Mae Sam Laep, een pure parel
Mae Sam Laep
Meer dan twintig jaar geleden bezocht ik Mae Sam Laep, een kleine plaats op ongeveer 50 kilometer van Mae Sariang gelegen. Deze kleine grensplaats ligt aan de Salween rivier die over een afstand van 120 kilometer de grens tussen Thailand en Birma vormt.
De Salween ontspringt in het hoog gelegen Tibet, is 2815 kilometer lang en heeft een verval van ruim 5000 meter en is de langste rivier in zuidoost Azië.
Ontwikkeling
In twintig jaar tijd is er wel het een en ander veranderd. Destijds was de plaats nagenoeg onbereikbaar en kwamen we er terecht door bemiddeling van een hotel waar we in Mae Sariang logeerden. Een vrachtwagen nam ons als ‘extra bagage’ mee. De weg voerde midden door de wildernis en was voor normale auto’s onbegaanbaar. Inmiddels is het een en ander veranderd. De ongeveer 50 kilometer lange weg vanuit Mae Sariang is voor een groot deel geasfalteerd, maar een niet onaanzienlijk deel bestaat uit een verharde weg met heel wat gaten en bulten. Voor een motorbike redelijk te berijden, maar onze Toyota Yaris wilden wij, ondanks een prima verzekering, daaraan niet blootstellen.
Salween rivier
Links en rechts wat informatie inwinnend over de transportmogelijkheden bracht ons bij de bezitter van een songthaew, zo’n open transportbusje met twee banken, die het ritje wel zag zitten. Afhalen bij ons hotel en nadat we alles wat we wilden zien en ondernemen in Mae Sam Laep weer terug naar Mae Sariang. Kortom we hebben de deal gesloten.
De rit er heen
Keurig op tijd komt de man op de afgesproken tijd in de ochtend voorrijden en gaat de rit van start naar de grensplaats met heel veel fijne herinneringen. Na bijna anderhalf uur bereiken we Mae Sam Laep en eerlijk gezegd zijn we blij niet met onze huurauto de 10.000 baht eigen risico in de waagschaal te hebben gesteld.
Mae Sam Laep
De plaats zelf is ook na twintig jaar nog een pure parel voor de ware liefhebber. Toeristen zie je er nauwelijks en tijdens ons verblijf zagen wij werkelijk geen enkele toerist.
Afgaande op het uiterlijk bestaat de bevolking uit een mengelmoes van nationaliteiten en bergstammen en is bovenal een vriendelijk en behulpzaam volk. Het straatje naar de haven aflopend kom je veel kleine ‘winkeltjes’ met handelswaar, kenmerkend voor een kleine grensplaats, tegen. Geen geleur met handelswaar, noch het eindeloos aanklampen voor een boottocht over de rivier. Toch willen wij een vaartocht maken en daarvoor worden netjes aangesproken door slechts een persoon. We vertellen hem eerst een korte wandeling te willen maken en daarna terug te komen.
Op ons gemak wandelen we rond, maken mooie foto’s van prachtige mensen, en raken met handen en voeten pratend overal een beetje thuis. Nergens druipt de commercie tot vervelends toe er van af en je bemerkt dat de mensen het als leuk en aardig ervaren om met je in contact te komen. Overigens ligt zoiets ook voor een groot deel aan jezelf.
Salween rivier
De Salween rivier
Mae Sam Laep en een boottocht over de Salween rivier zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus zoeken we onze bootsman van het eerste uur weer op, spreken een prijs af en stappen met ons tweetjes op de boot. We kunnen naar links of naar believen naar rechts en zelfs beide kanten uit. We gaan naar rechts en genieten links van het uitzicht over Birma en rechts Thailand. Na goed een half uur varen leggen we rechts -dus in Thailand- aan en wandelen naar een allerliefst klein dorpje. Overal vriendelijke mensen en kinderen die ons met een wai begroeten. Bij een schooltje worden we leuk ontvangen, maken een paar foto’s en worden door de kleintjes toegezongen.
Je hart gaat er bijna van smelten. Geen pracht en praal, geen grote huizen en villa’s, maar slechts zeer eenvoudige op palen staande eenvoudige huisjes of wat daar voor door mag gaan. De mensen zijn in onze ogen arm, doch uiterst vriendelijk, puur en zo te zien ook tevreden. Iets wat wij levend in een toch zeer welvarend land steeds minder ervaren. Ook landgenoten wonend in Thailand moeten zich daar maar eens van bewust worden. Dan mopperen we niet meer over dat zo door velen verguisde vaderland.
Over een aantal maanden gaat deze man weer met een tevreden gevoel naar huis en moet voor 1 april het aangiftebiljet voor de belasting weer zijn ingevuld. Belasting betalen doe ik echt niet van harte, maar terugdenkend aan alles wat ik in Thailand heb gezien en meegemaakt toch met een goed en tevreden gevoel. Het leven is kort en elke dag kan een feestdag zijn, maar de slingers moet je wel zelf ophangen. Dat deed ook onze bootsman toen hij vol trots voor de terugvaart ons een nieuwe reisgenoot voorstelde: een mooie gitzwarte geit.
– Herplaatst bericht –
Mae Sam Laep op mijn lijstje gezet voor een toekomstig bezoek, Joseph. Dank ook voor je positieve afsluiting van het verhaal, waar ik het alleen maar grondig mee eens kan zijn? Weg met die ‘verzuring’!
Aparte rivier die Salween. Hij is inderdaad vaak niet goed op de (Thaise) kaarten te vinden. Hij is bij lange niet de langste rivier van zuid oost azie maar doordat ie uit Tibet komt heeft hij ook eigenshappen dat veel mineralen in de omgeving er van te vinden zijn. Het gebied rondom Mae Sam Leap is ook moeilijk op de kaart te vinden. Dat kan bewust zijn want het is een gebied met kleine bevolkings groepen die vaak nog geen kans hebben gehad om de Thaise nationaliteit te krijgen. Bewust in het vrij onherbergzaam weglaten uit de ontwikkeling lijkt het. Ook zijn er een paar al erg lang bestaande vluchtelingen kampen waar erg veel burmezen wonen in niet al te lekkere omstandigheden. Ook dat wordt niet vaak vermeldt als je dat gebied probeert te bezoeken. Als je het landschap rondom Mae Sam Leap in wilt gaan pas dan op want de wegen zijn erg slecht en erg steil en smal. Een erg onontgonnen gebied, deels bewust zo denk ik. Je mobieltje en wifi is ook daar meestal onwerkbaar, dus als je een ongelukje krijgt kan je niet makkelijk dat doorgeven. Mijn bezoek aan dat gebied deed Thailand als land niet in mijn waardering stijgen. Maar inderdaad dus erg onontgonnen.
Hallo Joseph, heb even met Google Maps gekeken. Daar wordt de Salween aangegeven als “Thanlyin River”, klopt dit? Is zo mogelijk de ene naam Thais en de andere Burmees, of heb je nog een anekdote over de herkomst van de naam. Bedankt voor de tip, ik ga die kant zeker nog een op.
Groet, Paul Schiphol
Paul, Heb ook even naar Google Maps gekeken maar kom de rivier daar tegen als Salawin. Op internet ook weer de meer Engelse benaming Salween River. De benaming Thanlyin River ken ik niet. De plaats Mae Sam Laeb is vernoemd naar het kleine riviertje de Sam Laeb. Maar ook hier weer diverse naamgevingen. Kijk maar naar de foto bij het artikel Mae Sam Lab, maar je komt ook Laep en Lap tegen. Als je er naar toe gaat geen enkel probleem, want je komt bijna automatisch bij die ene grote rivier die de grens vormt terecht, Salween of Salawin en op mijn Thaise routekaart als Sa La Win aangegeven
Joseph, opnieuw gegoogeld, dieper “ingezoomd” op de kaart om meer tekst te krijgen. Ook ik heb het nu gevonden, de rivier wordt aangegeven als Salawin, maar verder noordelijk komt de naam Thanlyin weer in beeld. De rivier heeft of, in de verschillende stroomgebieden een andere benaming, danwel is er mogelijk toch sprake van een Thaise en Burmese naam. Worst, de plek is duidelijk, ga er zeker een keer naar toe.
Bedankt. Paul Schiphol
Ja, is prachtig en de stemming precies zoals je het beschrijft! Ik was er enkele jaren geleden. Toen vlogen er nog wel eens kogels over de rivier. Jammer dat je daar niet gewoon Myanmar kunt bezoeken, maar het is daar een totaal rechteloos gebiet met vele roversbenden!
Wat een gediscussieer over die naam.
Kijk Wiki Engels en je vindt gewoon volgende:
‘The Salween or, officially, Thanlwin River; Thai: Mae Nam Salawin; known in China as the Nu River is a river about 2,815 kilometres long that flows from the Tibetan Plateau into the Andaman Sea in Southeast Asia.
Zo bijzonder toch niet.
De (Nederlandse) Maas heet ook la Meuse in Frankrijk.
Hallo,
Dank voor het mooie stukje.
Ik heb een vraag; ik ben jaren geleden eens naar mae sariang geweest. Vond het prachtig daar. Weet je nog een mooie plek om te overnachten daar ?
Wil dus nu ook mae sam laeb bezoeken…..
Was het een dagtocht, of hebben jullie daar ook overnacht?