tot 4 uur in Khlong Lot. Meestal verdient ze 400 tot 500 baht per nacht. Haar cliëntèle bestaat uit tuktuk bestuurders, taxichauffeurs en bouwvakkers. De meesten hebben niet veel geld of zijn ouder. Pa doet dit werk al sinds haar dertigste, sinds haar echtgenoot de benen nam. Haar zoon werkt ’s nachts op de markt en is niet op de hoogte van de nachtelijke werkzaamheden van zijn moeder.

De dames rond Sanam Luang heten tamarind ghosts, naar de bomen waar ze onder zitten. Nong (20) werkt er pas kort. Haar tarief is 500 baht, maar alleen om uit te gaan. Wil je meer, dan moet je je portemonnee open trekken. Haar vriendinnen hadden haar verteld dat ze er veel kon verdienen en dat klopt ook wel, want ze maakt 1.500 tot 2.000 baht per nacht.

Sinds vorig jaar is het aantal arrestaties van sekswerksters sterk toegenomen

Eenmaal in de drie maanden houdt de politie een razzia in Khlong Lot, Sanam Luang, Lumpini Park en Wong Wian in Chinatown. Gemiddeld worden honderd sekswerksters per keer aangehouden. Ze betalen een boete – de meiden bij het Grand Palace 200 tot 300 baht, de Lumpini-meiden 500 tot 1.000 baht – en worden daarna onmiddellijk vrijgelaten. Maar tal van meiden ontspringen de dans, want die worden gewaarschuwd door ‘beschermers’. In Khlong Lon komen ze op motorfietsjes langs om hun beschermingsgeld te incasseren.

Hoofdinspecteur Napanwut Liamsanguan zegt dat de raids niet tot doel hebben de sekswerksters te intimideren, maar bedoeld zijn de handel en het aantal werksters in de gaten te houden. Sinds vorig jaar is het aantal arrestaties sterk toegenomen: van 261 in de periode oktober 2011-september 2012 tot 936 sinds oktober 2012.

Klanten zijn ook strafbaar in Thailand, maar de bewijsvoering is zo goed als onmogelijk. De wet eist dat ze op heterdaad worden betrapt of er moet bewijs zijn dat de persoon al geëjaculeerd heeft. De strafmaat is niet mals: 3 jaar gevangenisstraf en/of een boete van maximaal 60.000 baht. Het artikel vermeldt niet of er ooit wel eens iemand is aangehouden en veroordeeld.

Jaarlijks bezoeken 500 prostituees het opvangcentrum van de stichting Swing

De Service Workers in Group (Swing) stichting bekommert zich om de sekswerksters. De medewerkers zoeken hen op, delen condooms uit, proberen hun vertrouwen te winnen en wijzen hen op het opvangcentrum van Swing, waar ze een dutje kunnen doen, een douche kunnen nemen, wat eten en zelfs medische verzorging kunnen krijgen, want drie dagen per week komt een gediplomeerde verpleegster. Jaarlijks bezoeken vijfhonderd meiden het centrum en de medewerkers spreken op straat met minstens drieduizend.

Swing noemt de sekswerksters ‘service workers’; de medewerkers discrimineren niet en vertellen hen ook niet met het werk te stoppen. Hooguit moedigen ze hen aan zelf een beslissing te nemen. En wie wil stoppen, wordt geholpen.

Bron: Spectrum, Bangkok Post

– Herplaatst bericht –