Stelling van de Week: “Als je een inhalige Thaise (schoon)familie hebt, doe je zelf iets verkeerd!”
De stelling van deze week is dat als je als farang een inhalige Thaise (schoon)familie hebt, je daar zelf ook schuldig aan bent. Dat vraagt om een toelichting.
We kennen allemaal de clichés en de vooroordelen wel als je een relatie hebt met een Thai: “Je krijgt de hele familie erbij, je wordt tot het laatste bahtje leeg geschut. Ze zoeken alleen maar een sponsor, de familie gaat voor alles. Zijn allemaal geldwolven. De Buffalo is ziek en moet naar het ziekenhuis, kan je even wat geld overmaken”.
Hier op Thailandblog worden er door bepaalde personen continu geklaagd over (schoon)familie en hun onstilbare honger naar knaken.
Doodvermoeiend om iedere keer weer te lezen. Want:
- Tenzij ze het uit je portemonnee hebben gestolen, heb je het zelf gegeven. Dus jank niet zo. Als je naar het casino gaat en je zet honderd euro op rood, dan ben je ook alles kwijt als het balletje op groen valt. Ga je dan ook klagen bij de directie van het casino?
- Als je zelf geen inzicht hebt in of het gegeven geld goed wordt gebruikt, kan je het beter ook niet geven.
- Je merkt toch snel genoeg als de familie een bodemloze put blijkt te zijn?
- Waarom heb je van tevoren geen afspraken gemaakt?
- Je kan toch ook ‘nee’ zeggen als ze om geld zeuren?
Afspraken maken over financiën
Vanzelfsprekend moet je afspraken maken over financiële zaken. Al is het maar om het verwachtingspatroon bij te stellen. Ik heb destijds tegen mijn vriendin gezegd: “Ik zal je financieel helpen, maar wat jij met het geld doet wat ik je geef moet je zelf weten. Als je het aan je familie wilt geven prima. Ik geef niets aan je familie. Ik heb met jou een relatie en niet met je familie” Duidelijk toch?
Zelf helpt mijn vriendin haar familie af en toe met wat geld, meestal in de vorm van een gift en soms een lening. Prima, moet ze zelf weten, het is haar geld want gegeven is gegeven. Toen haar broer een keer 2.000 baht van haar leende en niet terugbetaalde, heeft ze het contact met hem verbroken. Dat is inmiddels al 2 jaar geleden.
Ik heb dus ook nooit 1 baht aan de familie van mijn vriendin hoeven geven en ze vragen mij er ook niet om. Natuurlijk ben ik geen ‘Cheap Charly’ dus ik betaal af en toe de boodschappen als we daar zijn. Of trakteer op een dagje uit en een etentje, maar daar blijft het ook bij.
Voorbeeld uit de praktijk
En om nog eens te illusteren dat niet alle Thai hetzelfde zijn, nog even dit voorbeeld. Ik heb er al een keer wat eerder over geschreven. Het gaat over de zus van mijn vriendin. Ze heeft een gezin met twee kinderen en een man die werkt als nachtwaker. Beiden zijn laag geschoold, maar zeker niet lui of gemakzuchtig. Zelf helpt ze bij het oogsten van groente en fruit in de buurt en ontvangt zo af en toe wat extra geld. Hele lieve en zorgzame mensen maar het is iedere dag weer de eindjes aan elkaar knopen om rond te komen, met twee schoolgaande en opgroeiende kinderen.
Ze wonen landelijk op een stuk grond van de ouders van hem. Het huisje lijkt op het oog nog redelijk, maar schijn bedriegt. Geen geld voor een kleurtje aan de buitenkant. Geen tegels op de vloer maar beton. De badkamer (dat is eigenlijk geen juiste benaming voor een ruimte met een ton water en een gat in de grond) is een paradijs voor kakkerlakken die er welig tieren. Armoede en nog eens armoede. De tv en de koelkast hebben ze gekregen van mijn vriendin. Zelf hebben ze er geen geld voor.
Natuurlijk helpt mijn vriendin ze ook met wat maandelijkse financiële ondersteuning. Het is echter een druppel op een gloeiende plaat. Hoewel ze zuinig leven en zeker niet zuipen of gokken, komen ze niet vooruit. Het leven is voor hun dan ook min of meer uitzichtloos. Meer dan wat er nu is, zal er waarschijnlijk nooit komen. Er is nauwelijks spaargeld, dus bij nood zoals ziekte, moet er geld geleend worden.
Koop maar wat!
Enige tijd terug zijn we met de hele familie van haar zus (op Pa na, hij moest werken) een dagje uit geweest. Toen we terugreden stopte ik bij een supermarkt. Zus met haar zoon die 16 jaar is, en het dochtertje van 6 jaar meegenomen de supermarkt in. Ik heb via mijn vriendin tegen ze gezegd, pak een winkelwagentje en gooi er maar in wat je wilt hebben, maakt niet uit wat het is. Ik betaal.
Vervolgens gebeurde er niets. Dus ik nog een keer tegen mijn vriendin gezegd of wilde doorgeven wat de bedoeling was, want ik dacht dat ze het niet hadden begrepen. Na nog veel aarzeling gingen ze aan de slag. En het resultaat: de jongen had een flesje deodorant gekozen, zus een fles afwasmiddel en dochtertje een waterpistool. Hoezo hebberig? Natuurlijk hebben we alles nog even flink aangevuld, maar zo kan het dus ook!
Misschien je eigen gedrag?
Ik blijf mij daarom verbazen over geklaag van sommige expats over familie met een gat in de hand. Heb je misschien zelf de hebberigheid uitgelokt door te lopen strooien met geld? Of wilde je de weldoener uithangen? Geen goede afspraken gemaakt? In mijn ogen ben je dan zelf mede schuldig aan de hebberigheid van je Thaise familie.
Vandaar de stelling van de week: “Als je een inhalige Thaise (schoon)familie hebt, doe je zelf iets verkeerd!”
Gedeeltelijk eens. Vooropgesteld: als de familie van je vriendin/vrouw jou bij voorbaat al als wandelende portemonnee ziet dan heb je zelf natuurlijk nog niks fout gedaan. Geef je daar aan toe en je kunt dat financieel eigenlijk niet hebben, ja dan wel.
Verder ben ik het eens met de schrijver. Goede financiele afspraken vooraf kunnen veel misverstanden en ruzies voorkomen. Dat hebben wij ook gedaan en dat werkt goed. Ik zorg voor ons huis, investeer wat in de omliggende grond, geef haar een klein aandeel van mijn pensioen en van dit alles leven we ruim. Voor haar familie zorgt ze af en toe zelf wat met wat extra geld van mijn bijdrage. Haar kinderen zijn zelfvoorzienend en vragen mij vrijwel niets. Ooit wel, één keer om een kleine lening voor een investering in een stuk landbouwgrond, maar vanwege het lage bedrag heb ik daar een gift van gemaakt. Daar waren ze verbaasd, en tot de dag van vandaag zeer dankbaar over. Verder nooit meer een vraag over geld gehad.
Enerzijds vind ik dat geklaag over de Thai en hun familie op dit forum ook behoorlijk vermoeiend – alsof je ergens toe gedwongen wordt! Anderzijds zal het wellicht ook wel erg lastig zijn als de vrouw van wie je oprecht houdt een familie blijkt te hebben die alleen maar loopt te bedelen. Al te hard oordelen wil ik dan ook niet want ook ik had het veel slechter kunnen treffen.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.
Precies zo is dat
Mee eens
Het lijkt mij een heel gezonde houding, niet alleen in Thailand maar overal.
Ik vond het leuk om te lezen hoe je het doet en denk wel dat je erg blij met je vrouw moet zijn.
Bedankt voor je inzending en succes daar.
Met vriendelijke groet, Hans.
Nee, je doet niets verkeerd, maar je hebt wel de verkeerde partner als hij of zij je onder druk zet om voor die familie te zorgen. Het enige dat je dan kunt doen, is die partner verlaten. Als je bij die persoon blijft, dan handel je wel verkeerd en geef je toe aan de wensen van de familie (om erbij te horen). In dat geval ben je ook fout, tenzij je zelf voldoende overhoudt en er geen problemen mee hebt.
Vanaf het begin heb ik met mijn vrouw afgesproken dat zij maandelijks een vast bedrag krijgt, waarmee zij kan doen en laten wat zij wil. Alles wat betreft haar familie zit in dat bedrag inbegrepen.
Dat accepteert zij, en zo leven wij al tien jaar in vrede met elkaar op dat gebied.
Gedeeltelijk mee eens dat je het zelf in de hand hebt, maar je hebt je schoonfamilie niet voor het kiezen, die krijg je erbij en bij de een zal het meevallen en bij de andere kan het tegenvallen.
Laat ik het wijselijk zo stellen.
ik ben het gedeeltelijk eens met de schrijver, het probleem is eigenlijk dat de taal een probleem is , als je niet goed begrijpt wat er word besproken , omdat je de taal niet beheerst , word je een speelbal , en ik denk dat dat het grootste probleem is, het zelfde als je iets bespreekt , en maanden later word het tegengesproken
Het is, en blijft moeilijk, ik heb de laatste 20 jaar altijd de familie geholpen financieel , de tijd dat ik het kon betalen , maar nu is het anders , en dat begrijpen ze niet , ik zal harder moeten worden en meer NEE zeggen dat is misschien de enigste oplossing ,
ja leuk geschreven maar je verteld niet hoeveel je haar geef iedere maand als je haar 30.000 bt geef zal ze niet klagen
We praten hier over een cultuurverschil tussen Thailand en Nederland/Belgie, en een niet onbelangrijk cultuurverschil.
Thailand heeft een collectivistische cultuur en dat betekent dat men voor elkaar (familie en vrienden, en familie is iedereen die men familie noemt) opkomt en elkaar steunt. De rijkeren steunen de arme in de familie- en vriendenkring. (Persoonlijk vind ik dat te prijzen) Dat kunnen best nog wel wat mensen zijn en de groep is ook dynamisch: sommigen verdwijnen uit het netwerk (gewild of ongewild), anderen treden toe tot het netwerk (zoals de buitenlander die in de familie trouwt).
Als je trouwt met een vrouw uit arme kringen, krijg je financieel meer te maken met deze cultuur dan wanneer je met een vrouw trouwt uit de midden- of hogere klasse. Ik denk niet dat je trouwen met een arme vrouw kunt betitelen als “iets verkeerds doen”.
Persoonlijk heb ik niet zo’n schoonfamilie en dat komt doordat mijn schoonfamilie tot de middenklasse behoort en mijn vrouw een zeer goed inkomen heeft. ZIJ, en niet ik, wordt WEL gevraagd om hier en daar financieel te helpen en dat doet ze ook, onder voorwaarden. Ze helpt echt NIEMAND die zijn geld uitgeeft of uitgaf aan drank, gokken of vrouwen.
Denk niet dat ik de enige ben. Ik werkte in Bangkok op de universiteit en had vele buitenlandse collega’s die een Thaise partner hadden uit de middenklasse. Die hadden ook geen inhalige schoonfamilie.
Eigenlijk past de stelling niet bij de inzender, (wiens naam niet genoemd wordt). Hij doet het namelijk zelf prima. Hij heeft afspraken met zijn partner en zij op haar beurt met zijn schoonfamilie. Er is bij hem niets aan de hand voor wat betreft inhaligheid van de zijde van de koude kant. Dat alles is netjes geregeld. Hij heeft duidelijke piketpaaltjes geslagen. En het klopt: dat zouden er meer moeten doen. Maar eigenlijk gaat het de inzender om het feit dat hij het “doodvermoeiend” vindt “ om iedere keer weer te lezen” dat “er door bepaalde personen continu geklaagd over (schoon)familie”. Daar is een remedie voor: zelf dat soort items overslaan! Jammer is ook de negatieve teneur die hij meegeeft door het gebruik van woorden en formuleringen als “janken, zeuren, een onstilbare honger naar knaken, familie een bodemloze put”. Met wat meer aandacht voor de inhoud en het gebruik van een synoniemenlijst van Google is een prettiger tekst te typen. Maar op zich is de stelling juist.
Ik heb vaker op Thailandblog beweerd dat sommige farang niet in staat zijn “neen” te zeggen hun partner of schoonfamilie. Waarom eigenlijk niet? Vaak om de ‘vrolijke Frits’ uit te hangen, om sympathiek gevonden te worden, soms enkel om de stoerdoenerij of om zich beter te voelen, maar meestal vanwege een gebrek aan vaardigheid om goed te communiceren met partner en haar familie. En eenmaal een keer toegegeven en een extra streel over de bol is het hek van de dam. Illustratief vind ik de opsomming van een lezer die alles bij elkaar voor zijn schoonvader een pick-up kocht terwijl die man geen rijbewijs bezat, een kleindochter van zijn partner geld stuurde want bezig met chemo, die enkele dagen nadien meldde dat het allemaal wel meeviel; reparatiewerkzaamheden van een “schoonzoon” betaalde die handjeklap speelde met de uitvoerder. Khun staat erbij en kijkt ernaar. Hij meldt vaak er prat op te gaan met geld rond te strooien en blameert tegelijkertijd de schoonfamilie want gaten in hun handen.
Dat geld vragen aan farang is een bekend fenomeen en tegelijkertijd een Thai samenlevingsprobleem. Eigenlijk is het allemaal maar foute boel: Thaise gescheiden moeders met kinderen die geen andere uitweg vinden dan een farang huwen; Thaise jonge meiden die door hun ouders de prostitutie in worden gestuurd om in het levensonderhoud te voorzien van de eigen stamfamilie; leden in Thaise schoonfamilies die omdat er geld voorhanden is via een ‘alien’ zich aan ledigheid en drankzucht overgeven; en het allerergste- vanwege het gemakkelijke geld wordt al het eigen initiatief gedempt om als Thai zelf naar oplossingen te zoeken binnen de eigen Thaise context. En ja, het klopt: Thailand kent geen sociaal netwerk, geen sociale dienst en geen sociale zekerheidswetgeving. Thailand kent wel steeds hogere private schuldenbergen en dito ellende en armoede.
Kortom: inderdaad- je doet veel verkeerd als je jouw schoonfamilie leert dat bij jou geld te halen valt, en je dient te beseffen dat je daarmee de armoedeval van veel Thai in stand houdt.
Nee ik doe niets verkeerd. Als je een stelling maar genoeg herhaalt wordt die als waarheid bestempeld!
Je zal maar een schoonmoeder hebben die haar dochter elke dag weer om geld komt vragen terwijl ze zelf geen cent tekort komen. Het gaat zelfs zover dat schoonmama’s vriendenkring ons de rug toekeren omdat we als gierigaards bestempeld worden.
We wonen hier nu al vele jaren en dit machtsspelletje, ondanks dat we geen rooie duit lossen, stopt nog altijd niet. Mijn vrouw is er moedeloos van.
– En ja, wij hebben van in den beginne goede afspraken gemaakt, mijn vrouw kende haar moeder heel goed en zij was zelf vragende partij om GEEN geld te geven.
– En nee, we hebben nooit met geld gestrooid, een klein geschenkje of wat zakgeld met een verjaardag (moeder- of vaderdag), de doodgewone dingen, voor de rest helemaal niets.
Schoonzus heeft een gigantische schuldenberg, te lui om te werken. De schoonouders zouden moeten fier zijn dat haar andere dochter (wij dus) het wel goed heeft maar dat gunt ze ons niet. Ter info: mijn vrouw heeft vele jaren in België gewerkt (vuil en smerig werk). Dat heeft ze altijd verzwegen want ze had liever niet dat haar ouders wisten dat ze geld verdiende. Haar zuurverdiende centen heeft ze zorgvuldig gespaard. Nu hebben we het inderdaad goed maar dat hebben we enkel aan onszelf te danken.
Hét grote probleem is dat heel wat Thai een Farang als levende ATM aanzien. Ze beseffen blijkbaar niet dat ook wij ons ganse leven hard gewerkt hebben. Als je de pech hebt dat je Thaise dame de kaart van haar familie trekt, dan heb je inderdaad brute pech.
Het enige waarmee ik akkoord ga is de stelling dat je je schoonfamilie niet kiest, je krijgt die krijg je er (gratis) bij.
Ik vind het heel straf dat er in het begin van dit artikel beweerd wordt dat er hier CONTINU geklaagd wordt over de schoonfamilie die alsmaar geld eist. Er zijn hier heel wat dezelfde vragen en opmerkingen die hier telkens weer (tot vervelens toe) de revue passeren. Dit noem ik niet klagen maar is eigen aan een blog of forum.
Ziezo, dat was mijn ongezouten mening, gebaseerd op ons dagelijks leven. En och ja, we zijn gelukkig hoor, niet getreurd.
Prettige dag, van één van de zovele jankers … 😉
Beste Kris, maar dan snap ik niet waarom jullie nog in de buurt van de schoonfamilie wonen? Ga verhuizen! Dat lijkt mij toch echt de beste oplossing. Je hebt het over machtspelletjes, afspraken die niet worden nagekomen, jouw vrouw wordt onder druk gezet, ze is het hartstikke beu. Laat je niet zo “piepelen”. Wat heb je eraan om de relatie met de schoonfamilie/schoonmoeder goed te houden als zij er van hun kant geen waarde aan hechten? Wat zij willen is dat jij in hun stramien gaat passen. Moet je eigenlijk jouw vrouw niet beschermen tegen en weg houden van haar familie nadat zij vele jaren in België vuil werk heeft moeten doen om wat geld te sparen voor een goed leven? Ik geloof niet in “brute pech” , zoals jij zegt. Ik geloof wel in redelijkheid. En als je als ATM wordt gezien en een andere houding is niet mogelijk, dan is die redelijkheid bij de koude kant ver te zoeken. Per slot van rekening ben je met jouw vrouw getrouwd en niet met haar familie. Zeker niet met schoonmoeder. De redenatie dat je je schoonfamilie niet voor het kiezen hebt, die klopt. Maar je hebt het wel voor het kiezen hoe een schoonfamilie met je omgaat. En als dat met minachting gepaard gaat, hou ik het voor gezien!
Beste Soi,
Je kunt ook niet snappen waarom we niet verhuizen. Op papier is het makkelijk praten maar we hebben niet de meer middelen om te verhuizen.
Om onze situatie enigszins te verklaren … Net toen we getrouwd waren hebben we in de nabijheid van de familie een mooi stuk bouwgrond kunnen kopen aan zeer schappelijke prijs. Een jaartje voor mijn pensioen zijn we beginnen bouwen en zijn we nadien definitief verhuisd naar hier.
Nu zijn we een groot aantal jaren verder. We komen goed rond van mijn pensioen (mijn vrouw is nog te jong om van haar pensioen te genieten) maar we moeten niet zot doen.
Financieel zijn we niet meer in staat om alles opnieuw te beginnen. Bouwgronden, grondstoffen en vooral de werkuren zijn gigantisch gestegen. Met de aanhoudende miserie met schoonmama hebben we al eens de oefening gemaakt. Het zou ons ongeveer dubbel zoveel kosten om een gelijkaardige woning aan te schaffen. Dat kunnen we echt niet opbrengen.
De enige oplossing is die zure appel blijven eten. Helaas maar daar is weinig aan te doen.
Beste Kris, dan wens ik je veel sterkte, en niettemin veel woonplezier en veel geluk samen. Wat ik maar heb willen zeggen is dat niemand die met een Thaise vrouw trouwt dat doet om de familie te plezieren, en dat zij die met hun pensioen naar Thailand trokken dat deden om er te gaan genieten van de laatste jaren die gegeven zijn/worden. Kortom: je schoonfamilie legt nogal beslag op jullie doelstellingen- hou de deur dicht en hou stand. je zult zien dat na enkele maanden zowel schoonmoeder als overige leden van de schoonfamilie met de staart tussen de benen netjes aankloppen. Maar je zult moeten laten zien niet gediend te zijn van claim- en dwingend gedrag, en je zult moeten laten zien dat je met respect behandeld wilt worden. Kunnen ze dat niet opbrengen: nou, de groeten! Je hebt destijds voor een schappelijke prijs kunnen gaan bouwen- prima toch, je bent de enige niet met een dergelijke meevaller. Maar laat dat niet de reden zijn om je gemoedsrust te vergallen. Mijn vrouw heeft in 2012 al resoluut gebroken met haar familie en tot op heden er geen minuut spijt van gehad. Wijsheid- dat is wat nodig is met al die Thai om ons heen!
Helemaal met je eens.
ik denk wel dat degene die geen inhalige familie hebben van geluk mogen spreken en degene die dit wel hebben en niet beseffen of niet voor uit durven te komen niet zo lang in de zon moeten gaan zitten en het bier drinken moeten verminderen.
Ja het getuigt van een domme mentaliteit om erin getrapt te zijn , en geen goede weg terug te hebben.
Janken heeft geen zin en scheiden is veel te duur.
Dus accepteren en ontkennen.
Je huis ben je toch kwijt en al je investeringen in Thailand.
Op mijn vraag waar voor thaise vrouwen hun voorkeur ligt, zegt mijn vrouw altijd:
Wij vallen op goede sulachtige types., die je alles wijs kunt maken.
Wij zijn na 40 jaar huwelijk ook nog steeds samen gelukkig.
Ja heeft veel geld gekost , maar we hebben 40 jaar een prachtige tijd samen gehad.
Ik ben het er gedeeltelijk mee eens, en ik denk dat de fout al wordt gemaakt door de meeste farang, waaronder ook mijzelf, is dat op het moment, dat er gewerkt wordt in Europa, en de farang met zijn Thaise partner op vakantie gaat naar Thailand voor 4 of 6 weken, er natuurlijk veel meer kan, en ook uitgegeven wordt, omdat er genoeg verdiend wordt in Europa.
Het wordt anders, op het moment dat de farang gaat emigreren met zijn Thaise partner, naar haar moederland, er van pensioen en wat spaargeld moet worden geleefd, mede omdat de Thaise partner vaak jonger is en nog geen pensioen kan genieten, moet er van één inkomen worden geleefd. En als de Thaise partner al pensioen gaat krijgen, is het niet zo heel veel. Mijn vrouw heeft 35 jaar in Nederland gewoond, dus 70 % AOW, valt op zich nog mee, maar dat duurt nog 4 jaar, haha.
En dan beginnen vaak de problemen, omdat de familie het niet snapt of niet wil snappen, of niet geloven, omdat ze toch zien, dat je nog redelijk ruim kan leven.
Dus voor de emigratie, duidelijke afspraken maken, dat er van minder geld moet worden geleefd, en daar moet de familie het mee doen, en als ze dat niet kunnen accepteren, hebben ze pech gehad.
Je bent met de hele familie getrouwd, en dat is een feit. Ik vraag me vaak af hoe het zou zijn geweest zonder mijn aanwezigheid. In de Isaan maken ze graag misbruik van buitenlanders, het is een kwestie van eten of gegeten worden. Als ik dit blog lees, gaat het altijd over geld en schoonfamilie. Ik heb er zes jaar gewoond, er zijn ontzettend aardige mensen op een afstand. Ik had vaak medelijden met ze, maar achteraf was dat nergens voor nodig. Je kunt ze overspoelen met geld, maar de situatie verandert niet. Ik vraag me af waarom dat zo is. Beschouw jezelf als gelukkig als je in de middenklasse leeft, dat lijkt me een verademing.
Toch tenminste iemand met een klare kijk op dit probleem dat trouwens niet inherent is aan de Isaan.
Als men hier duidelijk de vraag stelt als de Farang zelf niet mee schuldig is aan het vooropgestelde probleem, dan antwoord ik daar volmondig NEE op.
Geld schooien zit ingebakken in de Thaise samenleving. Van sparen om zich te wapenen tegen eventuele tegenslagen hebben ze nog nooit gehoord. Wanneer er zich dan een probleem voordoet dan ga je toch gewoon geld vragen aan iemand anders. En wanneer er een Farang in de familie is dan moeten ze zelfs geen problemen hebben om hem geld afhandig te maken. En terug betalen, tja, misschien ooit wel eens.
Ik heb dit persoonlijk meegemaakt. Mijn lieve echtgenote heeft haar destijds zot laten maken door haar vader. Een mooi verzonnen verhaaltje, ik 250000 THB opgehoest en tot op heden moeten ze ons nog altijd 200k terug betalen. Ik schat dat dit al meer dan 5 jaar aansleept, dat geld zien we dus nooit meer terug.
Thai zijn echte meesters in het liegen en bedriegen. Heel wat huwelijken lopen spaak omdat ook de dame zich daaraan bezondigt.
Ergens verder in dit topic las ik dat het gebrek aan kennis van de Thaise taal een grote oorzaak is en dat kan ik beamen. Had ik de discussie met mijn schoonvader destijds kunnen meevolgen, dan had ik nooit een cent gelost. Spijtig genoeg is mijn vrouw daar ook wel wat mede schuldig aan. Gelukkig ben ik vergevensgezind anders had dit alles wel eens verkeerd kunnen aflopen.
We kunnen elkaar er niet genoeg op wijzen dat je uiterst argwanend moet zijn als de schoonfamilie geld komt vragen. Als dit hier op het blog besproken wordt, wel dat is een goede zaak. Men zegt wel eens ‘een verwittigd man…’!
Ik zou zeggen, laat ons maar verder janken, baat het niet dan schaadt het niet!
Nee, de stelling is onjuist. Je kiest voor je partner, niet voor de kouwe kant. De kouwe kant krijg je er gratis bij. Niemand kijkt eerst of de schoonfamilie wel aardig is.
Maar je moet niet toegeven, of niet meer afgeven dan je met hen hebt besproken. Je moet ook hard kunnen/durven zijn tegen jouw partner want er zijn partners die de familie vóór willen laten, koste wat het kost. Een Thaise vrouw zei ooit: ‘Mijn familie kwijt is voor altijd, een andere farang heb ik snel…’ Kijk, daar moet je niet mee trouwen.
Dus doe wat reageerders opmerken: stel grenzen, en als die nul zijn dan zijn ze maar nul. Dan ben jij een ‘ki niaw’ maar je houdt wel de centen voor jou en jouw gezin. Zou er geen farang in de familie zijn dan moesten ze het ook zelf rooien!
Een relatie. Is gebaseerd op liefde en niet op het financieel plaatje,als ik betaal voor sex ga ik naar een prostituee,waarom betalingen doen aan je schoon familie,nou de reden id nogal duidelijk,dat is om je huwelijk in stand te houden,anders loopt je het risico om je vrouw en investeringen kwijt te geraken,en dat wil juist de fralang niet,in de meesten gevallen is er voor deze fralangs geen weg terug,liefde is …..
Sjaak,
Ik denk dat je de bal een beetje mis slaat.
In veel gemengde huwelijken is de man een pak ouder dan zijn dame. De dames huwen niet voor zijn mooie ogen maar voor een financieel betere toekomst.
In tweede instantie komt liefde de kop opsteken. Liefde, genegenheid, respect krijg je niet vanaf de eerste dag. Als de vrouw zich goed voelt, zich financieel kan verbeteren heeft ze geen enkel probleem dat de Farang wat ouder is.
Je kan gerust het plaatje omdraaien. Als ze de indruk heeft dat haar man geen rooie duit heeft, erger, dat ze alsmaar moet smeken om een beetje geld los te krijgen dan zal de liefde niet lang duren.
Een relatie is uiteraard gebaseerd op liefde maar welke dame wil er nu een oude man als ze weet dat ze een weinig rooskleurige toekomst heeft.
Heel mooi verhaal en inspirerend.
Zelf ben ik getrouwd met een Thaise.
Gelukkig geen last van zieke koeien die naar de dierenarts moeten.
Zij zorgt op haar manier voor vader en moeder door een eigen bijdrage over te maken.
Ook hier het is haar geld, ze werkt er hard voor en we hebben afspraken
wie wat in onze huishouding betaald.
Dat is niet helemaal zwart wit en soms is de maand net iets langer dan het salaris.
Dan mogen we daar best flexibel in zijn.
We hebben het er samen over, hoeveel zij bijdraagt aan de familie
In Thailand, maar uiteindelijk bepaald zij het wel zelf.
Resume:
Eens , als je zelf de verwachting schept dat je een kredietbank bent, dan zul je dit moeten bijstellen of accepteren.
Ik ben blij dat ik mijn schoonmoeder maandelijks wat kan toestoppen, doe dat met liefde en plezier.
Mijn eigen ouders hadden dat niet nodig gelukkig, maar indien nodig zoh ik ze ook financieel bijstaan.
Mijn laatstse hemd heeft geen zakken en een begrafenisauto ook geen aanhanger.
Zo denk ik er ook over. En ik weet dat zij het aan kinderen en kleinkinderen mondjesmaat geeft.
Gezonde jongere mensen geef ik alleen wat als ze het niet gokken/verzuipen en als ze een (kleine) tegenprestatie leveren. Verder zelf het goede voorbeeld geven, althans goed naar onze maatstaven, geen goud en dure spullen aan mijn lijf en een “normale” levensstijl. Maar het vreemde in onze ogen is dat voor een Thai het onbegrijpelijk is als je je status niet laat zien dmv blingbling en een nieuwe auto.
Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat het voor een groot deel ligt aan de Thaise madame en de wijze hoe de farang van meet af aan gehandeld heeft. Veelal laat de farang in de beginfase begaan mede omdat de sex vaak over belangrijk is en dit gedrag later nog corrigeren is bijna onmogelijk.
Christiaan,
De iets slimmere Thaise gaat helemaal het eerste jaar helemaal geen eisen stellen.
Het jaar erop mischien een voorzichtige poging.
Je gaat er van uit dat een gemaakte afspraak met een Thaise een vaste waarde heeft en niet bijgesteld wordt naarmate de relatie vordert.
Men gaat een huis kopen in Thailand, de ouders moeten verzorgd worden, een auto voor jezelf waar de familie volledig gebruik van maakt.
Al deze dingen omdat men van meet af aan wel gehandhaaft heeft met afspraken die naar de jaren verlopen veranderen.
Dit topic gaat dus over het feit dat er hier heel wat geklaagd wordt door steeds dezelfde mensen over steeds hetzelfde het onderwerp: ‘Geld voor de schoonfamilie’.
Klagen dat men téveel jankt en dan zelf over ditzelfde onderwerp een ‘stelling van de week’ opstarten… Het enige dat je hiermee bereikt is dat je dit onderwerp extra dik in de verf zet en je dus mee verantwoordelijk bent voor het geklaag en gezaag.
Ik vind dat een beetje hilarisch, sta me toe dit te zeggen.
Is het niet normaal als iemand gefrustreerd is over geldproblemen met de schoonfamilie, hij hier zijn bekommernissen komt uiten? Ik denk van wel. Dergelijk probleem ondermijnt in veel gevallen je huwelijk, zeker als de echtgenote de kant van haar familie kiest. Dat onderschat je beter niet.
Op het blog wat steun komen zoeken is voor velen een welgekomen troost en verbondenheid met lotgenoten. Om diezelfde mensen dan de indruk te geven dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun miserie is op zich wel triestig. Erger zelfs, ze zijn ordinaire jankers.
Een definitieve verhuis naar Thailand is voor velen onder ons een sprong in het duister. Een beslissing met veel valkuilen. Een blog als deze bevat een schat aan informatie en goede raad. Dat bepaalde vragen regelmatig opnieuw aan bod komen is toch normaal. Om die mensen dan weg te sturen omdat ze klagers of jankers zijn, sorry hoor daar kan ik niet mee akkoord gaan.
Ik hoop dat onze redactie ook mijn reactie wil plaatsen waarvoor dank.
Ik ben het wel eens met de stelling. Wat heeft het voor zin om hier te klagen over je familie en dat keer op keer? Wordt het daar anders van? Wees dan een kerel en neem maatregelen. Steun zoeken is sowieso een teken van zwakte.
Daar komt bij; men doet net of alle Thai en alle familie zo zijn. Uit het verhaal blijkt dat dit niet zo is.
Als iedereen hier de problemen met zijn familie gaat bespreken dan ben ik weg. Misschien is de Libelle of de Margriet dan iets voor je?
Iedereen heeft een eigen mening en die moeten we respecteren.
Ik respecteer Bertrands mening hierboven en steun hem hierin.
Jouw brute reactie daarentegen kan ik niet smaken. Misschien moeten we dan maar al onze vrienden dumpen als we toch nergens steun mogen zoeken. En de onzin dat steun zoeken een teken van zwakte is, is volledig van de pot gerukt.
Aan de reacties te zien is het onderwerp van dit topic een reëel en prangend probleem. Daar dit hier al vele malen aan bod gekomen is is het mooiste bewijs dat financiële steun (al dan niet vrijwillig) aan de Thaise familie alles behalve vanzelfsprekend is.
Voor mijn part mag dit onderwerp hier regelmatig eens aan bod komen. Al is het maar om andere bloggers te waarschuwen voor dit fenomeen. Niemand verplicht ons om aan die discussies deel te nemen. Als er mij een bepaald onderwerp niet aanstaat, dan negeer ik dat, simpel toch.
Het is erg dat een bepaalde groep als jankers bestempeld wordt. Om dan nog te moeten vernemen dat we beter naar de Libelle of de Margriet verhuizen, dat noem ik een gebrek aan respect. En dat laatste hebben we hier liever niet!
Beste Farang kee Nok,
hier ben ik het dus echt mee oneens.
Heb zelf een tiental jaren geleden behoorlijk zwarte sneeuw gezien in Thailand, en zonder de hulp van vrouw Oy of mijn familie was het echt niet goed gekomen.
Als mensen écht in de problemen zitten, ongeacht wie daarvoor verantwoordelijk is, is steun zoeken geen teken van zwakte maar regelrechte survival. Hopelijk maak je zelf nooit zoiets mee, want dan zul je God en Boeddha op je blote knieen danken voor de geboden hulp, dat deed ik zelf namelijk ook.
Zeggen dat het een teken van zwakte is klinkt mij als het makkelijk roepen van de zijlijn in de oren en voegt niets toe.
Dat laatste is trouwens iets wat je zelfs van bladen als de Margriet en de Libelle niet kunt zeggen.
kee Nok,
Als jij beweert dat steun zoeken een teken van zwakte is dan heb jij een gebrek aan empathie. Als je dergelijke uitspraken doet dan zou het wenselijk zijn dit wat te onderbouwen.
Trouwens, ik lees nergens dat men beweert dat ALLE Thaise families zo zijn. Kritiek uiten is maar al te gemakkelijk.
Een goede vriend van mij was destijds zo koppig dat hij vond dat hij van niemand hulp of steun nodig had. Het heeft hem bijna zijn leven gekost. En toeval of niet, het draaide ook om grote problemen over geld met zijn toenmalige Thaise echtgenote. Zijn vriendengroep heeft hem terug op het goede pad gebracht en daar is hij ons tot op vandaag zeer dankbaar voor.
Ik vind dit een interessant thema. Inhalige schoonfamilies zijn een ware plaag. Zelfs voor je eigen vrouw is het niet evident om dit af te wenden. De Thaise traditie leert ons dat kinderen een groot respect moeten opbrengen voor hun ouders. Dit wordt in heel wat gevallen misbruikt om geld af te troggelen. In mijn huwelijk heeft het me heel wat energie gekost om dit haar duidelijk te maken.
De bewering van dit topic dat steeds dezelfde personen keer op keer komen klagen over hetzelfde probleem is schromelijk overdreven. Maar goed, het lokt wel veel reacties uit.
Bertrand,
terechte opmerking.
Ook ik post regelmatig berichtjes over mijn schoonfamilie.
Nu heb ik wel een van de uitzonderingen , dat geef ik toe.
Ik probeer financieel de zaakjes wel te regelen, hoewel dit niet goed lukt.
De thaise trucjes zijn te geraffineerd en zelfs voor mijn vrouw teveel.
Niet alles van mij wordt gepost.
Mijn opmerking dat de Thaise vrouw opmerkingen krijgt van de famile : Had een rijke vent getrouwd en niet met deze kluns die geen geld heeft was blijkbaar teveel van het goede.
Ik zou graag willen dat Farangs niet in financiele moeilijkheden komen en wil graag daar met waarschuwingen een bijdrage aan leveren.
Geniet in Thailand , maar bovenal zorg voor een goede financilele toekomst.
Het probleem is natuurlijk dat de echtgenote verplichtingen aan zowel haar echtgenoot heeft als aan de familie.
De zorg voor familie is zit in de cultuur ingebakken, omdat er veel armoede bestond in het verleden.
Was je oogst mislukt dan moest je honger lijden, en kreeg je hulp van familie om te overleven.
Als de echtgenote haar familie wil helpen, zou ik voor willen stellen – behalve waarschijnlijk in een noodgeval – dat zij de hulp beperkt tot hulp aan de eventuele kinderen en ze naar school laat gaan.
Twee gezonde volwassen mensen zouden in staat moeten zijn om toch in ieder geval voor zichzelf te kunnen zorgen.
En bij een verjaardag zou misschien tegels kunnen laten leggen, als verjaardags cadeau.
Allemaal afhankelijk van de grootte en diepte van je portemonnee, en hoe je zelf denkt over de familieleden.
Beste Ruud,
Mag ik hierop eventjes reageren a.u.b.?
U zegt dat dat de echtgenote verplichtingen heeft aan haar familie omdat dit ingebakken zit in hun cultuur.
Veel Farang komen naar hier eenmaal op pensioen. De meesten van hen moeten het dan rooien met een pak minder geld. Eenmaal je begonnen bent met het maandelijks ondersteunen van de schoonouders wordt er geëist om dit verder te doen.
Ik was ook in dit geval. Mijn echtgenote gaf hen elke maand een mooie som van haar eigen wedde. Nadat we naar Thailand verhuisd waren moesten we teren op mijn pensioen. We waren helaas genoodzaakt om de geldelijke steun aan haar ouders stop te zetten. Ze hadden daar absoluut geen begrip voor en hebben daarom definitief met ons gebroken.
Dit begrijpen we ergens niet. Hebben die mensen dan geen greintje verstand of is dit een gebrek aan respect? Mijn vrouw heeft enkele malen geprobeerd om dit uit te leggen maar zonder resultaat.
De tijd dat ze hen financieel ondersteunde had ze een perfecte relatie met haar ouders. Ze heeft een immens verdriet dat ze nu om geldelijke reden totaal genegeerd wordt. Ik mag dan ook van geluk spreken dat ze mijn kant van het verhaal begrijpt en me daarin steunt.
Dit toont nogmaals aan dat dit topic geen zwart-wit verhaal is. In de meeste gevallen mag je gerust de oorzaak van de problemen langs de Thaise zijde zoeken. Een farang wordt in veel gevallen nog altijd aanzien als rijke mensen. De werkelijkheid is soms wel eens anders.
Beste Geert, het klopt dat farang aangezien worden als rijke mensen. Maar dat zijn ze toch ook? Dat bij pensionering een inkomen wegvalt maakt hen niet armoedig. Wat minder maandelijks op hun bankrekening gestort, maar is dat een andere werkelijkheid? Dat weet je vanaf het moment dat je besluit naar Thailand te vertrekken. In Thailand komt bij oudere mensen helemaal niets binnen. Een beetje staatspensioen nog geen 1000 baht per maand. Dus ik vind dat het probleem wel begint bij de farang. In plaats van een aantal jaren elke maand een flink deel van haar loon, had ze beter die som geld uit kunnen spreiden over veel minder per maand maar wel langer. Was de relatie ook goed gebleven. Jij zegt dat haar moeder geen begrip kon opbrengen toen de bijdrage stopte, maar heb jij wel begrip voor haar situatie? Naar nu blijkt ken je eigenlijk je schoonfamilie slecht en ben je teleurgesteld over haar reactie? Maar waarom speelt het bij farang altijd om geld?
Naar ik zie, ben je zelf verantwoordelijk voor het opentrekken van je geldbuidel en het gebruik van je atm-kaart. Als je de kool en de geit wilt sparen, ga dan je gang. Niet zeuren omtrent de afloop. Hiermee is alles volgens mij gezegd..
Mijn vrouw werkt in Nederland,wat zij verdiend daarvan geeft zij een gedeelte aan de familie ,waar ik het helemaal meeeens ben.
Soms help ik de familie met een lening die altijd keurig terug wordt betaald,hoef er nooit om tezeuren.
En als er problemen zijn praten we er over en dan wordt de lening wat later afgelost.
soms geef ik de familie 1000bath soms 2.en daar laat ik het erbij.
De rest is mijn vrouw vrij om tedoen wat ze wil.
grt servaas
Beste Servaas,
Goed geregeld man, maar er is wel een verschil als je allebei nog werkt in Nederland, of dat je samen in Thailand woont, en het van één inkomen moet doen.
Beste mensen ,
Ik ben met de moeder,( niet getrouwd) en die heeft 4 volwassen kinderen en 1 zus..
Kinderen probeerden ook van hun moeder geld los te krijgen dat voor het huishouden was,
Kraan toegedraaid en gaan verhuizen met haar, daarvoor heb ik haar de keuze gegeven
Terug bij de kinderen gaan wonen in hun gezamelijk ( huisje ) of 100 km verder gaan wonen met mij .
Ze heeft voor dat tweede gekozen en nu lopen hier 1 keer op de maand 3 kleinkinderen rond met hun ouders.
Natuurlijk neem ik ze mee naar de mc do.en speelpark en een kleedjes of wat speelgoed voor de gasten..
In het begin zijn er irritaties tussen mijn vrouw en haar familie geweest over geld vragen. Rigoreus heeft ze uit eigen beweging deze bedelarij afgekapt en ze buiten de deur gezet. Nooit meer gehoord of gezien.
Dat heeft ons en vooral haar een hoop narigheid bespaard.
Ze heeft haar eigen inkomen en pensioen en ik het mijne, Bijzondere uitgaven worden 50/50 bekostigd. Afspraken zijn er nooit gemaakt. Het gaat al 45 jaar goed zo.
We hebben wel eens farangs gezien met een dikke nek die de patser uit hangen en de schoonfamilie erbij kregen. Die hebben inderdaad zelf om moeilijkheden gevraagd.
In zo’n ssituatie klopt de stelling precies.
Iets dergelijks heb ik ook eens meegemaakt in een klein Thais dorpje in de Isaan. Mijn toenmalige vriendin bleek behoorlijk inhalig te zijn, en zag mij meer als een ATM dan als een levenspartner. Maar opvallend genoeg waren haar familie en vrienden juist niet zo. Ik herinner mij eens een gelegenheid dat wij met zijn allen naar een grote supermarkt gingen om boodschappen te halen voor enkele weken. Ook ik gaf toen een karretje aan een nicht van mijn vriendin, die twee kinderen die niet van haar waren onder haar hoede had, en zei koop maar wat je nodig hebt. Het was een groot karretje vergelijkbaar met de karretjes van b.v. AH in NL. Alles wat zij er in had gedaan waren een paar diepvriesvisjes voor de avond voor haar gezinnetje. Dus zo kan het ook. Je zegt dat zij alles mocht kopen wat zij nodig dacht te hebben en zij koopt alleen iets voor dezelfde avond en niets meer. Uit respect voor mij, terwijl zij heel goed wist dat ik het gemakkelijk kon betalen. Ik heb haar toen een baantje aangeboden om bij ons thuis allerlei klussen op te knappen en daar gaf ik haar een vergoeding voor, waar zij heel blij mee was. Daarna werd ik door de gehele gemeenschap van het dorp met andere ogen bekeken en werd ik langzaam maar zeker beschouwd als een van hen. M.a.w. ik werd opgenomen in hun gemeenschap. Dit tot enige teleurstelling van mijn viendin, die op deze manier haar invloed op mij zag verminderen.
Vr.,gr.,
SiamTon
Laten we nou eerlijk zijn, misschien hebben de Thai een naam erin, maar het gebeurt overal.
En het maakt niet uit vriend, schoon familie, familie, kennissen. Je bent er zelf bij en JIJ laat het gebeuren of niet, dat ligt aan JOU.
Indonesische schoonvader gehad, had hiermee problemen. Een Filipijnse vrouw, die haar mede bewoners wilde helpen door kleine leningen, idem dito. Ik zei de gek, iemand in Nederland geholpen met geld, maar wel contractje gemaakt en dat was maar goed ook anders had ik geen geld terug gezien.
Geld, vrouwen, wie kan je dan nog vertrouwen?
Ik lees hier boven tussen de regels door Esan mensen inhalig en onbetrouwbaar. Men mag niet generaliseren.
Zo staan ze hier in Bangkok wel bekend hoor. Dat hoor ik van mijn vrouw, haar familie en de mensen om ons heen. Haar familie die ze heeft afgepoeierd waren trouwens geen Esans hoor. Thais.
Ook die kunnen er wat van.
Blijf waakzaam, geldt zeker ook voor de redacteur, ze wacht haar kans heus wel af hoor!