Joseph in Azië (deel 19)
Een verlaten Suvarnabhumi airport
De thuisreis. Onze vlucht KL874 vertrekt vandaag zondag 5 april om 22.30 uur. De taxi wil niet later dan 16.00 uur ons vanuit Pattaya naar het vliegveld Suvarnabhumi brengen.
Dat de man zonder passagiers terug moet rijden is zeer aannemelijk, dus financieel bezien zal het voor hem geen vetpot worden. Als je in ogenschouw neemt dat voor de rit 1100 baht betaald moet worden, waarvan de verkopende partij van de rit al 300 opstrijkt, kan ik er met mijn verstand niet bij hoe je daaraan iets kunt verdienen. Kortom nooit eerder was ik zo vroeg vóór vertrek op een vliegveld aanwezig. Ben geen grote fooigever maar ditmaal heb ik de 800 baht die ik nog aan de chauffeur verschuldigd was afgerond naar duizend. Wellicht was ook de ontstane vreugde om huiswaarts te keren daar debet aan.
Suvarnabhumi Airport
Het vliegveld is onherkenbaar en er is slechts één ingang om de vertrekhal binnen te gaan. En niet zomaar; want iedereen wordt gefotografeerd en krijgt een rood stickertje opgeplakt.
We zijn vroeg, heel vroeg en de vertrekhal doet spookachtig aan. Verdraaid weinig mensen en op een enkele na zijn alle incheckbalies gesloten. De zitjes in de vertrekhal zijn allemaal met een rood of groen kruis gemerkt. Om afstand van elkaar te houden mag je enkel en alleen op een stoel met groen merkteken plaatsnemen. Benieuwd hoe dat in het vliegtuig staat te gebeuren.
Lege incheck balie
Over verrassingsaspecten hebben wij in ieder geval tijdens deze memorabele reis niet te klagen gehad.
Naar de gate wandelend slaat de schrik je helemaal om het hart want alle tax-free shops en ook de winkels waar normaliter veel dure merkkleding, horloges, elektronica en overige prijzige artikelen verhandeld worden zijn helemaal leeg en liggen er verlaten bij. Sommige winkeltjes waar snacks verkrijgbaar zijn en een enkele koffieshop zijn nog open om het geringe aantal passagiers van dienst te zijn. De lege winkels liggen er verlaten bij en zijn met grote lappen plastic dicht getapet.
Lege Tax-free shops
Gelukkig vertrekt ons vliegtuig op tijd en zijn de stoelen allemaal bezet. Ditmaal hoeven de passagiers de inmiddels overbekende anderhalve meter niet in acht te nemen. Op de stoelen ligt al een plastic zak met een soort noodrantsoen, inhoudend een banaan, appeltje, een blikje cola, crackers, reepjes kitkat en twee flesjes water. Daarmee moeten we met één zeer eenvoudige maaltijd bestaande uit een bakje warme noedels een kleine koude pasta plus een zielig stukje cake de twaalf uur durende vlucht zien door te komen. Drankjes worden niet verstrekt en evenmin krijgen we een ontbijt in het vooruitzicht om het cabinepersoneel zo weinig mogelijk in aanraking met de passagiers te laten komen, zo wordt medegedeeld. Vanwege het blije gevoel dat we naar huis kunnen heeft iedereen er vrede mee en is er geen enkele wanklank te horen.
Noodrantsoen
Schiphol
Na een lange weinig geriefelijke vlucht arriveren we in de ochtend om kwart voor zes op Schiphol. Ook daar is het doodstil en het lijkt alsof de KL874 het enige gelande toestel is want alle bagagebanden liggen er roerloos bij. Er ontstaat zelfs verwarring waar we de bagage moeten ophalen en zelfs ons paspoort hoeven we nergens te tonen. Iedereen is blij als plotseling wordt omgeroepen dat bij band 16 de koffers zullen aankomen. Blijkbaar was het personeel op de luchthaven Schiphol nog niet op de gewijzigde situatie ingespeeld want het ging er allemaal zeer dilettantisch aan toe. Een onbegrijpelijke situatie!
In de trein van Schiphol huiswaarts zijn wij de enigen met een mondkapje. We moeten even inwendig lachen als we een dame na het zien van onze koffers en dat voor haar vreemd aandoend monddoekje prompt een andere coupé opzoekt.
Gezondheidsverklaring
Het zogenaamde Medical Certificate dat wij in het Memorial Hospital in Pattaya, na onderzoek, hebben verkregen hebben wij nergens nodig gehad, noch werd er ergens naar gevraagd.
Toch zijn wij blij dat we ons hebben laten onderzoeken en longfoto’s hebben laten maken. Het heeft ons de zekerheid gegeven dat we niets mankeren en veilig naar huis terug konden keren. Fijn voor onze gemoedsrust.
Het gaat u allen goed!
Welkom thuis en insgelijks beste Joseph. Bedankt voor het verslag. 🙂
Dankje voor deze waardevolle aanvulling van je reisverslag, Joseph. Blijf gezond!
Toch triest dat mensen van treincoupé wijzigen bij het zien van koffers en mondkapje. Door dit gedrag blijft mijn vrouw ook binnen en wil niet met mondkapje naar de supermarkt.
In Thailand draagt iedereen een kapje omdat het van de regering moet ter bescherming tegen Corona.
In Nederland draagt alleen iemand die denkt dat hij ziek is een kapje.
Belangrijk verschil.
Nog een aanvulling op het ‘Medical Certificate’. Wij blijven thuis toch nog twee weken in quarantaine want je weet immers niet of je in een volgepakt vliegtuig niet door anderen besmet bent geraakt. Eigenlijk vreemd dat zowel op Suvarnnabhumi alsook op Schiphol strak de hand wordt gehouden aan het bewaren van de onderlinge afstand maar deze maatregel in het vliegtuig niet van toepassing is.
Dat men die afstand niet houdt in het vliegtuig is een gewogen risico: kans op besmetting versus 3- dubbele kosten. Om 1,5 m afstand in alle richtingen te bewaren kunnen er zeer weinig mensen mee, en de vlucht is al peperduur: leeg heen, extra bemanningskosten… Om nog maar te zwijgen van de weerstand bij de thai om uberhaupt buitenlandse vliegtuigen te laten landen….
Niet zo vreemd dus, in mijn ogen.
Beste Joseph,
Een kleine aanvulling op jouw aardige verslag, waarvoor dank. Ik zat op dezelfde vlucht. Bij binnenkomst van de vertrekhal op Suvarnabhumi werden we volgens mij niet gefotografeerd, maar werd de temperatuur van ons gemeten (op afstand). Een grappige ceremonie voordat het inchecken begon; de hele incheckcrew ging keurig op rij vóór de balie staan en werden wij officieel begroet met een in koor uitgeroepen “good evening”; heb ik nooit eerder meegemaakt.
Zat jij toevallig bij de eerste groep die het vliegtuig verliet in Amsterdam, of juist bij de laatste personen?
Is jou niet opgevallen dat iedereen vóórdat we bij de paspoortcontrole kwamen, vanwege een wel of niet vals brandalarm allemaal naar buiten werden gestuurd? Na een kwartiertje mocht iedereen weer naar binnen, werden wel alle paspoorten gecontroleerd en kon men daarna de bagage ophalen, overigens na eerst naar de verkeerde bagageband te zijn gestuurd, met veel onnodig loopwerk als gevolg. Die hele toestand kwam inderdaad buitengewoon chaotisch over.
Waarom KLM geen ontbijt kon serveren tijdens de vlucht is mij een raadsel. Tevens merkwaardig dat men bij aankomst niet werd geadviseerd om twee weken thuis te blijven, hetgeen in Thailand verplicht is.
Net als jij houd ik twee weken zelfquarantaine aan uit voorzorg voor anderen.
Joseph, ik zat op dezelfde vlucht. Drie aanvullingen op je verslag. 1. Ik ontving voor de vlucht een mail van KLM dat er beperkte catering zou zijn. KLM adviseerde om zelf extra voedsel mee te nemen en garandeerde dat dit toegestaan zou zijn. 2. Na de landing op Schiphol ontstond inderdaad verwarring, maar niet uit dilettantisme of gebrek aan ervaring van het personeel, maar door een korte noodtoestand. Vóór we de douane bereikten was er een brandalarm, en verderop in het gebouw zag ik rookontwikkeling. Iedereen werd door de marechaussee snel naar buiten gewerkt. Na 15 minuten was het alarm voorbij, en werden we terug geleid naar een geïmproviseerde douanecontrole en daarna naar de bagageclaim, waarbij inderdaad pas na enige tijd doorverwezen werd naar band 16. Gezien de feiten vond ik deze gang van zaken niet onbegrijpelijk, maar was er sprake van een zeer professionele en uiterst snelle en voortvarende aanpak. 3. Tevoren is nooit aangegeven dat bij vertrek uit Thailand een Medical Certificate nodig zou zijn (wel bij aankomst). Al met al: naar mijn mening een adequate dienstverlening door KLM, SuvarnaBhumi Airport en Schiphol. Met dank aan de KLM-crew die een risico-situatie accepteerden om ons naar huis te helpen komen, waarbij ze terecht dit risico zo klein mogelijk hield door beperkte catering te verlenen.
Waarde Jan,
Wij verschillen kennelijk van mening over wat professioneel en adequaat is. De afhandeling op Schiphol was chaotisch en klungelig, dus verre van professioneel.
Ik heb er overigens wel begrip voor dat de KLM de crew zo weinig mogelijk risico laat lopen op besmetting door een van de 400 passagiers. Het heeft mij in dat kader wel verbaasd dat men het hele toestel heeft volgepropt; dat had ook anders gekund. Met veiligheid en risicobeperking voor passagiers is dus geheel geen rekening gehouden.
Nee, per vliegtuig maar 75 personen erin, Klm heeft goed gehandeld en Schiphol ook.
Alleen maar afgeven op deze situatie is niet gepast vind ik .
Beste Leon,
Nu laat je me toch in verwarring achter!
Zaten er nu 75 of 400 passagiers op deze KLM-vlucht uit BKK?
Je vergist je. 876 is het nummer van de reguliere vlucht. Op zondagavond was er een extra ingelaste vlucht met nummer 874 (staat op het ticket en boardingpass).
Waarde Joop, de afhandeling op Schiphol werd verstoord door een brand en ontruiming. Deze ontruiming gebeurde uitermate snel en efficiënt, met vermijding van iedere vorm van paniek. Dit laatste zelf zodanig dat Joseph niet eens in de gaten had dat er een ontruiming heeft plaats gevonden … De situatie was dus: aankomst van een ongebruikelijke vlucht, een goeddeels lamgelegd vliegveld, en daarboven op verstoring door brand en ontruiming. Ondanks dit alles zat ik, aangekomen om zes uur, al om zeven uur met bagage en al veilig in de auto naar huis. Natuurlijk werd er in dit uur geïmproviseerd. Maar het resultaat was uitmuntend en daarvoor verdienen de betrokkenen alle complimenten. Wij zijn, verzekerd van de wieg tot het graf, gewend aan een maakbare samenleving waarin alles vlekkeloos naar ons toe komt. Laten we dankbaar zijn dat wanneer alles verstoord wordt, er met wat improvisatie toch nog zo goed geholpen wordt.
Joseph, dank je voor dit real life verslag.
Ik zat een dag eerder in de reguliere vlucht KL876. Vloog Business Class en ook die zat tot de laatste stoel vol, maar de afstand tot andere passagiers is daar ca. een meter. Ook ik kreeg dezelfde plastic tas met wat simpele etenswaren en een blikje cola en 2 kleine flesjes water. De maaltijd die Joseph kreeg was dezelfde als die in de Business Class en ook daar werd geen ontbijt geserveerd. Er werd per passagier uitgelegd waarom dit was en je hoorde er ook verder niemand over. Allemaal zeer begrijpelijk, en ook ik had van tevoren een bericht van KLM ontvangen dat de vlucht een beperkte cateringservice zou hebben. De plastic tas was zelfs al specifiek aangekondigd.
En inderdaad, je werd niet gefotografeerd bij binnenkomst op Suvarnabhumi maar er werd een temperatuurmeter op je hoofd gericht en als het OK was kreeg je een klein stickertje op. Mijn temperatuur was daar een normale 36,6 en dat was zo’n beetje voor het eerst dat het een normale waarde te zien gaf. Ik was daarvoor in Pattaya een keer of 7 met zo’n ding gecheckt en telkens was de temperatuur zo rond de 33 graden. Dan heb je pas echt een probleem want dat is rijkelijk laag. Maar ze zullen die dingen daar wel ergens in de aanbieding hebben gekocht bij de lokale versie van de Action of zo.
Een medical certificate was niet nodig voor uitgaande vluchten (alleen voor binnenkomende) en ook niet voor aankomst op Schiphol. Mijn paspoort werd op Schiphol wel degelijk gecheckt en dat is ook de enige persoon die iets tegen mij gezegd heeft, al bleef dat beperkt tot “Prettige reis naar huis verder”. Dus totaal geen vragen over Corona of quarantaine. De bagageafhandeling was bij mij goed geregeld.
En verder wil ik nog even tegen Joseph zeggen dat ik veel respect heb voor hoe hij toch maar als 80-plusser dit soort reizen onderneemt! Dat je er nog maar veel mag maken Joseph!