(Redactionele bronvermelding: 1000 Words / Shutterstock.com)
Het recente besluit van de Pheu Thai-partij om samen te werken met partijen die betrokken waren bij het gewelddadige militaire ingrijpen tegen roodhemd-demonstranten in 2010 heeft wellicht veel aanhangers van de beweging verbaasd. Toch is de geest van de beweging verre van gebroken.
“De roodhemden hebben altijd bestaan en zullen blijven bestaan”, aldus Thida Thavornseth, een voormalig leider van het Verenigd Front voor Democratie tegen Dictatuur (UDD), die de roodhemdenbeweging meer dan tien jaar heeft aangevoerd.
Hoewel Thida erkent dat de beweging de Thai Rak Thai (TRT) Partij en haar opvolgers, People’s Power en Pheu Thai, steunt, beschouwt ze ‘rood’ meer als een symbool voor de strijd tegen onrecht. Ze legt uit dat roodhemden mensen zijn die naar macht voor het volk streven.
Wie zijn de roodhemden?
Volgens Thida zijn roodhemden te verdelen in verschillende groepen: de ideologisch gedreven mensen, degenen die TRT bewonderen, zij die steun hebben ontvangen van TRT-politici en zij die als TRT-campagnevoerders werkten. Maar degenen die politiek actief blijven en democratische idealen nastreven, vormen de ideologische kern van de beweging, voegt ze toe.
“Als de tijd rijp is, zullen deze roodhemden weer opstaan om verandering teweeg te brengen. Ze zullen uiteraard niet geleid worden door Pheu Thai of degenen die trouw zijn aan Pheu Thai.”
Ontstaan van de beweging
De roodhemdenbeweging ontstond na de militaire coup in 2006 die de door TRT geleide regering van Thaksin Shinawatra ten val bracht. Thaksin vluchtte in 2008 het land uit en leefde in zelfgekozen ballingschap tot hij vorige week terugkeerde naar Thailand en werd gevangengezet.
De roodhemden verenigden eerst onder de Democratische Alliantie tegen Dictatuur (DAAD), die later werd hernoemd tot de UDD. Na het verbod en de ontbinding van TRT in 2007 bleven de roodhemden vechten tegen het militaire regime en eisen ze democratische hervormingen.
De houding van Pheu Thai en de rode kleuren
Hoewel de roodhemden nooit officieel deel uitmaakten van Pheu Thai, vestigden ze wel hun hoop op de partij. “Ze hoopten dat Pheu Thai op zijn minst positieve veranderingen in de Thaise samenleving zou brengen en gerechtigheid zou verschaffen voor de roodhemddemonstranten die in 2010 omkwamen,” zegt Thida.
Die hoop lijkt echter vervlogen nu Pheu Thai een coalitie heeft gevormd met partijen die betrokken waren bij het bloedbad van 2010.
Was hun strijd voor niets?
Thida antwoordt resoluut met “nee” en benadrukt dat de beweging succesvol is geweest in het mobiliseren van mensen rond een ideologie en het bevorderen van progressief denken.
Zij voegt eraan toe dat roodhemden bereid zijn om op elke partij te stemmen die hun overtuigingen deelt, en wijst op de verschuiving van Pheu Thai naar de liberale Move Forward-partij als bewijs dat roodhemden niet aan één enkele partij zijn gebonden.
Nog rood van binnen
Een roodhemd die op 19 mei 2010 als een van de laatsten het protestterrein bij het kruispunt Ratchaprasong verliet, vertelde onlangs aan Thai PBS World dat ze zichzelf niet langer als een ‘roodhemd’ beschouwt.
“Ik nam deel aan het protest van maart tot mei dat jaar. Gedurende die tijd zag ik met eigen ogen dat de demonstranten niet werden betaald om te sterven of om voor Thaksin te vechten. Ze waren daar om een beter politiek systeem te bewerkstelligen, in de hoop de levenskwaliteit in het land te verbeteren”, zei de 68-jarige vrouw.
Het voormalige roodhemd vertelde dat ze zelfs nu nog bereid zou zijn haar leven te geven voor een rechtvaardiger samenleving. Hoewel ze de beweging heeft verlaten, is ze trots op haar tijd met de roodhemden en hoopt ze dat er lessen worden getrokken uit het “verraad” van Pheu Thai.
“Ik weet dat Pheu Thai hen in de steek heeft gelaten. Het is pijnlijk, maar het is een les die ze moeten leren. Zo werkt de politiek nu eenmaal”, zei ze. Wat haar huidige levensdoelen betreft, zei ze dat ze zal blijven pleiten voor verandering en elke kans op verbetering zal nastreven.
Veranderende rollen
Sarayut Tangprasert, een verslaggever van de liberaal georiënteerde Prachatai, ziet de roodhemden als sterke voorstanders van representatieve democratie. Hij merkte op dat de plattelandsbevolking, die de kern van de beweging vormt, heeft geprofiteerd van de grondwet van 1997 en het beleid van Thai Rak Thai, zoals universele gezondheidszorg.
“In de loop der tijd hebben de roodhemden geleerd dat stemmen daadwerkelijk hun leven kan verbeteren, en zij hebben zich aangesloten bij verschillende politieke bewegingen,” zei hij.
Sarayut markeert het begin van het einde van de roodhemdenbeweging bij het harde optreden in 2010, met de staatsgreep van 2014 als de definitieve doodsteek. “Toen gingen de roodhemden uiteen en kozen hun eigen pad. Hun politieke rollen zullen nu definitief veranderen,” zei hij.
Het populariteitsprobleem van Pheu Thai
De populariteit van Pheu Thai is gedaald naar 62,24%, terwijl Move Forward is gestegen naar 62,39%, volgens een recente peiling van Sripathum University en D-vote. Andere politieke partijen hebben geen dergelijke grote schommelingen in steun ervaren.
Hoewel Move Forward de laatste algemene verkiezingen won, slaagde de partij er niet in een regering te vormen, nadat de door de junta benoemde 250-koppige Senaat hun premierskandidaat had geblokkeerd.
De op een na grootste partij, Pheu Thai, liet Move Forward vallen en vormde een coalitie met voormalige militaire rivalen, zoals de United Thai Nation en Palang Pracharath, om een regering te vormen. Beide partijen nomineerden de voormalige coupplegers generaal Prayut Chan-o-cha en generaal Prawit Wongsuwan als hun premierskandidaten. Zowel Prayut als Prawit waren betrokken bij het gewelddadige optreden van 2010, waarbij minstens 90 mensen omkwamen.
Thida besluit: “Ik heb empathie voor Pheu Thai, maar ik ben het er niet mee eens. Het is ook triest dat het land op deze manier een regering heeft kunnen vormen.”
Bron: Thai Public Broadcasting Service
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand24 oktober 2024Buitenlandse investeringen in Thailand bereiken hoogste niveau in tien jaar
Nieuws uit Thailand24 oktober 2024Verhoogde PM2.5-waarden in Bangkok nieuwe maatregelen volgen
Nieuws uit Thailand24 oktober 2024Armoede in Thailand vermindert aanzienlijk maar regionale uitdagingen blijven bestaan
Nieuws uit Thailand24 oktober 2024Thailand werkt aan wet voor groot casino complex dat toerisme moet stimuleren
Fijne info voor de beeldvorming.
Bedankt
Misschien kun je de relatie tussen de red shirt beweging en de PT het beste vergelijken met de relatie tussen de linkse vakbeweging en de PvdA.
Toen de PvdA aan de macht kwam in Nederland werden een aantal zaken op het gebied van arbeid en arbeidsvoorwaarden geregeld. Daarbij moest wel water in de wijn omdat de PvdA geen absolute meerderheid had en daarnaast rekening moest houden met de belangen van de werkgevers, lees de werkgelegenheid en economische ontwikkeling als geheel. De PvdA verloor van haar gland en is nooit meer de partij geworden van den Uijl, van Dam en Schaeffer. Het vervreemde de vakbeweging van zich.
Ik voorspel eenzelfde soort ontwikkeling in Thailand. Door met de generaalspartijen te gaan regeren vervreemdt de PT zich van de basis en de basis wordt bespeeld door populistische maatregelen, bedacht door Thaksin. Maar het volks is niet zo dam meer als vroeger en de MFP zal dw onder vabn de uitblijvende vooruitgang blootleggen, denk ik. Veel goede wetsvoorstellen die – noodgedwongen – door de regeringspartijen worden afgestemd. De afrekening is in 2027.
Als Heer T zijn portemonnee weer trekt is hij in 1 klap weer populair bij velen.
Maar misschien is 500 thb niet meer voldoende anno 2023
De peiling is wat onduidelijk beschreven. Het zit zo: zouden er vandaag verkiezingen zijn dan zou 49% MFP vd stemmen krijgen (tegen 30% in de afgelopen verkiezingen), dat is een stijging van 62%. PT zou nu 10% van de stemmen krijgen (tegen 28% tijdens de verkiezingen), een daling van 62%.
Beste Rob, ik durf het bijna niet te zeggen want de wind meteen van voren, maar de door jou beschreven winst is niet de verdienste van die ene die jij bedoelt (durf de lettercombinatie MFP haast niet meer te gebruiken) maar door de uiterst ontkennende handelwijze van een aantal partijen jegens de uitkomsten van 14 mei jl. De Redactie staat Chris toe de vergelijk te maken van de samenwerking destijds van de PvdA met de linkse vakbeweging en hoe uiteindelijk zij van elkaar verwijderd raakten: zij zullen mij toestaan op te merken dat de virtuele winst van de MFP vergelijkbaar is met die van BBB en ‘Pieter Omzigt’. Dat is niet vanwege hun goede werken, want die zijn er (nog) niet, in tegenstelling tot hun intenties, maar omdat Rutte c.s. er zo’n zooitje van heeft gemaakt. Maar inderdaad: genoemde groeperingen hier en daar dienen hun kansen te krijgen.
Het Thaise parlement telt 750 zetels. 250 Zetels zijn sowieso voor het leger (althans, senatoren gelieerd eraan). Voor een meerderheid heb je 376 zetels nodig, waarvan 250 hiervan al “zeker” zijn. Om te winnen heb je dus 126 zetels nodig, oftewel 16,8% van de stemmen. Als PT op 10% komt, dan heb je links en rechts nog wat stemmen nodig. Hetgeen eenvoudig is en natuurlijk ook precies de bedoeling van de junta toen ze deze constructie optuigden. Er zal dus niets veranderen totdat de echte revolutie uitbreekt.
Goede redenering behalve het feit dat de militairen (en ook het volk) niet rekenden op de 10% van PT voor de benodigde stemmen voor de militairen. Zonder steun van PT komen de militairen nergens, ondanks de ingerichte constructies.
De roodhemdenbeweging is een basisbeweging die nog altijd, misschien meer dan ooit, verankerd is in ruraal Thailand. Ze heeft politieke vertakkingen maar is vooral een sociaal netwerk.
Ik zie de voormannen van de roodhemden heel vaak als de stuwend krachten en werkers in het beheer van drinkwatervoorziening (collectief beheerde drinkwatermachine met omkeer osmose, 1 thb per liter drinkwater), bij de bouw, onderhoud en exploitatie van het irrigatienetwerk, in de werking van de lokale gezondheidsdiensten, bij de organisatie van diverse sportmanifestaties en festiviteiten (ook royalistische), in pop-up resto’s, bij straatvuil opruimacties, bij de organisatie van de maandelijkse lokale artisanale markt, enz … Ik zie ze ook dikwijls als trekker/organisator van collectieve aankoop en verkoop van landbouwbenodigdheden.
Hetgeen de roodhemden daar doen is basale noodzaak voor de mensen in rurale dorpen. Zonder zou de levenskwaliteit er daar nog op achteruitgaan.
Het zou best kunnen dat de titel van het artikel omgekeerd luidt: Betekent de roodhemdenbeweging het einde van Pheu Thai nu de kopstukken met de rat en slang slapen?
ik denk dat de door PT geleide regering op termijn (volgende “verkiezingen”) het einde van PT betekent.
Overigens begreep ik, dat heer Th slechts gedeeltelijke gratie zou hebben gekregen: 1 jaar i.p.v. 8 jaar achter de – speciaal voor hem goudgeverfde — tralies.