Suvarnabhumi Airport: top of flop?
Suvarnabhumi Airport: lange rijen wachtenden
Door Harold
Suvarnabhumi Airport, het enige vliegveld op de wereld waarvan je de naam anders uitspreekt, wil de dienstverlening verbeteren en zich in de top-10 van de beste luchthavens op deze aardbol gaan nestelen.
Ambities
Ambitieuze berichten van deze gateway naar Zuid-Oost Azië, maar er zal nog wel een hele hoop moeten gebeuren voor dit gerealiseerd is. Laten we beginnen met de klantvriendelijkheid op deze moderne airport aan de hand van een ervaring waar iedere Thailandganger zich in kan vinden. We kennen het allemaal wel. Vlak nadat je bent opgestegen krijg je het bekende briefje voor je neus.
Voor de meesten van ons is het invullen daarvan ondertussen gesneden koek. En dus weet ik ook dat je pak ‘m beet tien uur later achter in de rij mag aansluiten bij de balies van de Immigration. Ik slaak een diepe zucht en sluit mijn ogen maar weer. ‘Misschien valt het deze keer wel mee’, denk ik bij mezelf. Eenmaal geland betreed ik het vliegveld en zet met grote passen koers richting de balie. Als ik daar als een van de eersten ben, laat ik in ieder geval de anderen achter me.
Wachten duurt lang
Ondertussen zie ik een groot bord met daarop de woorden ‘Welcome in Thailand’. Uhu… Ik draai de hoek om en bingo: weer een lange rij. Vind je het gek, als er van al die balies maar drie open zijn. Voor me staat een grote groep Russen die in de veronderstelling zijn dat zij via de reguliere controle zo het land in kunnen. Ik denk van niet, en inderdaad, op het moment dat ze bij de balie hun paspoort laten zien krijgen ze te horen dat ze eerst naar de Immigration Office moeten om daar alles in orde te laten maken. Dus de hele bups Russen verdwijnt uit de rij nadat ze tien minuten consternatie aan de balie hebben staan maken om niets.
Goed, nog een paar toeristen voor me en het is mijn beurt. Na tien minuten wachten mag ik en groet vriendelijk. ‘Pasport’, snauwt de dienstdoende dame. Ze gaat driftig met mijn paspoort aan de haal en niet veel later volgt een nieuwe instructie: ‘look into camera’. Ook dat doen we uiteraard met een glimlach. De stempels worden gezet en ik mag door. Gelijk bekruipt me dat goede gevoel weer. Ik ben terug in mijn geliefde Thailand! Het zou fantastisch zijn als dat goede gevoel er al is op het moment dat je het vliegtuig opstapt. Volgens de hoge piefen van Suvarnabuhmi gaat dat snel gebeuren, maar wanneer precies? Dat blijft in Thailand altijd de vraag…
Ik prijs me altijd gelukkig dat ik aan de loketten van de Thai zelf mag aanschuiven. Met enig medelijden maar ook huiver kijk ik altijd naar de rijen met toeristen die staan aan te schuiven bij de loketten die zijn geopend voor de paspoort controles van de farangs. We staan dan ook altijd als een van de eerste aan de band waar de koffers aankomen en zijn lekker snel weg van dat vliegveld.
Wat betreft de vriendelijkheid aan die loketten……..ze staan niet model voor de rest van Thailand gelukkig.
Ik mijd altijd de rijen met mensen uit de regio. Die hebben veelal het formulier niet juist ingevuld. Ook bij de farang komt het ook voor dat het formulier niet juist is ingevuld. But who cares. Dan maar een kwartiertje langer in de rij staan. De “snelle” gasten denken slim te handelen door als een gek naar het immigratie loket te hollen. Die zijn dan idd snel klaar, maar moeten bij de bagageband altijd wachten op hun koffer. De gewonnen tijd bij de immigratie wordt bij de bagageband weer verloren. Je bent op vakantie, geniet van het moment, ook op de airport Suvarnaboemboem!
Als Thailand niet snel wat gaat doen aan haar politieke problemen, worden de rijen voor immigration vanzelf korter…
Nadat ik de balie ben gepasseerd en om me heen kijk ben ik die rij en formulieren allang weer vergeten. Heerlijk zodra je door de deuren van het vliegveld naar buiten stapt. Onbeschrijfelijk gevoel.
Weinig tot geen problemen met de Thaise immigratie. 10 minuten (vaak zo of minder) of max. 20 minuten wachten heb ik geen problemen mee.
Ga maar eens naar Australie daar is de kans veel groter dat je vakantie pas begint naar de douane (daar willen ze alles van je weten en kijken ze al je spullen in (tot de foto’s in de camera toe en als de batterij leeg is gaan ze met het geheugenkaartje ff ergens anders kijken)).
PS: In Macau zie je (de Chinezen) echt rennen naar de loketten ……………… gokken.
mj, snap het wel, altijd rot om aan te schuiven,maar eenmaals er voorbij, is het een hemel die open gaat 🙂
Ik heb een paar jaar geleden de grens met Cambodja overgstoken bij Poi Peth. Het was een belevenis, je moet ook over stalen zenuwen beschikken. Wat een corrupte gasten daar. Het visum voor Cambodja moet in USD betaald worden, anders kom j er niet in. Het visum kost 20 USD, maar ik moest wel 30 USD neertellen of de tegenwaarde daarvan in baht, duizend stuks. Dat heb ik aanvankelijk geweigerd, uiteidelijk toch maar slechts 25 USD betaald.
Bij de Thaise immigratie werd ik geholpen door een onbeschofte juffie van nog geen 25 jaar. Ze was werkelijk onbeschoft. Aangezien ik een farang ben, maar wel eentje met het uiterlijk van een Thai, werd mijn NL paspoort grondig bekeken. Op zich is daar niets mee. Wel de vraag die ze stelde. Waar ik ben geboren, waarop ik zei dat ik Nederlander ben, wijzend op mijn paspoort. Dat vond ze kennelijk niet zo leuk. Na overleg met een collega en nadat ik haar had verteld in welk hotel ik logeerde in Pattaya, plaatste zij een stempel in mijn paspoort en smeet ze het paspoort naar mij toe.
Na een weekje Cambodja – Phom Penh en Shihanoukville -stond ik weer in de rij bij de Thaise immigratie en weer bij dezelfde tuthola van een week eerder. Dit keer geen enkele vraag en na het stempeltje werd het paspoort wederom naar me toe gesmeten. Sommigen kunnen inderdaad asociaal zijn.
Ik heb ook veel slechte ervaringen en dat merk je pas als je uit een land als de Philipijnen komt. Daar weten ze hoe het hoort en zijn uiterst beleefd en begroeten je met welcome to the Philipines.De laatste keer dat ik uit de Philipijnen kwam vroeg een arrogante racistische douane ambtenaar wat ik hier kwam doen. Vertelde die ongeloofelijke eikel dat ik hier al jaren woon en een retirement visum had waarop hij antwoorde;No not eb.
Ik pakte mijn paspoort terug en showde hem mijn visa en toen was hij zo beledigd dat hij elke bladzijde uitvoerig ging bestuderen waarna lange tijd ik mijn paspoort kreeg toegesmeten. Men moet nog veel leren op gebied van service en vriendelijkheid want het zijn een stel onbeschofte en ongemanierde vlegels.
Je moet de autoriteiten los zien van de betreffende luchthavens. Ze zijn daar geen personeel en voeren daar enkel hun controles uit, ze zijn geen dienstverlenende instantie die klantvriendelijk hoeven te zijn.
Burger Luchthavens zijn ze liever kwijt als rijk omdat ze alles ophouden met controles (immigratie en Douane) en niets toevoegen mbt service tot de klanten/reizigers.
Maar willen we dat zelf, als er totaal geen controles zijn.
Ik denk dat je overal wel een figuur tegen kan komen die het aan sociale vaardigheden ontbreekt, maar dat geld voor beide partijen.
Ik vlieg zo’n 3-4 keer per maand van/naar Suvarnabhumi en ik vind het een enorm efficient vliegveld. Af en toe zijn de rijen bij paspoort controle inderdaad erg lang, maar meestal valt dit erg mee. Dit kun je het vliegveld ook niet aanrekenen. Zo’n 80% van de tijd ben ik in 20 minuten van gate naar taxi stand.
Ben van plan vanaf via Chiang Mai te vliegen naar Surat Thani via Bangkok met Airsia, moet dan wel zo’n 6 uur doorbrengen (sncahts) op Suvarnabhumi Airport. Denk niet dat het dan nut heeft een hotelletje te boeken, is er op het vliegveld dan nog genoeg te doen? Of kan je ergens chill uitrusten/liggen? Misschien dat er iemand ervaringen mee heeft… hoor het graag!