Wordt Myanmar een geduchte concurrent voor Thailand?
Myanmar
Nu Myanmar zich meer openstelt voor de rest van de wereld, lijkt het direct al een toeristische ‘hotspot’ te worden. Het is nu al moeilijk om er een hotelkamer te vinden.
Moet Thailand de ontwikkelingen bij het buurland vrezen? Gaat Myamar toeristen in de regio wegkapen?
Onontdekt deel van Azië
Reizigers en investeerders stromen toe om dit tot voor kort onontdekte deel van Azië te bezoeken. Gevolgen: de weinige hotels zijn overvol, de kamerprijzen worden verdubbeld en vliegmaatschappijen moeten wachtlijsten aanleggen.
Nu het land het juk van de militaire dictatuur afwerpt en niet langer taboe is voor reizigers, lijkt het hard op weg dé toeristenbestemming van 2012 te worden. Myanmar kan het geld dat de buitenlanders met zich meebrengen goed gebruiken, maar het land heeft moeite de toestroom in goede banen te leiden.
Avontuurlijke reizigers
Tegelijkertijd moet het besluiten hoe vér het de deuren wil openzetten. Wil het een met toeristen overstroomd land zoals Thailand worden of moet het zich richten op kleinschaliger toerisme om zo de oude cultuur en charme intact te houden? Momenteel is Myanmar het soort plek waar vooral avontuurlijke reizigers zich thuis voelen. Het is een boeddhistisch wonderland met in het rood geklede monniken, fietsriksja’s en overblijfselen uit het Britse koloniale tijdperk. Er zijn geen vetigingen van Starbucks, McDonald’s of westerse hotelketens, maar dat kan, in het slechtste geval, snel veranderen.
Buitenlandse investeerders aantrekken
Nieuwe wetten maken het gemakkelijker voor buitenlandse hotelketens om zaken te doen in Myanmar. De autoriteiten vinden dat het land meer restaurants nodig heeft om aan internationale smaken te voldoen, meer autoverhuurbedrijven, meer vliegtuigen om toeristen te vervoeren, meer Engelssprekende gidsen, meer van alles. “We hebben vooral meer hotels nodig. We hebben grote hotelketens nodig”, zegt Kyi Kyi Aye, adviseur van het nationale toeristenbureau. Hij helpt Myanmar in het buitenland te promoten en buitenlandse investeerders aan te trekken. “Toerisme groeit snel en dat betekent dat er vele obstakels te overwinnen zijn.”
Reisbureaus geven de tips voor degenen die een bezoek aan Myanmar overwegen: neem veel contant geld mee, want het land heeft een ‘alleen-contant-geld-economie’. Bijna nergens worden creditcards geaccepteerd. Laat mobiele telefoons thuis want die werken er niet. Wees voorbereid op broeierige en zweterige ritjes, want taxi’s hebben geen airconditioning.
Toerisme groeide 30%
In 2011 groeide het aantal toeristen met bijna dertig procent. Dat waren nog altijd maar zo’n 816 duizend mensen, ter vergelijking: negentien miljoen mensen bezochten dat jaar Thailand. Rangoon heeft momenteel vijfduizend hotelkamers waarvan er slechts drieduizend geschikt zijn voor toeristen, zegt Maung Maung Swe, vicevoorzitter van het nationale toeristenbureau. De hotels zijn overvol.
”De stad moet snel meer hotels bouwen”, zegt Ram Nurani, manager van het Park Royal Hotel. Ook The Strand, een van de koloniale hotels waar Rudyard Kipling en Somerset Maugham sliepen toen het land nog Birma heette, is vol. Kamers doen vanaf 550 dollar per nacht. “We zijn al voor de hele maand volgeboekt. We doen ons best mensen naar andere hotels over te plaatsen, maar dat is niet gemakkelijk”, zegt hotelmedewerker Khin Sandar.
‘Geen tweede Thailand’
Velen hopen dat Myanmar niet hetzelfde lot beschoren zal zijn als Thailand, dat enorm profiteerde van massatoerisme, maar waar steden inmiddels vooral magneten zijn voor backpackers en de seksindustrie. Zij zien liever een gelimiteerd soort toerisme, zoals in Bhutan. “Hoewel we ver achterop liggen, denk ik niet dat dat slecht is. We willen voorzichtig met Myanmar omgaan, het is een kwetsbaar”, zegt Su Su Tin, die een reisbureau heeft en lid is van een consortium van meer dan honderd hotels, vliegmaatschappijen en touroperators.
In overleg met het ministerie van toerisme werd onlangs besloten vooralsnog maar een beperkt aantal toeristen toe te laten. “We waren het er over eens dat we nog niet moeten beginnen met het afgeven van inreisvisa bij aankomst. Dat zou het zeker makkelijker maken om naar Myanmar te reizen, en dan zou iedereen kunnen komen, maar daar zijn we nog niet klaar voor”, aldus Su Su Tin.
Ook de verkoop en sloop van koloniale gebouwen is stopgezet tot er een strategie is ontwikkeld, vertelt historicus Thant Myint. “Rangoon is een van de laatste steden in Azië waar veel negentiende en twintigste-eeuwse architectuur nog intact is”, zegt Myint. “We hebben nu de kans de ergste fouten die de rest van de regio heeft gemaakt te voorkomen.”
Het ziet er naar uit dat Burma over een jaar of vijf een lange neus zal gaan maken naar de grote buurbroer Thailand, zeker wanneer het gezonde verstand, wat ik aflees uit de uitspraken van Su Su Tin en anderen, zal zegevieren.
Een jaar of vijf? Twintig a dertig jaar zul je bedoelen en dan nog moet men daar wel eerst orde op zaken stellen qua politiek en maatschappij.
De deur mag op een kier staan, maar het is nog steeds een dictatoriaal geregeerd land, waar nog steeds politieke tegenstanders uit de weg worden geruimd.
Oude koloniale gebouwen in stand houden? Prima! Dan is er tijd en ruimte om te beginnen met het opruimen van de middeleeuwse krotten, waar de gewone bevolking in moet leven. Ik ben ooit eens bij Mae Sot de grens over geweest, binnen een half uur waren we terug in Thailand, in die ellende wil ik niet verblijven.
Thailand heeft de komende decennia niets, maar dan ook niets te vrezen van Burma, eerder geloof ik dat Cambodja en wellicht Vietnam de concurrenten zijn/worden.
@Gringo,
Ik denk dat je de ontwikkeling van Thailand in toeristische zin, niet kunt vergelijken met het potentieel dat er is in Burma. Thailand kwam in opkomst in de jaren tachtig, tijdens een internetloos tijdperk. Alles gaat allemaal veel sneller.
Je hebt natuurlijk helemaal gelijk wat betreft het feit dat het nog steeds een dictatuur is, waar heel langzaam de teugels worden losgelaten. Daar komt nog een bij dat er wel een hele grote Verzoeningscommissie samen gesteld moet worden wil dit land een eenheid worden, waar iedereen een even groot deel van de koek krijgt. Er zijn nogal wat mensen en mini-legers met liters bloed aan hun handen.
Dat gezegd, 5 jaar is een lange tijd, zeker gezien de ontwikkelingen die zich in het afgelopen jaar hebben afgespeeld. Mocht het land werkelijk open worden gesteld dan zal het als een magneet werken op toeristen die terugverlangen naar Thailand van de jaren ’70, Vergeet dat niet.
Daat komt nog bij dat Burma honderden eilanden in de Andamaanse zee heeft slapen, die qua schoonheid zeker niet onderdoen voor de mooiste eilanden van Thailand.
Twintig jaar? Volgens jou? We zullen het gaan zien, maar zoveel geduld hebben zelfs de Burmese generaals niet.
Ik heb daar ergens eens een heel artikel over gelezen over Burma en het Toerisme.
Het gaat zekers geen 20 jaar duren. Het probleem ligt aan de infrastructuur. De wegen, en ander vervoer, hotels etc. kunnen de opvang van grootschalig toerisme (nog) niet aan, als dit allemaal eens is geregeld kon het wel eens heel hard gaan.
Toen ging er iets mis.
Het land is ook nog is rijk aan grondstoffen, het zal niet zo gek lang meer duren dat de chinezen en Japanners, alsmede de amerikanen, zo bereidwillig zijn om hen hier van af te helpen, die zullen het benodigde kapitaal kunnen verstrekken, om dit op te bouwen.
Myanmar is ook nog eens goedkoper om te leven, dus tel maar uit.
Die zullen er inderdaad snel bij zijn. Maar zoiets opbouwen duurt toch jaren en 20 jaar is eigenlijk niet zo lang. De vraag is of Myanmar dan nog wel zo goedkoop zal blijven want de prijzen zullen zich eveneens ontwikkelen.
We zullen eerst maar eens de verkiezingen afwachten…
Kom ieder jaar regelmatig in Myanmar. Leuk om te lezen dat sommige mensen de keuze maken tussen “Burma” en “Myanmar” 🙂